១ថែស្សាឡូនិច ៥:៤-១១
ចូរកំសាន្ត ហើយស្អាងចិត្តគ្នា ទៅវិញទៅមក ដូចជាអ្នករាល់គ្នាកំពុងតែធ្វើហើយនោះដែរ។ ១ថែស្សាឡូនិច ៥:១១
គ្រូបង្រៀនម្នាក់នៅរដ្ឋអ៊ីនឌីអាណា បានស្នើឲ្យសិស្សរបស់គាត់សរសេរពាក្យលើកទឹកចិត្ត និងបណ្តាលចិត្ត នៅលើក្រដាស សម្រាប់មិត្តភក្តិរបស់ខ្លួន។ ប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក នៅពេលដែលសោកនាដកម្មមួយបានកើតឡើង នៅសាលារៀនមួយ នៅក្នុងតំបន់ផ្សេងទៀតនៃសហរដ្ឋអាមេរិក ពួកគេក៏បានផ្ញើពាក្យលើកទឹកចិត្តទៅកាន់សិស្សនៅសាលានោះ ខណៈពេលដែលពួកគេកំពុងប្រឈមមុខដាក់ការឈឺចាប់ និងការភ័យខ្លាចចំពោះការអ្វី ដែលអាចកើតឡើងចំពោះពួកគេ។
សាវ័កប៉ុលក៏បាននឹកចាំអំពីការលើកទឹកចិត្ត និងការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមកផងដែរ នៅពេលដែលគាត់សរសេរសំបុត្រផ្ញើទៅពួកជំនុំនៅទីក្រុងថែស្សាឡូនីច។ ពួកគេបានបាត់បង់មិត្តភក្តិ បានជាសាវ័កប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តពួកគេ ឲ្យមានសង្ឃឹមចំពោះព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលនឹងប្រោសមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេឲ្យរស់ឡើងវិញ(១ថែស្សាឡូនិច ៤:១៤)។ ពួកគេមិនដឹងថា ព្រះអង្គនឹងយាងមកវិញ ហើយប្រទានការរស់ឡើងវិញនៅពេលណាទេ តែគាត់បានរំឭកពួកគេថា ក្នុងនាមពួកគេជាអ្នកជឿព្រះអង្គ ពួកគេមិនចាំបាច់ត្រូវរង់ចាំ ដោយការភ័យខ្លាច ចំពោះការជំនឿជម្រះ នៅពេលព្រះអង្គយាងមកវិញនោះឡើយ(៥:៩)។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេអាចរង់ចាំ ដោយទុកចិត្តថា ពួកគេនឹងបានទៅរស់នៅជាមួយព្រះអង្គ ហើយទន្ទឹមនឹងនោះ ពួកគេត្រូវ “កម្សាន្តចិត្ត និងស្អាងចិត្តគ្នាឡើង”(ខ.១១)។
ពេលណាយើងជួបការបាត់បង់ដ៏ឈឺចាប់ ឬសោកនាដកម្មដែលយើងមិនអាចយល់បាន យើងងាយនឹងមានការភ័យខ្លាច និងទុក្ខសោកដ៏លើសលប់។ ប៉ុន្តែ ការបង្រៀនរបស់សាវ័កប៉ុលក៏មានប្រយោជន៍ចំពោះយើង ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន ដូចកាលគាត់សរសេរសំបុត្រផ្ញើទៅពួកជំនុំផងដែរ។ ចូរយើងសង្ឃឹមឡើង ដោយរំពឹងថា ព្រះគ្រីស្ទនឹងស្អាងអ្វីៗទាំងអស់ឡើងវិញ។ ហើយទន្ទឹមនឹងនោះ យើងអាចលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយការផ្ញើសារ ពាក្យសម្តី ការបម្រើ ឬការឱបដ៏សាមញ្ញ។—Kirsten Holmberg
តើអ្នកបានទទួលការលើកទឹកចិត្តពីអ្នកដទៃ ដូចម្តេចខ្លះ? តើអ្នកអាចលើកទឹកចិត្តនរណាម្នាក់ នៅថ្ងៃនេះ ដូចម្តេចខ្លះ?
ឱព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ទោះទូលបង្គំមានការឈឺចាប់ ក្នុងលោកិយដ៏វឹកវរក៏ដោយ សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំ
ឲ្យរង់ចាំព្រះអង្គ ដោយក្តីសង្ឃឹម និងជំនឿ ហើយលើកទឹកចិត្តមនុស្សនៅជុំវិញទូលបង្គំ រហូតដល់ពេលដែលព្រះអង្គយាងមកវិញ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ: អេម៉ុស ៤-៦ និង វិវរណៈ ៧