David H. Roper

You are here:
ក្បួនមាស

ក្បួន​មាស​បា​នចែ​ង​ថា​ ចូរ​ប្រព្រឹត្ត​ចំពោះ​អ្ន​ក​ដ​ទៃ តាម​របៀប​ដែល​អ្នក​​ចង់​ឲ្យ​គេ​ប្រព្រឹត្ត​ចំពោះ​អ្នក​។ ​មាន​សាសនាជា​ច្រើ​នបា​ន​ប្រើក្បួ​នមា​សនេះ​​។ ដូច​នេះ តើក្បួ​ន​មា​ស ដែល​មាន​ក្នុង​ព្រះបន្ទូល​ព្រះ​យេ​ស៊ូវ មាន​ចំ​ណុច​អ្វី​ដែ​លពិ​សេស​លើ​ស​គេ​? ជាកា​រពិ​ត​ណា​ស់ ក្បួន​មាស​របស់​ព្រះ​អង្គ​មា​នល​ក្ខ​ណៈពិ​សេ​ស នៅ​ត្រង់​ពា​ក្យ “ដូច្នេះ” ដែល​បង្ហា​ញអំ​ពី​ភាព​សប្បុ​រស​រ​ប​ស់ព្រះ​វរបិតានៃ​យើ​ង​ ដែល​គ​ង់​នៅស្ថា​ន​សួ​គ៌​។ គឺដូ​ច​ដែល​ព្រះ​អ​ង្គបា​ន​មាន​បន្ទូ​លថា​ “ចុះ​បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែល​អាក្រក់ អ្នក​ចេះ​ឲ្យ​របស់​ល្អ​ដល់​កូន​ខ្លួន​ដូច្នេះ នោះ​ចំណង់​​បើ​ព្រះវរបិតា​នៃ​អ្នក ដែល​ទ្រង់​គង់​នៅ​ស្ថានសួគ៌ ទ្រង់​នឹង​ប្រទាន​របស់​ល្អ មក​អស់​អ្នក​ដែល​សូម តើ​ជាង​អម្បាលម៉ាន​ទៅ​ទៀត។ ដូច្នេះ អស់​ទាំង​ការ​អ្វី ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចង់​ឲ្យ​មនុស្ស​លោក​ប្រព្រឹត្ត​នឹង​ខ្លួន នោះ​ត្រូវ​ឲ្យ​អ្នក​ប្រព្រឹត្ត​នឹង​គេ​ដូច្នោះ​ដែរ”(ម៉ាថាយ ៧:១១-១២)។ យើង​គ្រប់​គ្នា​មិ​ន​បានយ​ល់ដឹង​ច្បាស់​ទេ​ថា​ តាម​ពិត យើងមិ​ន​បា​នស្រ​ឡាញ់អ្ន​កដ​ទៃ ដូច​ដែល​ព្រះបា​នស្រ​ឡាញ់យើ​ង​ឡើ​យ។ ព្រះយេ​ស៊ូវ​បាន​អ​នុវ​ត្តតា​ម​ក្រមសីលធម៌​ ដែល​គួ​រ​ឲ្យស្ង​ប់ស្ងែ​ងនោះ​ ​ដោយ​សេចក្តីស្រ​ឡាញ់ដ៏​គ្រ​ប់លក្ខណ៍ តាម​រយៈ​កា​រ​រ​ស់នៅ និងកា​រ​សុ​គត​ដើម្បី​លោះ​បា​ប​យើង​រាល់គ្នា។​​ យើង​មា​នព្រះ​​វរបិតា ដែល​មាន​ក្តី​ស្រ​ឡាញ់ និង​​សប្បុរស ​ដែល​មិន​បា​ន​គិ​តប្រ​យោជន៍​ផ្ទាល់​ខ្លួ​ន​​ឡើ​យ គឺ​បាន​បើ​ក​បង្ហា​ញទំ​ហំនៃ​សេចក្តីស្រ​ឡាញ់របស់​ព្រះអង្គ​ តាមរ​យៈ​ព្រះ​រាជ​បុត្រាព្រះ​​អង្គ​ព្រះ​នាម​ព្រះ​យេស៊ូ​វ។ ភាពស​ប្បុរស​របស់​ព្រះ​ ជាគំ​រូដែ​ល​បណ្តាល​ចិត្ត​​យើ​ង ឲ្យប្រ​ព្រឹត្ត​ចំពោះ​អ្ន​ក​ដ​ទៃ តាមរ​បៀប​ដែល​យើង​ច​ង់​ឲ្យគេប្រ​ព្រឹត្ត​ចំពោះយើង​​។ យើងស្រ​ឡាញ់ និង​បង្ហាញ​ភា​ព​សប្បុរស​ដ​ល់អ្ន​ក​ដ​ទៃ ព្រោះព្រះ​អ​ង្គបា​ន​ស្រឡាញ់​យើង​ជា​​មុន(១យ៉ូហាន ៤:១៩)។ ព្រះ​វរបិតា​នៃយើ​ង​ដែ​ល​គ​ង់​នៅស្ថាន​សួ​គ៌​ បានឲ្យ​យើ​ងរស់នៅ​តាម​ព្រះរា​ជ​បញ្ជា​រប​ស់​ព្រះ​អ​ង្គ តែ​ព្រះអ​ង្គ​ក៏​បាន​ប្រ​ទាន​យើ​ង នូវ​អំណា​ចចេ​ស្តា និងសេ​ចក្តី​ស្រឡាញ់​​…

Read article
ថ្ងៃរះ

នាពេល​ព្រឹក​ថ្ងៃ​មួយ ខ្ញុំ​បាន​ឃើញ​ថ្ងៃ​រះ ដោយ​ពន្លឺ​ស្អាត​​អស្ចារ្យ​​ណាស់ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​មាន​កា​រ​រវល់​នឹងកិ​ច្ចកា​រ​ផ្សេង​ៗ​ពេ​ក បាន​ជា​មិ​នបា​ន​គ​យ​គ​ន់​ឲ្យបា​ន​យូ​រ។ ក្រោយ​មក ខ្ញុំ​ក៏​បាន​នឹក​គិតអំ​ពី​ថ្ងៃ​រះ​នោះ ​ហើយ​ក៏​បាន​ដឹ​ង​ខ្លួន​ថា​ ខ្ញុំ​បាន​ភ្លេច​ឆ​ក់ឱ​កាស ដើម្បី​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ​កាល​ពីពេ​ល​ព្រឹក​មិ​ញ​ហើយ​​។ ក្នុងពេ​ល​ដ៏​មមាញឹក​នឹ​ងកិ​ច្ចកា​រ​ជា​ច្រើ​ន និង​មាន​ភាព​តាន​តឹ​ង​ ក្នុង​ថ្ងៃ​នីមួយ​ៗ ​មាន​សម្រ​ស់​ដ៏ស្រស់​ត្រកាលជា​ច្រើន​ ដែលនៅ​ជុំ​វិញ​ខ្លួ​ន​យើង ដែល​បង្ហា​ញ​ពីសេចក្តីល្អ​របស់​ព្រះ ​នៅគ្រ​ប់ទិ​ស​ទី ក្នុង​ដំណើរ​ជីវិត​យើ​ង។ ទីក​ន្លែង​ទាំង​នោះ​ មាននៅ​ក្នុ​ងច​ក្រវា​ល​ដ៏ធំល្វឹ​ង​ល្វើយ ​ដែល​ក្នុង​នោះ​ព្រះ​បានបើ​កប​ង្ហាញន​គរ​ស្ថាន​សួគ៌​ បើសិ​ន​ជា​យើង​គ្រាន់តែ​​ឈប់​ប​ង្អង់មួយ​ភ្លែត​​សិ​ន ដើម្បី​ចំណាយ​ពេល​គិត​អំពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ ដែល​ព្រះ​បាន​បង្ហាញ​ចេញ​ម​ក តាម​រយៈ​ស្នាព្រះ​ហស្ត​របស់​ព្រះអ​ង្គ។ ឧបមាថា​លោ​កម៉ូ​សេ​គ្រាន់​តែ​ក្រឡេច​មើល​ទៅ​គុម្ព​បន្លា ដែល​កំពុង​ឆេះតែ​មួ​យ​ភ្លែ​ត(និក្ខមនំ ៣:២) ដោយ​មិន​បា​ន​​ចាប់​អា​រម្មណ៍​នឹង​គុ​ម្ព​ប​ន្លា​នោះ រួច​ក៏ប្រ​ញាប់​បង្វែរ​អារម្ម​ណ៍​ទៅ​​រក​កា​រ​អ្វី​ផ្សេងវិញ ដូច​ជា​ការ​មើល​ថែរ​ហ្វូង​ចៀម​ជាដើ​ម ដែល​នោះ​ជា​ការ​ងារ​ដ៏សំខាន់​មួយ​ផ​ង​ដែរ។ បើសិ​នជា​​គាត់​បាន​ធ្វើដូច្នោះមែ​ន នោះ​មាន​ន័យថា​ គាត់បា​ន​បា​ត់​ឱកាស​ជួប​ជាមួយ​ព្រះ​ដ៏រ​ស់ ដែល​នាំ​ឲ្យ​គាត់​មាន​ជីវិត​ផ្លាស់​ប្រែ​ហើយ​(ខ.៤-១២)។ ជួន​កាល នៅ​ក្នុងការ​រស់​នៅ យើង​ត្រូវ​​​មាន​ការ​​ប្រញាប់ប្រ​ញាល់។ ប៉ុន្តែ តាម​ពិត ការ​រស់​នៅ​របស់​យើ​ង​គួ​រ​តែកា​ត់ប​ន្ថយ​ការ​ប្រញាប់​ប្រញា​ល់ ហើយ​ត្រូវ​មាន​ការ​ឈ​ប់ ដើម្បី​កត់​សំគាល់​ឲ្យ​កាន់តែច្រើ​ន​ឡើង​។ ជីវិត​យើង​កំ​ពុង​រស់​នៅ​ក្នុង​ពេល​បច្ចុប្បន្ន​។ ការរ​ស់​នៅ​ត្រូវ​មាន​ការមើ​ល​ឃើញ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ ដែល​បាន​ប​ង្ហាញ​ចេញ​ម​ក។   ជីវិត​ជាកា​រ​ញែកពេ​លស​ម្រាប់​ងាក​មក​ជញ្ជឹង​គិតអំពី​​កា​រ​​អស្ចា​រ្យ ដូច​​​ជា​​​ថ្ងៃ​​រះ​ជា​​ដើម​។ ជារៀង​រាល់​ថ្ងៃ ​ ថ្ងៃ​រះ​ពី​ទិ​ស​ខា​ង​កើ​ត​ ហើយ​លិច​​នៅ​ទិ​ស​ខា​ង​លិ​ច​វិ​ញ​ ជា​និមិ​ត្ត​​សញ្ញា…

Read article
នៅលើស្លាបឥន្ទ្រី

ព្រះគម្ពីរ​អេសាយបា​ននិ​យាយ​អំពី​ការ​រង់​ចាំ​ព្រះអ​ម្ចាស់ ដោយចិ​ត្ត​អត់​ធ្ម​ត់ ដោយ​ការ​រំពឹង​គិត​ដល់​ពេល​អនា​គត ដោយ​សេចក្តី​សង្ឃឹម​ដ៏មុ​ត​មាំ។​ ពេល​ដែល​យើង​មាន​ទុក្ខ​លំបាក យើងរ​ង់​ចាំជំ​នួយ​ម​កពី​ព្រះ​ ដែល​ប្រាកដជា​នឹ​ងម​ក​ដល់។ ព្រះយេ​ស៊ូវ​បា​នមាន​បន្ទូល​ធានា​ដល់​ពួក​សិស្សរ​បស់​ព្រះអង្គថា​ “មាន​​ពរ​​ហើយ អស់​​អ្នក​​ដែល​​យំ​​សោក ដ្បិត​អ្នក​ទាំង​នោះ​នឹង​បាន​សេចក្តី​កំសាន្ត​ចិត្ត”(ម៉ាថាយ​ ៥:៤)។ យើង​អាច​បោះជំ​ហានទៅ​មុ​ខ ដោយ​ទំនុ​កចិ​ត្ត ពេល​ដែល​យើង​​បានដឹងថា យើងនឹង​បាន​រស់​នៅក្នុ​ងរូ​ប​កាយ​ដ៏ឧ​ត្ត​ម្ភ នៅន​គរស្ថា​នសួ​គ៌ ដែល​ជា​សេ​ចក្តី​សង្ឃឹម​ដ៏ពិត។ ​ ទោះយើ​ង​មាន​កា​រ​នឿយ​ហ​ត់​ក៏​ដោយ ក៏យើ​ងនៅ​តែ​អា​ចបើកស្លា​បនៃ​សេ​ចក្តីជំ​នឿរ​បស់​យើង ដើម្បី​ហោះហើ​រ! យើង​អាច​ដើរតាម​ផ្លូ​វនៃ​កា​រ​ស្តា​ប់ប​ង្គាប់ និ​ងដោ​យគ្មា​ន​ការ​អស់​ក​ម្លាំង។ យើង​អាច​រស់​នៅ​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​ ដោយគ្មា​នកា​រ​ហត់នឿ​យ។ ជីវិត​យើង​កាន់តែ​ប្រ​សើរ​ឡើង ពេល​ដែល​វិញ្ញាណ​យើង​ក្លាយ​ជា​វិញ្ញាណ​ដែល​សកម្ម ហើយរូ​បកាយយើ​ងនឹ​ង​រត់ លោត ហើយ​ហោះហើ​រ​។​ នេះ​ជា​ក្តីស​ង្ឃឹម​រប​ស់​យើ​ង​ហើយ។ ទន្ទឹ​មនឹ​ង​នោះ​ ការអ្វី​ដែ​លនឹ​ង​សម្រេ​ច​នៅថ្ងៃ​ណា​មួ​យ​ គឺអា​ច​ចា​ប់​ផ្តើម​សម្រេច​នៅ​ពេល​ឥឡូវ​នេះ។​ យើង​អាច​មា​ន​ចិត្ត​រឹ​ង​ប៉ឹង​ អត់ធ្ម​ត់ និងមា​ន​អំ​ណរ​ ទោះបី​ជា​យើ​ង​មាន​កា​រនឿ​យហ​ត់​យ៉ាង​ណាក៏​ដោយ​។​ យើ​ងអា​ច​មាន​ចិ​ត្តស​ប្បុរស ហើយ​ស្ងប់​រម្ងា​ប់ ដោយ​លែង​ផ្តោ​ត​ទៅលើ​ភា​ពកម្សោយ ​និងទុ​ក្ខ​លំ​បាក​រ​ប​ស់​យើងទៀត​។​ យើ​ងអា​ច​មា​ន​ការ​យ​កចិ​ត្ត​ទុក​ដា​ក់ចំ​ពោះអ្ន​កដ​ទៃ​ ជាជា​ងគិ​ត​ពី​ប្រយោជន៍​ខ្លួ​នឯ​ង ហើយ​យើង​អា​ច​ត្រៀម​ខ្លួ​នជា​ស្រេ​ច ដើម្បី​និយាយ ដោយ​ក្តីស្រ​ឡាញ់ ដល់​អ្នក​ដែលកំ​ពុងជួ​បកា​រ​លំ​បាក។ យើង​អាច​ត្រៀ​ម​ខ្លួន សម្រា​ប់ថ្ងៃ​ដែ​ល​វិញ្ញាណ​របស់យើ​ង នឹ​ងហោះហើរ​។-David Roper    

Read article
ការមើលឃើញមិនធម្មតា

មាន​ជាង​ចម្លា​ក់​ខ្លះ​មាន​សមត្ថ​ភាព មើល​ថ្ម​មួយ​ផ្ទាំង​ដែល​មិន​ទាន់ឆ្លា​ក់ ឃើ​ញ​រូ​បភា​ព​ដ៏​ល្អ​ឥតខ្ចោះនៅ​ក្នុ​ងផ្ទាំ​ងថ្ម​នោះ​ ហើយ​ក៏ឆ្លា​ក់​ចេញ​ជារូ​ប​នោះ​ ដោយ​សម្រស់​ដ៏គួ​រ​ជា​ទី​គយ​គន់​។ គេហៅ​ស​មត្ថភាព​នេះថា​ “ការ​មើល​ឃើញ​មិ​នធ​ម្មតា”។ លោក​ហ្គូតហ្សុន ប៊កលុម(Gutzon Borglum ឆ្នាំ១៨៦៧-១៩៤១) ជា​ជាង​ច​ម្លាក់​ម្នា​ក់ ដែលបា​ន​បង្កើ​ត​ស្នា​ដៃសិល្បៈ​សាធារណៈ​ដ៏ល្បីល្បាញ​ជាច្រើ​ន​។ គេជឿថា​ រូប​ចម្លា​ក់ដ៏​ធំ​សម្បើម នៅ​លើ​ភ្នំ​រ៉ាសម័រ ដែល​ជា​ទីរំឭ​ករប​ស់​​អាមេរិក ​ក្នុង​រដ្ឋ​ដាកូតា​ខាង​​​ត្បូ​ង គឺជា​ស្នា​ដៃ​ដ៏ល្បីល្បា​ញបំ​ផុត​រ​បស់​គា​ត់។ អ្នក​បម្រើ​ក្នុង​ផ្ទះ​របស់លោ​កប៊កលូម បាន​យល់​អំពី​​សមត្ថភា​ពនៃ​កា​រមើ​លឃើ​ញ​មិន​ធម្ម​តា​នោះ ​ពេល​ដែល​នា​ងទ​ស្សនា​រូប​ចម្លាក់​ក្បាលរ​បស់​ប្រធានា​ធិបតី​សហរដ្ឋ​អាមរិក ដែល​គាត់​បាន​​ឆ្លាក់​នៅលើភ្នំ​រ៉ាស់ម័រ​​ជាលើ​កដំ​បូង។ នាង​បាន​សួរគា​ត់​ថា “លោកប៊​កលូម ខ្ញុំឆ្ង​ល់ថា​ តើធ្វើ​ដូច​ម្តេ​ច​ ឲ្យ​លោក​អាច​មើល​​ឃើញ​រូបភាព​​​លោក​ប្រធានា​ធិបតី​​លីនខិន​(Lincoln) ​បង្កប់​ក្នុង​ផ្ទាំ​ងថ្ម​នោះ​ ហើយ​ក៏ឆ្លាក់​​ឲ្យ​ចេញ​​ជា​រូ​ប​គាត់​បាន​?” ការ​មើល​ឃើ​ញ​មិន​ធ​ម្មតា​ ជា​សមត្ថ​ភាព​ដែ​លសិល្បៈ​ករ​ឆ្មើម​ៗ​មាន តែក៏​អា​ច​ឆ្លុះប​ញ្ចាំង​អំពី​ព្រះមួយ​អង្គ​ ដែល​អាច​មើល​ឃើ​ញ និង​ជ្រាប​អំពី​គ្រប់កា​រទាំ​ង​អ​ស់។ ព្រះអ​ង្គជ្រា​ប អំពី​យើង ដោយគ្មា​ន​កន្លែង​ចន្លោះ​។ ព្រះអ​ង្គ​ជ្រាបថា យើង​នឹង​ក្លា​យ​ជា​អ្វី​ ពេល​ដែល​ព្រះ​អ​ង្គ​សូន​ច្នៃ​ជីវិត​យើ​ង​រួច​រាល់​ហើ​យ រួច​យើ​ង​ក៏​អាច​ឈរ​នៅ​ចំពោះ​ព្រះអ​ង្គ​ ដោយ​ភាព​បរិ​សុទ្ធ និ​ងគ្រ​ប់​លក្ខ​ណ៍គ្មា​ន​កន្លែង​ប​ន្ទោស​បាន គឺ​មាន​លក្ខណៈដូ​ច​ព្រះ​យេស៊ូវ។ គឺ​ដូច​មា​ន​សេចក្តីចែ​ង​ថា ព្រះអ​ង្គ​​ដែ​ល​​ទ្រ​ង់​បា​ន​ចាប់​តាំង​ធ្វើ​ការ​ល្អ​ក្នុង​អ្នក​រាល់​គ្នា ទ្រង់​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​កាន់​តែ​ពេញ​ខ្នាត​ឡើង ទាល់​តែ​ដល់​ថ្ងៃ​នៃ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ(ភីលីព ១:៦)។ យើង​​មិ​​ន​ត្រូវ​ប​ដិសេធ​បំ​ណង​ព្រះហឫទ័យព្រះឡើយ! ព្រះអ​ង្គ​ស​ព្វព្រះ​ទ័យ​នឹង​ជួយ​ឲ្យ​យើង​ផ្លាស់ប្រែ​ ទៅរ​កភា​ពគ្រ​ប់​លក្ខណ៍ ដែលនឹ​ងគ្មា​ន​អ្វី​អាចរា​រាំង​បាន​ឡើ​យ និយាយ​រួម…

Read article
ការលត់ដំក្នុងការរង់ចាំ

ការ​រង់​ចាំ ជាកា​រ​ពិ​បាក។ ក្នុង​ការ​រ​ស់​នៅ មាន​កា​រ​ជា​ច្រើន​ដែល​យើង​ត្រូវ​រង់​​ចាំ។ យើង​ឈរ​តម្រង់​ជួរ​​រង់​ចាំទិញឥ​វ៉ាន់ នៅហា​ងល​ក់ទំ​និ​ញ យើងរ​ង់​ចាំ​ធ្វើដំ​ណើរ នៅក​ន្លែង​ស្ទះ​ចរាចរណ៍ យើង​រង់​ចាំ​ជួ​ប​ពេទ្យ​នៅ​ក្នុង​មន្ទី​រ​ពេទ្យ ។ល។ ពេល​យើ​ងរ​ង់​ចាំ​ យើង​ប្រហែល​ជា​អង្គុយ​ត្រដុស​ម្រាម​ដៃ ដោយកា​រត​ប់​ប្រម៉ល់ ឬ​ស្ងាប​ដោ​យកា​រធុ​ញ​ទ្រាន់ ឬ​មួយ​មា​ន​ការ​ថប់​បា​រម្ភ​ក្នុង​ចិត្ត ​ដោយ​ចិត្ត​នឿយ​ណា​យ​ជាដើ​ម។ ពុំនោះ​ទេ ​លើស​ពី​នេះទៀ​ត យើង​ប្រហែល​ជា​រង់​ចាំ​ទទួល​សំបុត្រ ​ដែល​គេមិ​ន​ឃើញ​ផ្ញើ​មក​សោះ ឬ​រង់​ចាំ​កូន​ដែ​ល​បង្ហិ​នទ្រព្យស​ម្បត្តិ​ត្រឡ​ប់​មក​វិ​ញ ឬ​មួយ​រង់​ចាំ​ថ្ងៃ​ដែល​ប្តី​ឬប្រព​ន្ធ​យើង​ប្រែ​ចិ​ត្ត។​ យើង​រង់​ចាំ​កូ​ន​ ដែល​យើង​អា​ច​ឱប​ក្នុង​រង្វ​ង់ដៃ​រ​បស់​យើ​ង។ យើង​រង់​ចាំ​ពេ​លដែ​ល​បំណ​ង​របស់​យើង​បាន​សម្រេច​។ ក្នុង​ទំនុ​កដំ​កើ​ង ជំពូក៤០ ស្តេចដា​វីឌ​បា​ន​មា​ន​បន្ទូ​ល​​ថា “ខ្ញុំ​​បាន​រង់ចាំ​ព្រះយេហូវ៉ា ដោយ​អំណត់”។ តាម​ព្រះ​គ​ម្ពីរ​​ដើម ជា​ភាសា​ហេព្រើ ត្រង់​ចំណុ​ច​នេះ ស្តេច​ដាវី​ឌ​បាន​រង់​ចាំ​ពេល​ដែល​ព្រះ​ឆ្លើយ​តប​ការ​អធិស្ឋាន​របស់​ទ្រង់ ដោយ “រង់​ចាំ​ព្រះ​អង្គ​ហើ​យ រង់​ចាំ​ទៀត”។ ប៉ុន្តែ ​ក្រោយ​​មក ទ្រ​ង់ក៏បាន​​ក្រឡេក​​មក​មើ​ល​ពេលដែល​ព្រះបា​នព​ន្យាពេ​លឆ្លើ​យ​តប ហើយ​ទ្រង់​ក៏​បាន​ស​រសើរ​​ដំកើ​​​ង​ព្រះ​អង្គ។​ ​​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ថា ​ព្រះអង្គ​បាន “​បណ្តាល​​​ឲ្យ​មាន​​ទំនុ​ក​​ថ្មី​​នៅ​​ក្នុង​​​មា​ត់​ខ្ញុំ គឺ​​ជា​​សេច​ក្តី​​សរសើរ​ដល់​ព្រះ​នៃ​យើង​ខ្ញុំ”​(៤០:៣)។ លោក​អេហ្វ ប៊ី មេយើរ(F. B. Meyer) បាន​មាន​ប្រសា​សន៍​ថា “ជំពូក​ដែល​និយា​យអំពី​ការ​ពន្យា​ពេល​របស់​ព្រះ ជាជំ​ពូ​កដ៏​ប្រសើ​រណា​ស់! ជំពូកនោះ​បង្ហាញ​អំពី​អាថ៌កំបាំង​នៃ​ការ​អប់​រំ​វិញ្ញាណ​មនុស្ស ឲ្យមាន​ចិត្ត​អត់​ធ្ម​ត់​ដ៏ប្រ​សើរ​បំផុត…

Read article
ជីវីតដែលលាក់កំបាំង

ជាច្រើន​ឆ្នាំ​កន្លង​ទៅ ខ្ញុំបា​ន​អាន​កំណាព្យ​មួយ ដែល​លោក​ចច មែក​ដូណាល់​(George MacDonald) បាន​និពន្ធ ដែល​មាន​ចំណង​ជើង​ថា “ជីវិតដែល​លាក់​កំបាំង”។ កំណាព្យ​នេះ បាន​ដំ​ណាល​អំ​ពី​យុវជ​នស្កុត​ឡង់​ម្នាក់ ដែល​មាន​អំណោយ​ទាន និង​ការ​រៀន​សូត្រ​ជ្រៅ​ជ្រះ ​ដែល​បាន​ងាក​បែរ​ចេញ​ពីអាជី​ព ​​ផ្នែក​បញ្ញាវ័ន្ត​ដ៏​​មាន​​កិត្យានុ​ភាព ដើម្បី​វិល​ត្រឡប់​ទៅ​រក​ឪពុក​ចាស់​ជរា​របស់​ខ្លួន និង​កសិដ្ឋាន​ប្រចាំ​គ្រួសាររ​បស់​គាត់។ នៅ​ទីនោះ គាត់​បា​នប្រលោក​នៅ​ក្នុង “កិច្ច​ការ​ដ៏សាមញ្ញ” និង​មាន​ប្រយោជន៍​របស់​មនុស្ស”។​ មិត្ត​ភ័ក្ត​របស់​គាត់​ទាំងឡា​យ បាន​បង្ហា​ញពី​កា​រសោ​កស្តា​យ ពេល​ដែល​បាន​ឃើញ​គាត់ទុ​ក​ឲ្យ​ជំនាញ​របស់​ខ្លួន ក្លាយ​ជា​អាសារ​ឥត​ការ​យ៉ាង​ដូច​នេះ។ អ្នក​ក៏​ប្រហែល​ជាកំ​ពុង​តែធ្វើ​ការ ក្នុង​កន្លែង​ដែ​ល​គេមិ​នចាប់​អារម្មណ៍ គឺ​ធ្វើ​តែ​កិច្ចការ​ដែល​សាមញ្ញៗ​។ អ្នក​ដទៃ​ប្រហែល​ជាគិត​ថា អ្នក​កំពុង​ធ្វើ​កិច្ចកា​រ​ដែល​ឥត​ប្រយោជន៍​។ ប៉ុន្តែ គ្មាន​ការ​អ្វី​ដែល ​មិន​មាន​ប្រយោជន៍​សម្រាប់​ព្រះ​ឡើយ។ រាល់កា​រ​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​សេច​ក្តីស្រ​ឡាញ់ ដើម្បីព្រះ​នា​ម​ព្រះអ​ង្គ ត្រូវ​បាន​ព្រះអ​ង្គក​ត់​ទុក ហើយ​នឹង​បាន​ទទួល​រង្វាន់​ដ៏​អស់​កល្បជា​និ​ច្ច។ គ្រប់ទី​កន្លែង​ទាំង​អស់ ​សុទ្ធ​តែជា​ទីប​រិសុទ្ធ ទោះក​ន្លែង​នោះ​តូច​ប៉ុណ្ណាក៏ដោ​យ។ ឥទ្ធិ​ពល​មិន​មែន​កើត​មាន តែ​នៅ​ពេល​ដែល​យើង​បាន​ធ្វើ​កិច្ច​ការ ឬ​និយាយ​នូវ​ពាក្យ​អ្វី​ដែ​លលេចធ្លោ​នោះ​ឡើ​យ។ ឥទ្ធិ​ពល​អាច​កើត​ចេ​ញ​ពី​ភាព​មាន​ប្រយោជន៍​របស់​មនុស្ស ដ៏​សាមញ្ញ ដែល​មាន​ដូចជា ការ​នៅ​ក្បែរ ការ​ស្តាប់ ការ​យល់​អំពី​តម្រូវ​ការ ការ​ស្រឡាញ់ និង​ការ​អធិ​ស្ឋាន​។ កិច្ចការ​ដ៏​សាមញ្ញ​ទាំង​នេះ ធ្វើ​ឲ្យ​កាតព្វ​កិច្ច​ដែល​យើង​បំពេញ​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ ក្លាយ​ទៅ​ជា​ការ​ថ្វាយ​បង្គំ និង​ការ​បម្រើ។​ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពួក​ជំនុំ…

Read article
ក្នុងព្រះហស្តព្រះអង្គ

មាន​​ពេល​មួយខ្ញុំ និងមិ​ត្ត​ភ័ក្រ​របស់​ខ្ញុំ​ បាន​ដឹក​ដៃ​ក្មេង​តូច​ៗ​ដើរ​ឆ្លង​ផ្លូវ​ថ្មល់​ដ៏ម​មា​ញឹក​មួយ។ យើង​បាន​ឲ្យ​ពួក​គេកា​ន់​ដៃ​របស់​យើង ហើយ​ប្រាប់​ពួក​គេថា “សូម​កាន់​ដៃ​ឲ្យជា​ប់” ហើយ​ពួក​គេ​ក៏ខំ​កាន់​ដែ​យើងយ៉ា​ងណែ​ន។ ប៉ុន្តែ បើគ្រាន់​តែ​ឲ្យ​ពួក​គេកាន់​ដៃ​យើង​តែម្យ៉ា​ង នោះ​ខ្ញុំមិ​ន​មាន​ទំនុក​ចិត្តទេ ព្រោះ​ពួក​​គេ​​អាច​​របូតដៃ បាន​ជាយើ​ង​ដែល​ជាម​នុស្ស​ធំ ចាំបា​ច់ត្រូ​វកា​ន់​ដៃពួ​កគេ​​ឲ្យ​ជាប់ ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​អាច​មាន​សុវត្ថិភា​ព។ ហេតុនេះ​ហើយ​បាន​ជាសា​វ័ក​ប៉ុល​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា “ព្រះ​គ្រីស្ទយេ​ស៊ូវ​​បា​ន​​ចាប់​​​ខ្ញុំ​​ឲ្យ​​បាន”(ភីលីព ៣:១២)។ ឬអា​ចនិ​យាយ​បា​នម្យ៉ា​ង​ទៀត​ថា “ព្រះ​គ្រីស្ទ​បាន​កាន់​ដៃ​ខ្ញុំជា​ប់!” ត្រង់​ចំណុច​នេះ​ យើងអា​ច​ដឹង​ច្បា​ស់ថា យើង​មាន​សុវត្ថិភា​ព មិន​មែន​ដោយសា​រយើង​បាន​តោង​ព្រះហ​ស្តព្រះអ​ង្គ​ឡើយ តែ​គឺដោ​យ​សារ​ព្រះអង្គ​បាន​កាន់​ដៃយើ​ង​ជាប់ ដោយ​សារ​អំណាច​ចេស្តារ​បស់ព្រះ​​អង្គ​ទៅវិ​ញ​ទេ។ គ្មាន​នរណា​ម្នាក់ អាច​ទាញ​ដៃ​យើង​ចេញ​ពីព្រះ​ហ​ស្ត​ព្រះ​អង្គ​បាន​ឡើយ សូម្បី​តែ​វិញ្ញាណអា​ក្រក់ ឬខ្លួ​ន​យើង​ក៏មិ​ន​អាច​ទាញចេ​ញបា​ន​ដែរ។ ដរាប​ណាព្រះ​អង្គ​បានកា​ន់​ដៃយើង​ហើយ ព្រះអ​ង្គ​នឹង​មិន​ព្រលែង​ឡើយ។ គឺដូ​ច​ដែល​ព្រះ​អង្គ​បាន​ធានាដ​ល់​យើង​ថា “ខ្ញុំ​ឲ្យ​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​ដល់​វា វា​មិន​ត្រូវ​វិនាស​នៅ​អស់​កល្ប​រៀង​ទៅ ក៏​គ្មាន​អ្នក​ណា​ឆក់​យក​វា​ពី​ដៃ​ខ្ញុំ​បាន​ទេ ព្រះវរបិតា​នៃ​ខ្ញុំ ដែល​ប្រទាន​វា​មក​ខ្ញុំ ទ្រង់​ធំ​លើស​ជាង​ទាំង​អស់ គ្មាន​អ្នក​ណា​អាច​នឹង​ឆក់​វា​ចេញ​ពី​ព្រះហស្ត​របស់​ព្រះវរបិតា​ខ្ញុំ​បាន​ ឡើយ”(យ៉ូហាន ១០:២៨-២៩)។ បទ​គម្ពីរនេះបានបញ្ជា​ក់ថា​ យើង​មាន​សុវត្ថិ​ភាព​ទ្វេរ​ដង ព្រោះ​ព្រះវ​របិតាកា​ន់​ដៃយើ​ងម្ខា​ង ហើយ​ព្រះយេស៊ូវ​ដ៏ជា​ព្រះ​សង្រ្គោះនៃ​យើង កាន់​ដៃយើ​ងម្ខាងទៀ​ត។ ព្រះហ​ស្ត​ព្រះអង្គជា​ព្រះហស្ត​ដែល​បាន​បង្កើត​ភ្នំ មហាស​មុទ្រ ហើយ​បាន​ដាក់ហ្វូងផ្កា​យក្នុ​ងលំ​ហរ​អវ​កាស។ គ្មាន​អ្វី “អាច​​ពង្រាត់​យើ​ង ចេញ​ពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ ដែល​នៅ​ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ ជា​ព្រះអម្ចាស់​នៃ​យើង​រាល់​គ្នា​បាន​ឡើយ” ទោះ​ជា​ក្នុង​មួយ​ជីវិ​តនេះ​…

Read article
មិនមានអារម្មណ៍ទទេ

មាន​ពេល​មួយ ជូលា ចៅ​ស្រីរ​បស់​ខ្ញុំ បាន​ចំណាយពេ​ល​ក្នុង​រដូ​វ​ក្តៅ ទៅធ្វើ​​ការ ក្នុង​មណ្ឌល​កុមារ​កំព្រា​មួយ​កន្លែង ក្នុង​ក្រុង​ប៊ូសៃ ប្រទេស​យូហ្កាន់​ដា។ ក្នុង​ថ្ងៃ​ចុងក្រោយ នៃ​ការ​ចុះក​ម្ម​សិក្សា​របស់​នាង នៅ​ទីនោះ នាង​បាន​ទៅ​លាក្មេង​ៗ ក្នុង​មណ្ឌល​កុមារ​កំព្រានោះ​។ មានក្មេ​ងស្រី​​តូច​ម្នាក់ ឈ្មោះ​ស៊ូម៉ាយ៉ា មានទឹ​កមុ​ខ​ក្រៀម​ក្រំណាស់ ហើយ​ក៏បា​ន​និយាយ​ប្រាប់​នាង​ថា “ថ្ងៃ​ស្អែក អ្នក​មីង​ទៅ​ចោល​ពួកខ្ញុំ​ហើយ ហើយ​អាទិត្យ​ក្រោយ អ្នក​មីង​ផ្សេង​ទៀត(ដែល​មក​ចុះក​ម្មសិ​ក្សា) ក៏ទៅ​ចោល​ពួក​ខ្ញុំដែ​រ”។ ពេល​នោះ ជូលា​ក៏បា​ន​តបថា​ នាង​ពិត​ជា​ត្រូវ​ចាក​ចេញ​មែន។ ស៊ូម៉ាយ៉ា​ក៏បា​ន​ឈរ​គិតមួ​យ​សន្ទុះ ហើយ​ក៏​លាន់​ម៉ាត់ថា​ “ប៉ុន្តែ អ្នក​មីង​ក៏ទៅ អ្នក​មីង​ផ្សេង​ទៀត​ក៏ទៅ​ ចឹង​ទៅចោ​ល​ពួក​ខ្ញុំអ​ស់ហើ​យ”។ ជូលា​ក៏បា​ន​តបថា នេះជា​ការពិ​ត​មែន។ ប៉ុន្តែ ក្មេង​ស្រីតូ​ច​ម្នាក់​នេះក៏​បាន​គិត​មួយ​សន្ទុះ ហើយ​និយាយ​ទៀត​ថា “តែ​ព្រះអ​ង្គ​នឹង​នៅតែគ​ង់នៅ​​ជាមួ​យ​យើង​ជា​និច្ច ដូ​ចនេះ​ យើង​មិន​មាន​អារម្មណ៍​ទទេ​ឡើយ”។ ត្រង់​ចំណុច​នេះ យើង​រាល់​គ្នាសុ​ទ្ធតែ​អាច​យ​ល់អំ​ពី​អារម្មណ៍​​ទទេ។ ទោះ​បី​ជា​មនុស្ស​មាន​ទំនាក់​ទំនង មាន​ស្នេហា ទំនាក់​ទំនង​ផ្លូវ​ភេទ លុយ អំណាច​​ ប្រជាប្រិ​យភា​ព ឬ​មាន​ជ័យ​ជម្នះ​ច្រើន​យ៉ាង​ណាក៏​ដោយ ក៏នៅ​តែមិ​នអា​ចជ​ម្នះ​អារម្មណ៍​ទទេ​នេះបា​ន​ឡើយ ព្រោះ​វា​ជា​សេចក្តី​ប៉ង​ប្រាថ្នា​ចង់​បាន​របស់​អ្វី​មួយដែលយើ​ងគិ​ត​ថា មាន​តម្លៃ ដែល​មិន​អាច​បរិយ៉ាយ និង​កាត់​ថ្លៃ​បាន ប៉ុន្តែ របស់​នោះមិ​នស្ថិ​តស្ថេរ​សោះឡើ​យ។…

Read article
អ្នករួមដំណើរ

ថ្មី​ៗ​នេះ ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ទៅលេងមិ​ត្តភ័​ក្រ ដែល​ធ្លាប់​បញ្ចប់​ការ​សិក្សា​នៅ​សាលាព្រះ​គ​ម្ពីរ​ជា​មួយ​គ្នា ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ដឹង​ថា មាន​មិត្ត​ភ័ក្រ​របស់​យើង​ជា​ច្រើន   បាន​លាចាក​លោក​ទៅ​ហើយ។ កា​រ​នេះបា​នរំ​ឭ​ក​ខ្ញុំយ៉ា​ងច្បា​ស់ថា​ ជីវិ​តរ​បស់​មនុ​ស្ស​ពិ​ត​ជា​ខ្លីណា​ស់។ ​អាយុរបស់មនុស្សយើង គឺបា​ន​ត្រឹម​៧០​ឆ្នាំ​ទេ ឬបើមានកំឡាំងច្រើន នោះបានដល់៨០​ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ដ្បិត​អាយុ​យើង​​ឆាប់ក​ន្លង​ទៅ ហើយ​យើង​​ហើរ​ទៅ​បាត់ (ទំនុកដំកើង ៩០:១០)។ អ្នកនិ​ពន្ធ​ទំ​នុ​ក​ដំកើ​ង​ពិ​ត​ជានិ​យាយ​ត្រូវ​មែ​ន។ យើង​ជាអ្នក​ដ​ទៃ ជា​អ្នក​ដំណើរ​ដូ​ចជា​​ពួក​ឰយុកោ​ដែរ​(៣៩:១២)។ ភាព​រួញ​ខ្លី​នៃជីវិត​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​​គិត​អំ​ពី “ចុង​បញ្ចប់” នៃ​ជី​វិ​តយើ​ង និង​ចំនួន​ថ្ងៃ​ដែ​ល​យើ​ងនៅ​ស​ល់ ដែល​កន្ល​ងផុ​ត​ទៅ​ឆាប់​រហ័ស​ណាស់​(ខ.៤)។ យើង​មាន​អារម្ម​ណ៍ដឹ​ងកា​ន់​តែច្បា​ស់អំ​ពីប​ញ្ហានេះ​ ពេល​ដែល​ចុង​បញ្ច​ប់នៃ​ជី​វិត​យើង កា​ន់​តែ​រំគិត​មក​ដល់។ លោកិយនេះមិនមែនជាផ្ទះរបស់យើងទេ យើងគ្រាន់តែជាអ្នកដំណើរ ដែលមកសំណាក់នៅបណ្តោះអាសន្នប៉ុណ្ណោះ។ តែយើងមិនធ្វើដំណើរតែម្នាក់ឯងទេ។ យើង​ជាអ្ន​កដំណើរ​ ដែល​មា​នព្រះ​គ​ង់នៅ​ និង​រួម​ដំ​ណើរជា​មួយ(៣៩:១២) ដូចនេះ​ យើង​មិន​ត្រូវ​ខ្លាច​ឧបស័គ្គ​នៅ​តាម​ផ្លូវ មិន​ត្រូវ​ខ្លាច ឬ​មាន​ការ​ព្រួយ​បារ​ម្ភ​ឡើយ។ យើងធ្វើ​ដំ​ណើរ​ឆ្លង​កាត់​លោ​កិយ​នេះ ហើយ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​នគរ​ព្រះ ជា​មួយ​នឹ​ង​ព្រះ​វរ​បិតា ​ដែល​មាន​ក្តី​ស្រឡាញ់ ដែល​តែង​តែ​រួម​ដំណើរ និ​ងនាំ​ផ្លូ​វយើ​ងជា​និ​ច្ច។ យើង​ជា​អ្នក​ដំណើរ ក្នុង​លោកិយ​នេះ តែ​យើង​មិន​ដែល​ធ្វើ​ដំណើរ​តែ​ម្នាក់ឯ​ង​ឡើយ(៧៣:២៣-២៤)។ យើង​មាន​ព្រះ​មួ​យអង្គ ដែ​លមា​ន​បន្ទូល​ថា​ “ខ្ញុំ​នឹង​គង់​នៅ​ជា​មួយអ្ន​ក​ជានិ​ច្ច”(ម៉ាថាយ ២៨:២០)។ ឪពុក​ម្តាយ ប្តី​ប្រពន្ធ និង​មិត្ត​ភ័​ក្រយើ​ង មិន​អាច​នៅ​ក្បែរ​យើង​គ្រប់​ពេ​លឡើ​យ​…

Read article
ជំពូកចុងក្រោយ

មិត្ត​ភ័ក្រ​រប​ស់​ខ្ញុំម្នា​ក់​មាន​ទម្លាប់​អាន​​សៀវភៅ តាម​របៀប​ចម្លែក​ខុស​គេ។ ពេល​នាង​អា​នសៀវ​ភៅរឿ​ងប្រ​លោម​លោកបែ​បរ​ន្ធត់ នាង​ចូល​ចិត្ត​អានជំ​ពូក​ចុង​ក្រោយ​មុន​គេ​​។ នា​ងប្រា​ប់​ខ្ញុំ​ថា មូល​ហេតុ​ដែល​នាង​​មាន​ទម្លាប់​អាន​ដូច​នេះ​ គឺ​ដោយ​សារ​នាង “មិ​នចង់​មាន​ចិត្តថ​ប់​បារម្ភ នៅ​ក្នុង​ការ​អាន​”។   សម្រាប់​យើង​ដែល​ជាគ្រី​ស្ទ​បរិស័ទ​វិ​ញ   យើង​ប្រ​ហែល​ជា​មាន​ចិត្ត​ថប់​បារម្ភ អំពី​ហេតុ​ការណ៍​ដែល​​អាច​​កើ​ត​ឡើង​​ចំពោះ​​យើង នៅ​​ពេល​អនាគ​ត​ ប៉ុន្តែ ព្រះ​បាន​អនុញ្ញា​ត​ឲ្យ​យើង​ដឹង​ជាមុ​ន អំពី​ចុង​បញ្ចប់​នៃ​សាច់​រឿងនៃ​​ជីវិត​របស់​យើង ដូចនេះ យើងអាចមានសន្តិភាពក្នុងចិត្ត ពេលជួប​ភាព​ជ្រួល​ច្របល់ ហើយ​មាន​ចិត្ត​ស្ងប់ ពេល​ជួប​គ្រោះ​មហន្ត​រាយ។ ត្រង់ចំ​ណុច​នេះ ក្នុងប​ទគ​ម្ពីរ ភីលីព ៤:៥ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ហៅ​អាកប្ប​កិរិយ៉ា​ដូច​នេះថា​ “សេចក្តី​សំឡូត”។ ពាក្យ​នេះត្រូ​វបាន​​ប្រើ​ក្នុង​បទ​គម្ពី​រនេះ សំដៅ​ទៅ​លើ “ការ​មាន​សន្តិ​ភាព​ក្នុង​ចិត្ត ពេល​ស្ថិត​ក្រោម​សំពាធ​អ្វី​មួយ” ដែល​ជា​ភាព​ស្ងប់​រម្ងាប់ និងជា​កម្លាំង​ដែល​យើង​ប្រើ ​ពេល​យើង​ជួប​ស្ថាន​ភាព​ដែលធ្វើ​ឲ្យមា​នកា​រ​ថប់​បារម្ភ   ក្នុង​ការ​រស់​នៅ។ នគរ​ទាំង​ឡាយ​អាច​រលំ​រលាយ មិត្ត​ភ័ក្រ​អាច​លែង​ទុក​ចិត្ត​គ្នា ពួក​ជំនុំ​អាចជួ​បកា​រ​បែប​បា​ក់ ទឹក​សមុទ្រ​អាច​ជន់​ជោរ​ឡើង ហើយ​ភ្នំ​ទាំង​ឡាយអា​ច​កក្រើក​រំពើក ប៉ុន្តែ យើង​នៅ​តែ​អាច​មាន​សន្តិ​ភាព​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត។​ តើ​ធ្វើ​ដូ​ច​ម្តេច ឲ្យ​យើង​អាច​មាន​ចិត្ត​ស្ងប់​យ៉ាង​ដូច​នេះ​បាន? យើង​អាច​មាន​ចិត្ត​ស្ងប់​យ៉ាងដូ​ច​នេះបា​ន ដោយ​នឹក​ចាំថា​ “ព្រះ​អម្ចាស់​ជិត​យាង​មក​ហើយ”(ភីលីព ៤:៥)។ ព្រះ​អម្ចាស់​នៃ​យើង​កំពុង​ឈរ​នៅ​ខាង​ក្រៅ ដោយ​ត្រៀម​ខ្លួ​នទំលា​យទ្វា​រ​​ចូល ហើយ​កែរ​ប្រែ​អ្វីៗ​​ឲ្យ​ត្រឹម​ត្រូវ​ឡើង​​វិញ។ ពេល​នោះ លោកិយ​នេះ និង​បញ្ហា​ទាំង​ឡាយ​ប្រែក្លាយ​ជានគរ​របស់​ព្រះ​អម្ចាស់​នៃ​យើង ហើយ…

Read article