ថ្នាំបន្សាបសម្រាប់អំនួត (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
ដោយAlistair Begg
December 28, 2025
«ចូរប្រុងមើលហើយប្រយ័ត្ននឹងដំបែរបស់ពួកផារិស៊ី នឹងរបស់ហេរ៉ូឌ ឲ្យមែនទែន» (ម៉ាកុស ៨:១៥)។
មានមនុស្សជាច្រើនបានឃើញព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ ស្តាប់ឮការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គ និងបានឃើញព្រះអង្គធ្វើការអស្ចារ្យ តែពួកគេនៅតែបដិសេធមិនព្រមទទួលជឿព្រះអង្គ។ នេះជាការដែលគួរឲ្យយើងយកមកពិចារណា។
ថ្ងៃមួយ ពួកគេបានឃើញព្រះអង្គប្រទានអាហារដល់មនុស្ស៤ពាន់នាក់ដោយប្រើត្រី និងនំប៉័ងតែបន្តិចបន្តួច ដោយបង្ហាញអង្គទ្រង់ឲ្យគេដឹងថា ព្រះអង្គគឺជាព្រះដែលធ្លាប់ផ្គត់ផ្គង់រាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គ នៅវាលរហោស្ថាន (ម៉ាកុស ៨:១-១០ មើល និក្ខមនំ ១៦) នៅថ្ងៃដដែលនោះ ពួកផារិស៊ីក៏បានសូមឲ្យព្រះអង្គ «សម្ដែងទីសម្គាល់ពីលើមេឃឲ្យគេឃើញ» (ម៉ាកុស ៨:១១)។ ព្រះយេស៊ូវក៏បានឆ្លើយតប ដោយដាស់តឿនសិស្សរបស់ព្រះអង្គថា «ចូរប្រុងមើលហើយប្រយ័ត្ននឹងដំបែរបស់ពួកផារិស៊ី នឹងរបស់ហេរ៉ូឌ ឲ្យមែនទែន»។
គេដឹងថា ពួកផារិស៊ីគឺជាមនុស្សមានពុត ហើយស្ដេចហេរ៉ូឌទាស់ប្រឆាំងនឹងព្រះអង្គ។ ពួកផារិស៊ីចង់ប្រកាន់ខ្ជាប់តាមជំនឿដែលរាប់ខ្លួនឯងជាមនុស្សសុចរិតបានជាពួកគេគិតថា ខ្លួនស័ក្តិសមនឹងទទួលព្រះពរពីព្រះ ហើយមិនត្រូវការព្រះអង្គសង្គ្រោះទេ។ ស្ដេច ហេរ៉ូឌ ចង់បន្តអំណាចគ្រប់គ្រងមកលើប្រជាជនយូដា ដូចនេះ ទ្រង់មិនត្រូវចង់ឲ្យមានស្ដេចផ្សេងមកប្រជែងជាមួយទ្រង់ទេ។ ដូចនេះ ពួកគេបានតាំងចិត្តថា នឹងនៅតែខ្វាក់មើលមិនឃើញសេចក្តីពិត។ របៀបដែលពួកគេនិយាយ គឺបានបដិសេធន៍មិនព្រមជឿ ឬយល់ដឹងថា ព្រះយេស៊ូវជានរណា។ ពួកគេកំពុងនិយាយក្នុងន័យថា ខ្ញុំមិនចង់ដឹងថា អ្វីដែលព្រះយេស៊ូវធ្វើ និងមានបន្ទូលមានន័យដូចម្ដេចនោះទេ ហើយខ្ញុំនឹងមិនទទួលស្គាល់ព្រះអង្គ ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងស្ដេចរបស់ខ្ញុំទេ។ ព្រះយេស៊ូវក៏បានដាស់តឿនមិនឲ្យអ្នកដើរតាមទ្រង់មានអត្តចរិតដូចនេះ ព្រោះដំបែរនៃការមិនជឿតែបន្តិច អាចនាំឲ្យមានការផ្លាស់ប្ដូរធ្ងន់ធ្ងរ។
នៅពេលដែលអំនួតអើតក្បាលចេញមក វាអាចនាំឲ្យយើងវិនិច្ឆ័យព្រះគម្ពីរជាជាងរៀនសូត្រពីព្រះគម្ពីរ។ ពេលណាយើងវិនិច្ឆ័យព្រះបន្ទូលព្រះ ការបន្ថែមបន្ថយសេចក្តីពិត ដែលយើងគិតថា ជារឿងតូចតាចមិនសំខាន់នឹងក្លាយជាទៅដំបែរ ដែលរីករាលដាលពេញនំប៉័ងនៃជំនឿរបស់យើង។
ព្រះយេស៊ូវបានជំរុញយើងឲ្យបន្ទាបខ្លួនទទួលស្គាល់ព្រះអង្គជានរណា ដើម្បីអនុញ្ញាតឲ្យព្រះអង្គសង្គ្រោះយើងឲ្យរួចពីបាប និងគ្រប់គ្រងជីវិតយើងទាំងមូល។ ព្រះអង្គបានក្រើនរំឭកយើងដោយព្រះទ័យអត់ធ្មត់ម្តងហើយម្តងទៀតឲ្យយើងចាំថា ព្រះអង្គជានរណា។ ការជំរុញរបស់ព្រះអង្គមានលក្ខណៈជាបទទំនាយ និងប្រៀបដូចជាការប្រៀនប្រដៅរបស់ឪពុកម្តាយ ដែលនិយាយត្រង់ៗដោយក្តីស្រឡាញ់។
យើងត្រូវការជំនួយពីព្រះគ្រីស្ទ ដើម្បីជម្នះផលវិបាករបស់ដំបែរនៃសេចក្តីអំនួត។ យើងត្រូវការឲ្យព្រះអង្គជួយយើង ដើម្បីឲ្យយើងអាចយល់អំពីកិច្ចការដែលព្រះគ្រីស្ទបានធ្វើក្នុងជីវិតយើង។ ហេតុនេះហើយ មនុស្សអាចអានព្រះគម្ពីរ តែមើលមិនឃើញអ្វីសោះ អាចស្តាប់ឮដំណឹងល្អ តែមិនឮអ្វីសោះ។ ទាល់តែភ្នែក និងត្រចៀកនៃការយល់ដឹងបានបើកឡើង ទើបយើងអាចជៀសវាងដំបែរនៃអំនួតបាន។ តែជារៀងរាល់ថ្ងៃ ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះ បង្ហាញឲ្យយើងឃើញសេចក្តីល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវ និងក្រើនរំឭកយើងថា យើងត្រូវការព្រះអង្គខ្លាំងប៉ុណ្ណា ទើបចិត្ត និងគំនិតយើងអាចច្រៀងថា៖
ខ្ញុំមិនដឹងយ៉ាងណាព្រះវិញ្ញាណ បានឲ្យស្គាល់បាបខ្លួនផង
រួចឲ្យឃើញព្រះយេស៊ូវជាស្ពាន ឲ្យបានជានឹងព្រះអង្គ
តែខ្ញុំស្គាល់ព្រះ ដែលខ្ញុំបានជឿតាម ហើយខ្ញុំជឿពិតថា ទ្រង់អាចថែរក្សា។143
ព្រះរាជកិច្ចរបស់ព្រះវិញ្ញាណ គឺជាថ្នាំបន្សាបសម្រាប់ដំបែររបស់ពួកផារិស៊ី និងស្ដេច ហេរ៉ូឌ។ ចូរកុំមានអំនួតពេក ដោយសន្និដ្ឋានថា អ្នកមិនត្រូវការព្រះអង្គឡើយ។ ចូរអធិស្ឋានសូមព្រះអង្គបង្ហាញអ្នកឲ្យស្គាល់ព្រះយេស៊ូវជាថ្មី ក្នុងព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ នៅថ្ងៃនេះ ដើម្បីឲ្យអ្នកអាចថ្វាយបង្គំព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងក្សត្ររបស់អ្នក ក្នុងគ្រប់ផ្នែកទាំងអស់នៃជីវិតអ្នក។
ព្រះគម្ពីរសញ្ជឹងគិត៖ លូកា ១៨:៩-១៤
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ៖ សាការី ៥-៨ និងលូកា ២៣:១-២៥