ថ្ងៃឈប់សម្រាករបស់ព្រះអង្គ(សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«ព្រះទ្រង់ក៏ប្រទានពរដល់ថ្ងៃទី៧នោះ ព្រមទាំងញែកទុកជាថ្ងៃបរិសុទ្ធ ពីព្រោះនៅថ្ងៃនោះ ទ្រង់បានឈប់សម្រាកពីគ្រប់ទាំងការដែលទ្រង់បានបង្កើតបានធ្វើ» (លោកុប្បត្ដិ ២:៣)។ មនុស្សជាតិជាស្នាព្រះហស្តដែលខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតរបស់ព្រះ។ យើងមិនមែនជាសត្វស្វាដែលមានការវិវត្តន៍ខ្ពស់ជាងគេនោះទេ។ មានតែមនុស្សយើងទេ ដែលព្រះទ្រង់បានបង្កើតមកឲ្យដូចរូបអង្គទ្រង់ (លោកុប្បត្ដិ ១:២៧)។ យើងជាស្នាព្រះហស្តព្រះអាទិករ ព្រោះព្រះអង្គបានបង្កើតយើងមក តែយើងក៏មានលក្ខណៈពិសេសខុសពីស្នាព្រះហស្តទាំងអស់ ព្រោះព្រះអង្គបានបង្កើតយើងមក ឲ្យមានលក្ខណៈដូចព្រះអង្គ។ មនុស្សជាតិមានភាពថ្លៃថ្នូររដែលមិនអាចកាត់ផ្តាច់បាន ហើយព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យឲ្យយើងគោរពព្រះអាទិករនៃយើង ហើយរស់នៅក្នុងទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះអង្គ។ បើមនុស្សជាស្នាព្រះហស្តដែលខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត នោះគោលដៅធំបំផុតនៃការបង្កើតរបស់ព្រះអង្គ គឺដើម្បីឲ្យយើងបានសម្រាក។ កាលព្រះអង្គបញ្ចប់ព្រះរាជកិច្ចនៃការបង្កើតព្រះអង្គក៏បានសម្រាក។ ការនេះមិនមានន័យថា ព្រះអង្គឈប់មានព្រះវត្តមាន ឬសកម្មភាពនៅក្នុងពិភពលោកនោះទេ តែព្រះអង្គបានឈប់សម្រាកពីការបង្កើត។ ព្រះអង្គមិនត្រូវការការកែលម្អ ឬបន្ថែមបន្ថយអ្វីឡើយ។ គ្មានអ្វីដែលត្រូវកែសម្រួល និងធ្វើឡើងវិញទេ។ ហើយការរៀបចំដ៏ធំរបស់ព្រះអង្គ ដែលជាបំណងព្រះទ័យសម្រាប់មនុស្សជាតិ គឺដើម្បីឲ្យយើងអាចរស់នៅជាមួយព្រះអង្គ ក្នុងថ្ងៃឈប់សម្រាកដ៏អស្ចារ្យ ដែលនៅតែបន្តមាន។ ក្នុងរឿងនៃការបង្កើត ក្នុងបទគម្ពីរលោកុប្បត្ដិ ជំពូក១ នៅចុងបញ្ចប់នៃថ្ងៃនីមួយៗ ក្នុងរយៈពេល៦ថ្ងៃដំបូងសុទ្ធតែមានឃ្លា «នោះក៏មានល្ងាចមានព្រឹកឡើង»។ ប៉ុន្តែ នៅថ្ងៃទី៧ មិនមានឃ្លានេះទៀតទេ។ យើងអាចកាត់ស្រាយថា ថ្ងៃទី៧ ជាថ្ងៃដែលនៅតែបន្តមាន ដែលក្នុងនោះ ព្រះអង្គកំពុងជ្រើសរើសរាស្ត្រមួយសម្រាប់អង្គទ្រង់។ ព្រះអង្គកំពុងនាំមនុស្សជាតិឲ្យមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះអង្គ ដោយផ្គត់ផ្គង់ និងការពារពួកគេ ហើយប្រទានការប្រកបគ្នា…
Read article