និក្ខមនំ ២០:៨-១១
ដ្បិតក្នុង៦ថ្ងៃព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានធ្វើផ្ទៃមេឃ ផែនដី ហើយនឹងសមុទ្រ … រួចដល់ថ្ងៃទី៧ ទ្រង់ឈប់សំរាក។ និក្ខមនំ ២០:១១
លោកចេហ្វ ហ្កាឡូវេយ(Jeff Galloway) គឺជាគ្រូបង្វឹកកីឡាកររត់ប្រណាំង និងជាអតីតកីឡាករអូឡាំពិក បានបង្រៀនក្បួនរត់ប្រណាំងម៉ារ៉ាតុន ដែលមនុស្សជាទូទៅមិនបានយកមកអនុវត្ត។ កីឡាកររត់ប្រណាំងម៉ារ៉ាតុនទាំងអ្នកថ្មី និងអ្នកមានបទពិសោធន៍ ច្រើនតែមានការភ្ញាក់ផ្អើល ពេលដែលបានដឹងថា គាត់បានលើកទឹកចិត្តគេឲ្យប្រើយុទ្ធសាស្រ្ត “ដើរផងរត់ផង” នៅក្នុងការរត់ប្រណាំងម៉ារ៉ាតុន។ គាត់ថា កីឡាកររត់ប្រណាំង គួរតែដើររយៈពេលខ្លី បន្ទាប់ពីរត់បានរយៈពេលប៉ុន្មាននាទីដែលពួកគេបានកំណត់ ហើយបន្តរត់ផងដើរផងយ៉ាងដូចនេះរហូតដល់ទី។ មូលហេតុគឺដោយសារការដើរមួយរយៈពេលខ្លី ជួយឲ្យរាងកាយសម្រាក ហើយមានកម្លាំងឡើងវិញបន្តិច ដោយជួយកីឡាករឲ្យរត់ទៅដល់ទីបានលឿនជាងការរត់សុទ្ធ ដោយមិនដើរទាល់តែសោះ ក្នុងរយៈចម្ងាយ៤២គីឡូម៉ែត្រ។
ការសម្រាកនៅចន្លោះពេលមានសារៈសំខាន់ មិនគ្រាន់តែនៅក្នុងការរត់ប្រណាំងម៉ារ៉ាតុនប៉ុណ្ណោះទេ។ ការសម្រាកជួយទ្រទ្រង់យើង ឲ្យមានកម្លាំងបន្តប្រឹងប្រែង ក្នុងការរស់នៅ។ ព្រះទ្រង់បានលើកឡើងអំពីការសម្រាក នៅក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីបទាំងមូល ចាប់តាំងពីកណ្ឌគម្ពីរនិក្ខមនំ។ ក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ព្រះទ្រង់បានបង្គាប់ឲ្យរាស្រ្តព្រះអង្គមានការសម្រាក តាមគំរូរបស់ព្រះអង្គ ក្នុងព្រះរាជកិច្ចបង្កើតរបស់សព្វសារពើ ដោយឲ្យពួកគេធ្វើការ៦ថ្ងៃ ហើយបន្ទាប់មកយកថ្ងៃទី៧ ធ្វើជាថ្ងៃសម្រាក ថ្វាយព្រះអម្ចាស់(និក្ខមនំ ២០:១០) “ដ្បិតក្នុង៦ថ្ងៃព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានធ្វើផ្ទៃមេឃ ផែនដី ហើយនឹងសមុទ្រ ព្រមទាំងរបស់សព្វសារពើនៅស្ថានទាំងនោះដែរ រួចដល់ថ្ងៃទី៧ ទ្រង់ឈប់សំរាក”(ខ.១១)។
ក្នុងនាមយើងជាអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ នៅគ្រាសញ្ញាថ្មី យើងមិនស្ថិតក្រោមក្រឹត្យវិន័យដែលតម្រូវឲ្យយើងឈប់សម្រាកញឹកញាប់ប៉ុណ្ណា ឬនៅថ្ងៃណាឡើយ(រ៉ូម ១៤:៥-៦ កូល៉ុស ២:១៦-១៧)។ ចូរយើងសម្រាក នៅពេលណា ឬតាមរបៀបណាមួយ ដែលនាំឲ្យយើងមានកម្លាំងឡើងវិញ។ ការសម្រេចចិត្តសម្រាក ក៏ជាការបង្ហាញការទុកចិត្តព្រះ ដែលបានបំពេញតម្រូវការយើង ដោយព្រះទ័យស្មោះត្រង់ ដោយយើងមិនត្រូវ និងមិនអាចរត់ជាប់ជានិច្ច ដោយគ្មានការសម្រាកនោះទេ។—Kirsten Holmberg
តើអ្នកសម្រាកដោយរបៀបណា និងនៅពេលណា? តើព្រះទ្រង់បានបំពេញតម្រូវការរបស់អ្នកដូចម្តេចខ្លះ ពេលណាអ្នកសម្រាក ដោយបង្ហាញការទុកចិត្តដល់ព្រះអង្គ?
ឱព្រះវរបិតា ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់ការប្រទានឱកាសឲ្យទូលបង្គំទុកចិត្តព្រះអង្គ តាមរយៈការសម្រាក។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ចោទិយកថា ២៨-២៩ និង ម៉ាកុស ១៤:៥៤-៧២
