មានសេរីភាពរួចផុតពីខ្លួនឯង
“លុះទៅដល់កាពើណិម កាលកំពុងតែនៅក្នុងផ្ទះ នោះទ្រង់មានព្រះបន្ទូលសួរពួកសិស្សថា តើរឿងអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នាជជែកគ្នាតាមផ្លូវមកនោះ តែគេនៅតែស្ងៀម ពីព្រោះតាមផ្លូវ គេបានជជែកគ្នា អំពីអ្នកណាដែលធំជាង ទ្រង់ក៏គង់ចុះ រួចហៅពួក១២មកមានព្រះបន្ទូលថា បើអ្នកណាចង់ធ្វើលេខ១ នោះត្រូវទៅជាចុងបង្អស់វិញ ហើយត្រូវបំរើគេទាំងអស់ដែរ”។ ម៉ាកុស ៩:៣៣-៣៥ ការប្រជែងគ្នា គឺជារឿងដែលកើតមានជាធម្មតា ក្នុងការរស់នៅ។ នៅក្នុងក្រុមកីឡា ការប្រជែងគ្នាជាលក្ខណៈមិត្តភាព អាចជាមធ្យោបាយ ដើម្បីលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក ឬជួយសមាជិកក្រុម ឲ្យកាន់តែមានភាពរហ័សរហួន ឬកាន់តែរឹងមាំ។ ប៉ុន្តែ ពេលណាការប្រជែងគ្នាក្លាយជាឱកាស ដើម្បីស្វែងរកប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន និងការច្រណែន វាបំផ្លាញការរួបរួមគ្នា។ ក្នុងដំណើរទៅភូមិកាពើណិម ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនពួកសាវ័ក ដោយបន្ទូលថា “កូនមនុស្សត្រូវបញ្ជូនទៅក្នុងកណ្តាប់ដៃនៃមនុស្សលោក គេនឹងសំឡាប់លោក រួចដល់៣ថ្ងៃក្រោយដែលគេសំឡាប់ នោះលោកនឹងរស់ឡើងវិញ”(ម៉ាកុស ៩:៣១)។ ខណៈពេលដែលព្រះយេស៊ូវយាងនៅមុខពួកគេ ព្រះអង្គប្រហែលជាបានឮពួកគេប្រកែកគ្នា នៅពីក្រោយព្រះអង្គ។ ការជជែកគ្នារបស់ពួកគេ មានពេញដោយការប្រជែងគ្នា ដោយការច្រណែន ព្រោះម្នាក់ៗសុទ្ធតែចង់ធ្វើជាអ្នកធំជាងគេ។ នេះជាប្រធានបទដ៏អាក្រក់ សម្រាប់ការសន្ទនា ទោះក្នុងកាលៈទេសៈណាក៏ដោយ តែជាពិសេស ក្នុងបរិបទនេះ។ រឿងនេះពិតជាចម្លែកណាស់ ដែលពួកគេមានចិត្តងប់ងុលនឹងមុខតំណែង និងភាពខ្ពង់ខ្ពស់របស់ខ្លួន ខណៈពេលដែលព្រះយេស៊ូវកំពុងមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកគេ អំពីការរងទុក្ខ…
Read article