«ដោយស្អាងចិត្តឡើងក្នុងសេចក្តីជំនឿដ៏បរិសុទ្ធបំផុតរបស់អ្នករាល់គ្នា ហើយទាំងអធិស្ឋាន ដោយនូវព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធផង» (យូដាស ២១)
ទោះព្រះទ្រង់មានសមត្ថភាពឥតខ្ចោះក្នុងការ «ការពារអ្នកមិនឲ្យជំពប់ដួល» ហើយជួយឲ្យអ្នកមានការអត់ទ្រាំក្នុងជំនឿ (យូដាស ២៤) ក៏ដោយ ក៏ព្រះអង្គនៅតែត្រាស់ហៅអ្នកឲ្យបំពេញតួនាទីយ៉ាងសកម្ម នៅក្នុងការបន្តដំណើរក្នុងជីវិតជាគ្រីស្ទបរិស័ទ ដើម្បីឲ្យអ្នកជាប់ក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គ។
យើងត្រូវតែដេញតាមសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គជានិច្ចក្នុងជីវិតយើង។ ហេតុនេះហើយ ក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីបមានខគម្ពីរជាច្រើនដែលត្រូវចែងអំពីរឿងនេះ។ នៅក្នុងការដើរដោយជំនឿ យើងមិនអាចរស់នៅដោយគ្មានការប្រឹងប្រែងនោះឡើយ ព្រោះជំនឿយើងមិនអាចរឹងមាំដោយខ្លួនឯងបានទេ។ ដូចនេះ តើការនៅជាប់ក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះមានលក្ខណៈដូចម្ដេចខ្លះ?
ទីមួយ ព្រះគម្ពីរបង្រៀនយើងថា ដើម្បីឲ្យយើងអាចរក្សាសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះអង្គ យើងត្រូវស្អប់បាបទាំងអស់ជាប់ជានិច្ច (សុភាសិត ៨:១៣, ទំនុកតម្កើង ៩៧:១០, និង រ៉ូម ១២:៩)។ បើអ្នកលេង សើចជាមួយបាប បណ្តោយឲ្យបាបកើតមាន ឬបណ្តោយខ្លួនឯងឲ្យមានចិត្តរំភើបរីករាយចំពោះវា សេចក្តីស្រឡាញ់ដែលអ្នកមានចំពោះព្រះនឹងមានការអន់ថយដោយជៀសមិនរួច។
ទីពីរ យើងអាចចម្រើនឡើងក្នុងការស្រឡាញ់ព្រះអង្គ ដោយអរសប្បាយនឹងពិធី ដែលព្រះអង្គប្រទានមកពួកជំនុំ។ ឧទាហរណ៍៖ ព្រះយេស៊ូវបានបង្កើតពិធីលៀងព្រះអម្ចាស់ ដើម្បីជួបជាមួយយើងតាមរបៀបពិសេសមួយដោយបង្ហាញអង្គទ្រង់ដល់យើង ដើម្បីឲ្យយើងស្គាល់សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គ ហើយស្រឡាញ់ព្រះអង្គផងដែរ។ យើងមិនអាចរក្សាទំនាក់ទំនងល្អជាមួយព្រះអង្គ ដោយផ្តាច់ខ្លួនចេញពីពិធីដែលយើងទទួលព្រះគុណដែលព្រះអង្គបានបង្កើតនោះឡើយ។
ទីបី យើងចាំបាច់ត្រូវចាំថា ការនៅជាប់ក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ គឺមិនគ្រាន់តែជាការប្រឹងប្រែងរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗ តែក៏ជាការសហការគ្នាផងដែរ។ យើងចូលទៅចំពោះព្រះគ្រីស្ទរៀងៗខ្លួន តែយើងមិនរស់នៅក្នុងព្រះអង្គតែម្នាក់ឯងនោះទេ។ គឺយើងជាថ្មដ៏រស់ដែលព្រះអង្គយកមកសាងសង់ ក្លាយជាផ្ទះខាងឯវិញ្ញាណមួយ ដើម្បីឲ្យយើងបានធ្វើជាពួកសង្ឃបរិសុទ្ធ (១ពេត្រុស ២:៥)។ ការបង្កើតមិត្តភាពជ្រាលជ្រៅ និងស្មោះត្រង់ជាមួយអ្នកដទៃដែលស្រឡាញ់ព្រះជួយយើងឲ្យស្រឡាញ់ព្រះអង្គ។ ទំនាក់ទំនងកម្រនឹងប្រព្រឹត្តទៅដោយគ្មានមនោសញ្ចេតនា។ បើយើងចង់ចម្រើនឡើងក្នុងជំនឿ យើងត្រូវតែស្វែងរកមិត្តភក្តិដែលកោតខ្លាចព្រះ។
ការចម្រើនឡើងក្នុងសេចក្តីជំនឿ តម្រូវឲ្យមានសកម្មភាព និងការទទួលខុសត្រូវ តែក៏តម្រូវឲ្យមានចិត្តអត់ធ្មត់ ខណៈពេលដែលយើងរង់ចាំ «សេចក្តីមេត្តារបស់ព្រះអម្ចាស់ដែលនាំទៅរកជីវិតអស់កល្បជានិច្ច»។ យើងត្រូវដេញតាមទំនាក់ទំនងដែលមានការចម្រើនឡើងជាមួយព្រះវរបិតា ដោយងាកចេញពីបាប ហើយអរសប្បាយនឹងអំណោយរបស់ព្រះអង្គជាមួយអ្នកដទៃដែលបានកើតជាថ្មី និងមានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគង់សណ្ឋិត ខណៈពេលដែលយើងកំពុងរង់ចាំការប្រោសលោះនៃរូបកាយយើង និងការបំពេញបំណងព្រះទ័យព្រះអង្គយ៉ាងឥតខ្ចោះ (រ៉ូម ៨:២៣)។
ហេតុនេះហើយ «ចូរបង្ហើយសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់អ្នករាល់គ្នា ដោយកោតខ្លាច ហើយញាប់ញ័រចុះ…ដ្បិតគឺជាព្រះហើយ ដែលបណ្ដាលចិត្តអ្នករាល់គ្នា» (ភីលីព ២:១២-១៣)។ យើងមិនធ្វើការល្អ ដើម្បីឲ្យបានសង្គ្រោះ តែយើងបង្ហើយសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់យើង ក្នុងគ្រប់ផ្នែកទាំងអស់នៃជីវិតរបស់យើង។ បានសេចក្តីថា តើមានបាបណាខ្លះដែលយើងត្រូវតយុទ្ធ? តើអ្នកត្រូវតែដេញតាមទំនាក់ទំនងជ្រាលជ្រៅជាគ្រីស្ទបរិស័ទដោយរបៀបណា? ចូររក្សាខ្លួនអ្នកឲ្យជាប់ក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ។
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ ១យ៉ូហាន ៥:១២-២១
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ សុភាសិត ៩ និង១កូរិនថូស ១៦:១០-២៤
