តយុទ្ធនឹងចិត្តជូរល្វីង
«គ្រានោះ ពួកទ័ពស៊ីរីបានចេញ ទៅដោយកងៗ គេចាប់ក្មេងស្រីម្នាក់ នាំមកពីស្រុកអ៊ីស្រាអែល នាងនោះក៏បម្រើប្រពន្ធណាម៉ាន់ នាងនិយាយនឹងចៅហ្វាយស្រីរបស់ខ្លួនថា “ឱបើជាលោកប្រុស ជាចៅហ្វាយនាងខ្ញុំ បាននៅជាមួយនឹងហោរាដែលនៅក្រុងសាម៉ារីទៅអេះ នោះលោកនឹងមើលរោគឃ្លង់នេះឲ្យជាទៅ”» (២ពង្សាវតាក្សត្រ ៥:២-៣)។ ព្រះទ្រង់អាចប្រើទុក្ខលំបាក ដើម្បីនាំមនុស្សម្នាក់ឲ្យចូលកាន់តែជ្រៅ ទៅក្នុងទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះអង្គ។ ប៉ុន្តែ បើអ្នកនោះបានឮព្រះបន្ទូល ហើយមិនបានឆ្លើយតបដោយជំនឿ នោះការរងទុក្ខរបស់គាត់ ដែលគ្មានសេចក្តីជំនឿ និងសេចក្តីសង្ឃឹម នឹងធ្វើឲ្យគាត់មានចិត្តជូរល្វីង ខណៈពេលដែលចិត្តរបស់គាត់កាន់តែរឹង ជាជាងទន់នៅចំពោះព្រះអង្គ។ ម្យ៉ាងទៀត ទុក្ខលំបាកអាចធ្វើឲ្យយើងរត់ទៅរកព្រះ ហើយក៏អាចធ្វើឲ្យយើងរត់ចេញពីព្រះអង្គផងដែរ។ ក្នុងពេលដែលយើងកំពុងមានទុក្ខលំបាក យើងត្រូវតែសួរខ្លួនឯងថា «តើទុក្ខលំបាកនេះកំពុងធ្វើឲ្យខ្ញុំមានចិត្តជូរល្វីង និងចិត្តអាក្រក់ ឬកំពុងធ្វើឲ្យខ្ញុំមានសេចក្តីស្រឡាញ់ និងមានចិត្តសុភាព?»។ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរ ២ពង្សាវតាក្សត្រ ក្នុងចំណោមរឿងរ៉ាវរបស់ស្ដេច និងពួកហោរាជាច្រើន យើងសង្កេតឃើញការឆ្លុះបញ្ចាំងដ៏អស្ចារ្យនៃការមានចិត្តសុភាព និងការបន្ទាបខ្លួន នៅចំពោះមុខទុក្ខលំបាកដ៏ធំមួយ តាមរយៈគំរូរបស់ក្មេងស្រីជនជាតិអ៊ីស្រាអែលម្នាក់។ សាសន៍ស៊ីរីបានចាប់ខ្លួនក្មេងស្រីម្នាក់ ក្នុងអំឡុងការវាយលុកចូលទឹកដីអ៊ីស្រាអែល ហើយក៏បាននាំនាងចេញឆ្ងាយពីក្រុមគ្រួសាររបស់នាង ក្នុងទឹកដីអ៊ីស្រាអែល ហើយក៏បានបង្ខំនាងឲ្យធ្វើការជាអ្នកបម្រើរបស់លោកណាម៉ាន ជាមេទ័ពរបស់កងទ័ពស៊ីរី។ នេះជាសោកនាដកម្មដែលពិបាកពណ៌នារបស់ក្មេងស្រី និងក្រុមគ្រួសាររបស់នាង! តែក្នុងពេលដែលមានទុក្ខលំបាកដ៏ខ្លាំងនោះ យើងឃើញថា នាងបានបង្ហាញចេញនូវចិត្តទន់ភ្លន់ ពេលបានដឹងថា ចៅហ្វាយរបស់នាងមានជំងឺឃ្លង់…
Read article