ថ្វាយ​ទៅ​ព្រះ​ដែល​បាន​ប្រទានមក​យើង (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)

“តែ​តើ​ទូល​បង្គំ​ជា​អ្វី ហើយ​រាស្ត្រ​របស់​ទូល​បង្គំ​នេះ​ជា​អ្វី ដែល​យើង​ខ្ញុំ​រាល់​គ្នា​អាច​នឹង​ថ្វាយ​ដង្វាយ​យ៉ាង​នេះ ដោយ​ស្ម័គ្រ​ពី​ចិត្ត​បាន ដ្បិត​គ្រប់​របស់​ទាំង​អស់​មកពី​ទ្រង់ យើង​ខ្ញុំ​រាល់​គ្នា​បាន​យក​តែពី​ព្រះ​ហស្ត​ទ្រង់ ថ្វាយ​ដល់​ទ្រង់​វិញ”។ ១របាក្សត្រ ២៩:១៤

កាល​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​មុន ព្រះវិហារ​ខ្ញុំ​មាន​បុគ្គលិក​ខ្លះ ដែល​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​យក​ស្ទីគ័រ​ទៅ​បិទ ពីលើ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ ក្នុង​អគារ​ព្រះវិហារ ដោយ​ប្រកាស​ថា សម្ភារៈ​ទាំង​អស់​នោះ​ជា “កម្មសិទ្ធិ​របស់​ព្រះ​វិហារ​ផាកសាយ”។ ពី​ដំបូង ខ្ញុំ​ឆ្ងល់​ថា តើ​យើង​គួរតែ​រំពឹង​ថា អ្នក​ដែល​ចង់​លួច​ធុង​សំរាម​របស់​ព្រះវិហារ អាច​យក​វា​មក​ឲ្យ​យើង​វិញ​ទេ ពេល​ដែល​ពួក​គេ​ឃើញ​ស្ទីគ័រ​ព្រះវិហារ ហើយ​ចង់​យក​វា​មក​ឲ្យ​យើង​វិញ​។ ការ​ដាក់​ស្ទីគ័រ​នេះ​ហាក់​ដូចជា​មិន​សូវ​មាន​ប្រយោជន៍​ទេ​។ តែ​មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​ពិតជា​ចូល​ចិត្ត​ត្រឡប់​របស់របរ​ប្រើ​ប្រាស់​ក្នុង​ព្រះវិហារ ដើម្បី​មើល​ស្ទីគ័រ​ដែល​បញ្ជាក់​ថា វា​ជា​កម្មសិទ្ធិ​របស់​ព្រះវិហារ​។

ព្រះ​គម្ពីរ​ទាំងមូល​បាន​រំឭក​យើង​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត​ថា ព្រះ​ទ្រង់​ជា​ម្ចាស់​លើ​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ និង​ជា​អ្នក​ផ្គត់ផ្គង់​ប្រកបដោយ​ព្រះគុណ​។ កាល​ស្តេច​ដាវីឌ កំពុង​រៀប​ផែនការ​សាងសង់​ព្រះវិហារ ទ្រង់​បាន​ចង្អុល​បង្ហាញ​គេ​យ៉ាង​ច្បាស់ និង​ដោយ​ការ​បន្ទាប​ខ្លួន ឲ្យ​ងាក​ទៅ​រក​ការ​ផ្គត់ផ្គង់​របស់​ព្រះអម្ចាស់​។ ព្រោះ​ទ្រង់​ជ្រាប​ថា ក្នុង​នាម​យើង​ជា​ជីវិត​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​បង្កើត ក្នុង​ពិភពលោក​ជា​ស្នា​ព្រះ​ហស្ត​ព្រះអង្គ អ្វី​ដែល​យើង​អាច​ថ្វាយ​ទៅ​ព្រះអាទិករ គឺ​សុទ្ធតែ​ជា​អ្វី​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​ប្រទានមក​យើង​។ ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​សញ្ញា​ថ្មី សាវ័ក​ប៉ុល​ក៏បាន​សរសេរ​ផង​ដែរ​ថា “តើ​អ្នក​មាន​អ្វី​ខ្លះ ដែល​អ្នក​មិន​បាន​ទទួល ចុះបើ​បាន​ទទួល​មែន ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​អួត​ខ្លួន​ដូចជា​មិន​បាន​ទទួល​វិញ?”(១កូរិនថូស ៤:៧)។

ពាក្យ​ពេចន៍​របស់​ស្តេច​ដាវីឌ មិនមែន​ជា​ការ​យល់​ដឹង​ថ្មី​មួយ សម្រាប់​រាស្រ្ត​របស់​ព្រះ​នោះ​ទេ​។ ក្នុង​ជំនាន់​មុន កាល​ពួក​អ៊ីស្រាអែល​កំពុង​រៀបចំ​ខ្លួន ដើម្បី​សាងសង់​រោង​ឧបោសថ លោក​ម៉ូសេ​ក៏​បាន​បង្គាប់​ថា “ត្រូវ​ឲ្យ​យក​ដង្វាយ​ពី​របស់​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​មាន​ទាំង​ប៉ុន្មាន មក​ថ្វាយ​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា” (និក្ខមនំ ៣៥:៥)។ តើ​ពួកគេ​មាន​អ្វី​ខ្លះ? អ្វី​ដែល​ពួកគេ​មាន​សុទ្ធតែ​ជា​អ្វី​ដែល​ព្រះ​ដ៏​ប្រោស​លោះ​បាន​ផ្គត់ផ្គង់​ពួកគេ ក្នុង​ដំណើរ​ភៀស​ខ្លួន​ចេញពី​ទឹកដី​អេស៊ីព្ទ(១២:៣៥-៣៦)។ គឺ​អ្វីៗ​ដែល​ព្រះ​ដ៏​ទ្រទ្រង់​ជីវិត​ពួកគេ បាន​ប្រទាន​លទ្ធ​ភាព​ឲ្យ​ពួកគេ​ធ្វើ(៣៥:៣០-៣៥)។

យើង​ក៏​អាច​និយាយ​ថា អ្វីៗ​ទាំង​អស់​ដែល​យើង​មាន សុទ្ធតែ​ជា​អ្វីៗ​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​បង្កើត ដែល​មាន​ជាប់​ត្រា​កម្មសិទ្ធិ​របស់​ព្រះអម្ចាស់​។ លោក​អ័ប្រាហាំ ឃួយភ័រ(Abraham Kuyper) ជា​ទេវ​វិទូ​ដែល​មាន​ឥទ្ធិពល ដែល​បាន​បម្រើ​ការ​ជា​នាយក​រដ្ឋ​មន្ត្រី​ប្រទេស​ហូឡង់ នៅ​ដើម​សតវត្សរ៍ទី២០ បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “ក្នុង​ពិភព​លោក ដែល​មនុស្ស​កំពុង​រស់នៅ គ្មាន​របស់​អ្វី​ដែល​ព្រះគ្រីស្ទ​មិន​បាន​ប្រកាស​ថា ជា​កម្មសិទ្ធិ​របស់​ព្រះអង្គ​នោះ​ឡើយ”។

ទស្សនៈ​នេះ​មាន​ការ​ខុស​ប្លែក​យ៉ាង​ខ្លាំង ពី​វប្បធម៌​ក្នុង​សម័យ​បច្ចុប្បន្ន ដែល​ច្រើនតែ​មាន​ទស្សនៈ​ខុស​ឆ្គង​ពីរ​យ៉ាង: ទីមួយ យើង​ជា​មនុស្ស​កើត​ឯង​។ ទីពីរ អ្វីៗ​ទាំង​អស់​នៅ​លើ​ផែនដី​នេះ រាប់​បញ្ចូល​ទាំង​ខ្លួន​យើង​ផង សុទ្ធតែ​ជា​ព្រះ​។ ប៉ុន្តែ ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​ចែងថា “ផែនដី និង​សារពើ​នៅ​ផែនដី ជា​របស់​ផង​ព្រះយេហូវ៉ា ព្រម​ទាំង​លោកីយ៍ និង​បណ្តា​អ្នក​ដែល​នៅ​លោកីយ៍​ផង”(ទំនុក​ដំកើង ២៤:១)។

ព្រះអង្គ​កំពុង​ត្រាស់ហៅ​យើង ឲ្យ​ដើរ​ដោយ​បន្ទាប​ខ្លួន ដោយ​នឹក​ចាំ​ថា យើង​រាល់​គ្នា​សុទ្ធតែ​ចេញ​មកពី​ព្រះអង្គ​។ ជីវិត​របស់​យើង​គួរតែ​ប្រកាស​ថា “ខ្ញុំ​ជា​កម្មសិទ្ធិ​របស់​ព្រះអង្គ!”។ គ្មាន​អ្វី​ដែល​អ្នក​អាច​ផ្តល់​ឲ្យ​ព្រះ ដែល​មិនមែន​ជា​កម្មសិទ្ធិ​របស់​ព្រះអង្គ​នោះ​ឡើយ​។ ដូច​នេះ ចូរ​យើង​ថ្វាយ​ដោយ​ស្ម័គ្រ​ពី​ចិត្ត និង​ដោយ​ចិត្ត​សប្បុរស ទាំង​ពេល​វេលា ប្រាក់កាស និង​អំណោយ​ទាន​របស់​យើង ដើម្បី​ឆ្លើយតប នឹង​ព្រះគុណ​ព្រះអង្គ តាម​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ដឹកនាំ​យើង​។

២កូរិនថូស ៨:១-១៥

អេសាយ ១០-១៣ និង ម៉ាកុស ៤:១-២០

More articles