សេចក្តីជំនឿរបស់ជីដូន
២ធីម៉ូថេ ១:១-៥ ដ្បិតខ្ញុំនឹងចាំពីសេចក្តីជំនឿស្មោះត្រង់ ដែលនៅក្នុងអ្នក សេចក្តីជំនឿនោះបាននៅក្នុងយាយឡូអ៊ីស ជាជីដូនរបស់អ្នកជាមុនដំបូង រួចក៏នៅក្នុងអ្នកអ៊ើនីស ជាម្តាយអ្នកដែរ ហើយខ្ញុំជឿជាក់ថា ក៏នៅក្នុងអ្នកផង។ ២ធីម៉ូថេ ១:៥ មានពេលមួយ ក្រុមគ្រួសារខ្ញុំបានជួបជុំគ្នាញាំអាហារពេលល្ងាច នៅតុបាយ។ ពេលយើងកំពុងអង្គុយជុំគ្នា ចៅប្រុសខ្ញុំអាយុ៩ឆ្នាំបាននិយាយ ដោយទឹកមុខញញឹមថា គាត់ចូលចិត្តអានសៀវភៅ ដូចលោកយាយរបស់គាត់ដែរ។ ពាក្យសម្តីរបស់គាត់បាននាំមកនូវក្តីអំណរក្នុងចិត្តខ្ញុំ។ ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំពេលប៉ុន្មានឆ្នាំមុន គាត់មានជំងឺ ហើយត្រូវនៅផ្ទះ មិនបានទៅសាលារៀន។ បន្ទាប់ពីគាត់គេងនៅពេលថ្ងៃអស់រយៈពេលយូរបន្តិច យើងក៏បានអង្គុយទន្ទឹមគ្នាអានសៀវភៅ។ ខ្ញុំមានចិត្តរីករាយដែលបានបន្តកេរដំណែលនៃការចូលចិត្តអានសៀវភៅទៅដល់ចៅប្រុសខ្ញុំ ដែលខ្ញុំក៏បានទទួលកេរដំណែលនេះពីម្តាយខ្ញុំមកដែរ។ ប៉ុន្តែ នេះមិនមែនជាកេរដំណែលសំខាន់បំផុត ដែលខ្ញុំចង់ផ្ទេរទៅឲ្យចៅៗរបស់ខ្ញុំទេ។ ខ្ញុំបានអធិស្ឋានសូមឲ្យកេរដំណែលនៃសេចក្តីជំនឿដែលខ្ញុំបានទទួលពីឪពុកម្តាយខ្ញុំ បានបន្តផ្ទេរទៅឲ្យកូនៗរបស់ខ្ញុំ ហើយនឹងបានជួយចៅៗខ្ញុំ ក្នុងការធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅរកសេចក្តីជំនឿ។ លោកធីម៉ូថេបានទទួលកេរដំណែលពីម្តាយ និងជីដូនដែលកោតខ្លាចព្រះ និងគ្រូឱវាទខាងវិញ្ញាណ គឺសាវ័កប៉ុល។ សាវ័កប៉ុលបានរៀបរាប់ថា “ដ្បិតខ្ញុំនឹងចាំពីសេចក្តីជំនឿស្មោះត្រង់ ដែលនៅក្នុងអ្នក សេចក្តីជំនឿនោះបាននៅក្នុងយាយឡូអ៊ីស ជាជីដូនរបស់អ្នកជាមុនដំបូង រួចក៏នៅក្នុងអ្នកអ៊ើនីស ជាម្តាយអ្នកដែរ ហើយខ្ញុំជឿជាក់ថា ក៏នៅក្នុងអ្នកផង”(២ធីម៉ូថេ ១:៥)។ ពេលខ្លះ យើងប្រហែលជាគិតថា ជីវិតយើងមិនមានភាពវិជ្ជមានគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីធ្វើជាគំរូដ៏ល្អសម្រាប់អ្នកដទៃទេ។ កេរដំណែលដែលយើងបានទទួលប្រហែលមិនមែនជាកេរដំណែលល្អទេ។…
Read article