ព្រឹក
ភាពល្អឥតខ្ចោះនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ (សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ)
ដោយBill Crowder
February 15, 2025
ហេព្រើរ ៤:១២-១៦
ដូច្នេះ ដែលមានសំដេចសង្ឃយ៉ាងធំ១អង្គ ...ទ្រង់បានត្រូវសេចក្តីល្បួងគ្រប់យ៉ាង ដូចជាយើងរាល់គ្នាដែរ តែឥតធ្វើបាបឡើយ។ ហេព្រើរ ៤:១៤-១៥
អ្នករចនាផ្នែកខាងក្នុង ដែលកំពុងធ្វើការកែលំអផ្ទះមួយខ្នង បានបង្ហាញការកោតស្ញប់ស្ញែង ចំពោះឥដ្ឋការ៉ូសេរ៉ាមិចដែលគេបានផលិតដោយដៃ ហើយត្រូវបានជ្រើសរើស សម្រាប់ការកែលំអបន្ទប់ទឹករបស់ផ្ទះនោះ។ ឥដ្ឋការ៉ូទាំងនោះត្រូវបានគេផលិតដោយផ្ទាល់ដៃ “មិនល្អឥតខ្ចោះ តែបានធ្វើឲ្យគាត់មានការពេញចិត្តឥតខ្ចោះ”។ ពួកវាមានភាពខុសប្លែកពីឥដ្ឋការ៉ូដែលគេបានផលិតក្នុងរោងចក្រ ដែលប្រើពុម្ពតែមួយ។ ភាពមិនគ្រប់លក្ខណ៍នេះបានផ្តល់ឲ្យពួកវានូវសម្រស់ ដោយបន្ថែមនូវភាពទាក់ទាញ និងរចនាបថ ដល់សំណង់អគារដែលគេប្រើប្រាស់ជាប្រចាំ។
ខ្ញុំមានការយល់ដឹងតិចតួច អំពីរចនាបថ ឬភាពទាក់ទាញរបស់ឥដ្ឋការ៉ូ ដូចនេះ ខ្ញុំមិនដឹងថា ឥដ្ឋការ៉ូមានផលប៉ះពាល់ជាវិជ្ជមាន ឬអវិជ្ជមានយ៉ាងណា ចំពោះការរចនាបន្ទប់ទឹកនោះទេ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលខ្ញុំគិតអំពីភាពមិនល្អឥតខ្ចោះ ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំអំពីភាពល្អឥតខ្ចោះនៃការប្រសូតរបស់ព្រះយេស៊ូវ ដោយយាងចុះពីស្ថានសួគ៌ មកប្រសូតជាមនុស្ស។ អ្នកនិពន្ធកណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរបានបញ្ជាក់ថា “ដ្បិតសំដេចសង្ឃនៃយើង ទ្រង់មិនមែនមិនអាចនឹងអាណិតអាសូរ ដល់សេចក្តីកម្សោយរបស់យើងរាល់គ្នានោះទេ ព្រោះទ្រង់បានត្រូវសេចក្តីល្បួងគ្រប់យ៉ាង ដូចជាយើងរាល់គ្នាដែរ តែឥតធ្វើបាបឡើយ”(ហេព្រើរ ៤:១៥)។ ក្នុងអំឡុងពេលព្រះអង្គកំពុងបំពេញព្រះរាជកិច្ចនៅលើផែនដី ព្រះអង្គមិនដែលមានបន្ទូល ឬធ្វើអ្វីមួយដែលជាអំពើបាបនោះទេ។ ព្រះអង្គល្អឥតខ្ចោះ។
កណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរបានលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យប្រកាន់ខ្ជាប់តាមសេចក្តីជំនឿ ដែលយើងមានចំពោះព្រះយេស៊ូវ(ខ.១៤) ព្រោះព្រះអង្គជ្រាប និងមានព្រះទ័យអាណិត ចំពោះទុក្ខលំបាកដែលយើងបានរងទ្រាំ។ ព្រះអង្គក៏ធ្លាប់ជួបទុក្ខលំបាកដោយផ្ទាល់ផងដែរ តែព្រះអង្គមិនដែលធ្វើអំពើបាបសោះឡើយ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃយើងដែលល្អឥតខ្ចោះ អាចជួយយើង ក្នុងគ្រប់បញ្ហាទាំងអស់។—Bill Crowder
តើអ្នកបានឃើញភាពខ្វះចន្លោះរបស់អ្នក ក្នុងការប្រព្រឹត្តនៅពេលណា? តើអ្នកអាចថ្វាយការអរព្រះគុណដូចម្តេចខ្លះ ដល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដ៏ឥតខ្ចោះ ដែលបានរងទ្រាំទុក្ខលំបាកគ្រប់យ៉ាង ក្នុងនាមជាសម្តេចសង្ឃដ៏ឥតខ្ចោះរបស់យើង នៅចំពោះព្រះវរបិតា?
ឱព្រះវរបិតានៃសេចក្តីស្រឡាញ់ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់បានចាត់ព្រះយេស៊ូវឲ្យយាងចុះមកប្រសូតជាមនុស្ស ដោយព្រះអង្គបានមានព្រះជន្មរស់នៅ បានដើរ និងធ្វើការក្នុងលោកិយដែលមានបាប តែព្រះអង្គមិនដែលប្រព្រឹត្តអំពើបាបសោះ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : លេវីវិន័យ ១៧-១៨ និង ម៉ាថាយ ២៧:២៧-៥០
ល្ងាច
ថ្ងៃធួននឹងបាប (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
ដោយAlistair Begg
February 15, 2025
«ដ្បិតជីវិតនៃរូបសាច់ នោះនៅក្នុងឈាម ហើយអញបានឲ្យឈាមដល់ឯងរាល់គ្នា សម្រាប់នឹងថ្វាយនៅលើអាសនា ដើម្បីឲ្យបានធួននឹងជីវិតឯង ដ្បិតគឺជាឈាមនោះឯងដែលធួននឹងព្រលឹងបាន» (លេវីវិន័យ ១៧:១១)។
កាលព្រះទ្រង់សង្គ្រោះពួកអ៊ីស្រាអែលឲ្យរួចផុតពីនគរអេស៊ីព្ទ ការប្រោសលោះរបស់ពួកគេបាននាំឲ្យពួកគេមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះអង្គ។ ពួកគេបានរស់នៅក្រោមក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះអង្គ ដោយអរសប្បាយនឹងព្រះវត្តមានព្រះអង្គក្នុងរោងឧបោសថ។ ប៉ុន្តែ ចាប់តាំងពីដំបូងមក ពួកអ៊ីស្រាអែលមិនអាចកាន់តាមក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះអង្គបានទេ។ ដូចនេះ យើងអាចសួរថា តើព្រះដ៏បរិសុទ្ធអាចគង់នៅជាមួយមនុស្សមានបាបដោយរបៀបណា?
នៅថ្ងៃពិសេស ជារៀងរាល់ឆ្នាំ គឺនៅថ្ងៃធួននឹងបាប សម្ដេចសង្ឃរបស់ពួកអ៊ីស្រាអែលត្រូវបានព្រះអង្គបង្គាប់ឲ្យចូលទីបរិសុទ្ធបំផុតក្នុងរោងឧបោសថ ដែលមានព្រះវត្តមានព្រះអង្គគង់នៅ ដើម្បីថ្វាយយញ្ញបូជាលោះបាបរបស់ពួកបណ្តាជន។ គាត់ត្រូវយកសត្វពពែឈ្មោលពីរក្បាល មកធ្វើយញ្ញបូជា ដោយជាដំបូង គាត់ថ្វាយពពែនោះ ធ្វើជាដង្វាយលោះបាបពួកបណ្តាជន ហើយបន្ទាប់មក គាត់យកឈាមពពែ មកប្រោះនៅទីសន្តោសប្រោស។ ពួកអ៊ីស្រាអែលសមនឹងស្លាប់ដោយសារបាបរបស់ពួកគេ តែព្រះទ្រង់បានប្រទានសត្វពពែនោះឲ្យស្លាប់ជំនួសពួកគេវិញ។ មនុស្សអាចរស់ដោយសារសត្វនោះបានស្លាប់ហើយ។ ហើយលទ្ធផលនៃការប្រោសលោះនេះអាចឃើញមាន នៅក្នុងរឿងដែលកើតឡើង មកលើសត្វពពែទី២ សម្ដេចសង្ឃត្រូវដាក់ដៃទាំង២នៅលើក្បាលពពែនោះ ដោយលន់តួពីអស់ទាំងសេចក្តីទុច្ចរិត និងអស់ទាំងសេចក្តីរំលងរបស់ពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលពីលើពពែនោះ គឺអំពើបាបរបស់គេទាំងអស់ត្រូវដាក់ទាំងអស់លើក្បាលពពែនោះ រួចប្រគល់ដល់មនុស្សម្នាក់ដែលប្រុងជាស្រេច ដើម្បីដឹកវាទៅឯទីរហោស្ថាន។ បន្ទាប់មក សម្ដេចសង្ឃអាចឈរប្រកាសនៅពីមុខពួកបណ្តាជនថា «បាបរបស់អ្នករាល់គ្នាត្រូវបានប្រោសលោះហើយ។ ឈាមបានខ្ចាយហើយ ហើយដោយសារការខ្ចាយឈាមនេះ យើងមានការលោះបាប។ សត្វពពែមួយក្បាលទៀត ខ្ញុំបានដេញវាទៅវាលរហោស្ថានហើយ ហេតុនេះហើយ អ្នកមិនចាំបាច់ត្រូវព្រួយបារម្ភអំពីបាបរបស់អ្នក ឬរែកពន្ធវាធ្វើជាបន្ទុកនៅលើស្មាអ្នកទៀតទេ»។ ព្រះទ្រង់ក៏បានបង្ហាញសេចក្តីពិតដ៏សំខាន់នេះ យ៉ាងជាក់លាក់ថា៖ ព្រះអង្គស្ម័គ្រព្រះទ័យធ្វើការអ្វីដែលចាំបាច់ ដើម្បីនាំមនុស្សមានបាបចូលព្រះវត្តមានព្រះអង្គ។ ដោយសាររាស្ត្រព្រះអង្គនៅតែមិនគោរពក្រឹត្យវិន័យ (តាំងពីដើមមក) ព្រះអង្គត្រូវប្រទានដង្វាយសម្រាប់លោះបាបពួកគេ ដោយបើកផ្លូវឲ្យពួកគេចូលទៅរកព្រះអង្គរៀងៗខ្លួន ដោយសារកិច្ចការដែលអង្គបុគ្គលម្នាក់បានធ្វើសម្រេច។ គឺការលះបង់ដ៏ឥតខ្ចោះរបស់ព្រះគ្រីស្ទដោយការសុគតនៅលើឈើឆ្កាង ដើម្បីផ្តល់ដំណោះស្រាយសម្រាប់អំពើបាបមួយដងជាសម្រេច។ ជាលទ្ធផល យើងអាចអរសប្បាយចំពោះទំនុកចិត្ត ដែលយើងមាននៅចំពោះព្រះអង្គ។ តែទំនុកចិត្តនេះមិនមែនជាការទុកចិត្តខ្លួនឯងនោះទេ ផ្ទុយទៅវិញ «បងប្អូនអើយ ដែលយើងមានសេចក្តីក្លៀវក្លានឹងចូលទៅក្នុងទីបរិសុទ្ធដោយសារព្រះលោហិតនៃព្រះយេស៊ូវតាមផ្លូវដែលទ្រង់ បានតាំងសម្រាប់យើងរាល់គ្នា ជាផ្លូវថ្មី ហើយរស់ដែលចូលកាត់វាំងនន គឺជារូបសាច់របស់ទ្រង់» (ហេព្រើរ ១០:១៩-២០)។
ពេលណាអ្នកជួបការល្បួងឲ្យមានចិត្តរេរា និងសង្ស័យ ហើយនាំឲ្យពឹងផ្អែកទៅលើការប្រព្រឹត្ត សូមចាំអំពីសត្វពពែពីរក្បាលដែលសុទ្ធតែបានចង្អុលបង្ហាញអ្នក ឲ្យងាកទៅរកព្រះរាជកិច្ចរបស់ព្រះយេស៊ូវ នៅលើឈើឆ្កាង។ ព្រះអង្គបានបង់ថ្លៃលោះបាបអ្នក និងដកបាបអ្នកចេញហើយ។ ការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នក មិនបានបន្ថែម ឬបន្ថយសេចក្តីសង្គ្រោះដែលអ្នកមាននៅចំពោះព្រះអង្គបានទេ។ ដូចនេះ អ្នកអាចទុកចិត្តថា៖
ដោយសារព្រះអង្គមានជន្មរស់
ហើយបានសុគតជំនួសខ្ញុំ
នោះខ្ញុំសូមថ្វាយជីវិតខ្ញុំដល់ព្រះអង្គ
អស់កល្បជានិច្ច1។
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ ហេព្រើរ ១០:១១-២៥
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ អេសាយ ៦៥-៦៦ និងម៉ាកុស ១៤:៥៣-៧២
1លោក Horatius Bonar, “Christ for Us” ឆ្នាំ១៨៨១។