«កាលពួកសង្គ្រាជ និងពួកអាជ្ញាបានឃើញទ្រង់ នោះក៏ស្រែកឡើងថា ឆ្កាងវា ឆ្កាងវាទៅ លោក ពីឡាត់ មានប្រសាសន៍ទៅគេថា ត្រូវឲ្យអ្នករាល់គ្នាយកគាត់ទៅឆ្កាងវិញចុះ ដ្បិតខ្ញុំមិនឃើញជាមានទោសអ្វីទេ។ ពួកសាសន៍យូដាឆ្លើយថា យើងខ្ញុំមានក្រឹត្យវិន័យ ហើយតាមក្រឹត្យវិន័យនោះ វាត្រូវស្លាប់ ពីព្រោះវាបានតាំងខ្លួនឡើងជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ។ កាលលោក ពីឡាត់ បានឮពាក្យនោះ ក៏ភ័យរឹតតែខ្លាំងឡើង» (យ៉ូហាន ១៩:៦-៨)។
តើអ្នកនឹងរស់នៅ ដើម្បីសរសើរតម្កើងនរណា?
កាលព្រះគ្រីស្ទទទួលការជំនុំជម្រះនៅពីមុខលោក ពីឡាត់ ជាអភិបាលជនជាតិរ៉ូម៉ាំង ក៏បានប្រកាសថា ព្រះអង្គគ្មានទោសទេ តែក្រោយមក គាត់នៅតែកាត់ទោសព្រះអង្គ។ លោក ពីឡាត់ ប្រកាសថា «ខ្ញុំមិនឃើញជាមានទោសអ្វីទេ» ហើយបន្ទាប់មក គាត់ក៏បានឲ្យគេវាយដុំព្រះអង្គយ៉ាងព្រៃផ្សៃ គឺការវាយដុំធ្ងន់ធ្ងរយ៉ាងខ្លាំង ដែលអាចកណ្ដាលឲ្យដាច់សរសៃឈាម និងគ្រាំក្នុង។
គាត់និយាយថា គាត់មិនឃើញព្រះអង្គមានទោសអ្វីទេ តែគាត់ក៏បានឲ្យពួកទាហានយកភួងបន្លាមកដាក់ពីលើព្រះកេសព្រះអង្គ ជាការចំអកឲ្យ ហើយបំពាក់អាវវែងពីលើព្រះអង្គ ហើយក្រាបបង្គំនៅចំពោះមុខព្រះអង្គ ដើម្បីបង្ហាញការស្អប់ខ្ពើម។
លោក ពីឡាត់ ប្រកាសថា គាត់មិនឃើញព្រះអង្គមានទោសអ្វីទេ តែតើគាត់បានដោះលែងព្រះអង្គទេ? ទេ គាត់បានប្រគល់ព្រះកាយព្រះអង្គឲ្យពួកពេជ្ឈឃាដដ៏កាចសាហាវ ដើម្បីប្រហារព្រះជន្មព្រះអង្គនៅលើឈើឆ្កាង។
គ្មាននរណាមានអារម្មណ៍តឹងតែងជាងលោក ពីឡាត់ នៅពេលគាត់ប្រឈមមុខដាក់ព្រះយេស៊ូវ។ គាត់ជាអ្នកកាន់អំណាចក្នុងតំបន់ ដែលខ្វះសេចក្តីក្លាហាន ក្នុងការធ្វើអ្វីដែលគាត់គិតថា ជាទង្វើត្រឹមត្រូវ។ គាត់ជាបុគ្គលមានជោគជ័យ តែបានបន្ថែមបន្ថយសេចក្តីយុត្តិធម៌ ដោយបង្ហាញភាពកំសាករបស់គាត់។ គាត់ជាអភិបាល ដែលគ្រប់គ្រងដោយភាពកម្សោយរបស់គាត់។ យើងមិនអាចមានការធ្វេសប្រហែស ឬស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការបញ្ជាក់ប្រាប់ខ្លួនឯងថា ព្រះគ្រីស្ទជានរណាក្នុងជីវិតយើងនោះទេ។ តើព្រះអង្គជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ ឬព្រះអង្គជាមនុស្សមិនសំខាន់? ការជៀសវាងការសម្រេចចិត្តឆ្លើយសំណួរនេះ ដូចលោក ពីឡាត់ គឺជាការជៀសចេញពីព្រះគ្រីស្ទ។
ទង្វើរបស់លោក ពីឡាត់ បានជំរុញចិត្តយើងម្នាក់ៗឲ្យសួរខ្លួនឯងថា តើក្នុងស្ថានភាពណាខ្លះ ដែលខ្ញុំដឹងអំពីរឿងត្រឹមត្រូវដែលត្រូវធ្វើ តែខ្ញុំមានការភ័យខ្លាចពាក្យសម្ដី ឬការយល់ឃើញរបស់អ្នកដទៃ? តើពាក្យសម្ដី និងការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្ញុំ ស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ការរំពឹងចង់បាន និងប្រតិកម្មរបស់អ្នកដទៃ ឬការគិតអំពីទ្រព្យសម្បត្តិ តួនាទី ឬការឡើងតំណែង ជាជាងផ្អែកទៅលើព្រះរាជបញ្ជារបស់ព្រះគ្រីស្ទដូចម្ដេចខ្លះ?
ចូរយើងកុំបន្ថែមបន្ថយគោលជំហររបស់យើង នៅចំពោះព្រះគ្រីស្ទ។ បើយើងខ្វល់ខ្លាំងពេកអំពីការយល់ឃើញរបស់មិត្តរួមការងារអ្នកជិតខាង ឬក្រុមគ្រួសារយើង យើងនឹងត្រូវបាត់បង់ការអត់ទោស សន្តិភាពក្នុងចិត្ត ស្ថានសួគ៌ និងព្រះគ្រីស្ទ ដើម្បីឲ្យជីវិតយើងកាន់តែមានភាពងាយស្រួលក្នុងពេលបច្ចុប្បន្នមិនខាន។
ផ្ទុយទៅវិញ ចូរយើងមានចិត្តក្លាហានឡើង។
ចូរមើលទៅព្រះគ្រីស្ទដែលត្រូវគេវាយដំ សើចចំអកឲ្យ និងត្រូវគេធ្វើគុត ដោយសារសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលព្រះអង្គមានចំពោះអ្នក។ បន្ទាប់មក ចូរមើលទៅអ្នកដែលប្រមាថមកលើសេចក្តីពិតរបស់ព្រះអង្គ ដោយមិនសំចៃមាត់ ឬប្រហែលជាដោយការគួរសមក្តី។ តើអ្នកសុខចិត្តធ្វើខុសមកលើព្រះអង្គ ឬមកលើអ្នកទាំងនោះ? តើអ្នកចង់ឮព្រះអង្គ ឬអ្នកទាំងនោះសរសើរអ្នក?
ព្រះគ្រីស្ទកំពុងហៅយើងឲ្យចូលមករកព្រះអង្គ ដើម្បីឲ្យយើងចេញទៅ ហើយរស់នៅថ្វាយព្រះអង្គ។ តើអ្នកនឹងចូលមករកព្រះអង្គ ហើយតើអ្នកនឹងចេញទៅទេ?
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ យ៉ូហាន ១៩:១-១៦
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ លេវីវិន័យ ២១-២២ និងវិវរណៈ១
