ទុក្ខលំបាកមានភាពចាំបាច់ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
ដោយAlistair Begg
December 17, 2025
«យើងនៅតែអួតក្នុងកាលដែលមានទុក្ខលំបាកដែរ ដោយដឹងថា សេចក្ដីទុក្ខលំបាកបង្កើតឲ្យមានសេចក្ដីទ្រាំទ្រ» (រ៉ូម ៥:៣)។
ទស្សនៈរបស់យើងតែងតែមានសារៈសំខាន់ ទោះនៅក្នុងវិស័យណាក៏ដោយ។ ក្នុងវិស័យសិល្បៈ ទស្សនៈរបស់វិចិត្រករ ជួយគាត់ឲ្យគូររូបភាពពែង ដែលមើលទៅហាក់ដូចជាពែងពិតៗ ធ្វើឲ្យគេចង់តែចាក់ទឹកចូលក្នុងពែងនោះ ឬជួយឲ្យគាត់គូររូបកៅអីកំពុងឈជាប់នៅលើដី មិនមែនកំពុងអណ្ដែតក្នុងខ្យល់នោះទេ។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ ក្នុងទុក្ខលំបាកនៃជីវិត ការមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវមានភាពចាំបាច់ ដើម្បីឲ្យយើងមានការឆ្លើយតបត្រឹមត្រូវ។ បើយើងមិនបានគិតឲ្យបានត្រឹមត្រូវអំពីទុក្ខលំបាកនោះទេ យើងមិនអាចឆ្លើយតបឲ្យបានត្រឹមត្រូវទេ។
ទុក្ខលំបាកគឺជាមធ្យោបាយដែលព្រះទ្រង់ប្រើ ដើម្បីល្បងលសេចក្តីជំនឿដែលយើងមានចំពោះព្រះយេស៊ូវ ធ្វើជាក្តីសង្ឃឹមតែមួយរបស់យើង។ ទុក្ខលំបាកជួយកំណត់ថា យើងមានជំនឿពិតប្រាកដ ឬក្លែងក្លាយ។ នៅពេលដែលអ្វីៗមានដំណើរការយ៉ាងរលូន យើងក៏ងាយនឹងមានអារម្មណ៍សុខស្រួល។ ប៉ុន្តែ យើងចាប់ផ្ដើមដឹងថា យើងមានជំនឿពិតប្រាកដឬអត់ នៅពេលដែលអ្វីៗមានការជាប់គាំង នៅពេលជីវិតគ្រួសារមានការបែកបាក់ នៅពេលដែលយើងមានជំងឺផ្លូវកាយ ឬផ្លូវចិត្ត នៅពេលដែលក្តីសង្ឃឹមសម្រាប់ការរស់នៅបានរលាយបាត់។ ហើយនៅពេលដែលយើងដឹងច្បាស់ថា យើងមានជំនឿពិតប្រាកដ តាមរយៈការល្បងលនោះ យើងនឹងមានក្តីអំណរ ព្រោះជំនឿប្រភេទនោះ «វិសេសជាងមាសដែលតែងតែខូច ទោះបើបានសាកនឹងភ្លើងក៏ដោយ» (១ពេត្រុស ១:៧)។
ទុក្ខលំបាកក៏ជួយយើងឲ្យវាស់ស្ទង់ការលូតលាស់នៃជំនឿរបស់យើង ទោះយើងកំពុងជាប់គាំង ឬចម្រើនឡើងក្តី។ ការខកចិត្ត និងទឹកភ្នែកច្រើនតែនាំមកនូវការរីកចម្រើន និងការលូតលាស់ ក្នុងជំនឿយើង ខណៈពេលដែលយើងធ្វើតាមព្រះបន្ទូលព្រះ ហើយស្គាល់តម្លៃរបស់ព្រះគ្រីស្ទដែលខ្ពស់លើសអ្វីៗទាំងអស់ តាមរបៀបដែលយើងមិនដែលធ្វើ និងមិនដែលស្គាល់កាលពីមុន។ គឺដូចដែលអ្នកនិពន្ធម្នាក់បានលើកឡើងថា «ខ្យល់នៃទុក្ខលំបាកបក់ផាត់អង្កាមនៃកំហុស ពុតត្បុត និងការសង្ស័យឲ្យប៉ើងទៅឆ្ងាយ ដោយបន្សល់ទុកអ្វីដែលឈ្នះការល្បងល...នោះគឺជាចារិតលក្ខណៈពិតប្រាកដ»។137
ការល្បងលបង្កើតឲ្យមានកម្លាំងដែលអាចទៅបានឆ្ងាយ។ ជីវិតរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទ មិនមែនជាការរត់ប្រណាំងចម្ងាយខ្លីតែពីរបីរយម៉ែត្រនោះទេ តែជាការរត់កាត់ប្រទេសមានរយៈពេលអស់មួយជីវិត។ កីឡាកររត់ប្រណាំងម៉ារ៉ាតុន រត់បានជាច្រើនគីឡូម៉ែត្រដែលធ្វើឲ្យមានអារម្មណ៍ពិបាក និងហត់ តែពួកគេនៅតែបន្តរត់ទៅមុខទៀត។ ពួកគេមិនមានការភ្ញាក់ផ្អើលទេ នៅពេលដែលពួកគេមានការឈឺចាប់ក្នុងការរត់នោះ។ ពួកគេរំពឹងថា នឹងមានការពិបាក។ ប៉ុន្តែ ពួកគេដឹងថា បន្ទាប់ពីការលំបាក គឺមានទីផ្តាច់ព្រាត់។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ ទុក្ខលំបាកដែលយើងជួបប្រទះនៅតាមផ្លូវ ក៏តម្រូវឲ្យយើងមាន និងបង្កើតឲ្យមានការស៊ូទ្រាំ ដើម្បីឲ្យយើងរត់ប្រណាំងខាងឯវិញ្ញាណឲ្យបានល្អ។
ចូរមើលទៅជីវិតរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទណាម្នាក់ដែលមានភ្នែកទន់ និងចិត្តសុភាព នោះអ្នកនឹងស្ទើរតែប្រាកដជារកឃើញថា ពួកគេមានចិត្តសប្បុរសយ៉ាងដូចនោះ តាមរយៈការឆ្លងកាត់ទុក្ខលំបាក។ យើងងាយនឹងចង់បានលទ្ធផល ដោយមិនមានការប្រឹងប្រែង។ ប៉ុន្តែ យើងមិនទទួលលទ្ធផលល្អយ៉ាងដូចនេះទេ។ តាមធម្មតា ព្រះទ្រង់ធ្វើឲ្យជំនឿយើងលូតលាស់ នៅក្នុងដីនៃទុក្ខលំបាក។
សំណួរដែលយើងត្រូវសួរខ្លួនឯងនោះគឺ «តើខ្ញុំជឿថា ជំនឿលូតលាស់ក្នុងទុក្ខលំបាកទេ?» បើអ្នកជឿមែន ទស្សនៈ និងការឆ្លើយតបរបស់អ្នកចំពោះទុក្ខលំបាកក្នុងជីវិតនឹងមានការផ្លាស់ប្ដូរ។ ទុក្ខលំបាកអាចនៅតែធ្វើឲ្យអ្នកពេញដោយការឈឺចាប់ ការភ័យខ្លាច និងភាពមិនច្បាស់លាស់ តែទន្ទឹមនឹងនោះ អ្នកនឹងអាចគិតអំពីវាដោយអំណរ ដោយដឹងថា ការស៊ូទ្រាំខាងវិញ្ញាណរបស់អ្នកកំពុងកើតមាន ហើយអ្នកកាន់តែមានលទ្ធភាពរត់ទៅដល់ទី។
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ ១ពេត្រុស ១:៣-៩
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ យ៉ូស្វេ ១៩-២១ និងលូកា ១៨:១-១៧