នៅស្ងៀម ហើយស្តាប់ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
ដោយAlistair Begg
November 21, 2025
«វេទនាដល់អ្នកណាដែលនិយាយដល់ដុំឈើថា សូមតើនឡើង ហើយដល់ដុំថ្មគថា សូមក្រោកឡើងចុះ តើរូបនោះនឹងបង្រៀនបានឬ មើល គេស្រោបវាដោយមាសនឹងប្រាក់ តែគ្មានខ្យល់ដង្ហើមនៅខាងក្នុងទេ ឯព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់គង់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់វិញ ចូរឲ្យផែនដីទាំងមូលស្ងៀមនៅចំពោះទ្រង់ចុះ» (ហាបាគុក ២:១៩-២០)។
ពិភពលោកដែលហោរា ហាបាគុក កំពុងរស់នៅស្ថិតនៅក្នុងភាពវឹកវរ និងហើយហាក់ដូចជាមិនអាចស្តាឡើងវិញបាន។ ចិត្តរបស់គាត់មានការថប់បារម្ភយ៉ាងខ្លាំង បានជាគាត់ទូលសួរព្រះអម្ចាស់ថា ហេតុអ្វីព្រះអង្គអនុញ្ញាតឲ្យរឿងទាំងអស់នោះកើតឡើង (ហាបាគុក ១:២-៣)។ គាត់ចង់ឲ្យព្រះអង្គធ្វើអ្វីម្យ៉ាង។ គាត់ចង់បានចម្លើយ។ គាត់ចង់បានការផ្លាស់ប្ដូរ។ ហើយព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅកាន់គាត់ថា ទ្រង់នៅតែគ្រងរាជនៅឡើយទេ។ ចូរចាំថា ព្រះអង្គជានរណា ហើយគាត់ជានរណា។ ព្រះអង្គនៅតែមានព្រះវត្តមាន «ក្នុងព្រះវិហារដ៏បរិសុទ្ធ» គ្រប់គ្រងផែនដីទាំងមូលដោយអធិបតេយ្យភាពរបស់ទ្រង់។ ទ្រង់បានកំណត់រួចជាស្រេចនូវរបៀបដែលព្រះអង្គនឹងសម្រេចបំណងព្រះទ័យទ្រង់។ ព្រះទ្រង់បានត្រាស់ហៅហោរា ហាបាគុក ឲ្យមានការបន្ទាបខ្លួន និងមានភាពស្ងាត់ស្ងៀម នៅពេលដែលគាត់បានទទួលស្គាល់ការពិតនេះ។ ទោះគាត់មានសំណួរ និងការត្អូញត្អែរក៏ដោយ ហើយទោះព្រះអង្គបានអនុញ្ញាតឲ្យគាត់ទូលសួរព្រះអង្គក៏ដោយ ក៏ជាដំបូងគាត់ចាំបាច់ត្រូវជ្រើសរើសស្តាប់នូវអ្វីដែលព្រះអង្គមានបន្ទូល និងយកព្រះបន្ទូលព្រះអង្គមកពិចារណាផងដែរ។ យើងសង្កេតឃើញថា ព្រះគម្ពីរទាំងមូលបានចែងអំពីការត្រាស់ហៅឲ្យស្ងាត់ស្ងៀម។ ព្រះទ្រង់មានបន្ទូលតាមរយៈអ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកតម្កើងថា «ចូរបង្អង់សិនឲ្យបានដឹងថា អញជាព្រះ អញនឹងបានថ្កើងឡើងនៅកណ្ដាលពួកសាសន៍ដទៃ អញនឹងបានថ្កើងឡើងនៅផែនដី» (ទំនុកតម្កើង ៤៦:១០)។ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរសញ្ញាថ្មី កាលព្រះយេស៊ូវឈរនៅពីមុខលោក ពេត្រុស យ៉ាកុប និងលោក យ៉ូហាន នៅលើភ្នំនៅពេលព្រះអង្គប្រែព្រះភក្ត្រ ដោយសិរីល្អពីស្ថានសួគ៌ នោះលោក ពេត្រុស មានការភ័យខ្លាច ហើយបាននិយាយអ្វីដែលលេចឡើងក្នុងគំនិតគាត់។ ពេលនោះ ពួកសាវ័កទាំងនោះក៏បានឮសម្លេងពីស្ថានសួគ៌មកថា «នេះជាកូនស្ងួនភ្ងាអញ ជាទីពេញចិត្តអញណាស់ ចូរស្ដាប់តាមចុះ» (ម៉ាថាយ ១៧:៥)។
នៅពេលដែលយើងជួបការលំបាក អ្នកខ្លះឆ្លើយតបក្នុងនាមជាសកម្មជនតាមចារិតលក្ខណៈរបស់ខ្លួន ដោយគិតឃើញថា ពួកគេត្រូវជម្នះបញ្ហានោះ ហេតុនោះហើយយើងក៏បានព្យាយាមស្វែងរកដំណោះស្រាយ។ អ្នកខ្លះឆ្លើយតបក្នុងលក្ខណៈជាមនុស្សអវិជ្ជមាន ដោយគិតថា ពួកគេមិនអាចជម្នះបញ្ហានោះបានទេ ដូចនេះពួកគេគ្រាន់តែសម្ងំនៅក្រោមបញ្ហានោះ ឬខ្ជះខ្ជាយពេលវេលានៅក្នុងការកម្សាន្តផ្សេងៗ ដើម្បីបន្លប់ខ្លួនឯងមិនឲ្យគិតពីវា។ ក្នុងករណីទាំងពីរនេះ ការឆ្លើយតបរបស់យើងត្រូវបានជំរុញដោយអវត្តមាននៃភាពស្ងាត់ស្ងៀម នៅចំពោះព្រះដើម្បីស្តាប់ និងគិតអំពីព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ។ យើងកំពុងរស់នៅក្នុងលោកីយ៍ដែលមានសម្លេងរំខានជាប់ជានិច្ច គឺពាក្យសម្ដីសូរកកែកករដែលយើងតែងតែឮនិយាយពីវាគ្មិន សាស្ត្រាចារ្យ និងអ្នកនយោបាយ។ ប៉ុន្តែ បើយើងមិនស្តាប់ព្រះអង្គមានបន្ទូលទេ យើងនឹងធ្លាក់ខ្លួនពឹងផ្អែកលើរូបព្រះដែលគរមិនអាចនិយាយបាន (ហាបាគុក ២:១៨-១៩)។ រូបព្រះមិនអាចនិយាយបានត្រឹមត្រូវអំពីជីវិតរបស់យើង និងកាលៈទេសៈក្នុងលោកីយ៍របស់យើងឡើយ។
នៅថ្ងៃដែលមានទុក្ខលំបាក សូមយើងចាំពាក្យសម្ដីរបស់ហោរា ហាបាគុក ដែលបានរំឭកយើងថា «ចូរឲ្យផែនដីទាំងមូលស្ងៀមនៅចំពោះទ្រង់ចុះ»។ យើងមិនតែងតែមានចម្លើយសម្រាប់បញ្ហារបស់យើងទេ ហើយពួកអ្នកជំនាញក៏មិនតែងតែមានដែរ។ ព្រះអង្គមិនបានហាមយើងមិនឲ្យសួរសំណួរ និងស្វែងរកដំណោះស្រាយនោះឡើយ តែវាជាទង្វើមិនត្រឹមត្រូវ បើយើងធ្វើវាដោយខកខានមិនបានចំណាយពេលស្ងាត់ស្ងៀម ដើម្បីស្តាប់ព្រះបន្ទូលព្រះ និងឮព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះអង្គ។ ទោះមានរឿងអ្វីកំពុងកើតឡើងជុំវិញយើងក៏ដោយ អ្វីដែលយើងត្រូវការបំផុត គឺត្រូវចាំថា ព្រះអម្ចាស់កំពុងនៅក្នុងព្រះវិហារទ្រង់ដោយដឹកនាំប្រវត្តិសាស្ត្រពីបល្ល័ង្ករបស់ទ្រង់ ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់រាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គ។ នេះជាគ្រឹះសម្រាប់ការយល់ដឹងរបស់យើង អំពីការអ្វីដែលព្រះទ្រង់កំពុងធ្វើក្នុងលោកីយ៍ដែលនៅជុំវិញយើង។
តើអ្នកមានអារម្មណ៍ថា ប្រទេសជាតិទាំងឡាយកំពុងកក្រើករំពើក និងនគរទាំងឡាយកំពុងរញ្ជួយឬទេ? តើភ្នំកំពុងរំកិលទៅមុខ ហើយទឹករលកកំពុងរំជួលឡើងឬទេ (ទំនុកតម្កើង ៤៦:២-៣,៦)? ចូរចំណាយស្ងាត់ស្ងៀម ដោយដឹងថា ព្រះទ្រង់គឺជាព្រះ ហើយចូរស្តាប់ព្រះអង្គចុះ។
ខគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ ទំនុកតម្កើង ៤៦
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ ២របាក្សត្រ ១-៣ និងលូកា ៥:១-១៦