ការផ្គត់ផ្គង់ ដោយសេចក្តីមេត្តា (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«នោះនាងក៏ទម្លាក់ខ្លួនក្រាបចុះផ្កាប់មុខនឹងដី ដោយពាក្យថា ហេតុអ្វីបានជាលោកប្រោសមេត្តា ដោយអាណិតដល់ខ្ញុំជាសាសន៍ដទៃដូច្នេះ» (នាងរស់ ២:១០)។ មានតែចិត្តដែលដឹងថា ខ្លួនឯងមិនសមនឹងទទួលព្រះគុណព្រះអង្គទេ ដែលនឹងមានការស្ញប់ស្ញែងយ៉ាងត្រឹមត្រូវក្នុងការទទួលយកព្រះគុណ។ នាង រស់ ជាមនុស្សឧស្សាហ៍ព្យាយាម។ នាងបានដើររើសកួរស្រូវ ដែលពួកឈ្នួលបានជ្រុះ ក្នុងស្រែរបស់លោក បូអូស ដោយបានធ្វើជាគំរូជាច្រើន គឺដូចដែលសាវ័ក ប៉ុល បានលើកទឹកចិត្តពួកជំនុំនៅទីក្រុងថែស្សាឡូនីច នៅសម័យក្រោយ ឲ្យ «ខំប្រឹងឲ្យអស់ពីចិត្ត និងនៅដោយស្រគត់ស្រគំ ទាំងប្រព្រឹត្តតែរឿងជារបស់ផងខ្លួន ហើយធ្វើការដោយដៃខ្លួនឯងផង…ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានប្រព្រឹត្តដោយគួរគប្បី ដល់មនុស្សខាងក្រៅ ឥតត្រូវការអ្វីឡើយ» (១ថែស្សាឡូនីច ៤:១១-១២)។ ទោះនាង រស់ ជាស្ត្រីមេម៉ាយក្នុងទឹកដីបរទេសជាមួយម្តាយក្មេកជាស្ត្រីមេម៉ាយក៏ដោយ ក៏នាងមិនអង្គុយអាណិតខ្លួនឯង ហើយរង់ចាំឲ្យគេមកជួយនាងឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ នាងបានឆ្លៀតឱកាសដែលមាននៅចំពោះមុខ ចូលទៅក្នុងវាលស្រែ ដើម្បីរើសកួរស្រូវដែលនៅសល់ ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ខ្លួនឯង និងនាង ន៉ាអូមី។ នាងមិនគ្រាន់តែទទួលខុសត្រូវក្នុងការផ្គត់ផ្គង់ តែក៏បានធ្វើកិច្ចការរបស់នាង ដែលត្រូវចំណាយពេលជាច្រើនម៉ោងមានពេលសម្រាកតិចតួច ដោយប្រកាន់ខ្ជាប់ក្រមសីលធម៌ការងារយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន (នាងរស់ ២:៧)។ ក្នុងកាលៈទេសៈនេះ នាង រស់ មិនបានទទូចឲ្យគេទទួលស្គាល់នាង ឬមានអារម្មណ៍ថា មិនសមនឹងឲ្យគេជួយនោះទេ។ នាងមិនបានអបអរខ្លួនឯង…
Read article