«អ្នករាល់គ្នាបានត្រឡប់ជាព្រងើយនឹងការស្តាប់…តែអ្នករាល់គ្នាត្រូវការឲ្យគេបង្រៀនទាំងខ្លឹមរបស់បឋមសិក្សានៃព្រះបន្ទូលម្តងទៀត ហើយមិនត្រូវការនឹងអាហាររឹង គឺត្រូវការនឹងទឹកដោះវិញ ដ្បិតអស់អ្នកណាដែលទទួលទានទឹកដោះ នោះមិនប្រសប់ខាងឯព្រះបន្ទូលនៃសេចក្តីសុចរិតទេ ពីព្រោះអ្នកនោះជាកូនតូចនៅឡើយ ឯអាហាររឹង នោះសម្រាប់តែមនុស្សធំ» (ហេព្រើរ ៥:១១-១៤)។
សូមយើងស្រមៃថា យើងទៅញាំអាហារនៅភោជនីយដ្ឋានដែលយើងចូលចិត្ត ហើយកត់សម្គាល់ឃើញថា ភ្ញៀវទាំងអស់កំពុងអង្គុយនៅតុរបស់ខ្លួន ដោយម្នាក់ៗកំពុងផឹកទឹកដោះគោ ពីដបទឹកដោះគោសម្រាប់កូនង៉ែត។ យើងនឹងមានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង!
ប៉ុន្តែ នេះជាទិដ្ឋភាពដែលអ្នកនិពន្ធកណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរបានប្រៀបប្រដូច នៅពេលដែលគាត់លើកទឹកចិត្តគ្រីស្ទាន ជាជនជាតិយូដា ក្នុងសម័យរបស់គាត់ ឲ្យនៅតែស្រេកឃ្លានការផ្លាស់ប្រែឲ្យមានលក្ខណៈកាត់តែដូចព្រះគ្រីស្ទ។ គាត់ដឹងថា មនុស្សជាច្រើនមិនចង់មានការរីកចម្រើនបន្ថែមទៀតក្នុងជំនឿទេ។ អ្នកដែលគួរដល់ពេលបង្រៀនគេ បែរជាចាំបាច់ត្រូវរៀន ក ខ គ ឡើយវិញ។
ការលំបាករបស់អ្នកជឿទាំងនោះក្នុងការយល់គោលការណ៍ក្នុងព្រះគម្ពីរ មិនមែនបណ្ដាលមកពីប្រធានបទស្មុគស្មាញ ឬមិនបានទទួលការពន្យល់ច្បាស់លាស់នោះឡើយ។ តែផ្ទុយទៅវិញ គឺដោយសារពួកគេយឺតយ៉ាវក្នុងការរៀនសូត្រ។ អ្នកនិពន្ធបានសរសេរថា ពួកគេ «ព្រងើយកន្តើយនឹងការស្តាប់» ហើយក្រោយមក គាត់ក៏បានដាស់តឿនអ្នកអានរបស់គាត់ កុំឲ្យ «ព្រងើយកន្តើយ» (ហេព្រើរ ៦:១២)។ ត្រង់ចំណុចនេះ គាត់បានកម្សាន្តចិត្តអ្នកអានកុំឲ្យទ្រាំទ្រនឹងអាកប្បកិរិយាដែលព្រងើយកន្តើយនោះឡើយ តែ «ឲ្យត្រាប់តាមពួកអ្នកដែលគ្រងបានសេចក្តីសន្យាទុកជាមរដក ដោយចិត្តជឿ ហើយអត់ធន់វិញ»។
អ្នកនិពន្ធមិនទំនងជាប្រើពាក្យតឹងរឹងឡើយ បើសិនជាគ្រីស្ទបរិស័ទសម័យដើមទាំងនោះ មានវិញ្ញាណខ្ជាប់ខ្ជួនដែលស្តាប់ព្រះបន្ទូលដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ហើយព្យាយាមយល់គោលលទ្ធិក្នុងព្រះគម្ពីរ យ៉ាងលំបាក។ ប៉ុន្តែ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានប្រៀនប្រដៅសមាជិកពួកជំនុំ ដែលគួរតែទទួលសេចក្តីពិតដោយចិត្តអន្ទះសាជាជាងព្រងើយកន្តើយ។ ភាពក្លៀវក្លារបស់ពួកគេបានចុះខ្សោយ។ ពួកគេឈប់មានចំណាប់អារម្មណ៍មកលើការបង្រៀន ហើយជាលទ្ធផល ពួកគេខកខានមិនបានយល់ ជាហេតុនាំឲ្យពួកគេមិនបានផ្លាស់ប្រែបន្ថែមទៀតដោយសេចក្តីពិតរបស់ព្រះ។
បើយើងមិនប្រុងប្រយ័ត្នទេ រឿងដូចនេះក៏អាចកើតឡើងចំពោះយើងផងដែរ។ យើងមិនអាចទ្រទ្រង់ខ្លួនយើងដោយទឹកដោះគោនោះទេ។ ការចូលចិត្តទឹកដោះគោ មិនមែនជាបញ្ហាទេ។ ការមានទឹកដោះគោជាផ្នែកមួយនៃអាហារបម្រុងរបស់យើងមិនមែនជាបញ្ហាទេ។ តែវាជាបញ្ហា បើយើងផឹកទឹកដោះគោតែម្យ៉ាង។ មានតែកូនង៉ែតទេ ដែលផឹកតែទឹកដោះគោ ហើយយើងមិនអាចរស់ជាកូនង៉ែតរហូតបានទេ។ យើងត្រូវតែរៀនបរិភោគអាហារមានជីវជាតិជាង ហើយមានច្រើនមុខជាងមុន។ ចូរដាក់គោលដៅ ដើម្បីឲ្យបន្តលូតលាស់ក្នុងព្រះគុណ និងការស្គាល់ព្រះអម្ចាស់ (២ពេត្រុស ៣:១៨) ដើម្បីឲ្យអ្នកអាចប្រឈមមុខដាក់បញ្ហានៃជីវិតគ្រីស្ទបរិស័ទពិត។ កុំធ្វើដូចអ្នកខ្លះ ដែលស្តាប់ដំណឹងល្អដែលបានប្រកាស ហើយនិយាយក្នុងចិត្តថា «ខ្ញុំបានដឹងហើយ ខ្ញុំមិនចាំបាច់ត្រូវស្តាប់ថែមទៀតទេ»។ ចូរកុំធ្វើជាមនុស្ស ដែលដេកក្រោមម្លប់ ហើយមិនដែលបានប្រឹងប្រែង មុជចូលជ្រៅក្នុងព្រះបន្ទូលព្រះ។ ចូរធ្វើជាមនុស្សដែលស្រឡាញ់ដំណឹងល្អ ហើយមិនដែលហត់នឿយក្នុងការស្តាប់ដំណឹងល្អ ដោយព្រះគុណព្រះ ហើយស្រឡាញ់ព្រះបន្ទូលព្រះអង្គចូលចិត្តផឹក និងទំពាព្រះបន្ទូល ហើយទទួលការបណ្ដាលចិត្តពីសេចក្តីពិតនៃព្រះបន្ទូលម្តងហើយម្តងទៀត ខណៈពេលដែលអ្នកផ្លាស់ប្រែកាន់តែដូចព្រះអម្ចាស់ និងព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដែលជាប្រធានបទដ៏អស្ចារ្យនៃព្រះបន្ទូល។
ទំនុកតម្កើង ១១៩:៣៣-៤៨
សុភាសិត ១៣-១៥ និងទីតុស ២
