យ៉ូហាន ៧:៣៧-៣៩
អ្នកណាដែលជឿដល់ខ្ញុំ នោះនឹងមានទន្លេទឹករស់ហូរចេញពីពោះខ្លួនមក ដូចជាគម្ពីរសំដែងហើយ។ យ៉ូហាន ៧:៣៨
កាលខ្ញុំដឹកនាំការងារបម្រើព្រះ សម្រាប់ជួយស្រ្តីជាម្តាយ ដែលមានកូនរៀននៅសាលាមត្តេយ្យ យើងក៏បានស្វែងរករូបថតមួយសន្លឹក ដើម្បីពិពណ៌នា អំពីភារៈកិច្ចដែលតម្រូវឲ្យស្រ្តីជាម្តាយបំពេញជាប្រចាំ ដូចជា ការផ្លាស់ប្តូរកន្ទបកូន ការជូតច្រមុះកូន និងការរើសឧបករណ៍ក្មេងលេងជាដើម។ យើងមិននឹកស្មានថា រូបភាពនោះ កំពុងនៅចំពោះមុខយើងស្រាប់ គឺទិដ្ឋភាពនៃប្រអប់ទឹកផ្លែឈើ ដែលបានកំប៉ិត បន្ទាប់ពីគេបឺតយកទឹកផ្លែឈើចេញអស់។ ស្ត្រីជាម្តាយអាចមានអារម្មណ៍ដូចប្រអប់ទឹកផ្លែឈើដែលនៅទទេ។ ការងាររបស់យើងបានបម្រើដល់ស្ត្រីជាម្តាយ ដោយដឹកនាំពួកគេទៅរកប្រភពនៃទឹករស់ គឺព្រះយេស៊ូវ ដែលទ្រង់អាចចម្អែតពួកគេរហូតដល់ពេញស្កប់ស្កល់។
ក្នុងបទគម្ពីរ យ៉ូហាន ៧ ព្រះយេស៊ូវបានយាងទៅចូលរួមពិធីបុណ្យបារាំ(ខ.១០) ដែលជាការរំឭកអំពីផ្គត់ផ្គង់របស់ព្រះ ក្នុងអំឡុងពេលដែលពួកអ៊ីស្រាអែលវង្វេង ក្នុងវាលរហោស្ថាន។ ពិធីបុណ្យនេះរាប់បញ្ចូលពិធីចាក់ទឹក ធ្វើជានិមិត្តរូបតំណាងឲ្យផលដំណាំ ដែលពឹងផ្អែកយ៉ាងខ្លាំងទៅលើសំណើម ជានិមិត្តរូបតំណាងឲ្យភ្លៀងខាងវិញ្ញាណ ដែលព្រះមែស៊ីនឹងយាងមកប្រទាន។ ព្រះយេស៊ូវបានសម្រេចការអ្វីដែលពិធីបុណ្យពីបុរាណបានរំពឹងទុកជាមុន។ “បើអ្នកណាស្រេក ចូរឲ្យអ្នកនោះមកឯខ្ញុំ ហើយផឹកចុះ អ្នកណាដែលជឿដល់ខ្ញុំ នោះនឹងមានទន្លេទឹករស់ហូរចេញពីពោះខ្លួនមក ដូចជាគម្ពីរសំដែងហើយ”(ខ.៣៧-៣៨)។
នៅពេលខ្លះ យើងអាចមានអារម្មណ៍ដូចធុងទឹកដែលនៅទទេ ដោយមានការនឿយហត់ ក្នុងការថែទាំអ្នកជំងឺ ឬក្មេងតូច ឬហត់នឿយដោយសារការងារ។ ឬក៏ខ្សោះល្វើយដោយសារការទទួលខុសត្រូវជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ការតម្រូវដែលគ្មានទីបញ្ចប់នេះ ធ្វើឲ្យកម្លាំងរបស់យើងរីងស្ងួត! ប៉ុន្តែ ពេលណាយើងរស់នៅ ដោយការប្រកបទាក់ទងជាមួយព្រះ ព្រះអង្គប្រទានទឹករស់ ដល់ចិត្តយើង ដើម្បីធ្វើឲ្យមានភាពស្រស់ថ្លាឡើង និងប្រទានកម្លាំងដល់យើងជាថ្មី ទោះយើងមានការខ្វល់ខ្វាយ និងភារៈកិច្ចជាច្រើន ដែលធ្វើឲ្យកម្លាំងរបស់យើងរីងស្ងួតយ៉ាងណាក៏ដោយ។—Elisa Morgan

តើមានកិច្ចការអ្វីដែលធ្វើឲ្យអ្នករីងស្ងួតកម្លាំង? តើអ្នកអាចសម្រាកពីកិច្ចការប្រចាំថ្ងៃដូចម្តេចខ្លះ 
ដើម្បីដកពិសោធន៍នឹងការបំពេញរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅក្នុងអ្នក? 
ឱព្រះអម្ចាស់ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលបានគង់នៅក្នុងទូលបង្គំ ដោយព្រះវិញ្ញាណព្រះអង្គ។ 
សូមឲ្យទូលបង្គំបានបន្តទទួលទឹករស់ដែលព្រះអង្គប្រទាន។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : យ៉ូអែល ១-៣ និង វិវរណៈ ៥