April 4, 2025

You are here:
មើល​ឃើញ​ព្រះ​គ្រីស្ទ នៅ​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ (សៀវភៅសេចក្តីពិតសម្រាប់ជីវិត)

«ឱ​ពួក​សាសន៍​អ៊‌ីស្រាអែល​អើយ សូម​ស្តាប់​ពាក្យ​នេះ​ចុះ ព្រះ​យេស៊ូវ​ជា​អ្នក​ស្រុក​ណាសារ៉ែត…» (កិច្ចការ ២:២២)។ ពេល​វេលា​បាន​កន្លង​ផុត​ទៅ​ពី​មួយ​ឆ្នាំ​ទៅ​មួយ​ឆ្នាំ ពេល​ខ្ញុំ​កំពុង​លង់​លក់​ក្នុង​ដំណេក​នៅ​ពេល​យប់ ខ្ញុំ​ស្រាប់តែ​កើត​មាន​ទម្លាប់​ភ្ញាក់​ពាក់​កណ្ដាល​អាធ្រាត្រ។ ការ​ព្រួយ​បារម្ភ​ច្រើន​តែ​វាយលុក​ចូល​ក្នុង​គំនិត​ខ្ញុំ នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​រំខាន​ដល់​ដំណេក​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​ក្នុង​នាម​ខ្ញុំ​ជា​គ្រូ​គង្វាល វា​ជា​រឿង​ធម្មតា​ទេ​ដែល​ខ្ញុំ​មាន​ការ​បារម្ភ​អំពី​ការ​បង្រៀន​របស់​ខ្ញុំ បាន​ជា​ខ្ញុំ​ត្រូវ​សួរ​ខ្លួន​ឯង​ថា តើ​ខ្ញុំ​កំពុង​តែ​មើល​ឃើញ និង​បង្រៀន​អំពី​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ដែល​មាន​ចែង​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ និង​ស្រប​តាម​ព្រះ​គម្ពីរ​ឬ​ទេ? ការ​រៀន​ព្រះ​គម្ពីរ​ប៊ីប ដោយ​មិន​បាន​ផ្ដោត​ទៅ​លើ​ព្រះ​គ្រីស្ទ គឺ​ជា​បញ្ហា​ដែល​អាច​កើត​មាន។ យើង​ប្រហែល​ជា​មាន​មោទនភាព ចំពោះ​ការ​ចេះ​ដឹង​របស់​យើង​ខាង​ព្រះ​បន្ទូល​តាម​វិធី​សាស្ត្រ​ជា​ប្រព័ន្ធ តែ​អាកប្ប​កិរិយា​ដូច​នេះ​នាំ​ឲ្យ​យើង​មាន​ហានិភ័យ នៅ​ពេល​ដែល​យើង​ផ្ដោត​ទៅលើ​វិធី​សាស្ត្រ​របស់​យើង​ខ្លាំង​ពេក ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ខកខាន​មិន​បាន​ឃើញ​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ក្នុង​ការ​សិក្សា​ព្រះ​បន្ទូល។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​កិច្ចការ​ជំពូក២ នៅ​ពេល​ដែល​សាវ័ក ពេត្រុស និយាយ​ទៅ​កាន់​ហ្វូង​មនុស្ស គាត់​ក៏​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា «ឱ​ពួក​សាសន៍​អ៊‌ីស្រាអែល​អើយ សូម​ស្តាប់​ពាក្យ​នេះ​ចុះ» (ពាក្យ​សម្ដី​របស់​គាត់ ហាក់​ដូច​ជា​មាន​ការ​បង្គាប់​បញ្ជា តើ​មែន​ទេ?)។ ហើយ​សូម​យើង​កត់​សម្គាល់​ថា បន្ទាប់​មក គាត់​មាន​ប្រសាសន៍​ទៀត​ថា «ព្រះ​យេស៊ូវ ជា​អ្នក​ស្រុក​ណាសារ៉ែត…»។ គាត់​មិន​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​ការ​ចែកចាយ ដោយ​និយាយ​អំពី​តម្រូវ​ការ​របស់​ពួក​បណ្តាជន ឬ​ដោយ​បង្ហាញ​អត្ថ​ប្រយោជន៍​ទាំង​អស់​របស់​ដំណឹង​ល្អ ឬ​ក៏​បង្ហាញ​គោល​លទ្ធិ​នៃ​ជំនឿ ឬ​មួយ​លើក​ឡើង​អំពី​ទស្សនៈ​ជា​បន្ត​បន្ទាប់ សម្រាប់​ឲ្យ​មនុស្ស​ពិចារណា​នោះ​ទេ។ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ គាត់​បាន​ប្រាប់​គេ​តែ​ម្តង​ថា ព្រះ​យេស៊ូវ​ជា​នរណា ហេតុ​អ្វី​ព្រះ​អង្គ​បាន​យាង​មក ហើយ​ព្រះ​អង្គ​បាន​ធ្វើ​អ្វី​ខ្លះ។ ការ​បង្រៀន​របស់​លោក ពេត្រុស គឺ​បាន​បាញ់​សំដៅ​ទៅ​រក​ចិត្ត​មនុស្ស​ដោយ​ផ្ទាល់​ដោយ​បាន​ចាក់​ឫស​ក្នុង​ព្រះ​គុណ ហើយ​ផ្តោត​ទៅ​លើ​ព្រះ​គ្រីស្ទ។ ការ​បង្រៀន​ដូច​នេះ​នាំ​ឲ្យ​គាត់​មាន​បញ្ហា…

Read article
មាន​តម្លៃ​ចំពោះ​ព្រះវរបិតា

វិវរណៈ ៥:៧-១៤ តួ​មាន​ជីវិត​ទាំង៤ និង​ពួក​ចាស់ទុំ២៤នាក់ … កាន់​ស៊ុង និង​ពាន​មាស ដែល​ពេញ​ដោយ​គ្រឿង​ក្រអូប​រៀង​ខ្លួន ឯ​គ្រឿង​ក្រអូប នោះ​ជា​សេចក្តី​អធិស្ឋាន​របស់​ពួក​បរិសុទ្ធ​។ វិវរណៈ ៥:៨ ឪពុក​របស់​ខ្ញុំ​មាន​កូន​កាំបិត​ចាស់​​មួយ​ដែល​រិចរិល និង​មាន​ពណ៌​ស្រ​អាប់ ដោយ​ឆ្លង​កាត់​ពេល​វេលា​ជា​យូរ​មក​ហើយ​។ ផ្លែ​កាំបិត​នោះ​បាន​ឆែប ហើយ​ដង​​របស់​វា​​ក៏​មាន​ស្នាម​ទ្រុឌ តែ​វា​ជា​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ដ៏​មាន​តម្លៃ ដែល​គាត់​បាន​ទុក​ក្នុង​ប្រអប់ ក្នុង​ទូរ​ខោអាវ​របស់​គាត់ រហូត​ដល់​ពេល​ដែល​គាត់​ប្រគល់​វា​មក​​ឲ្យ​ខ្ញុំ​។ គាត់​ប្រាប់​ខ្ញុំ​ថា កាំបិត​នេះ ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​កេរ​ដំណែល​បន្តិច​បន្តួច​ដែល​គាត់​ទទួល​បាន​ពី​ជីតា​របស់​ខ្ញុំ​។ តា​របស់​ខ្ញុំ​បាន​លាចាក​លោក កាល​ឪពុក​របស់​ខ្ញុំ​នៅ​ក្មេង​នៅឡើយ ហើយ​ឪពុក​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ចាត់​ទុក​កាំបិត​របស់​គាត់ ជា​វត្ថុ​មាន​តម្លៃ​។ ព្រះ​គម្ពីរប៊ីប​បាន​ប្រាប់​យើង​ថា ព្រះអម្ចាស់​ក៏​មាន​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ ដែល​យើង​មិន​នឹក​ស្មាន​ដល់​ផង​ដែរ​។ កណ្ឌ​គម្ពីរ​វិវរណៈ បាន​ពិពណ៌នា​ថា នៅ​ជុំ​វិញ​បល្ល័ង្ក​របស់​ព្រះ​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌ មាន “តួ​មាន​ជីវិត​ទាំង៤” និង​ពួក​ចាស់ទុំ២៤នាក់ ក្រាប​ចុះ ដើម្បី​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះយេស៊ូវ(ជំពូក ៤-៥)។ ចាស់ទុំ​ម្នាក់ៗ​កំពុង​កាន់ “ស៊ុង និង​ពាន​មាស ដែល​ពេញ​ដោយ​គ្រឿង​ក្រអូប​រៀង​ខ្លួន ឯ​គ្រឿង​ក្រអូប នោះ​ជា​សេចក្តី​អធិស្ឋាន​របស់​ពួក​បរិសុទ្ធ”(៥:៨)។ នៅ​សម័យ​បុរាណ គ្រឿង​ក្រអូប​ជា​វត្ថុ​មាន​តម្លៃ សម្រាប់​ឲ្យ​ពួក​ស្តេច​ប្រើ(សូម​យើង​គិត​អំពី មាស កំញាន និង​គ្រឿង​ក្រអូប ដែល​​ពួក​ហោរ​​បាន​ថ្វាយ​ព្រះយេស៊ូវ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ ម៉ាថាយ…

Read article