Truth for Life

You are here:
អ្នក​នឹង​បាន​ជា​ស្អាត (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)​

«ឯ​អេលីសេ លោក​ចាត់​អ្នក​បម្រើ​ម្នាក់​ឲ្យ​ទៅ​ជម្រាប​ថា សូម​ឲ្យ​លោក​ទៅ​មុជ​ទឹក​ក្នុង​ទន្លេ​យ័រ​ដាន់៧ដង​ទៅ នោះ​សាច់​របស់​លោក​នឹង​បាន​ជា ហើយ​លោក​នឹង​បាន​ស្អាត​ឡើង​វិញ។ តែ ណាម៉ាន់ មាន​សេចក្តី​កំហឹង ហើយ​ក៏​ចេញ​ទៅ» (២ពង្សាវតាក្សត្រ ៥:១០-១១)។ សូម្បី​តែ​ការ​ចំណាយ​ពេល​បន្តិច​បន្តួច​អាន​សៀវភៅ​ប្រវត្តិ​សាស្ត្រ និង​សៀវភៅ​សង្គម​វិទ្យា ក៏​បាន​បង្ហាញ​ឲ្យ​យើង​ដឹង​អំពី​អ​សមត្ថភាព​របស់​មនុស្ស នៅ​ក្នុង​ការ​ជួសជុល​លោកីយ៍​របស់​យើង ដែល​បាន​ធ្លាក់​ចូល​ក្នុង​អំពើ​បាប។ កាល​ប៉ុន្មាន​ឆ្នាំ​មុន យើង​ឮ​គេ​និយាយ​ថា មនុស្ស​ធ្វើ​ការ​អាក្រក់ ដោយ​សារ​ភាព​ក្រីក្រ។ បាន​សេចក្តី​ថា បើ​យើង​បំពេញ​តម្រូវ​ការ​ខាង​សាច់​ឈាម​របស់​ពួក​គេ នោះ​យើង​នឹង​ឃើញ​ពួក​គេ​មាន​អាកប្ប​កិរិយា​ល្អ​ជាង​មុន​ហើយ​មែន​ទេ?។ សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ក្នុង​ប្រទេស​ដែល​មាន​ឥទ្ធិពល​បំផុត​នៅ​លើ​ពិភព​លោក អ្នក​ជំនាញ​សង្គម​វិទ្យា​បាន​បក​ស្រាយ​ថា ភាព​លោភ​លន់ អំពើ​ពុក​រលួយ និង​ឃាតកម្ម​បាន​កើត​មាន ដោយ​សារ​មនុស្ស​មាន​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ​ច្រើន​ពេក។ អ្នក​ជំនាញ និង​អ្នក​ដឹក​នាំ​ពិភព​លោក បាន​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​កម្លាំង​ខាង​ក្រៅ​នេះ ដោយ​ការ​ហួស​ចិត្ត ដោយ​ស្វែង​រក​ចម្លើយ​នៅ​កន្លែង​ខុស។ លោក ណាម៉ាន់ មាន​បញ្ហា​សុខ​ភាព​ម្យ៉ាង​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​ពិបាក​ចិត្ត ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​គាត់​មាន​រូប​សម្បត្តិ​អាក្រក់​យ៉ាង​ខ្លាំង។ គាត់​មាន​ធនធាន ដើម្បី​ស្វែង​រក​ការ​ព្យាបាល ហើយ​គេ​សន្និដ្ឋាន​ថា គាត់​បាន​ត្រៀម​ខ្លួន​ដើម្បី​រិះរក​គ្រប់​វិធី ដើម្បី​ព្យាបាល​ខ្លួន​គាត់។ បញ្ហា​ស្ថិត​នៅ​ត្រង់​ថា គាត់​កំពុង​ស្វែង​រក​ចម្លើយ នៅ​កន្លែង​ខុស។ ឋានៈ ទ្រព្យ​សម្បត្តិ និង​ការ​មាន​ខ្សែ​បណ្ដាញ​នៅ​ក្នុង​រាជ​វាំង មិន​បាន​ផ្តល់​ឲ្យ​គាត់​នូវ​ដំណោះ​ស្រាយ ដែល​គាត់​ចង់​បាន​ទេ ហើយ​នៅ​ពេល​ដែល​គាត់​ទៅ​ពឹង​ស្ដេច​អ៊‌ីស្រាអែល ដើម្បី​ជួយ​ឲ្យ​ខ្លួន​គាត់​មាន​ភាព​ធូរ​ស្រាល ស្ដេច​អ៊‌ីស្រាអែល​ក៏​បាន​ហែក​ខោអាវ​របស់​ទ្រង់​ព្រោះ​ទ្រង់​ជ្រាប​ថា…

Read article
ការ​លះ​បង់​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះទ័យ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)

«ខ្ញុំ​មាន​គ្រប់​គ្រាន់​ទាំង​អស់ ហើយ​ក៏​បរិបូរ​ផង ខ្ញុំ​បាន​ពោរ​ពេញ​ហើយ ដោយ​បាន​ទទួល​របស់​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ពី​អេប៉ាប្រូឌីត ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ផ្ញើ​ទៅ​ខ្ញុំ​នោះ គឺ​ជា​ក្លិន​ឈ្ងុយ​ជា​គ្រឿង​បូជា​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​ទទួល​ហើយ​សព្វ​ព្រះ​ហឫទ័យ​ដែរ» (ភីលីព ៤:១៨)។ បទ​គម្ពីរ​នេះ​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​អ្នក​ឲ្យ​ឈប់​បង្អង់ ដើម្បី​ពិចារណា​អំពី​សេចក្តី​ពិត​ដ៏​អស្ចារ្យ​ដែល​ថា អ្នក​អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ។ យើង​អាច​មាន​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ណាស់ ពេល​ដែល​បាន​ដឹង​ថា ព្រះ​អាទិករ​របស់​យើង​នឹង​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ ចំពោះ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​របស់​យើង។ តែ​ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​យើង ឲ្យ​ទទួល​ស្គាល់​ថា នេះ​ជា​ការ​ពិតមែន។ ក្នុង​នាម​យើង​ជា​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ យើង​ខិតខំ​រស់​នៅ​ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ​វរបិតា​ដែល​គង់នៅ​ស្ថាន​សួគ៌​មាន​ព្រះ​ភ័ក្ត្រ​ញញឹម​ដាក់​យើង។ តាម​ព្រះ​គម្ពីរ​ប៊ីប កត្តា​ដែល​កណ្ដាល​ចិត្ត​យើង​ឲ្យ​ស្តាប់​បង្គាប់​ព្រះ គឺ​ដោយ​សារ​របៀប​ដែល​យើង​រស់​នៅ​អាច​ផ្គាប់​ព្រះ​ទ័យ​ព្រះ​អង្គ​កាន់​តែ​ខ្លាំង​ឡើង (១ថែស្សាឡូនិច ៤:១) ហើយ​ការ​ដាក់​ដង្វាយ​ដោយ​ចិត្ត​សប្បុរស​ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​វិធី​ដែល​យើង​អាច​ផ្គាប់​ព្រះ​ទ័យ​ព្រះ​អង្គ ព្រោះ​ជា​គ្រឿង​បូជា​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​ទទួល ហើយ​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ។ សាវ័ក ប៉ុល បាន​ពិពណ៌នា​អំពី​ការ​ដាក់​ដង្វាយ​របស់​ពួក​ជំនុំ​នៅ​ទីក្រុង​ភីលីព ដោយ​ប្រើ​ពាក្យ​ប្រៀប​ប្រដូច​នឹង​ការ​ថ្វាយ​សត្វ​ធ្វើ​ជា​យញ្ញ​បូជា​នៅ​គ្រា​សញ្ញា​ចាស់។ នៅ​ពេល​ដែល​រាស្ត្រ​របស់​ព្រះ​ក្នុង​គ្រា​សញ្ញា​ចាស់ បាន​នាំ​ដង្វាយ​ដុត គេ​ក៏​បាន​ដុត​គ្រឿង​ក្រអូប​ជា​មួយ​យញ្ញ​បូជា​ផង​ដែរ។ ដូច​នេះ ដង្វាយ​ដុត​បាន​បង្កើត​ឲ្យ​មាន​ក្លិន​ដ៏​ទាក់​ទាញ​ក្នុង​ន័យ​ថា ការ​នេះ​ជា​តំណាង​ឲ្យ​ភាព​អាច​ទទួល​យក​បាន និង​ភាព​ផ្អែម​ល្ហែម​នៃ​ដង្វាយ​ដុត​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​នេត្រ​ព្រះ​អង្គ។ យ៉ាង​ណា​មិញ ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​បាន​មាន​បន្ទូល​ក្នុង​ន័យ​ដូច​នេះ​ដែរ ទៅ​កាន់​រាស្ត្រ​ព្រះ​អង្គ​ក្នុង​សតវត្សរ៍​ទី១ ក៏​ដូច​ជា​សតវត្សរ៍​ទី​២១​ថា ពេល​ណា​យើង​ដាក់​ដង្វាយ ដោយ​ចិត្ត​ដែល​ស្រប​នឹង​ព្រះ​ទ័យ​ព្រះ​អង្គ ដង្វាយ​នោះ​នឹង​បញ្ចេញ​ក្លិន​ដ៏​ក្រអូប ហើយ​យញ្ញ​បូជា​របស់​យើង​នឹង​បាន​ជាទី​សព្វ​ព្រះ​ទ័យ​ដល់​ព្រះ​អង្គ។ ពេល​ណា​យើង​ពិចារណា​អំពី​ការ​ដាក់​ដង្វាយ​ប្រភេទ​នេះ យើង​មិន​គួរ​មើល​រំលង​ពាក្យ «លះ​បង់» លឿន​ពេក​ឡើយ។ ការ​ថ្វាយ​ដោយ​ការ​លះបង់ និង​ការ​ថ្វាយ​ដោយ​ចិត្ត​សប្បុរស​មិន​ប្រាកដ​ថា​ដូច​គ្នា​នោះ​ទេ។ យើង​អាច​មាន​ចិត្ត​សប្បុរស ដូច​អ្នកជឿ​ជា​ច្រើន​ទៀត…

Read article
ការ​គ្រប់​គ្រង និង​ព្រះ​ពរ​របស់​ព្រះ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)

«ដូច្នេះ​បើ​ឯង​រាល់​គ្នា​នឹង​ស្តាប់​តាម​អញ​ឥឡូវ ហើយ​កាន់​តាម​សេចក្តី​សញ្ញា​របស់​អញ នោះ​ឯង​រាល់​គ្នា​នឹង​បាន​ដាច់​ជា​របស់​ផង​អញ​លើស​ជាង​អស់​ទាំង​សាសន៍ ដ្បិត​ផែនដី​ទាំងមូល​ជា​របស់​ផង​អញ» (និក្ខមនំ ១៩:៥)។ ការ​បង្រៀន​អំពី​ការ​ស្តាប់​បង្គាប់​មិន​មាន​ភាព​ពេញ​និយម​ដូច​សម័យ​មុន​ទៀត​ទេ។ តែ​ការ​ស្តាប់​បង្គាប់​មាន​តួនាទី​ជា​មូល​ដ្ឋាន​គ្រឹះ​ដ៏​សំខាន់​ក្នុង​ជីវិត​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ។ វា​មិន​មែន​ជា​រឿង​ចម្លែក​ទេ ដែល​យើង​ឮ​គេ​និយាយ​ថា សូម្បី​តែ​បុគ្គល​ឆ្នើម​បំផុត​ក៏​បាន​បង្ហាញ​អាកប្ប​កិរិយា​អវិជ្ជមាន​ចំពោះ​អ្នក​ដឹក​នាំ​ផង​ដែរ ព្រោះ​យើង​កំពុង​រស់​នៅ​ក្នុង​យុគ​សម័យ​ទាស់​ប្រឆាំង​នឹង​អ្នក​កាន់​អំណាច។ ក្នុង​ពួក​ជំនុំ មាន​អ្នក​ខ្លះ​មិន​សប្បាយ​ចិត្ត​ចំពោះ​ការ​បង្រៀន​ដ៏​បរិសុទ្ធ​អំពី​អំណាច​នៃ​ព្រះ​បន្ទូល។ តែ​យើង​ក៏​បាន​ដក​ខ្លួន​យើង​ចេញ​ពី​ព្រះ​ពរ​របស់​ព្រះ​អង្គ​ផង​ដែរ នៅ​ពេល​ណា​យើង​ស្វែង​រក​សេរី​ភាព​តាម​ផ្លូវ​របស់​យើង​ដោយ​ងាក​ចេញ​ពី​អំណាច​របស់​ព្រះ។ កាល​លោក អ័ដាម និង​នាង អេវ៉ា មិន​ស្តាប់​បង្គាប់​តាម​ព្រះ​រាជ​បញ្ជា​របស់​ព្រះ​ក្នុង​សួន​ច្បា​អេដែន ពួក​គេ​ក៏​បាន​ដាច់​ចេញ​ពី​ព្រះ​អង្គ​បាន​សេចក្តី​ថា ពួក​គេ​បាន​បោះបង់​ចោល​ព្រះ​ពរ​នៃ​ព្រះ​វត្ត​មាន​ព្រះ​អង្គ។ ការ​បដិសេធន៍​ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់​ព្រះ​តែង​តែ​នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​ដាច់​ចេញ​ពី​ព្រះ​អាទិករ​របស់​យើង និង​ដក​ខ្លួន​ចេញ​ពី​ព្រះ​ពរ​របស់​ព្រះ​អង្គ។ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ ការ​ងាក​មក​រក​ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់​ព្រះ​វិញ​តែង​តែ​នាំ​មក​នូវ​​ព្រះ​ពរ​នៃ​ការ​រួបរួម និង​ការ​ប្រកប​គ្នា​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​រៀប​ចំ​សម្រាប់​រាស្ត្រ​ព្រះ​អង្គ។ ព្រះ​បន្ទូល​សន្យា​អំពី​ការ​គ្រប់​គ្រង និង​ព្រះ​ពរ​របស់​ព្រះ​បាន​សម្រេច ក្នុង​អំឡុង​ពេល​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​ប្រទាន​ក្រឹត្យ​វិន័យ​ក្នុង​ប្រវត្តិ​សាស្ត្រ​នៃ​សាសន៍​អ៊‌ីស្រាអែល។ ការ​ស្តាប់​បង្គាប់​របស់​ពួក​អ៊‌ីស្រាអែល ចំពោះ​ក្រឹត្យ​វិន័យ​មិន​មែន​ជា​ការ​ប្រឹង​ប្រែង​ទាំង​ប្រថុយ ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​សេចក្តី​សង្គ្រោះ​នោះ​ទេ តែ​ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ វា​គឺ​ជា​ការ​ឆ្លើយ​តប​ចំពោះ​សេចក្តី​សង្គ្រោះ​ដែល​សម្រេច​បាន​រួច​ជា​ស្រេច​សម្រាប់​ពួក​គេ។ ជា​ដំបូង ព្រះ​អង្គ​ឈោង​ទៅ​រក​រាស្ត្រ​ព្រះ​អង្គ ហើយ​ថែរក្សា​ការពារ​រាស្ត្រ​ព្រះ​អង្គ ដោយ​ប្រោស​លោះ​ពួក​គេ និង​រំដោះ​ពួក​គេ​ឲ្យ​រួចពី​ភាព​ជា​ទាសករ​ក្នុង​ទឹកដី​អេស៊ីព្ទ ហើយ​បន្ទាប់​មក ព្រះ​អង្គ​ក៏​បាន​ប្រទាន​ក្រឹត្យ​វិន័យ​ដល់​ពួក​គេ។ ម្យ៉ាង​ទៀត ព្រះ​ទ្រង់​មិន​បាន​ប្រទាន​ក្រឹត្យ​វិន័យ​ធ្វើ​ជា​ការ​យន្ត​ការ​សម្រាប់​ការ​ប្រោស​លោះ ឬ​ជា​ផ្លូវ ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​ធ្វើ​ជា​រាស្ត្រ​ព្រះ​អង្គ​នោះ​ទេ។ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ បន្ទាប់​ពី​ព្រះ​អង្គ​បាន​ប្រោស​លោះ​ពួក​អ៊‌ីស្រាអែល​ហើយ ព្រះ​អង្គ​បាន​ប្រទាន​ពួក​គេ​នូវ​ក្រឹត្យ​វិន័យ ជា​មធ្យោបាយ​ដើម្បី​បង្ហាញ​ព្រះ​គុណ​ព្រះ​អង្គ ដើម្បី​ឲ្យ​ពួក​គេ​ដឹង​អំពី​របៀប​រស់​នៅ ក្រោម​ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់​ព្រះ​អង្គ ហើយ​ពិត​ជា​បាន​អរ​សប្បាយ​នឹង​ព្រះ​ពរ​ព្រះ​អង្គ។ បើ​យើង​ធ្វើ​ផ្ទុយ​នឹង​គោលការណ៍​នេះ…

Read article
មើល​ឃើញ​ព្រះ​គ្រីស្ទ នៅ​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ (សៀវភៅសេចក្តីពិតសម្រាប់ជីវិត)

«ឱ​ពួក​សាសន៍​អ៊‌ីស្រាអែល​អើយ សូម​ស្តាប់​ពាក្យ​នេះ​ចុះ ព្រះ​យេស៊ូវ​ជា​អ្នក​ស្រុក​ណាសារ៉ែត…» (កិច្ចការ ២:២២)។ ពេល​វេលា​បាន​កន្លង​ផុត​ទៅ​ពី​មួយ​ឆ្នាំ​ទៅ​មួយ​ឆ្នាំ ពេល​ខ្ញុំ​កំពុង​លង់​លក់​ក្នុង​ដំណេក​នៅ​ពេល​យប់ ខ្ញុំ​ស្រាប់តែ​កើត​មាន​ទម្លាប់​ភ្ញាក់​ពាក់​កណ្ដាល​អាធ្រាត្រ។ ការ​ព្រួយ​បារម្ភ​ច្រើន​តែ​វាយលុក​ចូល​ក្នុង​គំនិត​ខ្ញុំ នាំ​ឲ្យ​មាន​ការ​រំខាន​ដល់​ដំណេក​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​ក្នុង​នាម​ខ្ញុំ​ជា​គ្រូ​គង្វាល វា​ជា​រឿង​ធម្មតា​ទេ​ដែល​ខ្ញុំ​មាន​ការ​បារម្ភ​អំពី​ការ​បង្រៀន​របស់​ខ្ញុំ បាន​ជា​ខ្ញុំ​ត្រូវ​សួរ​ខ្លួន​ឯង​ថា តើ​ខ្ញុំ​កំពុង​តែ​មើល​ឃើញ និង​បង្រៀន​អំពី​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ដែល​មាន​ចែង​ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ និង​ស្រប​តាម​ព្រះ​គម្ពីរ​ឬ​ទេ? ការ​រៀន​ព្រះ​គម្ពីរ​ប៊ីប ដោយ​មិន​បាន​ផ្ដោត​ទៅ​លើ​ព្រះ​គ្រីស្ទ គឺ​ជា​បញ្ហា​ដែល​អាច​កើត​មាន។ យើង​ប្រហែល​ជា​មាន​មោទនភាព ចំពោះ​ការ​ចេះ​ដឹង​របស់​យើង​ខាង​ព្រះ​បន្ទូល​តាម​វិធី​សាស្ត្រ​ជា​ប្រព័ន្ធ តែ​អាកប្ប​កិរិយា​ដូច​នេះ​នាំ​ឲ្យ​យើង​មាន​ហានិភ័យ នៅ​ពេល​ដែល​យើង​ផ្ដោត​ទៅលើ​វិធី​សាស្ត្រ​របស់​យើង​ខ្លាំង​ពេក ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​ខកខាន​មិន​បាន​ឃើញ​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ក្នុង​ការ​សិក្សា​ព្រះ​បន្ទូល។ ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​កិច្ចការ​ជំពូក២ នៅ​ពេល​ដែល​សាវ័ក ពេត្រុស និយាយ​ទៅ​កាន់​ហ្វូង​មនុស្ស គាត់​ក៏​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា «ឱ​ពួក​សាសន៍​អ៊‌ីស្រាអែល​អើយ សូម​ស្តាប់​ពាក្យ​នេះ​ចុះ» (ពាក្យ​សម្ដី​របស់​គាត់ ហាក់​ដូច​ជា​មាន​ការ​បង្គាប់​បញ្ជា តើ​មែន​ទេ?)។ ហើយ​សូម​យើង​កត់​សម្គាល់​ថា បន្ទាប់​មក គាត់​មាន​ប្រសាសន៍​ទៀត​ថា «ព្រះ​យេស៊ូវ ជា​អ្នក​ស្រុក​ណាសារ៉ែត…»។ គាត់​មិន​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​ការ​ចែកចាយ ដោយ​និយាយ​អំពី​តម្រូវ​ការ​របស់​ពួក​បណ្តាជន ឬ​ដោយ​បង្ហាញ​អត្ថ​ប្រយោជន៍​ទាំង​អស់​របស់​ដំណឹង​ល្អ ឬ​ក៏​បង្ហាញ​គោល​លទ្ធិ​នៃ​ជំនឿ ឬ​មួយ​លើក​ឡើង​អំពី​ទស្សនៈ​ជា​បន្ត​បន្ទាប់ សម្រាប់​ឲ្យ​មនុស្ស​ពិចារណា​នោះ​ទេ។ ផ្ទុយ​ទៅ​វិញ គាត់​បាន​ប្រាប់​គេ​តែ​ម្តង​ថា ព្រះ​យេស៊ូវ​ជា​នរណា ហេតុ​អ្វី​ព្រះ​អង្គ​បាន​យាង​មក ហើយ​ព្រះ​អង្គ​បាន​ធ្វើ​អ្វី​ខ្លះ។ ការ​បង្រៀន​របស់​លោក ពេត្រុស គឺ​បាន​បាញ់​សំដៅ​ទៅ​រក​ចិត្ត​មនុស្ស​ដោយ​ផ្ទាល់​ដោយ​បាន​ចាក់​ឫស​ក្នុង​ព្រះ​គុណ ហើយ​ផ្តោត​ទៅ​លើ​ព្រះ​គ្រីស្ទ។ ការ​បង្រៀន​ដូច​នេះ​នាំ​ឲ្យ​គាត់​មាន​បញ្ហា…

Read article
ព្រះ​យេស៊ូវ​ឈរ​ក្នុង​ចំណោម​យើង (សៀវភៅសេចក្តីពិតសម្រាប់ជីវិត)

«នៅ​ថ្ងៃ​ដំបូង​ក្នុង​អា​ទិត្យ​នោះ​ឯង លុះ​ព្រលប់​ហើយ កាល​ទ្វារ​ទាំង​អស់​នៅ​កន្លែង​ដែល​ពួក​សិស្ស​ប្រជុំ​គ្នា បាន​បិទ ដោយ​ព្រោះ​ខ្លាច​សាសន៍​យូដា នោះ​ព្រះ​យេស៊ូវ​ទ្រង់​យាង​មក​ឈរ​នៅ​កណ្ដាល​ពួក​សិស្ស មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ថា សូម​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ប្រកប​ដោយ​សេចក្តី​សុខ​ចុះ» (យ៉ូហាន ២០:‌១៩)។ កាល​ព្រះ​យេស៊ូវ​បង្ហាញ​អង្គ​ទ្រង់​ជា​លើក​ទី​មួយ​ឲ្យ​ពួក​សាវ័ក​ឃើញ បន្ទាប់​ពី​ព្រះ​អង្គ​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ ពួក​គេ​កំពុង​លាក់​ខ្លួន ក្នុង​បន្ទប់​បិទ​ជិត ដោយ​ការ​ភ័យ​ខ្លាច​ការ​អ្វី​ដែល​ពួក​អាជ្ញាធរ​នឹង​ធ្វើ បន្ទាប់​ពី​បាន​ចាប់​អ្នក​ដឹក​នាំ​របស់​ពួក​គេ​ឆ្កាង​ហើយ។ តែ​ទ្វា​ដែល​បាន​ចាក់​សោ​ជាប់ មិន​អាច​រា​រាំង​ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ទេ! គ្មាន​អ្វី​រា​រាំង​ព្រះ​អង្គ​មិន​ឲ្យ​យាង​ចូល​ក្នុង​ជីវិត​របស់​ពួក​គេ​ជា​ថ្មី ដោយ​បង្ហាញ​អង្គ​ទ្រង់​ឲ្យ​ពួក​គេ​ដឹង​ថា ព្រះ​អង្គ​ជា​ព្រះ​អង្គ​សង្គ្រោះ​របស់​ពួក​គេ និង​ជា​ក្តី​សង្ឃឹម​ដ៏​រស់​សម្រាប់​ពួក​គេ។ ព្រះ​អង្គ​អាច​ទត​ឃើញ ស្តាប់​ឮ ប៉ះ និង​ជ្រាប​អំពី​យើង ហើយ​ព្រះ​អង្គ​អាច​ចូល​ក្នុង​ជីវិត​យើង​យ៉ាង​ដូច​នេះ​ផង​ដែរ។ ទោះ​យើង​កំពុង​នៅ​ទីណា ឬ​បាន​ធ្វើ​អ្វី​ក៏​ដោយ ក៏​ព្រះ​គ្រីស្ទ​អាច​ចូល​ក្នុង​ជីវិត ទុក្ខ​លំបាក ភាព​ងងឹត ការ​ភ័យ​ខ្លាច និង​ការ​សង្ស័យ​របស់​យើង ហើយ​បង្ហាញ​អង្គ​ទ្រង់​ឲ្យ​យើង​បាន​ឃើញ និង​ស្គាល់ ដោយ​ប្រកាស​ថា «សូម​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​បាន​ប្រកប​ដោយ​សេចក្តី​សុខ​ចុះ»។ ប្រហែល​ជា​អ្នក​មាន​ការ​សង្ស័យ ដូច​សាវ័ក ថូម៉ាស ដោយ​ប្រញាប់​ចោទ​សួរ អំពី​បញ្ហា​នៃ​សេចក្តី​ជំនឿ។ សំណួរ​មាន​ប្រយោជន៍​ចំពោះ​យើង​ក្នុង​កម្រិត​ខ្លះ។ លោក ថូម៉ាស បាន​ទូល​សួរ​ព្រះ​យេស៊ូវ ដោយ​ត្រង់ៗ ជា​ពិសេស​គាត់​បាន​ទូល​ព្រះ​អង្គ​ថា បើ​ខ្ញុំ​មិន​ឃើញ​ស្នាម​ដែក​គោល​នៅ​ព្រះ​ហស្ត​ទ្រង់ ទាំង​លូក​ម្រាម​ទៅ​ក្នុង​ស្នាម​ដែក​គោល​នោះ ហើយ​លូក​ដៃ​ខ្ញុំ​ទៅ​ក្នុង​ចំហៀង​ទ្រង់ នោះ​ខ្ញុំ​មិន​ព្រម​ជឿ​ទេ។ រួច​ទ្រង់​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​ទៅ ថូម៉ាស…

Read article
កន្លែង​ថ្មី​សម្រាប់​ព្រះ​អង្គ​គង់​នៅ (សៀវភៅសេចក្តីពិតសម្រាប់ជីវិត)

«ឯ​ទេវតា ដែល​និយាយ​មក​ខ្ញុំ នោះ​ក៏​មាន​កាន់​រង្វាស់​មាស ដើម្បី​នឹង​វាស់​ទីក្រុង និង​ទ្វារ ហើយ​កំផែង​ក្រុង​ដែរ ទីក្រុង​នោះ​មាន​រាង៤ជ្រុង បណ្តោយ​នឹង​ទទឹង​ស្មើ​គ្នា ទេវតា​ក៏​យក​រង្វាស់​ទៅ​វាស់​ទីក្រុង ឃើញ​មាន១២ពាន់​ស្តាដ ឯ​បណ្តោយ ទទឹង ហើយ​កម្ពស់​ក៏​ស្មើ​គ្នា​ទាំង​អស់» (វិវរណៈ ២១:១៥-១៦)។ កាល​ពី​ដើម ព្រះ​អម្ចាស់​គង់​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​អ៊ីស្រាអែល ជា​រាស្ត្រ​របស់​ព្រះ​អង្គ​ក្នុង​ព្រះ​វិហារ ក្នុង​ទីក្រុង​យេរូសាឡឹម តែ​ក្រោយ​មក ព្រះ​វិហារ​​ក៏បាន​បាក់​បែក។ បន្ទាប់​ពី​ស្ដេច នេប៊ូក្នេសា នៃ​ចក្រភព​បាប៊ីឡូន​បាន​បំផ្លិច​បំផ្លាញ​ព្រះ​វិហារ ហើយ​ព្រះ​អម្ចាស់​ក៏​បាន​សន្យា​ថា ព្រះ​អង្គ​នឹង​សង់​ព្រះ​វិហារ​ថ្មី​មួយ​ទៀត (អេសេគាល ៤០-៤៣)។ ទោះ​ព្រះវិហារ​ទី​ពីរ​ត្រូវ​បាន​សាងសង់​ឡើង​វិញ​ហើយ​ក៏​ដោយ ក៏​ព្រះ​វិហារ​នោះ​គ្រាន់​តែ​ជា​ស្រមោល​នៃ​ព្រះ​វិហារ​ទី​មួយ ហើយ​មិន​បាន​សម្រេច​ព្រះ​បន្ទូល​សន្យា​របស់​ព្រះ​អង្គ​ទេ (ហាកាយ ២:២-៣) គឺ​ព្រះ​បន្ទូល​សន្យា ដែល​បាន​សម្រេច​តាម​រយៈ​ព្រះ​ជន្ម ការ​សុគត ការ​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ​របស់​ព្រះ​យេស៊ូវ ព្រម​ទាំង​ការ​យាង​ឡើង​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌​វិញ (យ៉ូហាន ២:១៩-២២)។ ក្នុង​ព្រះ​វិហារ​នោះ ព្រះ​វត្ត​មាន​ព្រះ​អង្គ​បាន​គង់​នៅ ដោយ​ផ្ដោត​ទៅ​លើ​កន្លែង​បរិសុទ្ធ​បំផុត ដែល​គេ​បាន​សាង​សង់​ជា​បន្ទប់​បួន​ជ្រុង​ស្មើ​ដ៏​ឥត​ខ្ចោះ។ មាន​តែ​ស​ម្ដេច​សង្ឃ​ទេ ដែល​បាន​ទទួល​ការ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ចូល​ក្នុង​កន្លែង​នោះ​បាន​តែ​មួយ​ឆ្នាំ​ម្តង។ ជា​ច្រើន​សតវត្សរ៍​ក្រោយ​មក ព្រះ​វិហារ​ទី​មួយ​គ្រាន់​តែ​ជា​អ្វី​ដែល​គេ​បាន​នឹក​ចាំ​ប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែ​សាវ័ក យ៉ូហាន បាន​ទទួល​ការ​បើក​សម្ដែង​អំពី​ទីក្រុង​ថ្មី​នៃ​នគរ​ព្រះ​ដ៏​អស់​កល្ប ដែល​មាន​ការ​ពិពណ៌នា​ថា ទីក្រុង​នោះ​មាន​បួន​ជ្រុង​ស្មើ​ឥត​ខ្ចោះ តែ​មិន​មែន​មាន​ទីតាំង​ក្នុង​អគារ​ណា​មួយ​ក្នុង​តំបន់​មជ្ឈិម​បូព៌ា​នោះ​ទេ តែ​មាន​ក្រឡា​ផ្ទៃ​ធំ​ប៉ុន​ពិភពលោក​ដែល​គេ​បាន​ស្គាល់…

Read article
ការ​រំពឹង​គិត​ដ៏​ឧស្សាហ៍ (សៀវភៅសេចក្តីពិតសម្រាប់ជីវិត)

«ខ្លួន​យើង​រាល់​គ្នា​ដែល​មាន​ផល​ជា​ដំបូង​របស់​ព្រះ​វិញ្ញាណ ក៏​ថ្ងូរ​ក្នុង​ខ្លួន​ដែរ ទាំង​រង់​ចាំ​ទំរាំ​ការ​ទទួល​ជា​កូន​ចិញ្ចឹម គឺ​ជា​សេចក្តី​ប្រោស​លោះ​ដល់​រូប​កាយ​យើង​ផង» (រ៉ូម ៨:២៣)។ ការ​ដក​ពិសោធន៍​នឹង​ជីវិត​ជា​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​មាន​ភាព​អស្ចារ្យ តែ​ក៏​មាន​បញ្ហា​ប្រឈម​ជា​ច្រើន​ដែរ។ យើង​បាន​ទទួល​ការ​អត់​ទោស​បាប​ហើយ។ ព្រះ​អង្គ​បាន​ទទួល​ចិញ្ចឹម​យើង​ក្នុង​គ្រួសារ​ព្រះ​អង្គ។ យើង​អរ​សប្បាយ​នឹង​ការ​ប្រកប​គ្នា​ដែល​មាន​ភាព​ជ្រាល​ជ្រៅ​ជាង​ទំនាក់​ទំនង​ធម្មតា។ យើង​មាន​ក្តី​សង្ឃឹម​ពិត​ប្រាកដ​ថា នឹង​បាន​ទៅ​រស់​នៅ​ក្នុង​នគរ​ស្ថាន​សួគ៌ ដែល​នឹង​នាំ​ឲ្យ​យើង​មាន​ការ​រំពឹង​ចង់​បាន​យ៉ាង​ខ្លាំង។ យើង​មាន​ព្រះ​វិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះ ជា​ព្រះ​ដែល​គង់​នៅ​ក្នុង​ចិត្ត​យើង។ តែ​ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា ព្រះ​អង្គ​មិន​បាន​ដក​យើង​ចេញ​ពី​ភាព​ពិត​នៃ​ជីវិត​ក្នុង​លោកីយ៍​ដែល​មាន​បាប​ទេ។ យើង​នៅ​តែ​អាច​មាន​ចិត្ត​នឿយណាយ ការ​ឈឺ​ចាប់​ក្នុង​ចិត្ត ការ​ខក​ចិត្ត និង​ការ​ត្អូញត្អែរ។ ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​មាន​ជីវិត​រស់​នៅ​លើ​ផែនដី យើង​បាន​ស្គាល់​រស់​ជាតិ​នៃ​ស្ថាន​សួគ៌​បន្តិច​បន្តួច​ដែរ តែ​យើង​មិន​ទាន់​បាន​ទៅ​ដល់​ស្ថាន​សួគ៌​នៅឡើយ​ទេ។ ជំនឿ​របស់​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ មិន​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​រួច​ផុត​ពី​ភាព​ពុក​ផុយ ឬ​បាប​ទេ។ យើង​នៅ​តែ​មាន​ជំនឿ ហើយ​រូបកាយ​យើង​ក៏​ទន់​ខ្សោយ​ជា​លំដាប់។ យើង​បន្ត​ត​យុទ្ធ​នឹង​បាប ហើយ​ជួប​ប្រទះ​ការ​ប្រឆាំង​មក​លើ​ជំនឿ​យើង។ ជា​ការ​ពិត​ណាស់ គឺ​ដូច​ដែល​ក្រុម​ទេវ​វិទូ វេស្តមីនស្ទ័រ បាន​បក​ស្រាយ កាលពី​សតវត្សរ៍ទី១៧​ថា ជីវិត​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ​កំពុង​តែ​ជាប់​នៅ​ក្នុង «សង្គ្រាម» ទាស់​ប្រឆាំង​នឹង​បាប​ដែល​នៅ​តែ​បន្ត និង​មិន​អាច​សម្រុះ​សម្រួល​បាន1។ យើង​ងាយ​នឹង​ជាប់​ខ្លួន​ក្នុង​ភាព​ស្មុកស្មាញ​នៃ​រឿង​ខាង​វិញ្ញាណ និង​ខាង​ទេវសាស្ត្រ ខណៈ​ពេល​ដែល​យើង​កំពុង​ត​យុទ្ធ​នឹង​បាប។ យើង​ប្រហែល​ជា​ឆ្ងល់​ថា «ហេតុ​អ្វី​ខ្ញុំ​នៅតែ​មិន​ស្តាប់​បង្គាប់​ព្រះ?» ស្ថិត​ក្នុង​ពេល​បែប​នេះ យើង​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​ចង​ចាំ​ថា ពេល​វេលា​ទាំង​៣នៃ​សេចក្តី​សង្គ្រោះ ដែល​មាន​ការ​បក​ស្រាយ​សង្ខេប​អំពី​ព្រះ​រាជ​កិច្ច​របស់​ព្រះ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​គ្រីស្ទ​បរិស័ទ។ បើ​យើង​នៅ​ក្នុង​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ហើយ នោះ​យើង​បាន​សង្គ្រោះ​ឲ្យ​រួចពី​ទោស​របស់​បាប​ហើយ។ ក្នុង​ន័យ​អតីត​កាល យើង​គ្មាន​អ្វី​ដែល​ត្រូវ​ភ័យ​ខ្លាច នៅ​ថ្ងៃ​ជំនុំ​ជម្រះ​ទេ…

Read article
ស្រែក​រក​ជំនួយ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)

«រីឯ​កាល​ពួក​អ៊‌ីស្រាអែល​បាន​សាប​ព្រោះ នោះ​ពួក​សាសន៍​ម៉ាឌាន ពួក​សាសន៍​អាម៉ាលេក និង​ពួក​មនុស្ស​នៅ​ស្រុក​ខាង​កើត គេ​ឡើង​មក​ទាស់…ឯ​ពួក​កូនចៅ​អ៊‌ីស្រាអែល​ត្រូវ​ទុគ៌ត​ទៅ ដោយ​ព្រោះ​សាសន៍​ម៉ាឌាន ដូច្នេះ គេ​អំពាវនាវ​ដល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា» (ពួក​ចៅហ្វាយ ៦:៣, ៦)។ ពេល​ណា​យើង​អស់​សង្ឃឹម យើង​កំពុង​ស្ថិត​ក្នុង​ពេល​ល្អ​បំផុត​សម្រាប់​រៀន​ស្គាល់​ជំនឿ​ពិត។ នៅ​ដើម​ដំបូង​នៃ​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ចៅហ្វាយ​ជំពូក៦ ប្រជាជន​អ៊‌ីស្រាអែល​បាន​ប្រព្រឹត្តិ​ការ​អាក្រក់​នៅ​ចំពោះ​ព្រះ​នេត្រ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​សា​ជា​ថ្មី (ខ.១)។ ពួក​គេ​បាន​ជាប់​ខ្លួន​នៅ​ក្នុង​វដ្ដ​នៃ​ការ​បះបោរ និង​ការ​ប្រែ​ចិត្ត​ម្តង​ហើយ​ម្តង​ទៀត ដោយ​ពួក​គេ​យឺត​ក្នុង​ការ​រៀន​សូត្រ​អំពី​កំហុស​ខ្លួន​ឯង ហើយ​ឆាប់​ភ្លេច​ថា កាលៈទេសៈ​ដ៏​ពិបាក​របស់​ពួក​គេ ច្រើន​តែ​ជាប់​ទាក់ទង​នឹង​ការ​មិន​ស្តាប់​បង្គាប់​របស់​ពួក​គេ។ ទី​បំផុត ពួក​អ៊‌ីស្រាអែល​ពិបាក​នឹង​ជឿ​ថា ព្រះ​បាន​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ពួកគេ​ឲ្យ​ចូល​ដល់​ស្ថានភាព​មួយ​ដែល​ពួក​គេ​មិន​អាច​ឆ្លើយ​តប​ ក្រៅ​ពី​ស្រែក​រក​ព្រះ​អង្គ ដើម្បី​ឲ្យ​ព្រះ​អង្គ​អាច​នាំ​ពួក​គេ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ការ​ប្រកប​ជា​មួយ​ព្រះ​អង្គ ដើម្បី​ថ្វាយ​សិរី​ល្អ​ដល់​ព្រះ​អង្គ និង​ដើម្បី​ប្រយោជន៍​ពួក​គេ។ ព្រះ​អង្គ​ក៏​ធ្វើ​ដូច​នេះ​ចំពោះ​យើង ក្នុង​ពេល​បច្ចុប្បន្ន​ផង​ដែរ ដោយ​សម្រេច​គោល​បំណង​ព្រះ​អង្គ​ក្នុង​ជីវិត​អ្នក​ដែល​ដឹង​ថា ខ្លួន​ឯង​កំពុង​អស់​សង្ឃឹម។ ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​សន្យា​ប្រទាន​នគរ​ព្រះ​អង្គ​ដល់​អ្នក​ដែល​ទទួល​ស្គាល់​ថា ខ្លួន «មាន​ភាព​កម្សត់​ខាង​វិញ្ញាណ» គឺ​មិន​មែន​អ្នក​ដែល​គិត​ថា ខ្លួន​មាន​ភាព​គ្រប់​គ្រាន់​នោះ​ទេ (ម៉ាថាយ ៥:៣)។ អ្នក​ខ្លះ​ច្រឡំ​ថា បើ​យើង​គ្រាន់​តែ​ដើរ​តាម​ព្រះ​យេស៊ូវ អ្វីៗ​នឹង​មាន​ភាព​ល្អ​ប្រសើរ​ឡើង។ ក្នុង​ជម្រៅ​ចិត្ត​យើង យើង​គិត​ថា ព្រះ​អង្គ​នឹង​តែង​តែ​ធ្វើ​អន្តរាគមន៍​ក្នុង​ជីវិត​យើង ដោយ​ដក​ទុក្ខ​លំបាក​ចេញ​ភ្លាមៗ។ ពេល​ណា​ព្រះ​ទ្រង់​មិន​ឆ្លើយ​តប​ការ​អធិស្ឋាន​របស់​យើង​តាម​របៀប និង​តាម​ពេល​វេលា​ដែល​យើង​ចង់​បាន យើង​ឆ្ងល់​ថា តើ​យើង​អាច​បន្ត​ទុក​ចិត្ត​ថា ព្រះ​អង្គ​ជ្រាប​អ្វីៗ​ទាំង​អស់​មែន​ឬ។ អ្នក​ប្រហែល​កំពុង​ស្ថិត​ក្នុង​ស្ថានភាព​ដូច​នេះ នៅ​ថ្ងៃ​នេះ។ ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​ប៊ីប…

Read article
ផល​ចំណេញ​គ្មាន​ទី​បញ្ចប់ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)

«ព្រោះ​អ្នក​ណា​ដែល​ចង់​ឲ្យ​រួច​ជីវិត នោះ​នឹង​បាត់​ជីវិត​ទៅ តែ​អ្នកណា​ដែល​បាត់​ជីវិត ដោយ​ព្រោះ​ខ្ញុំ នោះ​នឹង​បាន​វិញ។ ដ្បិត​បើ​មនុស្ស​ណា​នឹង​បាន​លោកីយ៍​ទាំង​មូល តែ​បាត់​ព្រលឹង​ទៅ នោះ​តើមាន​ប្រយោជន៍​អ្វី​ដល់​អ្នក​នោះ ឬ​តើ​មនុស្ស​នឹង​យក​អ្វី​ទៅ​ដូរ​ឲ្យ​បាន​ព្រលឹង​ខ្លួន​វិញ?» (ម៉ាថាយ ១៦:២៥-២៦)។ ព្រះ​យេស៊ូវ​មាន​ជំនាញ​ខាង​សួរ​សំណួរ ជា​ពិសេស​ប្រភេទ​សំណួរ​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​គាំង​គំនិត ហើយ​ងាក​មក​ចាប់​អារម្មណ៍​ចំពោះ​ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះ​អង្គ។ ពេល​ណា​យើង​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​សំណួរ​របស់​ព្រះ​អង្គ ដូច​ពួក​សាវ័ក យើង​ត្រូវ​ប្រយ័ត្ន ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ខក​ខាន​មិន​បាន​យល់​ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះ​អង្គ។ បើ​មើល​មួយ​ភ្លែត យើង​ប្រហែល​យល់​ថា សំណួរ​របស់​ព្រះ​អង្គ​អំពី​ការ​ស្វែង​រក​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ ដោយ​លះ​បង់​វិញ្ញាណ​ខ្លួន​ឯង គឺ​ជា​ការ​ដាស់​តឿន​អំពី​ការ​ដាក់​ទោស​ដែល​ហៀបនឹង​ធ្លាក់​មក​លើ​មនុស្ស​អាត្មា​និយម។ យើង​ងាយ​នឹង​អាន​សំណួរ​របស់​ព្រះ​អង្គ តាម​របៀប​ដែល​ប្រដូច​អង្គ​ទ្រង់ ទៅ​នឹង​ម្តាយ​ដែល​ព្រមាន​កូន​ខ្លួន​ឯង​ថា «ឥឡូវ​នេះ បើ​កូន​មិន​ចែក​រំលែក​ជា​មួយ​ប្អូន​ស្រី​របស់​កូន​ទេ កូន​ដឹង​ហើយ​ថា នឹង​មាន​រឿង​អ្វី​កើត​ឡើង!» តែ​ក្នុង​សំណួរ​នេះ ព្រះ​យេស៊ូវ​កំពុង​ចង្អុល​បង្ហាញ អំពី​រឿង​ដែល​នឹង​កើត​ឡើង នៅ​ពេល​ដែល​យើង​រៀប​ចំ​ជីវិត និង​ធ្វើ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត ផ្អែក​ទៅ​លើ​សេចក្តី​ប៉ង​ប្រា​ថ្នា​ខាង​ឯ​បាប​ដែល​ចង់​បាន​ទ្រព្យ​សម្បត្តិ ភាព​ជោគជ័យ និង​អត្ត​សញ្ញាណ​ដែល​យើង​ស្រឡាញ់។ ព្រះ​អង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា​ការ​រស់​នៅ​របៀប​នេះ គឺ​ជា​ការ​បោះ​ចោល​ជីវិត​ខ្លួន​ឯង។ ដូច​នេះ ការ​បាត់​បង់​ជីវិត ដែល​ព្រះ​យេស៊ូវ​កំពុង​មាន​បន្ទូល​ត្រង់​ចំណុច​នេះ គឺ​ជា​ការ​បាត់​បង់​ភ្លាមៗ និង​អស់​កល្ប​ជានិច្ច។ បើ​យើង​ចាត់​ទុក​ជីវិត​យើង មិន​លើស​ពី​អ្វី​ដែល​យើង​អាច​រកបាន​សម្រាប់​ខ្លួន​ឯង នោះ​យើង​នឹង​ខក​ខាន​មិន​បាន​ស្គាល់​ក្តី​អំណរ​ធំ​បំផុត​នៃ​ជីវិត ដោយ​យើង​គ្រាន់​តែ​មាន​វត្ត​មាន​នៅ​លើ​ផែនដី តែ​មិន​បាន​រស់នៅ​ឲ្យ​មាន​ន័យ។ ជាង​នេះ​ទៅ​ទៀត ពេល​ណា​យើង​លើក​ខ្លួន​យើង​ឲ្យ​អង្គុយ​នៅ​លើ​បល្ល័ង្ក​ជីវិត​របស់​យើង នោះ​មាន​ន័យ​ថា យើង​ដក​ព្រះ​យេស៊ូវ​ចេញ​ពី​កន្លែង​ដែល​ព្រះ​អង្គ​ត្រូវ​គង់​នៅ ហើយ​បញ្ជាក់​ថា…

Read article
អុីស្រាអែល​ពិត​ប្រាកដ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)

«ក្នុង​គ្រា​នោះ​ដែល​អ៊‌ីស្រាអែល​នៅ​ក្មេង​នៅ​ឡើយ​នោះ​អញ​បាន​ស្រឡាញ់​វា ក៏​បាន​ហៅ​កូន​អញ​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេស៊ីព្ទ​មក។ ពួក​ហោរា​បាន​ហៅ​គេ​ជា​ច្រើន​ដង​ប៉ុណ្ណា នោះ​គេ​បាន​ឃ្លាត​ឆ្ងាយ​ទៅ​ប៉ុណ្ណោះ​ឯង គេ​បាន​ថ្វាយ​យញ្ញ​បូជា​ដល់​អស់​ទាំង​ព្រះ​បាល ព្រម​ទាំង​ដុត​កំញាន​ថ្វាយ​ដល់​រូប​ធ្លាក់​ផង» (ហូសេ ១១:១-២)។ កាល​ព្រះ​យេស៊ូវ​ប្រសូត នាង ម៉ារា និង​លោក យ៉ូសែប បាន​នាំ​ព្រះ​អង្គ​ទៅ​នគរ​អេស៊ីព្ទ ដើម្បី​ការពារ​ព្រះ​អង្គ ពី​ការ​បៀតបៀន​របស់​ស្ដេច ហេរ៉ូឌ។ នៅ​ពេល​ដែល​សាវ័ក ម៉ាថាយ បាន​កត់​ត្រា​អំពី​ព្រឹត្តិការណ៍​នេះ គាត់​បាន​ដក​ស្រង់​ខ​គម្ពីរ​ពី​កណ្ឌ​ហូសេ ដែល​បាន​កត់​ទុក​កាល​ពី​​ជាង៧​សតវត្សរ៍​មុន ហើយ​ពន្យល់​ថា ខ​គម្ពីរ​ទាំង​នោះ ជា​បទ​ទំនាយ​ដែល​ព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​សម្រេច​ហើយ (ម៉ាថាយ ២:១៣-១៥)។ តែ​ពាក្យ​ពេចន៍​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ហូសេ​នេះ មិន​បាន​និយាយ​សំដៅ​ទៅ​លើ​បុគ្គល​ណា​​ម្នាក់ តែ​ទៅ​លើ​ជាតិ​សាសន៍​មួយ («ពួក​ហោរា​បាន​ហៅ​គេ​ជា​ច្រើន​ដង​ប៉ុណ្ណា នោះ​គេ​បាន​ឃ្លាត​ឆ្ងាយ​ទៅ​ប៉ុណ្ណោះ​ដែរ​ គេ​បាន​ថ្វាយ​យញ្ញ​បូជា​ដល់​អស់​ទាំង​ព្រះ​បាល»)។ យើង​ប្រហែល​គិតថា សាវ័ក ម៉ាថាយ មិន​បាន​ប្រើ​ខ​គម្ពីរ​នេះ​ឲ្យ​បាន​ស៊ី​ជម្រៅ។ ប៉ុន្តែ តាម​ពិត គាត់​ដឹង​ថា គាត់​កំពុង​ធ្វើ​អ្វី។ គាត់​បាន​ប្រៀប​ប្រដូច​ព្រះ​យេស៊ូវ​ទៅ​នឹង​ប្រជា​ជាតិ​អ៊‌ីស្រាអែល។ គឺ​ដូច​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ហៅ​រាស្ត្រ​ជាទី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ​អង្គ ជា​កូន​ប្រុស​ព្រះ​អង្គ ចេញ​ពី​ស្រុក​អេស៊ីព្ទ​ឲ្យ​មក​ថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះ​អង្គ ក្នុង​ទឹក​ដី​សន្យា ហើយ​ចំណែក​កណ្ឌ​គម្ពីរ​ម៉ាថាយ​វិញ បាន​ចែង​ថា ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ហៅ​ព្រះ​រាជ​បុត្រា​តែ​មួយ គឺ​ព្រះ​អម្ចាស់​យេស៊ូវ​ចេញ​ពី​ស្រុក​អេស៊ីព្ទ​ចូល​ទឹកដី​សន្យា។ ទោះ​ព្រះ​យេស៊ូវ​ខុស​ពី​ប្រជា​ជាតិ​អ៊‌ីស្រាអែល​ត្រង់​ចំណុច​ដែល​ថា ព្រះ​អង្គ​មិន​បាន​ធ្វើ​អំពើ​បាប​សោះ តែ​ព្រះ​អង្គ​ជួប​ការ​ល្បួង​នៅ​វាល​រហោស្ថាន ដូច​ពួក​គេ​ផង​ដែរ (ម៉ាថាយ…

Read article