អេភេសូរ ២:១១-១៨
កាលទ្រង់បានយាងមក នោះទ្រង់បានផ្សាយដំណឹងល្អ គឺជាសេចក្តីមេត្រីដល់អ្នករាល់គ្នាដែលនៅឆ្ងាយ និងដល់ពួកអ្នកដែលនៅជិតផង។ អេភេសូរ ២:១៧
មានពេលមួយ យ៉ូអាន(Joan) មានការបាក់ទឹកចិត្ត នៅពេលដែលគាត់បានឃើញរូបថត ដែលស៊ូសិន(Susan) បានបង្ហោះនៅតាមបណ្ដាញសង្គម។ ក្នុងរូបថតនោះ គាត់ឃើញមិត្តភក្តិរបស់គាត់១០នាក់នៅព្រះវិហារ កំពុងជួបជុំគ្នា ដោយទឹកមុខញឹម នៅតុអាហារ ក្នុងភោជនីយដ្ឋានមួយ។ នេះជាលើកទី២ហើយ ក្នុងខែនេះ ដែលពួកគេមានការជួបជុំគ្នាដ៏សប្បាយរីករាយ ដោយគ្មានវត្តមានរបស់គាត់ចូលរួម។ យ៉ូអានក៏បានស្រក់ទឹកភ្នែក។ គាត់មិនតែងតែចុះសម្រុងនឹងអ្នកដទៃ ប៉ុន្តែ គាត់នៅតែមានអារម្មណ៍ថា គេមិនរាប់រកគាត់។ នេះជារឿងចម្លែក ដែលគាត់ទៅចូលរួមក្នុងព្រះវិហារ ជាមួយមនុស្សដែលមិនរាប់រកគាត់!
ការមិនចុះសម្រុងគ្នា មិនមែនជារឿងចម្លែក នៅសតវត្សរ៍ទី១ទេ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវសព្វព្រះទ័យឲ្យយើងមានការរួបរួម ហើយបានយាងមក ដើម្បីបង្រួបបង្រួមយើង។ ចាប់តាំងពីដើមដំបូងនៃប្រវត្តិសាស្ត្រពួកជំនុំ មនុស្សដែលមិនចុះសម្រុងគ្នា ត្រូវតែស្វែងរកចំណុចរួមនៅក្នុងព្រះអង្គ។ ពួកសាសន៍យូដាបានមើលងាយសាសន៍ដទៃ ដោយសារពួកគេមិនបានកាន់តាមក្រឹត្យវិន័យ ហើយពួកសាសន៍ដទៃក៏មិនចូលចិត្តសាសន៍យូដា ដោយសារពួកគេគិតថា ខ្លួនល្អជាងសាសន៍ដទៃ។ បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូវក៏បាន “ធ្វើទាំង២រួមគ្នាតែ១ ហើយបានរុះជញ្ជាំងដែលខាន់កណ្តាលចេញ ព្រមទាំងបំបាត់សេចក្តីសំអប់គ្នា ដោយនូវរូបសាច់ទ្រង់ គឺបំបាត់ក្រឹត្យវិន័យដែលមានបញ្ញត្ត និងសេចក្តីហាមប្រាមទាំងប៉ុន្មានចេញ”(អេភេសូរ ២:១៤-១៥)។ ការកាន់តាមក្រឹត្យវិន័យសញ្ញាចាស់ មិននាំឲ្យបានសង្គ្រោះរួចពីបាបទេ។ ការគោរពប្រតិបត្តិតាមព្រះយេស៊ូវទើបសំខាន់។ តើពួកសាសន៍យូដា និងសាសន៍ដទៃអាចរួបរួមគ្នា ក្នុងព្រះអង្គដែរឬទេ?
បញ្ហានេះគឺអាស្រ័យទៅលើការឆ្លើយតបរបស់ពួកគេ។ ព្រះយេស៊ូវ “បានផ្សាយដំណឹងល្អ គឺជាសេចក្តីមេត្រីដល់អ្នករាល់គ្នាដែលនៅឆ្ងាយ និងដល់ពួកអ្នកដែលនៅជិតផង”(ខ.១៧)។ ដំណឹងល្អដែលព្រះអង្គបានផ្សាយមានខ្លឹមសារដូចគ្នា សម្រាប់សាសន៍យូដា និងសាសន៍ដទៃ។ ហេតុនេះហើយ សាសន៍យូដាដែលអួតពីភាពសុចរិតរបស់ខ្លួន ចាំបាច់ត្រូវទទួលស្គាល់ថា ពួកគេមិនល្អជាងសាសន៍ដទៃទេ ហើយទន្ទឹមនឹងនោះ សាសន៍ដទៃដែលគេមិនរាប់រក ចាំបាច់ត្រូវជឿថា ពួកគេមិនអាក្រក់ជាងសាសន៍យូដាទេ។ សាសន៍ទាំងពីរចាំបាច់ត្រូវឈប់ប្រៀបធៀបគ្នា ហើយងាកមកផ្ដោតទៅលើព្រះគ្រីស្ទវិញ ដែលកំពុង “យកទាំង២មក បង្កើតជាមនុស្សថ្មីតែ១ក្នុងព្រះអង្គទ្រង់ ដោយតាំងជាស្ពានមេត្រីឲ្យ”(ខ.១៥)។
តើអ្នកមានអារម្មណ៍ថា គេមិនរាប់រកឬ? រឿងនេះធ្វើឲ្យអ្នកឈឺចាប់។ វាមិនមែនជាទង្វើត្រឹមត្រូវទេ។ ប៉ុន្តែ អ្នកអាចធ្វើជាអ្នកបង្រួបបង្រួម ខណៈពេលដែលអ្នករកឃើញការកម្សាន្តចិត្ត និងការធានាក្នុងព្រះយេស៊ូវ។ ព្រះអង្គនៅតែជាមូលហេតុដែលយើងត្រូវរួបរួមគ្នា។ —Mike Wittmer
តើអ្នកមានអារម្មណ៍ថា គេមិនរាប់រកនៅពេលណា? តើអ្នកអាចធ្វើជាអ្នកផ្សះផ្សា ដោយរបៀបណា?
ឱព្រះវរបិតា ពេលណាគេមិនរាប់រកទូលបង្គំ ទូលបង្គំនឹងស្វែងរកការកម្សាន្តចិត្ត និងការធានានៅក្នុងព្រះរាជបុត្រាព្រះអង្គ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : លេវីវិន័យ ៦-៧ និង ម៉ាថាយ ២៥:១-៣០
