អធិស្ឋានទូលសូមដោយទំនុកចិត្ត(សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«ដ្បិតអស់អ្នកដែលសូម នោះរមែងបាន អ្នកណាដែលរក នោះរមែងឃើញ ក៏បើកឲ្យអ្នកណាដែលគោះដែរ…បើអ្នករាល់គ្នាដែលជាមនុស្សអាក្រក់ អ្នកចេះឲ្យរបស់ល្អទៅកូនយ៉ាងដូច្នេះ នោះចំណង់បើព្រះវរបិតាដែលគង់ស្ថានសួគ៌ តើទ្រង់នឹងប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមកអស់អ្នកដែលសូមជាជាងអម្បាលម៉ានទៅទៀត» (លូកា ១១:១០, ១៣)។ នៅពេលដែលក្មេងជំទង់ម្នាក់ទទួលបានប័ណ្ណបើកបរ នាងទៅសុំសោឡានពីឪពុកម្តាយរបស់នាង នោះនាងមិនចេះតែសុំៗឲ្យតែរួចពីមាត់នោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ នាងមានការតាំងចិត្តមុនពេលនាងសួរពួកគេថា «ឲ្យកូនសុំសោឡានបានទេ? កូនចង់បើកឡាន»។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ ពាក្យកិរិយាស័ព្ទដែលព្រះយេស៊ូវបានប្រើ ដើម្បីបង្រៀនសាវ័កព្រះអង្គអំពីរបៀបទូលសូមដល់ព្រះមានដូចជា សូមស្វែងរក និងគោះ គឺបានបង្ហាញភាពបន្ទាន់ ភាពជាប់លាប់ និងភាពច្បាស់លាស់។ គឺហាក់ដូចជាព្រះអង្គមានបន្ទូលថា ខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នកអធិស្ឋាន ដោយការតាំងចិត្ត ដែលមានការបន្ទាបខ្លួន និងការទទូចសុំឥតឈប់។ ខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នកស្វែងរកហើយស្វែងរកទៀត។ ហើយខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នកគោះទ្វារ ដោយភាពស្មោះត្រង់ និងការបន្ទាន់។ ព្រះអង្គកំពុងអញ្ជើញអ្នក និងខ្ញុំឲ្យចូលមកនៅចំពោះព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ហើយទូលសូមព្រះអង្គ។ តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងត្រូវមានការប្រុងប្រយ័ត្ន ចំពោះការអ្វីដែលយើងទូលសូម។ ពេលណាយើងទូលថ្វាយសេចក្តីសំណូមនៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ សេចក្តីសំណូមនោះត្រូវមានការ «ដឹកនាំពីព្រះវិញ្ញាណសមស្របតាមព្រះបន្ទូលព្រះ»1 (លោក ចន ខិលវិន)។ អាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតថា ព្រះគម្ពីរបានបង្រៀនថា យើងអាចទូលសូមអ្វីៗដែលល្អ និងត្រឹមត្រូវតាមព្រះបន្ទូលព្រះអង្គដែលមានដូចជា ការទូលសូមជំនួយមកពីព្រះអង្គ ដើម្បីឲ្យយើងអាចថ្វាយរូបកាយយើងទុកជាដង្វាយរស់ចម្រើនឡើង ក្នុងការធ្វើបន្ទាល់នៃដំណឹងល្អ ឬកាន់តែមានចិត្តចង់ថ្វាយបង្គំព្រះអង្គ។…
Read article