«ហើយ យ៉ូស្វេ ជាកូននុន និងកាលែប ជាកូនយេភូនេ…គេក៏ហែកសំលៀកបំពាក់ខ្លួនព្រមទាំងនិយាយទៅពួកជំនុំនៃកូនចៅអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ថា ស្រុកដែលយើងបានដើរកាត់សង្កេតមើលនោះ ជាស្រុកល្អក្រៃលែង។ បើសិនជាព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យនឹងយើងរាល់គ្នា នោះទ្រង់នឹងនាំយើងឲ្យបានចូលទៅក្នុងស្រុកនោះជាមិនខាន ហើយនឹងប្រទានមកយើងផង គឺជាស្រុកដែលមានទឹកដោះ និងទឹកឃ្មុំដ៏ហូរហៀរ» (ជនគណនា ១៤:៦-៨)។
នៅថ្ងៃទី៣ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៥៣ យន្តហោះដឹកអ្នកដំណើរពីប្រទេសសឹង្ហបុរីទៅទីក្រុងឡុងដ៍បានធ្លាក់នៅចម្ងាយ៣០គីឡូម៉ែត្រ នៅភាគពាយព្យនៃទីក្រុងកុលកាតាប្រទេសឥណ្ឌាដោយមិនមាននរណាម្នាក់រួចជីវិតឡើយ។ លោក ហ្វ្រេត មីតឈែល (Fred Mitchell) ដែលបានក្លាយជានាយកនៃអង្គការបេសកកម្មដំណឹងល្អក្នុងប្រទេសចិន កាលពី១០ឆ្នាំមុនគ្រោះថ្នាក់នេះកើតឡើងកំពុងធ្វើដំណើរតាមជើងហោះហើរនោះ។ ក្នុងជីវប្រវត្តិរបស់គាត់ គេបានពិពណ៌នាថា លោក ហ្វ្រេត ជាបុរសសាមញ្ញម្នាក់ មកពីភូមិមួយ និងមានឪពុកម្តាយស្ថិតក្នុងវណ្ណៈអធន។ គាត់បានចំណាយពេលមួយភាគធំនៃជីវិតគាត់ ក្នុងការងារជាអ្នកជំនាញផ្នែកគីមីវិទ្យានៅតាមបណ្ដាខេត្ត ហើយគាត់ក៏ជាអ្នកដើរជាមួយព្រះអម្ចាស់ផងដែរ1។
មុនពេលលោក កាលែប ជាកូនលោកយេភូនេក្លាយជាអ្នកស៊ើបការ ដែលលោក ម៉ូសេ បានចាត់ឲ្យទៅសង្កេតមើលទឹកដីដែលព្រះអម្ចាស់សន្យាប្រទានមករាស្ត្រព្រះអង្គមិនមានអ្វីបង្ហាញថា គាត់ជាមនុស្សដែលពិសេសខុសគេនោះទេ។ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់បានកែប្រែ និងអភិវឌ្ឍន៍ចារិកលក្ខណៈរបស់គាត់ក្នុងការរស់នៅដ៏សាមញ្ញរបស់គាត់ ដូចមានចែងក្នុងបទគម្ពីរជនគណនាជំពូក១៤។
រឿងវិបត្តិច្រើនតែបង្ហាញចារិកលក្ខណៈរបស់មនុស្ស។ កាលពួកស៊ើបការណ៍របស់សាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានវិលត្រឡប់មករាយការណ៍អំពីអ្វីដែលពួកគេបានឃើញក្នុងទឹកដីកាណាន ពួកគេក៏បានប្រកាសថា ទីក្រុងរបស់គេមានកំផែងការពារ ហើយថា «យើងពុំអាចនឹងឡើងទៅទាស់នឹងគេបានទេ ដ្បិតគេខ្លាំងពូកែជាងយើងណាស់…នៅស្រុកនោះយើងបានឃើញពួកមនុស្សធំសម្បើម គឺជាកូនចៅ អ័ណាក់ ដែលជាពូជមនុស្សមានមាឌធំសម្បើម យើងមើលទៅខ្លួនយើងដូចជាកណ្ដូប» (ជនគណនា ១៣:៣១, ៣៣) ពេលនោះ ពួកបណ្ដាជនក៏បានចោទប្រកាន់ព្រះអម្ចាស់ថា កំពុងនាំពួកគេឲ្យទៅស្លាប់ក្នុងទឹកដីនោះ (១៤:៣)។
ការប្ដេជ្ញាចិត្ដរបស់លោក កាលែប ក៏បានបង្ហាញចេញមក។ គាត់បានត្រៀមខ្លួនជាស្រេច ដើម្បីប្រឆាំងនឹងមតិភាគច្រើន។ នៅពេលដែលពួកស៊ើបការទាំងឡាយប្រាប់គេមិនឲ្យចូលទឹកដីសន្យា គាត់ក៏បានទាស់ប្រឆាំងពួកគេ។ នៅពេលដែលគេនាំគ្នាបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះ គាត់មិនបានចូលរួមជាមួយពួកគេទេ។ គាត់ និងលោក យ៉ូស្វេ ជាមិត្តសម្លាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ គឺជាមនុស្សដែលបានលើកទឹកចិត្តគេឲ្យស្តាប់បង្គាប់ព្រះអម្ចាស់ដោយចិត្តក្លាហាន។ លោក កាលែប បានដឹងច្បាស់ថា មានការអ្វីខ្លះដែលគាត់អាចធ្វើបានដោយព្រះចេស្ដាព្រះ។ គាត់មិនបានបដិសេធន៍ការពិតដែលអ្នកស៊ើបការដទៃទៀតត្រូវនិយាយ តែគាត់គ្រាន់តែបានមើលទៅការពិតនោះដោយទស្សនៈខុសពីពួកគេ។ គាត់មានទំនុកចិត្ត មិនមែនទៅលើសមត្ថភាពរបស់គាត់ ឬសមត្ថភាពរបស់ពួកអ៊ីស្រាអែលនោះទេ តែទៅលើព្រះចេស្ដារបស់ព្រះ និងភាពអាចទុកចិត្តបាននៃចរិតលក្ខណៈរបស់ព្រះអង្គ។ គាត់ជាបុរសនៃសេចក្តីជំនឿក្នុងពេលមានការភ័យខ្លាច។ គាត់ដឹងថា សត្វកណ្ដូបដែលព្រះទ្រង់ជួយជាសត្វកណ្ដូបដែលអាចសម្រេចកិច្ចការធំបាន។
យើងប្រហែលមានអារម្មណ៍ថា ជីវិតយើងគ្រាន់តែជាជីវិតសាមញ្ញ តែយើងតែងតែអាចស្វែងរកព្រះអង្គ ក្នុងពេលធម្មតា។ ក្នុងពេលធម្មតា ព្រះអង្គនឹងកែប្រែចរិតលក្ខណៈរបស់យើង ដើម្បីឲ្យយើងអាចក្លាយជាមនុស្សដែលមានចិត្តក្លាហានក្នុងគ្រប់កាលៈទេសៈ។ ព្រះអង្គមិនស្វែងរកយក្ស ដើម្បីសម្រេចផែនការព្រះអង្គនោះទេ។ តែព្រះអង្គកំពុងស្វែងរកមនុស្សសាមញ្ញ ដែលបានបើកចំហចិត្ត ដើម្បីទុកចិត្តព្រះអង្គ បោះជំហានដោយជំនឿ ហើយស្តាប់បង្គាប់ដោយចិត្តក្លាហាន។ នៅថ្ងៃនេះ គ្មានអ្វីអាចរារាំងអ្នក មិនឲ្យក្លាយជាមនុស្សដែលមានលក្ខណៈដូចនេះឡើយ។
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ ជនគណនា ១៣:២៥-១៤:២៥
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ យ៉ូប ២៥-២៧ និង១កូរិនថូស ៩
1លោក Phyllis Thompson, Climbing on Track: A Biography of Fred Mitchell (China Inland Mission, ឆ្នាំ១៩៥៣), ទំព័រ១២។
