ការដាស់តឿនសម្រាប់មនុស្សខ្ជិល (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
ដោយAlistair Begg
December 22, 2025
«យើងបានដើរក្បែរចម្ការរបស់មនុស្សខ្ជិលច្រអូស ហើយក្បែរដំណាំទំពាំងបាយជូររបស់មនុស្សដែលឥតមានប្រាជ្ញា នោះឃើញថា មានបន្លាដុះគ្របពេញហើយ ដីនោះដេរដាសទៅដោយព្រៃទ្រុបទ្រុល ឯកំផែងថ្មក៏រលំដែរ…ដេកបន្តិច ងោកបន្តិច ឱបដៃនឹងដេកបន្តិច» (សុភាសិត ២៤:៣០-៣១, ៣៣)។
សូមស្រមៃថា អ្នកកំពុងបើកបរតាមផ្លូវ ហើយក៏បានទៅដល់ផ្ទះមួយខ្នងដែលបាក់បែក និងមានរុក្ខជាតិចង្រៃដុះព័ទ្ធជុំជិត។ ពីដំបូង អ្នកសន្និដ្ឋានថា គ្មាននរណារស់នៅក្នុងផ្ទះនេះទេ។ តែបន្ទាប់មក អ្នកក៏បានឃើញមនុស្សម្នាក់ តាមបង្អួចកញ្ចក់ដែលបានបែក។ អ្នកឆ្ងល់ថា តើម្ចាស់ផ្ទះកំពុងមានជំងឺ មិនអាចថែទាំអចលនទ្រព្យរបស់គាត់ឬយ៉ាងណា។ ពេលពួកគេដើរចេញក្រៅផ្ទះ អ្នកឃើញពួកគេមានសុខភាពល្អទេ។ តាមពិត ពួកគេគ្រាន់តែខ្ជិលច្រអូសប៉ុណ្ណោះ។
ទិដ្ឋភាពនេះ មាននៅក្នុងការពណ៌នារបស់បទគម្ពីរសុភាសិតអំពីមនុស្សខ្ជិលដែលកំពុងរស់នៅលើដី ហើយចម្ការទំពាំងបាយជូររបស់គាត់ គឺជាបន្ទាល់អំពីភាពខ្ជិលច្រអូសរបស់គាត់។
មនុស្សខ្ជិល មិនមានបំណងចង់រស់នៅក្នុងភាពក្រីក្រ ឬអាប់ឱននោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ នៅពេលដែលពួកគេត្រូវធ្វើការងារ អាកប្បកិរិយារបស់ពួកគេមានចារិតលក្ខណៈដែលមនុស្សជាច្រើនអាចរកឃើញក្នុងជីវិតរបស់ខ្លួន បើសិនជាពួកគេសុខចិត្តឆ្លុះមើលខ្លួនឯងក្នុងកញ្ចក់នៃព្រះបន្ទូលព្រះ។
មនុស្សខ្ជិលមិនគ្រាន់តែចូលចិត្តដេកប៉ុណ្ណោះទេ តែគាត់ចេះតែបម្រាសននៀលនៅលើគ្រែ ដូចទ្វារដែលបិទបើកទៅមកជាប់នៅត្រចៀកដែរ គឺគ្មានការរីកចម្រើនអ្វីជាដុំកំភួននោះទេ (សុភាសិត ២៦:១៤)។ គាត់មិនដែលបដិសេធត្រង់ៗមិនព្រមធ្វើអ្វីមួយនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់គ្រាន់តែពន្យារពេលក្នុងការធ្វើកិច្ចការនោះ បន្តិចម្តងៗ ពីមួយពេលទៅមួយពេល ហើយបោកខ្លួនឯងឲ្យគិតថា គាត់នឹងធ្វើវានៅពេលណាមួយ។
មនុស្សខ្ជិលក៏ពូកែដោះសាណាស់ដែរ។ គាត់មិនមានចិត្តចង់ធ្វើការងារទេ បានជាគាត់តែងតែមានហេតុផលដែលត្រូវបន្តភាពអសកម្មរបស់ខ្លួន។ ការយកសំរាមកំពុងហូរហៀរទៅចោលក្រៅផ្ទះមិនមានការពិបាកទេ តែមនុស្សខ្ជិលនឹងលើកហេតុផលការពារការខកខានរបស់ខ្លួនក្នុងការបញ្ចប់ សូម្បីតែកិច្ចការដែលសាមញ្ញបំផុត។
អ្វីដែលគេមិននឹកស្មានដល់នោះគឺ មនុស្សខ្ជិលតែងតែស្រេកឃ្លានភាពស្កប់ស្កល់ ប៉ុន្តែអាកប្បកិរិយារបស់ពួកគេបានរារាំងពួកគេមិនឲ្យមានភាពស្កប់ចិត្តបាន។ ភាពស្កប់ស្កល់តែងតែមានសម្រាប់ពួកគេ តែពួកគេមិនដែលស្គាល់វាឡើយ។ វិញ្ញាណរបស់មនុស្សខ្ជិលស្រេកឃ្លាន ហើយមិនទទួលបានអ្វីសោះ មិនមែនដោយសារពួកគេមិនអាចទទួលបានទេ តែដោយសារពួកគេបានសម្រេចចិត្តមិនស្វែងរក។ ពួកគេមានអារម្មណ៍នឿយព្រួយក្នុងការសម្រាកច្រើនជ្រុល។
ពេលណាភាពខ្ជិលច្រអូសកើតមានក្នុងជីវិតយើង យើងប្រហែលជាប្រាប់ខ្លួនឯងថា យើងបានត្រៀមខ្លួនរត់១៥គីឡូម៉ែត្រ ចាប់ផ្ដើមសរសេរអត្ថបទនោះ ឬបញ្ចប់គម្រោងនោះ តែយើងកំពុងរស់នៅក្នុងពិភពនៃការស្រមៃ ទាល់តែធាតុពិតរបស់យើងមានការផ្លាស់ប្ដូរ ដោយសារព្រះចេស្ដា និងព្រះគុណរបស់ព្រះ។ ចូរយើងប្រយ័ត្ន កុំមើលឃើញភាពខ្ជិលច្រអូសថា ជារឿង ឬបញ្ហាតូចតាចនោះឡើយ។ ភាពខ្ជិលមិនគ្រាន់តែជាភាពកម្សោយ តែក៏ជាបាបផងដែរ។ វាអាចមានផលប៉ះពាល់មកលើជីវិតយើងទាំងមូលបន្តិចម្តងៗ ដោយអំណាចដែលយើងមើលមិនឃើញ ហើយសាតាំងកំពុងតែចង់នាំយើងទៅរកភាពបរាជ័យ។ តើអ្នកបានជួបការល្បួងឲ្យមានភាពខ្ជិលច្រអូសយ៉ាងដូចម្ដេចខ្លះ? តើអ្នកកំពុងពន្យារពេល ឬដោះសាក្នុងការធ្វើអ្វីខ្លះ ហើយហេតុអ្វី? តើអ្នកនឹងប្រឈមមុខដោះស្រាយបញ្ហាបាបនេះ ហើយសូមព្រះអង្គជួយអ្នកដោះស្រាយវាភ្លាមៗដោយមិនបង្អង់យូរ និងជាទៀងទាត់ឬទេ?
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ ២ថែស្សាឡូនីច ៣:៦-១៥
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ នេហេមា ១០-១១ និងលូកា ២០:២៧-៤៧