ថ្វាយទៅព្រះដែលបានប្រទានមកយើង (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
ដោយAlistair Begg
January 24, 2025
“តែតើទូលបង្គំជាអ្វី ហើយរាស្ត្ររបស់ទូលបង្គំនេះជាអ្វី ដែលយើងខ្ញុំរាល់គ្នាអាចនឹងថ្វាយដង្វាយយ៉ាងនេះ ដោយស្ម័គ្រពីចិត្តបាន ដ្បិតគ្រប់របស់ទាំងអស់មកពីទ្រង់ យើងខ្ញុំរាល់គ្នាបានយកតែពីព្រះហស្តទ្រង់ ថ្វាយដល់ទ្រង់វិញ”។ ១របាក្សត្រ ២៩:១៤
កាលប៉ុន្មានឆ្នាំមុន ព្រះវិហារខ្ញុំមានបុគ្គលិកខ្លះ ដែលបានសម្រេចចិត្តយកស្ទីគ័រទៅបិទ ពីលើអ្វីៗទាំងអស់ ក្នុងអគារព្រះវិហារ ដោយប្រកាសថា សម្ភារៈទាំងអស់នោះជា “កម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះវិហារផាកសាយ”។ ពីដំបូង ខ្ញុំឆ្ងល់ថា តើយើងគួរតែរំពឹងថា អ្នកដែលចង់លួចធុងសំរាមរបស់ព្រះវិហារ អាចយកវាមកឲ្យយើងវិញទេ ពេលដែលពួកគេឃើញស្ទីគ័រព្រះវិហារ ហើយចង់យកវាមកឲ្យយើងវិញ។ ការដាក់ស្ទីគ័រនេះហាក់ដូចជាមិនសូវមានប្រយោជន៍ទេ។ តែមិនយូរប៉ុន្មាន ខ្ញុំក៏បានដឹងថា ខ្ញុំពិតជាចូលចិត្តត្រឡប់របស់របរប្រើប្រាស់ក្នុងព្រះវិហារ ដើម្បីមើលស្ទីគ័រដែលបញ្ជាក់ថា វាជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះវិហារ។
ព្រះគម្ពីរទាំងមូលបានរំឭកយើងម្តងហើយម្តងទៀតថា ព្រះទ្រង់ជាម្ចាស់លើអ្វីៗទាំងអស់ និងជាអ្នកផ្គត់ផ្គង់ប្រកបដោយព្រះគុណ។ កាលស្តេចដាវីឌ កំពុងរៀបផែនការសាងសង់ព្រះវិហារ ទ្រង់បានចង្អុលបង្ហាញគេយ៉ាងច្បាស់ និងដោយការបន្ទាបខ្លួន ឲ្យងាកទៅរកការផ្គត់ផ្គង់របស់ព្រះអម្ចាស់។ ព្រោះទ្រង់ជ្រាបថា ក្នុងនាមយើងជាជីវិតដែលព្រះអង្គបានបង្កើត ក្នុងពិភពលោកជាស្នាព្រះហស្តព្រះអង្គ អ្វីដែលយើងអាចថ្វាយទៅព្រះអាទិករ គឺសុទ្ធតែជាអ្វីដែលព្រះអង្គបានប្រទានមកយើង។ ក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី សាវ័កប៉ុលក៏បានសរសេរផងដែរថា “តើអ្នកមានអ្វីខ្លះ ដែលអ្នកមិនបានទទួល ចុះបើបានទទួលមែន ហេតុអ្វីបានជាអួតខ្លួនដូចជាមិនបានទទួលវិញ?”(១កូរិនថូស ៤:៧)។
ពាក្យពេចន៍របស់ស្តេចដាវីឌ មិនមែនជាការយល់ដឹងថ្មីមួយ សម្រាប់រាស្រ្តរបស់ព្រះនោះទេ។ ក្នុងជំនាន់មុន កាលពួកអ៊ីស្រាអែលកំពុងរៀបចំខ្លួន ដើម្បីសាងសង់រោងឧបោសថ លោកម៉ូសេក៏បានបង្គាប់ថា “ត្រូវឲ្យយកដង្វាយពីរបស់ដែលអ្នករាល់គ្នាមានទាំងប៉ុន្មាន មកថ្វាយដល់ព្រះយេហូវ៉ា” (និក្ខមនំ ៣៥:៥)។ តើពួកគេមានអ្វីខ្លះ? អ្វីដែលពួកគេមានសុទ្ធតែជាអ្វីដែលព្រះដ៏ប្រោសលោះបានផ្គត់ផ្គង់ពួកគេ ក្នុងដំណើរភៀសខ្លួនចេញពីទឹកដីអេស៊ីព្ទ(១២:៣៥-៣៦)។ គឺអ្វីៗដែលព្រះដ៏ទ្រទ្រង់ជីវិតពួកគេ បានប្រទានលទ្ធភាពឲ្យពួកគេធ្វើ(៣៥:៣០-៣៥)។
យើងក៏អាចនិយាយថា អ្វីៗទាំងអស់ដែលយើងមាន សុទ្ធតែជាអ្វីៗដែលព្រះទ្រង់បានបង្កើត ដែលមានជាប់ត្រាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះអម្ចាស់។ លោកអ័ប្រាហាំ ឃួយភ័រ(Abraham Kuyper) ជាទេវវិទូដែលមានឥទ្ធិពល ដែលបានបម្រើការជានាយករដ្ឋមន្ត្រីប្រទេសហូឡង់ នៅដើមសតវត្សរ៍ទី២០ បានមានប្រសាសន៍ថា “ក្នុងពិភពលោក ដែលមនុស្សកំពុងរស់នៅ គ្មានរបស់អ្វីដែលព្រះគ្រីស្ទមិនបានប្រកាសថា ជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះអង្គនោះឡើយ”។
ទស្សនៈនេះមានការខុសប្លែកយ៉ាងខ្លាំង ពីវប្បធម៌ក្នុងសម័យបច្ចុប្បន្ន ដែលច្រើនតែមានទស្សនៈខុសឆ្គងពីរយ៉ាង: ទីមួយ យើងជាមនុស្សកើតឯង។ ទីពីរ អ្វីៗទាំងអស់នៅលើផែនដីនេះ រាប់បញ្ចូលទាំងខ្លួនយើងផង សុទ្ធតែជាព្រះ។ ប៉ុន្តែ ព្រះគម្ពីរបានចែងថា “ផែនដី និងសារពើនៅផែនដី ជារបស់ផងព្រះយេហូវ៉ា ព្រមទាំងលោកីយ៍ និងបណ្តាអ្នកដែលនៅលោកីយ៍ផង”(ទំនុកដំកើង ២៤:១)។
ព្រះអង្គកំពុងត្រាស់ហៅយើង ឲ្យដើរដោយបន្ទាបខ្លួន ដោយនឹកចាំថា យើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែចេញមកពីព្រះអង្គ។ ជីវិតរបស់យើងគួរតែប្រកាសថា “ខ្ញុំជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះអង្គ!”។ គ្មានអ្វីដែលអ្នកអាចផ្តល់ឲ្យព្រះ ដែលមិនមែនជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះអង្គនោះឡើយ។ ដូចនេះ ចូរយើងថ្វាយដោយស្ម័គ្រពីចិត្ត និងដោយចិត្តសប្បុរស ទាំងពេលវេលា ប្រាក់កាស និងអំណោយទានរបស់យើង ដើម្បីឆ្លើយតប នឹងព្រះគុណព្រះអង្គ តាមដែលព្រះទ្រង់បានដឹកនាំយើង។
២កូរិនថូស ៨:១-១៥
អេសាយ ១០-១៣ និង ម៉ាកុស ៤:១-២០