«ដូច្នេះ កាលយូដាសបានទទួលពួកទាហាន និងពួកអាជ្ញាខ្លះពីពួកសង្គ្រាជ និងពួកផារិស៊ីហើយ នោះក៏នាំគ្នាទៅឯទីនោះ មានទាំងកាន់គោម ចន្លុះ និងគ្រឿងសស្ត្រាវុធផង ព្រះយេស៊ូវទ្រង់ជ្រាបការទាំងអស់ ដែលត្រូវមកដល់ទ្រង់ បានជាទ្រង់យាងចេញទៅសួរគេថា តើមករកអ្នកណា គេទូលឆ្លើយថា រកយេស៊ូវ ជាអ្នកស្រុកណាសារ៉ែត ព្រះយេស៊ូវមានព្រះបន្ទូលទៅគេថា គឺខ្ញុំនេះហើយ ឯយូដាសដែលបញ្ជូនទ្រង់ក៏ឈរនៅជាមួយនឹងគេដែរ កាលទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅគេថា គឺខ្ញុំនេះហើយ នោះគេក៏ថយក្រោយដួលផ្ងារទាំងអស់គ្នា» (យ៉ូហាន ១៨:៣-៦)។
អ្នកនិពន្ធកណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អបាននិយាយអំពីព្រឹត្តិការណ៍ដូចគ្នា ដែលបានកើតឡើងក្នុងព្រះជន្មព្រះអង្គនៅលើផែនដី ប៉ុន្តែកណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អនីមួយៗបានធ្វើការបកស្រាយអំពីចំណុចលម្អិត និងទិដ្ឋភាពនៃអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះអង្គតាមរបៀបផ្សេងគ្នា។ គោលបំណងនៃកណ្ឌគម្ពីរយ៉ូហាន គឺដើម្បីតាំងភាពធំឧត្តម និងជ័យជម្នះរបស់ព្រះយេស៊ូវមកលើកាលៈទេសៈនីមួយៗដែលគេប្រើ ដើម្បីបន្ទាបបន្ថោកព្រះអង្គ។ ចូរយើងពិចារណាអំពីការចាប់ព្រះកាយព្រះយេស៊ូវ ក្នុងសួនច្បារគែតសេម៉ានី។ កាលនោះ ព្រះអង្គបានស្ម័គ្រព្រះទ័យឲ្យគេចាប់ព្រះកាយ តែដោយអំណាចរបស់ព្រះអង្គដោយបង្ហាញព្រះចេស្ដា ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះពិភពលោក។ មានពេលមួយ គេបានបង្ខំព្រះអង្គឲ្យឡើងធ្វើស្ដេច តែព្រះអង្គបានដកព្រះកាយចេញ ព្រោះព្រះអង្គដឹងថា ភាពជាក្សត្រនៅលើផែនដីមិនមែនជាគោលដៅរបស់ព្រះអង្គទេ (យ៉ូហាន ៦:១៥)។ នៅពេលដែលពួកទាហានមកចាប់ព្រះអង្គយកទៅឆ្កាង ព្រះអង្គជ្រាបថា អ្វីៗទាំងអស់នឹងបានបើកបង្ហាញ។ ពួកគេរំពឹងថា នឹងបានចាប់ខ្លួនជាងឈើម្នាក់នេះមកពីស្រុកកាលីឡេ។ តែផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គបានព្រមឲ្យគេចាប់ខ្លួន ហើយនៅពេលដែលពួកគេបានឮសំឡេងដ៏មានចេស្ដា និងឃើញព្រះនេត្រ និងអាកប្បកិរិយារបស់ព្រះអង្គ ពួកគេក៏បានថយទៅក្រោយ ហើយដួលផ្ងារទាំងអស់គ្នា។
នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវព្រមឲ្យគេចាប់ព្រះកាយព្រះអង្គ និងព្រមឲ្យគេចាត់ទុកព្រះអង្គជាអ្នកប្រមាថព្រះ និងជាឧក្រិដ្ឋជន ព្រះអង្គមិនបានបដិសេធអង្គទ្រង់នោះទេ។ តាមពិត ព្រះអង្គបានប្រើភាសាដែលបានឆ្លុះបញ្ចាំងអត្តសញ្ញាណ និងអំណាចព្រះអង្គជាព្រះ។ ព្រះអង្គប្រើឃ្លា «គឺខ្ញុំនេះហើយ» មិនគ្រាន់តែដើម្បីប្រាប់ពួកទាហានថា ព្រះអង្គជាព្រះយេស៊ូវមកពីស្រុកណាសារ៉ែតប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏បានបញ្ជាក់អត្តសញ្ញាណព្រះអង្គថា ជាព្រះដែលបានលេចមកឲ្យលោក ម៉ូសេ ឃើញក្នុងគុម្ពបន្លាឆេះ (និក្ខមនំ ៣:១៤)។ ដោយសារពាក្យនេះ កាលប៉ុន្មានខែមុន ព្រះអង្គស្ទើរតែត្រូវគេចោលនឹងថ្មសម្លាប់ (យ៉ូហាន ៨:៥៨-៥៩) ព្រោះព្រះអង្គកំពុងអះអាងថា ព្រះអង្គជាព្រះដ៏រស់ដែលមានតាំងពីអស់កល្បជានិច្ច។
នៅពេលនោះ ព្រះអង្គបានបង្ហាញឲ្យគេដឹងថា ព្រះអង្គជាព្រះដែលឃាត់មិត្តសម្លាញ់ព្រះអង្គមិនឲ្យរារាំងខ្មាំងសត្រូវចាប់ព្រះកាយព្រះអង្គយកទៅសម្លាប់។ ហេតុអ្វី? ក្នុងសួនច្បារនោះ កាលព្រះអង្គបង្ហាញព្រះកាយ គឺព្រះអង្គមិនគ្រាន់តែការពារសិស្សព្រះអង្គ តែក៏កំពុងផ្គត់ផ្គង់រាស្ត្រព្រះអង្គផងដែរ។ ព្រះអង្គបង្ហាញព្រះកាយ ដើម្បីសុគតជំនួសមនុស្សដែលមានបាប ដើម្បីសម្រេចបទទំនាយដែលគេបានរង់ចាំជាយូរមកហើយ។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា «ព្រោះព្រះគ្រីស្ទទ្រង់បានរងទុក្ខម្តង ដោយព្រោះបាបដែរ គឺជាព្រះដ៏សុចរិត ទ្រង់រងទុក្ខជំនួសមនុស្សទុច្ចរិត ដើម្បីនឹងនាំយើងរាល់គ្នាទៅដល់ព្រះ» (១ពេត្រុស ៣:១៨)។
នៅក្នុងការស្ម័គ្រព្រះទ័យឲ្យគេចាប់ព្រះកាយរួមផ្សំនឹងការបង្ហាញអំណាចជាព្រះ ព្រះគ្រីស្ទបានបោះជំហានបន្ទាប់ ទៅរកឈើឆ្កាង ដើម្បីលះបង់ព្រះជន្ម ដើម្បីសង្គ្រោះយើងឲ្យរួចពីបាប។ ព្រះអង្គមិនបានរត់គេចពីឈើឆ្កាង តែបានយាងទៅរកឈើឆ្កាងដោយការតាំងព្រះទ័យ។ ហើយព្រះអង្គបានធ្វើដើម្បីអ្នក។
អ្វីដែលព្រះអង្គបានធ្វើពិតជាអស្ចារ្យណាស់
គឺស្ទើរតែអស្ចារ្យពេក
ដែលព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ យាងចុះពីស្ថានសួគ៌
ហើយសុគត ដើម្បីមនុស្សដូចខ្ញុំ1។
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ យ៉ូហាន ១៨:១-១៤
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ សុភាសិត ១-២ និង១កូរិនថូស ១៤:២១-៤០
1លោក William W. How, “It Is a Thing Most Wonderful” (ឆ្នាំ១៨៧២)។
