ការទទួលស្គាល់ និងការឆ្លើយតប (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
ដោយAlistair Begg
August 24, 2025
«រួចទ្រង់មានព្រះបន្ទូលប្រាប់ថា ចូរទំលាក់អួនទៅខាងស្តាំទូក នោះទើបបាន ដូច្នេះគេក៏ទំលាក់អួនទៅ តែទាញមកវិញមិនរួច ព្រោះជាប់ត្រីសន្ធឹកណាស់។ នោះសិស្ស១ដែលព្រះយេស៊ូវស្រឡាញ់ គាត់និយាយនឹងពេត្រុសថា នេះគឺជាព្រះអម្ចាស់ហើយ កាលស៊ីម៉ូន-ពេត្រុសបានឮថាជាព្រះអម្ចាស់ នោះគាត់ពាក់អាវក្រវាត់ខ្លួន ព្រោះគាត់នៅខ្លួនទទេ ក៏លោតចុះទៅក្នុងទឹក»(យ៉ូហាន ២១:៦-៨)។
នៅពេលដែលអង្គបុគ្គលម្នាក់ឈរនៅលើឆ្នេរសមុទ្រ ប្រាប់ពួកអ្នកនេសាទឲ្យទម្លាក់អួននៅក្នុងទឹក បន្ទាប់ពីពួកគេនេសាទមិនបានត្រីសោះពេញមួយយប់។ នៅពេលដែលពួកគេចាប់បានត្រីច្រើនសន្ធឹកស្ទើររហែកសំណាញ់ ពួកគេក៏បានដឹងថា អ្នកដែលស្រែកប្រាប់ពួកគេនោះ ជានរណា។ មុនពេលនោះ ព្រះអង្គប្រហែលមិនទាន់ឲ្យពួកគេមើលព្រះអង្គស្គាល់ គឺដូចបុរសពីរនាក់នៅតាមផ្លូវទៅភូមិអេម៉ោស (លូកា ២៤:១៦)។ ពុំនោះទេ ប្រហែលជាដោយសារអ័ព្ទនៅពេលព្រឹកព្រលឹម ឬដោយសារទូកនៅឆ្ងាយពីឆ្នេរ ធ្វើឲ្យពួកគេមើលព្រះអង្គសង្គ្រោះមិនស្គាល់។
ទោះជាស្ថិតក្នុងករណីមួយណាក៏ដោយ បន្ទាប់ពីព្រះអង្គមានបន្ទូលមកពួកគេ មិនទាន់បានយូរប៉ុន្មានផង លោក យ៉ូហាន «ជាសាវ័កដែលព្រះយេស៊ូវស្រឡាញ់» ក៏បានដឹងថា នរណាកំពុងនិយាយមកកាន់ពួកគេ ហើយគ្រាន់តែគាត់ទៅប្រាប់លោក ពេត្រុស ភ្លាម លោក ពេត្រុស ក៏បានប្រញាប់លោតចុះទៅក្នុងទឹក។ ការដែលសាវ័ក យ៉ូហាន មើលព្រះអង្គស្គាល់ បានរួមផ្សំជាមួយការធ្វើសកម្មភាពរបស់លោក ពេត្រុស ដែលបង្ហាញបំណងព្រះទ័យរបស់ព្រះ ដែលចង់ឲ្យការទាំងពីរនេះរួមផ្សំគ្នា។ ព្រះអង្គប្រើមនុស្សដែលមានចរិតលក្ខណៈដូចលោក យ៉ូហាន និងលោក ពេត្រុស ឲ្យនៅជាមួយគ្នា ដើម្បីឲ្យពួកគេពឹងផ្អែកគ្នាទៅវិញទៅមក។ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អយ៉ូហានទាំងមូល យើងឃើញថា សាវ័ក យ៉ូហាន បានបង្ហាញចេញនូវសេចក្តីជំនឿដែលមានការគិតស៊ីជម្រៅ និងនឹងធឹង។ នៅពេលដែលគាត់ និងលោក ពេត្រុស ទៅមើលផ្នូរព្រះអង្គ គាត់ក៏បានពិចារណា អំពីអត្ថន័យនៃសំពត់រុំសពដែលនៅទទេ មិនមានព្រះកាយព្រះយេស៊ូវ ហើយគាត់ក៏បានជឿថា ព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ (យ៉ូហាន ២០:៨)។ ការប្រកាសរបស់គាត់នៅលើទូក គឺបានបង្ហាញថា គាត់មិនមែនជាមនុស្សដែលធ្វើការសន្និដ្ឋានភ្លាមៗនោះទេ តែគាត់បានពិចារណា ហើយក៏បានជឿ។ ពេលលោក យ៉ូហាន ដឹងថា បុរសនោះជាព្រះយេស៊ូវ គាត់ក៏បានប្រាប់ឲ្យលោក ពេត្រុស ដឹងដែរ។ លោក ពេត្រុស ក៏បានឆ្លើយតប ចំពោះការដឹងនេះដូចសព្វមួយដង ដោយធ្វើសកម្មភាពភ្លាមៗ ដែលពេញដោយជំនឿ និងភាពឆេះឆួល។ អ្នកអាចស្រមៃថា គាត់លោតចុះទៅក្នុងទឹក លុយទឹកផង ហែលទឹកផង ដើម្បីឲ្យឆាប់បានទៅដល់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅលើឆ្នេរ។ គាត់មិនមានការស្ទាក់ស្ទើរសោះ នៅក្នុងការចុះទៅក្នុងទឹក។ គាត់គ្មានគិតអ្វីក្រៅពីធ្វើយ៉ាងណាឲ្យបានទៅដល់ព្រះអម្ចាស់។
បើគ្មានចរិតលក្ខណៈពិចារណាស៊ីជម្រៅ របស់មនុស្សដូចលោក យ៉ូហាន ទេ នោះមនុស្សដូចលោក ពេត្រុស ក្នុងលោកីយ៍នេះនឹងខ្សោះអស់កម្លាំងនៅក្នុងសកម្មភាពដ៏ឆេះឆួល។ តែបើគ្មានភាពក្លាហានរបស់មនុស្សដូចលោក ពេត្រុស ទេ នោះការគិតស៊ីជម្រៅរបស់មនុស្សដូចលោក យ៉ូហាន ក្នុងពិភពលោកនេះនឹងក្លាយជាអសារឥតការ។ យើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែត្រូវការដៃគូ ដើម្បីបម្រើព្រះគ្រីស្ទឲ្យបានល្អ។ ទោះយើងមានចរិតលក្ខណៈដូចសាវ័ក ពេត្រុស ឬសាវ័ក យ៉ូហាន ក្តី ឬមានចរិតលក្ខណៈដូចម្តេចក៏ដោយ ព្រះទ្រង់បានបង្កើតអ្នកមកឲ្យមានលក្ខណៈពិសេសរៀងខ្លួន ដើម្បីសម្រេចគោលបំណងមួយក្នុងនគរព្រះអង្គ។ មនុស្សជាច្រើនបានចំណាយពេលច្រើនពេកក្នុងការប្រាថ្នាឲ្យខ្លួនឯងមានលក្ខណៈដូចអ្នកដទៃ។ អ្នកដទៃទៀតមិនមានបញ្ហា នៅក្នុងការទទួលស្គាល់បុគ្គលិកលក្ខណៈ ឬចំណុចខ្លាំងរបស់ខ្លួនឯងទេ តែយើងពិតជាពិបាកបន្ទាបខ្លួនប្រើលក្ខណសម្បត្តិទាំងនោះ ក្នុងការបម្រើអ្នកដទៃ ឬមានចិត្តអត់ធ្មត់ចំពោះចរិតលក្ខណៈរបស់អ្នកដទៃ ដែលខុសប្លែកពីយើង។ តើទស្សនៈដែលអ្នកមាន ចំពោះខ្លួនឯង និងចំពោះគោលបំណងរបស់អ្នក នឹងមានការផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងណាខ្លះ បើសិនជាអ្នកទទួលស្គាល់ថា គ្រប់ផ្នែកទាំងអស់នៃបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់អ្នក គឺជាអំណោយមកពីព្រះ ដែលសម្រាប់ឲ្យអ្នកប្រើ មិនមែនដើម្បីខ្លួនឯង តែដើម្បីស្តាប់បង្គាប់ព្រះអង្គជាមួយរាស្រ្តព្រះអង្គ ដើម្បីថ្វាយព្រះកិត្តិនាមដល់ព្រះរាជបុត្រាព្រះអង្គ?
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ ១កូរិនថូស ១២:១២-២៧
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ ទំនុកតម្កើង ១១៦-១១៨ និង២កូរិនថូស ៣