វិញ្ញាណដែលមិនអត់ទោសឲ្យគេ(សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«សូមអត់ទោសបាបយើងខ្ញុំ ដ្បិតយើងខ្ញុំក៏អត់ទោស ដល់អស់អ្នកដែលធ្វើខុសនឹងយើងខ្ញុំដែរ» (លូកា ១១:៤)។ បើយើងមើលមួយភ្លែត ការទូលសូមនេះ ស្តាប់ទៅហាក់ដូចជាការដោះដូរក្នុងន័យថា ការអត់ទោសឲ្យអ្នកដទៃ នាំឲ្យយើងមានសិទ្ធិទទួលការអត់ទោសពីព្រះអង្គ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ បើយើងមើលបរិបទនៃបទគម្ពីរនេះ យើងនឹងឃើញថា ការយល់ឃើញដូចនេះមិនត្រឹមត្រូវទេ។ ព្រះទ្រង់អត់ទោសឲ្យតែអ្នកកែប្រែចិត្តប៉ុណ្ណោះ គឺអ្នកដែលមានអារម្មណ៍សោកស្តាយចំពោះកំហុសរបស់ខ្លួន ដោយការកោតខ្លាចព្រះ ហើយក៏បានប្រែចិត្តចេញពីបាបរបស់ខ្លួន។ បើមានអ្វីជាភស្តុតាងបង្ហាញថា មនុស្សម្នាក់បានប្រែចិត្ត? គឺវិញ្ញាណដែលអត់ទោសឲ្យគេ! អាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតថា ពេលណាយើងអត់ទោសឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក គឺមិនមែនដើម្បីឲ្យបានការអត់ទោសពីព្រះអង្គនោះទេ តែយើងបង្ហាញថា យើងបានផ្លាស់ប្រែ ដោយសារព្រះគុណរបស់ព្រះអង្គដែលបានអត់ទោសឲ្យយើង។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនថា វាជារឿងដែលមិនអាចទទួលយកបាន នៅពេលដែលយើងបដិសេធន៍មិនអត់ទោសឲ្យអ្នកដទៃ បន្ទាប់ពីព្រះអង្គបានអត់ទោសឲ្យយើងច្រើនយ៉ាងនេះហើយ (ម៉ាថាយ ១៨:២១-៣៥)។ តែយើងនៅតែជួបការល្បួងឲ្យចងគំនុំ នៅតែខឹង «ទោះអត់ទោសឲ្យគេ តែនៅតែមិនបំភ្លេចកំហុសរបស់គេ»។ លោក ឌី អ៊ែល មូឌី (D.L. Moody) បានប្រៀបធៀបបញ្ហានេះ ទៅនឹងការដែលមនុស្សម្នាក់បានកប់ពូថៅឈប់សងសឹក តែកប់បានតែផ្លែពូថៅ ដោយទុកឲ្យដងពូថៅលានចេញមកខាងលើដី។ វិញ្ញាណដែលមិនអត់ទោសឲ្យគេ អាចជាវិញ្ញាណដែលបំផ្លាញជីវិតខាងវិញ្ញាណ។ យើងមិនគួរអះអាងថា យើងកំពុងស្វែងរកបំណងព្រះទ័យព្រះ បើសិនជាយើងនៅតែមានចិត្តខឹងមកលើបងប្អូនរបស់យើង។ វានឹងពន្លត់ភ្លើងនៃក្តីអំណររបស់គ្រីស្ទបរិស័ទ ហើយធ្វើឲ្យយើងស្ទើរតែមិនអាចទទួលបានផលប្រយោជន៍អ្វីពីការបង្រៀនក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ហេតុនេះហើយបានជាព្រះយេស៊ូវប្រាប់យើងថា…
Read article