អំណោយនៃទុក្ខលំបាក
១ពេត្រុស ៤:១២-១៩ គឺជាព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះ ទ្រង់សណ្ឋិតលើអ្នករាល់គ្នាហើយ។ ១ពេត្រុស ៤:១៤ បងប្អូនត្រកូលរ៉ាយ(Wright) បានក្លាយជាមនុស្សដំបូង ដែលបានបើកបរយន្តហោះដោយជោគជ័យមុនគេ ប៉ុន្តែ ការធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅរកភាពជោគជ័យនេះ មិនមានភាពងាយស្រួលទេ។ ទោះបងប្អូនពីរនាក់នេះបានទទួលបរាជ័យជាច្រើនដងរាប់មិនអស់ ត្រូវគេចំអកឲ្យ មានការខ្វះខាតថវិកា ហើយក្នុងចំណោមពួកគេ មានម្នាក់បានរងរបួសធ្ងន់ធ្ងរក៏ដោយ ពួកគេមិនបានបោះបង់ចោលការតស៊ូ ដោយសារទុក្ខលំបាកទាំងអស់នេះទេ។ គឺដូចដែលលោកអូវីល រ៉ាយ(Orville Wright) បានកត់សំគាល់ឃើញថា “គ្មានសត្វបក្សីណាអាចហោះហើរបានខ្ពស់ នៅកន្លែងដែលស្ងប់ខ្យល់នោះឡើយ”។ លោកដាវីឌ មែកខូឡូ(David McCullough) ដែលជាអ្នកនិពន្ធជីវប្រវត្តិរបស់អ្នកទាំងពីរ បានធ្វើការបកស្រាយអត្ថន័យរបស់សម្រង់សម្តីនេះថា ជាញឹកញាប់ ទុក្ខលំបាកច្រើនតែអាចធ្វើជាកត្តាជំរុញ ដែលជួយឲ្យអ្នកឡើងខ្ពស់ជាមុន។ ហើយអ្នកឡើងភ្នំមានអំណរ មិនមែនដោយសារបានឡើងទៅដល់កំពូលភ្នំនោះទេ តែដោយសារពួកគេបានឡើងភ្នំ។ សាវ័កពេត្រុសបានបង្រៀនអំពីគោលការណ៍ខាងវិញ្ញាណស្រដៀងនេះផងដែរ ទៅកាន់ពួកជំនុំដំបូង ដែលកំពុងជួបការបៀតបៀន។ គាត់ប្រាប់ពួកគេថា “ពួកស្ងួនភ្ងាអើយ កុំឲ្យមានប្លែកក្នុងចិត្ត ដោយភ្លើងដ៏ក្តៅក្រហាយ ដែលកំពុងតែល្បងអ្នករាល់គ្នា ទុកដូចជាកើតមានសេចក្តីចំឡែកនោះឡើយ”(១ពេត្រុស ៤:១២)។ ត្រង់ចំណុចនេះ គាត់មិនបានបង្រៀនយើងឲ្យបដិសេធថា ទុក្ខលំបាកមិនមានការឈឺចាប់នោះទេ។ តែគាត់ដឹងថា ក្តីសង្ឃឹមក្នុងព្រះគ្រីស្ទមានការចម្រើនឡើង នៅក្នុងការទុកចិត្តព្រះ នៅពេលមានទុក្ខលំបាក។ នេះជាការពិតមែន ជាពិសេស…
Read article