«ពួកចោរ ពួកមនុស្សលោភ ពួកប្រមឹក ពួកត្មះដៀល និងពួកប្លន់កំហែង នោះមិនដែលបានគ្រងនគរព្រះទុកជាមរដកឡើយ» (១កូរិនថូស ៦:៩)។
សមាជិកភាពដែលយើងមានក្នុងនគររបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានបញ្ជាក់អត្តសញ្ញាណយើងថា ជាអ្នកជឿព្រះអង្គ គឺគ្មានអ្វីបញ្ជាក់ច្បាស់ជាងនេះទេ។ នេះជាផ្នែកមួយនៃការអ្វីដែលធ្វើឲ្យគ្រីស្ទបរិស័ទមានលក្ខណៈពិសេស។ យើងជាសមាជិកនៃនគរថ្មីស្រឡាងមួយ។ ទោះយើងមានពណ៌សម្បុរអ្វី ជាអ្នកមានឬក្រ ស្រីឬប្រុសក៏ដោយ ក៏ការអ្វីដែលបង្រួបបង្រួមយើង គឺការស្មោះស្ម័គ្រដែលយើងមាន ចំពោះព្រះជាក្សត្រតែមួយ គឺព្រះនាមព្រះយេស៊ូវ។ យើងដើរតាមក្បួន តាមបញ្ជារបស់ព្រះអង្គ ហើយអរសប្បាយក្នុងចំណោមទាហានព្រះអង្គ ហើយយើងមានចិត្តរីករាយដែលបានធ្វើតាមព្រះទ័យព្រះអង្គ។
នគរព្រះជានគរសុចរិត។ ចរិតលក្ខណៈរបស់ព្រះអង្គល្អឥតខ្ចោះ ស្តង់ដាររបស់ព្រះអង្គក៏ល្អប្រសើរ ហើយព្រះអង្គក៏មិនទ្រាំទ្របាបរបស់មនុស្ស។ ហេតុនេះហើយសាវ័ក ប៉ុល បានដាស់តឿនថា អ្នកដែលបដិសេធន៍ចារិកលក្ខណៈរបស់ព្រះអង្គ និងមិនទទួលស្តង់ដាររបស់ព្រះអង្គ នឹងមិនបានទទួលនគរព្រះអង្គជាមរតកឡើយ។ ការរស់នៅដែលមានភាពទុច្ចរិត ការបះបោរទាស់នឹងព្រះ ហើយការពឹងផ្អែកលើខ្លួនឯង គឺមិនបានស្របទៅតាមការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះគ្រីស្ទឡើយ។ ដូចនេះ ការសម្រេចចិត្តរស់នៅយ៉ាងដូចនេះ គឺជាការសម្រេចចិត្តរស់នៅ នៅក្រៅព្រំដែនរបស់នគរព្រះអង្គ។
យើងត្រូវតែកត់ចំណាំថា សាវ័ក ប៉ុល មិនមែនកំពុងនិយាយសំដៅទៅលើការប្រព្រឹត្តអំពើទុច្ចរិត ក្នុងករណីដាច់ដោយឡែកណាមួយនោះទេ។ ព្រោះគ្មានសមាជិកណាមួយនៃនគរព្រះគ្រីស្ទដែលរស់នៅក្នុងជីវិតដែលគ្មានបាប ក្នុងជីវិតនៅផែនដីនោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ សាវ័ក ប៉ុល កំពុងសំដៅទៅលើមនុស្សដែលបន្តដេញតាមបាប ឬទ្រាំទ្របាប។ គឺអ្នកដែលគិតថា «ខ្ញុំមិនចង់ឲ្យព្រះជ្រៀតជ្រែក ក្នុងការសម្រេចចិត្តរបស់ខ្ញុំទេ តែខ្ញុំពិតជាចង់រស់នៅ ដោយដឹងថា ខ្ញុំជាសមាជិកនៃនគរព្រះអង្គ ហើយខ្ញុំចង់បានព្រះពរគ្រប់យ៉ាងពីនគរព្រះអង្គ»។
ព្រះអង្គបានកំណត់ព្រំដែននៃនគរព្រះអង្គ។ មិនមែនមនុស្សទាំងអស់សុទ្ធតែចូលនគរព្រះអង្គ ទោះពួកគេជានរណា មានជំនឿអ្វី ឬចង់បានអ្វីក៏ដោយ។ ព្រះបន្ទូលព្រះអង្គមិនបានបង្រៀនថា មនុស្សទាំងអស់នឹងចូលនគរព្រះអង្គឡើយ។ មានតែព្រះអង្គទេ ដែលអាចសម្រេចឲ្យនរណាខ្លះចូលនគរព្រះអង្គ។
ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា ថ្ងៃជំនុំជម្រះនឹងមកដល់។ ជាការពិតណាស់ ព្រះយេស៊ូវនឹងយាងមកវិញ ក្នុងសិរីល្អរបស់ព្រះអង្គ ហើយ «គ្រប់ទាំងសាសន៍នឹងត្រូវប្រមូលគ្នា នៅចំពោះលោក ហើយលោកនឹងញែកគេចេញពីគ្នា ដូចជាអ្នកគង្វាល ដែលញែកចៀមចេញពីពពែដែរ រួចនឹងដាក់ចៀមនៅខាងស្តាំ ហើយពពែនៅខាងឆ្វេង» (ម៉ាថាយ ២៥:៣២)។ ការបង្រៀនអំពីនគរព្រះ មិនមែនជាអ្វីព្រះយេស៊ូវបានបន្ថែម ដើម្បីកែសម្រួលភាពខ្វះចន្លោះនៅក្នុងប្រព័ន្ធនៃជំនឿនោះទេ។ តែព្រះអង្គបានរៀបផែនការ តាំងពីអស់កល្បជានិច្ចរៀងមក។
ការគិតដល់ការមកដល់នៃការជំនុំជម្រះ គួរតែបណ្ដាលចិត្តយើងឲ្យប្រញាប់ផ្សាយដំណឹងល្អ ហើយក៏គួរតែបង្កើតភាពស្មោះត្រង់នៅក្នុងការគិត អំពីគ្រោះថ្នាក់នៃអំពើបាបរបស់យើង។ យើងត្រូវប្រកាសប្រាប់ដល់លោកីយ៍ និងប្រាប់ខ្លួនឯងថា ព្រះយេស៊ូវជាអង្គសង្គ្រោះដ៏មានព្រះជន្មរស់ នឹងធ្វើដូចដែលព្រះអង្គមានបន្ទូល។ ទាល់តែយើងទទួលស្គាល់បាបរបស់យើង និងទទួលស្គាល់ថា យើងត្រូវការព្រះអង្គសង្គ្រោះ ទើបយើងនឹងបានទទួលនគរព្រះដ៏អស់កល្បជាមរតក។
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ លូកា ១៣:២២-៣០
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ អេសាយ ៥៣-៥៥ និងម៉ាកុស ១៣:១-២០
