January 20, 2025

You are here:
រាប់ចំនួនថ្ងៃនៃអាយុរបស់យើង

“សូម​បង្រៀន​ឲ្យ​យើង​ខ្ញុំ​ចេះ​កំណត់​រាប់​ថ្ងៃ​អាយុ នៃ​យើង​ខ្ញុំ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​ខ្ញុំ​មាន​ចិត្ត​ខ្មីឃ្មាត ឲ្យ​បានសតិ​បញ្ញា”។ ទំនុក​ដំកើង ៩០:១២ ក្នុង​សៀវភៅ​ដែល​លោក​ម៉ាស លេវី(Marc Levy)បាន​និពន្ធ​មាន​ចំណង​ជើង​ថា បើសិន​ជា​ពិតមែន គាត់​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​អ្នក​អាន​របស់​គាត់ ឲ្យ​ស្រមៃ​ថា មាន​ធនាគារ​មួយ​បាន​ដាក់លុយ​ចូល​កុង​របស់​យើង ៨៦៤០០ដុល្លា នៅពេល​ព្រឹក ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​។ តែ​កុង​នោះ​មិន​អាច​សន្សំ​លុយ​បន្ត​ពី​ថ្ងៃ​មួយ​ទៅ​ថ្ងៃ​មួយ​ទៀត​បានទេ ហើយ​ត្រូវ​លប់​ចោល​ទឹក​ប្រាក់​ដែល​នៅសល់​។ តើ​អ្នក​នឹង​ធ្វើ​ដូច​ម្តេច? អ្នក​មុខជា​នឹង​ទៅ​ដក​លុយ​ឲ្យ​អស់​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​មិនខាន! បន្ទាប់មក គាត់​ក៏​បាន​ចង្អុល​បង្ហាញថា យើង​ម្នាក់ៗ​សុទ្ធតែ​មាន​ធ​នាគា​រដូច​នេះ ដែល​យើង​ហៅ​វា​ថា ពេល​វេលា​។ រៀង​រាល់​ពេល​ព្រឹក យើង​មាន​ពេល៨៦៤០០វិនាទី ហើយ​រៀង​រាល់​ពេលយប់ យើង​ក៏​អស់​ពេល ដែល​យើង​មិន​បាន​ប្រើ ដោយ​ប្រាជ្ញា​។ យើង​គ្មាន​ពេល​នៅសល់ ឬ​ពេល​ដែល​លើស​ទេ ហេតុ​នេះ​ហើយ យើង​​គ្រាន់តែ​អាច​រស់នៅ ក្នុង​ពេល​វេលា​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ហើយ​សង្ឃឹមថា ប្រើ​ពេល​ដែល​នៅសល់​ឲ្យ​មាន​ប្រយោជន៍​បំផុត​។ ទោះ​គ្រីស្ទបរិស័ទ​មាន​ក្តី​សង្ឃឹម​ដ៏​ច្បាស់​ថា នឹង​បាន​ជីវិត​អស់​កល្ប ពេល​វេលា​របស់​យើង​នៅ​លើ​ផែនដី​នេះ នៅតែ​មាន​កំណត់​។ ហេតុ​នេះ​ហើយ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ជំពូក៩០ លោក​ម៉ូសេ​បាន​រំឭក​យើង ឲ្យ​រាប់​ចំនួន​អាយុ​របស់​យើង ឲ្យ​បាន​ត្រឹម​ត្រូវ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​មាន​ចិត្ត​ប្រកបដោយ​ប្រាជ្ញា ដោយ​ដឹង​ថា ជីវិត​ជា​មនុស្ស​មាន​ភាព​រួញ​ខ្លី ហើយ​ព្រះ​ទ្រង់​មាន​ភាព​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​។ ក្នុង​វប្បធម៌​ដ៏​មមាញឹក យើង​ប្រហែល​មាន​ចិត្ត​ងប់ងុល​យ៉ាង​ខ្លាំង នឹង​ការ​រស់នៅ​ក្នុង​ពេល​បច្ចុប្បន្ន…

Read article
ចូរ​ដោះ​លែង​រាស្រ្ត​របស់​ព្រះអង្គ

និក្ខមនំ ៣:‌១-១០ ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ថា អញ​បាន​ឃើញ​សេចក្តី​វេទនា​របស់​រាស្ត្រ​អញ ដែល​នៅ​ស្រុក​អេស៊ីព្ទ​ហើយ​។ និក្ខមនំ ៣:៧ នៅ​ក្នុង​ផ្ទាំង​គំនូរ​ដ៏​ល្បី​ល្បាញ ដែល​លោក​អើរ៉ុន ដូក្លាស(Aaron Douglas) បាន​គូរ​មាន​ចំណង​ជើង​ថា “ចូរ​ដោះ​លែង​រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ” គាត់​បាន​ដាក់​ពណ៌ស្វាយ បៃតង និង​ពណ៌​មាស យ៉ាង​ស្រស់​ស្អាត ជាមួយ​រូប​ស្រមោល​តាម​ប្រពៃណី​ជនជាតិ​អាហ្វ្រិក ដើម្បី​ចែកចាយ​អំពី​រឿង​របស់​លោក​ម៉ូសេ ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប ដោយ​តភ្ជាប់​ជាមួយនឹង​រឿង​នៃ​ការ​តស៊ូ​ទាមទារ​សេរី​ភាព និង​យុត្តិ​ធម៌​របស់​ជនជាតិ​អាមេរិក​ស្បែក​ខ្មៅ​។ ផ្ទាំង​គំនូរ​នេះ​បាន​ពិពណ៌នា អំពី​ពេល​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បង្ហាញ​អង្គ​ទ្រង់​ឲ្យ​លោក​ម៉ូសេ​ឃើញ ក្នុង​គុម្ព​បន្លា​ឆេះ ដោយ​មាន​បន្ទូល​ថា ព្រះ​អង្គ​បាន​ទត​ឃើញ​ទុក្ខ​វេទនា​របស់​ប្រជាជន​អ៊ីស្រាអែល ជា​រាស្រ្ត​ព្រះអង្គ ក្នុង​ទឹកដី​អេស៊ីព្ទ​ហើយ​។ វិចិត្រករ​រូប​នេះ​បាន​ប្រើ​រូប​ភាព​បាច់​ពន្លឺ ជា​សញ្ញា​តំណាង​ឲ្យ​ព្រះ និង​ព្រះរាជសារ​របស់​ព្រះអង្គ ដែល​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា “ចូរ​មក​ឥឡូវ អញ​នឹង​ចាត់​ឯង​ឲ្យ​ទៅ​ផារ៉ោន ដើម្បី​ឲ្យ​ឯង​បាន​នាំ​រាស្ត្រ​អញ គឺជា​ពួក​កូនចៅ​អ៊ីស្រាអែល​ចេញពី​ស្រុក​អេស៊ីព្ទ​មក”(និក្ខមនំ ៣:‌១០)។ ក្នុង​ផ្ទាំង​គំនូរ​នេះ លោក​ម៉ូសេ​បាន​លត់​ជង្គង់​ដោយ​ការ​បន្ទាប​ខ្លួន​ស្តាប់​បង្គាប់​ព្រះ​រាជ​បញ្ជា​របស់​ព្រះ ប៉ុន្តែ ភ្នែក​គាត​មើល​ទៅ​ទឹករលក​ធំៗ និង​ទ័ព​សេះ​នៅ​ព័ទ្ធ​ជុំ​វិញ​គាត់ ជា​ទិដ្ឋភាព​ដែល​​បាន​រំឭក​ទស្សនិកជន អំពី​ទុក្ខ​លំបាក​ដែល​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​បាន​ជួប នៅពេល​ដែល​ពួកគេ​ចាក​ចេញពី​ទឹកដី​អេស៊ីព្ទ​។ ប៉ុន្តែ បាច់​ពន្លឺ​បាន​ចែងចាំង​ភ្លឺ​ច្បាស់ ជា​ការ​រំឭក​ថា ព្រះអង្គ​នឹង​គង់នៅ​ជាមួយ​រាស្រ្ត​អ៊ីស្រាអែល​។ អារម្មណ៍​ដែល​បាន​បង្ហាញ​នៅ​ក្នុង​ផ្ទាំង​គំនូរ​នេះ ​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ប៉ះ​ពាល់​ចិត្ត​ផង​ដែរ ព្រោះ​ក្នុង​ពេល​បច្ចុប្បន្ន មនុស្ស​ជា​ច្រើន​នៅតែ​បន្ត​ស្វែងរក​យុត្តិ​ធម៌ ដោយ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​បាន​ប្រើ​អំណាច​របស់​ខ្លួន…

Read article