«សូមកុំនាំយើងខ្ញុំទៅក្នុងសេចក្តីល្បួងឡើយ» (លូកា ១១:៤)។
ព្រះគម្ពីរប៊ីបបានបង្រៀនយ៉ាងច្បាស់ថា ព្រះទ្រង់មិនមែនជាមេបាប និងក៏មិនមែនជាមេល្បួងដែរ ព្រោះព្រះអង្គមិនដែលល្បួងនរណាម្នាក់ឡើយ (យ៉ាកុប ១:១៣)។ បើដូច្នោះមែន ហេតុអ្វីយើងអធិស្ឋានសូមព្រះអង្គ កុំឲ្យនាំយើងទៅក្នុងសេចក្តីល្បួង? តើការទូលសូមដូចនេះ មានន័យដូចម្ដេចឲ្យពិតប្រាកដ?
យើងអាចរកឃើញចម្លើយសម្រាប់សំណួរនេះ នៅក្នុងការបកស្រាយអំពីភាពខុសគ្នារវាងការល្បងល និងការល្បួង។ ពេលណាយើងអធិស្ឋាន «ឱព្រះអម្ចាស់ សូមព្រះអង្គកុំនាំយើងខ្ញុំចូលក្នុងសេចក្តីល្បួង» គឺមានន័យថា យើងកំពុងនិយាយថា «ព្រះអង្គអើយ សូមព្រះអង្គជួយយើងខ្ញុំ កុំឲ្យយើងខ្ញុំកែប្រែការល្បងលមកពីព្រះអង្គឲ្យក្លាយជាការល្បួងមកពីសាតាំង ដែលនាំឲ្យធ្វើការអាក្រក់ឡើយ»។ ហើយក៏មានន័យថា យើងកំពុងសូមព្រះអង្គកុំឲ្យដឹកនាំយើងចូលទៅក្នុងការល្បងលដោយគ្មានព្រះវត្តមាន និងព្រះចេស្ដារបស់ព្រះអង្គ ដែលនឹងជួយយើងឲ្យដើរកាត់ការល្បងល ដោយជំនឿ និងក្តីអំណរ ជាជាងធ្លាក់ចូលទៅក្នុងភាពអស់សង្ឃឹម ឬភាពគ្មានជំនឿនោះឡើយ។
ដូចនេះ ក្នុងសេចក្តីអធិស្ឋានរបស់ព្រះអម្ចាស់ ឃ្លានេះសំខាន់ណាស់ ព្រោះឃ្លានេះបានរំឭកយើង អំពីធាតុពិត និងវត្តមាននៃការល្បួង។ ក្នុងបទគម្ពីរលោកុប្បត្ដិជំពូក៤ ព្រះអម្ចាស់បានដាស់តឿនលោក កាអ៊ីន ថា «មានដង្វាយលោះបាបដេកនៅមាត់ទ្វារស្រាប់ហើយ ចិត្តវានឹងបណ្តោយតាមឯង ហើយឯងមានអំណាចលើវាដែរ» (លោកុប្បត្ដិ ៤:៧)។ គួរឲ្យស្តាយណាស់ លោក កាអ៊ីន មិនបានឆ្លើយតប ដោយទូលសូមព្រះអង្គឲ្យប្រទានអ្វីៗដែលគាត់ត្រូវការ ដើម្បីឲ្យគាត់មានអំណាចលើបាបនោះទេ តែផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានឲ្យវាគ្រប់គ្រង និងបំផ្លាញគាត់។ ក្នុងសេចក្តីអធិស្ឋានរបស់ព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនយើង កុំឲ្យធ្វើខុសដូចលោក កាអ៊ីន ឡើយ។
ដោយសារបាបចេះតែតាមបំផ្លាញយើង យើងមិនអាចគ្រាន់តែទូលសូមព្រះអម្ចាស់កុំឲ្យនាំយើងចូលក្នុងសេចក្តីល្បួង ហើយបន្ទាប់មក យើងជឿថា ព្រះអង្គនឹងដោះស្រាយបញ្ហានេះឡើយ។ ទេ! ការប្រព្រឹត្តរបស់យើង ត្រូវតែស្របនឹងការអធិស្ឋានរបស់យើង។ បើយើងពិតជាកំពុងតែទូលសូមព្រះអម្ចាស់ឲ្យជួយយើងកុំឲ្យបំពានក្រឹត្យវិន័យដ៏បរិសុទ្ធរបស់ព្រះអង្គ នោះយើងត្រូវតែមិនបណ្តោយខ្លួនយើង ឲ្យស្ថិតក្នុងរង្វង់នៃអំពើបាប ដោយមិនបានស្តាប់បង្គាប់ ដោយធ្វើអ្វីដែលមិនចាំបាច់ ឬដោយស្ម័គ្រពីចិត្តនោះឡើយ។
ព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងជួយយើងតយុទ្ធនឹងការល្បួង។ ព្រះអង្គបានប្ដេជ្ញាព្រះទ័យទាំងស្រុង ចំពោះសេចក្តីសញ្ញានៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គដោយធានាថា គ្មានកូនព្រះអង្គណាម្នាក់ដែលនឹងធ្លាក់ចូលក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់បាបនោះឡើយ។ ដូចនេះ គ្មានពេលណាមួយក្នុងជីវិតយើង ដែលការល្បួងមានកម្លាំងខ្លាំងពេកដែលព្រះគុណ និងព្រះចេស្ដាព្រះអង្គ មិនអាចជួយយើងឲ្យស៊ូទ្រាំបាននោះឡើយ គឺដូចព្រះគម្ពីរបានរំឭកយើងថា «ព្រះទ្រង់ក៏ស្មោះត្រង់ដែរ ទ្រង់មិនឲ្យកើតមានសេចក្តីល្បួងហួសកម្លាំងអ្នករាល់គ្នាឡើយ គឺនៅវេលាណាដែលត្រូវល្បួង នោះទ្រង់ក៏រៀបផ្លូវឲ្យចៀសរួច ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាអាចនឹងទ្រាំបាន» (១កូរិនថូស ១០:១៣)។ ហើយក៏គ្មានការបរាជ័យក្នុងការតស៊ូនឹងការល្បួង ដែលព្រះលោហិតរបស់ព្រះគ្រីស្ទមិនអាចគ្របបាំងនោះឡើយ។ ដូចនេះ ទោះយើងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពណា ហើយជួបការល្បួងប៉ុណ្ណាក៏ដោយ ចូរយើងចាំថា ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ «យើងជាខាងក្រុមដែលឈ្នះ»1។ អ្នកអាចតយុទ្ធបាន ព្រោះអ្នកមានព្រះវិញ្ញាណដឹកនាំ និងការពារអ្នក។ តើមានការល្បួងមិនឲ្យស្តាប់បង្គាប់មួយណា ដែលអ្នកកំពុងជួបប្រទះក្នុងពេលនេះ? តើការល្បងលរបស់អ្នក បានប្រែក្លាយជាការល្បួងនៅពេលណា និងនៅកន្លែងណា? ចូរទូលសូមព្រះអង្គឲ្យជួយអ្នកនៅពេលឥឡូវនេះ ដ្បិតអ្នកត្រូវការជំនួយរបស់ព្រះអង្គ ហើយព្រះអង្គត្រៀមជាស្រេច ដើម្បីប្រទានជំនួយ។
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ លូកា ៤:១-១៣
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ អេសាយ ៤៣-៤៤ និងម៉ាកុស ១១:១-១៩
1Fanny Crosby, «On the Victory Side» (1894).
