ភាពផុយស្រួយរបស់ជីវិត (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
ដោយAlistair Begg
December 27, 2025
«ឥឡូវនេះ ឯពួកអ្នកដែលថា ថ្ងៃនេះ ឬថ្ងៃស្អែក យើងនឹងទៅឯក្រុងណាមួយ ហើយនឹងនៅស្រុកនោះអស់១ឆ្នាំ ដើម្បីនឹងរកស៊ីឲ្យបានចំណេញ។ អ្នករាល់គ្នាមិនដឹងជានឹងកើតមានយ៉ាងណាដល់ថ្ងៃស្អែកទេ ដ្បិតជីវិតអ្នករាល់គ្នាជាអ្វី គឺជាចំហាយទឹកទេតើ ដែលឃើញតែ១ភ្លែត រួចបាត់ទៅ។ គួរតែបាននិយាយដូច្នេះវិញថា បើយើងរស់នៅ ហើយព្រះអម្ចាស់ទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យ នោះយើងនឹងធ្វើការនេះ ឬការនោះ» (យ៉ាកុប ៤:១៣-១៥)។
ព្រះគម្ពីរមិនបានថ្កោលទោសមកលើការសម្រេចចិត្តច្បាស់លាស់ និងត្រឹមត្រូវក្នុងការធ្វើជំនួញ ឬការធ្វើផែនការសម្រាប់ពេលអនាគតនោះឡើយ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្វីដែលព្រះគម្ពីរពិតជាបានថ្កោលទោសនោះ គឺរបៀបនៃការគិតដែលមានអំនួត និងអាត្មានិយម ទោះដោយចេតនាឬអចេតនាក្ដី ដោយដកព្រះចេញពីការសម្រេចចិត្ត និងផែនការរបស់យើងជាផ្នត់គំនិតដែលសន្មតអំពីអ្វីមួយដែលព្រះទ្រង់មិនដែលបានសន្យាថា នឹងប្រទានយើងឡើយ។
សាវ័ក យ៉ាកុប បង្រៀនយើងយ៉ាងច្បាស់អំពីធាតុពិតនៃចំណេះដឹង និងការយល់ដឹងរបស់យើងដែលមានដែនកំណត់។ ជាការពិតណាស់ គាត់បានរំឭកយើងថា យើងចាំបាច់ត្រូវទទួលស្គាល់ថា មានរឿងជាច្រើនដែលយើងមិនដឹង។ តើយើងចង់មានលទ្ធភាពរៀបផែនការទុកជាមុនឲ្យបានច្រើនសប្ដាហ៍ ឬច្រើនខែឬទេ? ជាការពិតណាស់ យើងចង់! ប៉ុន្តែ សាវ័ក យ៉ាកុប បានចង្អុលបង្ហាញថា យើងមិនដឹងថា ថ្ងៃស្អែកនឹងមានរឿងអ្វីកើតឡើងទេ។ សេចក្តីអំនួតនាំឲ្យយើងសន្និដ្ឋានថា យើងនឹងបន្តដកដង្ហើមនៅថ្ងៃស្អែកទៀតដោយគ្មានអ្វីអាចបញ្ឈប់យើងបាន។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏បានក្រើនរំឭកយើងអំពីភាពផុយស្រួយនៃជីវិតរបស់យើង។ តាមពិត «ជីវិតអ្នករាល់គ្នាជាអ្វី គឺជាចំហាយទឹកទេតើ ដែលឃើញតែ១ភ្លែត រួចបាត់ទៅ»។ ជីវិតយើងមិនខុសពីអ័ព្ទនៅពេលព្រឹកព្រលឹម ដែលអណ្ដែតនៅលើស្មៅ ហើយក៏រលាយបាត់ទៅវិញ នៅពេលវាត្រូវពន្លឺថ្ងៃ។ ជីវិតយើងខ្លីណាស់ នៅទីបំផុត វានឹងរលាយបាត់ ហើយមនុស្សជាច្រើនមិនទាំងបានបន្សល់ទុកដាន ឲ្យមនុស្សជំនាន់ក្រោយឃើញផង។
នៅពេលដែលយើងបានដឹងអំពីភាពផុយស្រួយ និងដែនកំណត់របស់ជីវិតយើងហើយ តែយើងត្រូវគិតអំពីពេលអនាគតរបស់យើងដូចម្ដេចខ្លះ? សាវ័ក យ៉ាកុប មិនគ្រាន់តែបានលើកឡើងអំពីកំហុសនៃការគិត និងធ្វើផែនការដោយការសន្និដ្ឋានខុសប៉ុណ្ណោះទេ តែគាត់ក៏បានផ្តល់ឲ្យយើងនូវថ្នាំបន្សាបផងដែរ។ យើងគ្រាន់តែចាំបាច់ត្រូវធ្វើផែនការ ដោយការបន្ទាបខ្លួន ដោយទទួលស្គាល់ថា យើងត្រូវពឹងផ្អែកលើការថែរក្សា និងការផ្គត់ផ្គង់របស់ព្រះអង្គ។ ក្នុងចក្រវាលទាំងមូលគ្មានអ្វីដែលមានវត្តមាន ឲ្យបាន១វិនាទី ដោយគ្មានព្រះអម្ចាស់បានទេ។ គឺដូចដែលលោក អាឡេច ម៉ូតយ័រ (Alec Motyer)បានសរសេរថា «យើងរស់បានមួយថ្ងៃទៀត មិនមែនដោយសារយើងមានភាពចាំបាច់ក្នុងធម្មជាតិ ឬដោយសារច្បាប់មេកានិចណាមួយ ឬមួយយើងមានសិទ្ធិទាមទារពេលវេលាសម្រាប់រស់មួយថ្ងៃទៀត ឬមួយដោយសារធម្មជាតិអំណោយផលចំពោះយើង តែដោយសារតែសេចក្តីមេត្តាដែលព្រះទ្រង់ប្រទានតាមសេចក្តីសញ្ញា»។142
យើងមិនដឹងថា ថ្ងៃស្អែកនឹងមានរឿងអ្វីកើតឡើងឡើយ។ យើងប្រហែលជាមានផែនការសម្រាប់ថ្ងៃស្អែក តែយើងមិនអាចសន្និដ្ឋានថា យើងអាចគ្រប់គ្រងវាបានទេ។ មានតែសេចក្តីមេត្តារបស់ព្រះទេ ដែលបានជួយយើងឲ្យអាចភ្ញាក់ពីដំណេកនៅថ្ងៃស្អែក។ យើងដឹងថា ការសន្និដ្ឋានទុកជាមុន គឺជាអំពើបាបដ៏ល្ងង់ខ្លៅ នៅពេលដែលយើងដឹងថា ជីវិតរបស់យើងពឹងផ្អែកទៅលើការទ្រទ្រង់ជីវិត ដែលទ្រង់បានប្រទានជាអំណោយ។
យើងមិនអាចធ្វើជាមិនខ្វល់អំពីដែនកំណត់ និងភាពរួញខ្លីនៃជីវិតបានទេ តែយើងអាចកែប្រែចិត្តគំនិត និងរបៀបដែលយើងសម្រេចចិត្ត ផ្អែកទៅលើការពិតនេះ ដើម្បីថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះអង្គ។ ដូចនេះ ចូរពិចារណាអំពីផែនការដែលអ្នកមានសម្រាប់ថ្ងៃនេះ ថ្ងៃស្អែក និងឆ្នាំក្រោយ និងអស់មួយជីវិត។ តើអ្នកបានអធិស្ឋានអំពីផែនការទាំងអស់នេះទេ? តើអ្នកបានទទួលស្គាល់ថា ផែនការរបស់ព្រះអង្គមានអំណាចគ្រប់គ្រងទាំងស្រុង ហើយផែនការរបស់អ្នកត្រូវពឹងផ្អែកលើផែនការរបស់ព្រះអង្គដែរឬទេ? ចូរថ្វាយផែនការរបស់អ្នកទៅក្នុងព្រះហស្តរបស់ព្រះអង្គនៅពេលឥឡូវនេះ។ អ្នកមិនអាចគ្រប់គ្រងពេលអនាគតបានទេ។ តែអ្នកមិនចាំបាច់ត្រូវគ្រប់គ្រងវាទេ ព្រោះអ្នកបានដឹងហើយថា នរណាគ្រប់គ្រង់វា។
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ ម៉ាថាយ ៦:២៥-៣៤
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ សាការី ១-៤ និងលូកា ២២:៤៧-៧១