ការរួបរួមនៅទីបញ្ចប់
ទំនុកដំកើង ៨៧ អស់ទាំងដើមហេតុនៃខ្ញុំនៅក្នុងឯងដែរ។ ទំនុកដំកើង ៨៧:៧ កាលពីឆ្នាំ១៩៦០ លោកអូតូ ប្រេមីងជ័រ(Otto Preminger) បានបណ្តាលឲ្យមានរឿងចំរូងចំរាស ដោយសារខ្សែភាពយន្តដែលគាត់បានផលិត មានចំណងជើងថា ការភៀសខ្លួនរបស់ជាតិសាសន៍មួយ។ ផ្អែកទៅលើរឿងប្រលោមលោករបស់លោកឡេអុង អ៊ូរីស(Leon Uris) ខ្សែភាពយន្តនេះបានផ្តល់ឲ្យនូវរឿងប្រឌិត អំពីជនភៀសខ្លួនជាប្រជាជនយូដា ដែលបានធ្វើដំណើរទៅកាន់ទឹកដីប៉ាឡេស្ទីន បន្ទាប់ពីសង្គ្រាមលោកលើកទី២បានបញ្ចប់។ នៅចុងបញ្ចប់នៃខ្សែភាពយន្តនេះ តួអង្គជានារីជាជនជាតិយូដាមកពីទ្វីបអឺរ៉ុប និងតួអង្គជាបុរសជនជាតិអារ៉ាប់ត្រូវគេសម្លាប់ ហើយគេក៏បានបញ្ចុះសពអ្នកទាំងពីរក្នុងផ្នូរតែមួយ ក្នុងទឹកដីដែលជាប្រទេសអ៊ីស្រាអែលក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ន។ ក្នុងរឿងនេះ លោកប្រេមីងជ័រ បានទុកឲ្យយើងធ្វើការសន្និដ្ឋានដោយខ្លួនឯង។ តើវាជារឿងប្រៀបធៀប អំពីភាពអស់សង្ឃឹម ជាក្តីស្រមៃដែលត្រូវកប់ចោលក្នុងដីជារៀងរហូត ឬវាជានិមិត្តសញ្ញានៃសេចក្តីសង្ឃឹម ខណៈពេលដែលមនុស្សពីរនាក់មកពីជាតិសាសន៍ពីរ មានប្រវត្តិស្អប់គ្នា និងជាសត្រូវនឹងគ្នា បានចងស្ពានមេត្រីជាមួយគ្នា ក្នុងសេចក្តីស្លាប់ និងក្នុងជីវិតឬ? រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំបទគម្ពីរទំនុកដំកើងជំពូក៨៧ ជាស្នាដៃនិពន្ធរបស់ពួកកូនប្រុសរបស់លោកកូរេ ដែលបានចែងអំពីសន្តិភាព និងការរួបរួមរវាងជាតិសាសន៍ទាំងឡាយ។ គឺសន្តិភាពដែលយើងកំពុងរង់ចាំ។ ពួកគេបានថ្លែងអំពីទីក្រុងយេរូសាឡិមយ៉ាងដូចនេះថា “ឱទីក្រុងរបស់ព្រះអង្គអើយ គេថ្លែងប្រាប់សេចក្តីឧត្តុង្គឧត្តមពីឯង”(ខ.៣)។ ពួកគេក៏បានបន្លឺសម្លេងច្រៀងថា ថ្ងៃមួយ ជាតិសាសន៍ដែលធ្លាប់មានប្រវត្តិសាស្រ្តធ្វើសង្គ្រាមនឹងប្រជាជនយូដា នឹងរួមគ្នាទទួលស្គាល់ព្រះពិតតែមួយ។ សាសន៍ទាំងនោះ គឺមានដូចជាសាសន៍រ៉ាហាប(ឬអេស៊ីព្ទ) សាសន៍បាប៊ីឡូន សាសន៍ភីលីស្ទីន សាសន៍ទីរ៉ុស…
Read article
បោះជំហានទៅមុខដោយជំនឿ
យ៉ូស្វេ ៣:៧-១៧ កាលណាទៅដល់មាត់ទឹកទន្លេយ័រដាន់ហើយ នោះត្រូវចុះទៅឈរនៅក្នុងទឹកនោះទៅ។ យ៉ូស្វេ ៣:៨ គ្រូគង្វាលម្នាក់បានមកអធិប្បាយព្រះបន្ទូល ក្នុងលក្ខណៈជាភ្ញៀវរបស់ព្រះវិហារមួយកន្លែង។ គាត់បានចែកចាយអំពីប្រាជ្ញា នៅក្នុងការទុកចិត្តព្រះ ហើយបោះជំហានទៅមុខ ដោយចិត្តក្លាហាន។ គាត់បានចែកចាយទីបន្ទាល់របស់គ្រូគង្វាលម្នាក់ ដែលបានទុកចិត្តព្រះ ហើយបានសម្រេចចិត្តចែកចាយតែសេចក្តីពិតដែលមានចែងក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប ក្នុងការអធិប្បាយព្រះបន្ទូល ទោះច្បាប់ក្នុងប្រទេសគាត់បានហាមយ៉ាងណាក៏ដោយ។ គេក៏បានកាត់ទោសគាត់ ពីបទញុះញង់ឲ្យមានការរើសអើង ហើយក៏បានជាប់គុកអស់រយៈពេល៣០ថ្ងៃ។ ប៉ុន្តែ គាត់ក៏បានប្តឹងឧទរ ហើយតុលាការក៏បានសម្រេចឲ្យគាត់មានសិទ្ធិក្នុងការចែកចាយព្រះបន្ទូល តាមការកាត់ស្រាយផ្ទាល់ខ្លួន និងមានសិទ្ធិជំរុញអ្នកដទៃឲ្យដើរតាមព្រះបន្ទូលព្រះ។ នៅគ្រាសញ្ញាចាស់ ពួកសង្ឃដែលមានតួនាទីសែងហិបសញ្ញា ក៏ត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនផងដែរថា ពួកគេត្រូវបោះជំហានចូលទៅក្នុងទឹកទន្លេ ឬបន្តឈរនៅលើច្រាំងទន្លេ។ បន្ទាប់ពីប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលបានភៀសខ្លួនចេញពីទឹកដីអេស៊ីព្ទមក ពួកគេបានរស់នៅវិលវល់ក្នុងវាលរហោស្ថានអស់រយៈពេល៤០ឆ្នាំ។ ទីបំផុតពួកគេក៏បានឈរនៅមាត់ច្រាំងទន្លេយ័រដាន់ ដែលកំពុងមានទឹកជន់ជោរ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេបានបោះជំហានទៅមុខចូលទៅក្នុងទឹកទន្លេ ហើយព្រះអម្ចាស់ក៏បានធ្វើឲ្យទឹកស្រក។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា “ពួកសង្ឃដែលសែងហិប បានមកដល់ទន្លេយ័រដាន់ ក៏ដាក់ជើងចុះទៅក្នុងទឹកនៅមាត់ទន្លេ … នោះទឹកដែលហូរចុះពីលើមក ក៏ឈប់នៅនឹង”(យ៉ូស្វេ ៣:១៥-១៦)។ ពេលណាយើងថ្វាយជីវិតយើងដាច់ដល់ព្រះអង្គ ព្រះអង្គនឹងប្រទានយើងនូវសេចក្តីក្លាហាន ដើម្បីបោះជំហានទៅមុខ ទោះនោះជាការសម្រេចចិត្តចែកចាយសេចក្តីពិតក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប ឬបោះជំហានចូលទៅក្នុងទឹកដីដែលអ្នកមិនស្គាល់ក៏ដោយ។ ក្នុងអំឡុងពេលនៃការកាត់ទោសគ្រូគង្វាលរូបនោះ គាត់ក៏បានឆ្លៀតឱកាសចែកចាយអត្ថន័យនៃដំណឹងល្អ ក្នុងមនុស្សទាំងអស់នៅក្នុងបន្ទប់កាត់ក្តី។ ហើយក្នុងកណ្ឌគម្ពីរយ៉ូស្វេ ពួកអ៊ីស្រាអែលបានឆ្លងទន្លេយ័រដាន់ចូលទឹកដីសន្យាដោយជោគជ័យ…
Read article
និយាយតែពាក្យពិត ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ
អេភេសូរ ៤:២២-២៩ ដូច្នេះ ដែលបានដោះសេចក្តីកំភូតចេញហើយ នោះត្រូវឲ្យនិយាយសេចក្តីពិត នឹងអ្នកជិតខាងរៀងខ្លួនវិញ ដ្បិតយើងរាល់គ្នាជាអវយវៈផងគ្នាទៅវិញទៅមក។ អេភេសូរ ៤:២៥ បុរសម្នាក់មានជំនាញខាងគេចវេស ពីការបង់ប្រាក់ពិន័យសម្រាប់បទល្មើសច្បាប់ចរាចរណ៍ ដោយការនិយាយកុហកតុលាការ។ នៅពេលណាគាត់បង្ហាញខ្លួន នៅចំពោះមុខចៅក្រមក្នុងតុលាការ គាត់តែងតែប្រាប់គេថា គាត់និងមិត្តស្រីរបស់គាត់បានចែកផ្លូវគ្នា ហើយនាងបានយកឡានគាត់ទៅបើកបរ ដោយមិនឲ្យគាត់ដឹង។ គាត់ប្រឌិតរឿងដដែលៗយ៉ាងដូចនេះ ដើម្បីឲ្យចៅក្រមអាណិតគាត់ ហើយលើកលែងការបង់ថ្លៃផាកពិន័យ។ ជាងនេះទៅទៀត គាត់បានទទួលការស្តីបន្ទោសធ្ងន់ៗម្តងហើយម្តងទៀត ដោយសារគាត់មានអាកប្បកិរិយាមិនសមរម្យ ក្នុងម៉ោងការងារ។ ទីបំផុត ចៅក្រមក៏បានសម្រេចចោទប្រកាន់គាត់ ពីបទនិយាយកុហកតុលាការ៤ដង ការក្លែងបន្លំ៥ដង និងការផ្តល់ចម្លើយក្លែងក្លាយដល់មន្ត្រីប៉ូលិស។ សម្រាប់បុរសនេះ ការកុហកបានក្លាយជាទម្លាប់ ពេញមួយជីវិតគាត់ហើយ។ សាវ័កប៉ុលបានបង្រៀនគ្រីស្ទបរិស័ទ ឲ្យមានទម្លាប់និយាយការពិត ក្នុងការរស់នៅ ព្រោះវាជាទម្លាប់ដ៏សំខាន់។ គាត់បានរំឭកពួកជំនុំនៅទីក្រុងអេភេសូរថា ពួកគេត្រូវតែលះបង់ចោលទម្លាប់ចាស់នៃការរស់នៅ ដោយថ្វាយជីវិតរបស់ខ្លួនដល់ព្រះគ្រីស្ទវិញ(អេភេសូរ ២:១-៥)។ សព្វថ្ងៃនេះ ពួកគេចាំបាច់ត្រូវរស់នៅ ជាមនុស្សថ្មីដែលបានផ្លាស់ប្រែ ដោយរាប់បញ្ចូលការអនុវត្តដ៏ជាក់លាក់មួយចំនួន នៅក្នុងការរស់នៅ។ ក្នុងចំណោមការអនុវត្តន៍នោះ ពួកគេចាំបាច់ត្រូវ “លះបង់ចោលការនិយាយកុហក” ហើយការអនុវត្តន៍មួយទៀតដែលពួកគេត្រូវមាននោះគឺ ត្រូវ “និយាយសេចក្តីពិត នឹងអ្នកជិតខាងរៀងខ្លួនវិញ”(៤:២៥)។ ដោយសារការនិយាយសេចក្តីពិត បានជួយការពារការរួបរួមនៃពួកជំនុំ…
Read article
សេចក្តីស្រឡាញ់ មានការអធ្យាស្រ័យ
១កូរិនថូស ១៣:៤-១៣ [សេចក្តីស្រឡាញ់] មិនដែលប្រព្រឹត្តបែបមិនគួរសម មិនដែលរកប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន មិនរហ័សខឹង មិនប្រកាន់ទោស។ ១កូរិនថូស ១៣:៥ មានពេលមួយ ខ្ញុំបានប្រញាប់ទៅភោជនីយដ្ឋានអាហាររហ័ស ដើម្បីញាំអាហារថ្ងៃត្រង់ជាមួយមិត្តភក្តិខ្ញុំ ឈ្មោះ ជើររី(Jerrie) ក្នុងម៉ោងសម្រាកបាយថ្ងៃត្រង់។ យើងបានទៅដល់មាត់ទ្វារភោជនីយដ្ឋាន នៅក្នុងពេលដំណាលគ្នានឹងយុវជន៦នាក់ តែពួកគេបានចូលទៅឈរតម្រង់ជួរមុនយើង។ ពេលនោះ យើងដឹងថា យើងមិនមានពេលច្រើន ដើម្បីរង់ចាំទេ បានជាយើងមានការរអ៊ូរទាំតែក្នុងចិត្ត។ ពួកគេបានឈរជាក្រុម នៅពីមុខកន្លែងកុម្ម៉ង់អាហារ ដើម្បីធ្វើយ៉ាងណាឲ្យពួកគេម្នាក់ៗអាចកុម្ម៉ង់អាហារបានមុនគេ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំក៏បានឮជើររីនិយាយខ្សឹបៗម្នាក់ឯងថា “សូមអធ្យាស្រ័យ ឲ្យពួកខ្ញុំចូលកុម្ម៉ង់មុនផង”។ ជាការពិតណាស់ បើគេឲ្យយើងចូលកុម្ម៉ង់អាហារមុន មិនដឹងជាល្អយ៉ាងណាទេ ប៉ុន្តែ យើងក៏ត្រូវចាំថា យើងត្រូវគិតអំពីតម្រូវការរបស់អ្នកដទៃ ជាសំខាន់ជាងតម្រូវការខ្លួនឯង។ ព្រះគម្ពីរប៊ីបបានបង្រៀនថា សេចក្តីស្រឡាញ់មានភាពអត់ធ្មត់ សប្បុរស និងមិនគិតប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ហើយក៏មិនរហ័សខឹងដែរ(១កូរិនថូស ១៣:៥)។ មិនដែលប្រព្រឹត្តបែបមិនគួរសម មិនដែលរកប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ សេចក្តីស្រឡាញ់ដែលមកពីព្រះ តែងតែគិតអំពីប្រយោជន៍របស់អ្នកដទៃជាមុន។ ក្នុងលោកិយ ដែលមនុស្សជាច្រើន ងាយនឹងមានអារម្មណ៍មួម៉ៅ យើងច្រើនតែមានឱកាសទូលសូមព្រះអង្គជួយយើង និងប្រទានព្រះគុណ ដើម្បីឲ្យយើងជ្រើសរើសយកចិត្តអត់ធ្មត់ចំពោះអ្នកដទៃ ហើយមានចិត្តសប្បុរស(ខ.៤)។ បទគម្ពីរសុភាសិត…
Read article
តម្រង់ទៅរកសិរីល្អដែលខ្ពង់ខ្ពស់ជាង
ភីលីព ៣:១២-២១ ទាំងរត់ដំរង់ទៅឯទី ដើម្បីឲ្យបានរង្វាន់នៃការងារដ៏ខ្ពស់របស់ព្រះ ក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ។ ភីលីព ៣:១៤ លោកស្ទែន លី(Stan Lee) ជាអ្នកបោះពុម្ពផ្សាយសៀវភៅរឿងប្រឌិតអមដោយរូបភាព របស់ក្រុមហ៊ុនម៉ាវ័ល(Marvel)។ គាត់បានលាចាកលោក កាលពីឆ្នាំ២០១៨ ដោយបន្សល់ទុក្ខនូវរឿងនិទានអំពីតួអង្គវីរបុរសដ៏ពេញនិយម ដែលមានដូចជា មនុស្សពីងពាង Iron Man, the Fantastic Four, the Hulk និងតួអង្គជាច្រើនទៀត។ នៅក្នុងរូបថត គេឃើញលោកស្ទែន លី ជាអ្នកនិពន្ធដែលតែងតែបង្ហាញទឹកមុខញញឹមស្រស់ ដោយពាក់វ៉ែនតាខ្មៅ។ នៅក្នុងការបោះពុម្ពផ្សាយសៀវភៅរឿងរបស់ក្រុមហ៊ុនម៉ាវ័ល ជាប្រចាំខែ គាត់តែងតែបញ្ចប់ការនិពន្ធសៀវភៅនីមួយៗ ដោយសរសេរពាក្យ អិចខ្សែលស៊ីអ័រ (excelsior) អស់ជាច្រើនទសវត្សរ៍មកហើយ។ ក្នុងការបង្ហោះសារ ក្នុងបណ្តាញសង្គម Tweeter កាលពីឆ្នាំ២០១០ គាត់បានបកស្រាយថា ពាក្យនេះមានន័យថា “ចូរមើលទៅមុខ ឆ្ពោះទៅរកសិរីល្អដែលប្រសើរជាង”។ គាត់ថា នៅចុងបញ្ចប់នៃសារនីមួយ ដែលគាត់បង្ហោះតាមបណ្តាញសង្គមTweeter គាត់តែងតែប្រើពាក្យនេះ ដើម្បីលើកទឹកចិត្តគេ ឲ្យអនុវត្តតាមអត្ថន័យរបស់ពាក្យនេះ ក្នុងការរស់នៅ។ ពាក្យដែលគាត់ចូលចិត្តប្រើនេះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីពាក្យពេចន៍ដែលសាវ័កប៉ុលបានសរសេរ…
Read article
ព្រះអម្ចាស់ស្តាប់ឮយើងអធិស្ឋាន
ទំនុកដំកើង ៣៩:៤-១៣ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ សូមស្តាប់ពាក្យ ដែលទូលបង្គំអធិស្ឋាន សូមផ្ទៀងព្រះកាណ៌ស្តាប់សំរែកទូលបង្គំផង។ ទំនុកដំកើង ៣៩:១២ មានក្មេងជាសិស្សថ្នាក់ទី១ម្នាក់ បានទូរស័ព្ទទៅកាន់លេខ៩១១ ជាលេខសង្រ្គោះបន្ទាន់។ អ្នកលើកទូរស័ព្ទសង្រ្គោះបន្ទាន់ ក៏បានឆ្លើយតប។ ក្មេងប្រុសនោះក៏បានប្រាប់គាត់ថា “ខ្ញុំត្រូវការជំនួយជាបន្ទាន់។ ខ្ញុំត្រូវធ្វើលំហាត់លេខដក ដែលគ្រូដាក់ឲ្យធ្វើនៅផ្ទះ តែខ្ញុំមិនចេះធ្វើទេ”។ ភ្នាក់ងារសង្រ្គោះបន្ទាន់ដែលកំពុងឆ្លើយឆ្លងជាមួយគាត់ ក៏បានជួយបង្រៀនគាត់ធ្វើលេខដក រហូតដល់ពេលដែលគាត់ឮសម្លេងស្រ្តីម្នាក់ ដើរចូលក្នុងបន្ទប់របស់ក្មេងនោះ ហើយនិយាយថា “ចននី(Johnny) កូនកំពុងធ្វើអីហ្នឹង?” ចននីក៏បានបកស្រាយថា គាត់មិនអាចធ្វើលំហាត់គណិតវិទ្យាដែលគ្រូដាក់ឲ្យធ្វើនៅផ្ទះ តែគាត់ចាំថា ម្តាយគាត់ធ្លាប់ប្រាប់គាត់អំពីរបៀបស្វែងរកការសង្រ្គោះបន្ទាន់។ ចននីក៏បានទូរស័ព្ទទៅលេខ៩១១។ សម្រាប់ចននី គាត់គិតស្មានថា គាត់មានហេតុផលគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីទូរស័ព្ទហៅជំនួយបន្ទាន់។ សម្រាប់ភ្នាក់ងារសង្រ្គោះបន្ទាន់ ដែលមានចិត្តអាណិតដល់គាត់ ការជួយប្រៀនក្មេងប្រុសនេះធ្វើលំហាត់ គឺជារឿងដែលចាំបាច់ នៅពេលនោះ។ កាលស្តេចដាវីឌជាអ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ត្រូវការជំនួយ ទ្រង់បានអធិស្ឋានថា “ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ សូមឲ្យទូលបង្គំដឹងពីចុងបំផុតនៃទូលបង្គំ ហើយពីចំនួនថ្ងៃអាយុនៃទូលបង្គំផង ដើម្បីឲ្យទូលបង្គំបានដឹងជាមានជីវិតផុយស្រួយ អម្បាលម៉ានទៅ”(ទំនុកដំកើង ៣៩:៤)។ ស្តេចដាវីឌក៏បានពោលទៀតថា “ទូលបង្គំសង្ឃឹមដល់ទ្រង់តែ១ប៉ុណ្ណោះ”(ខ.៧)។ ហេតុនេះហើយ ទ្រង់បានទូលអង្វរ សូមព្រះអម្ចាស់ព្រះសណ្ដាប់សម្រែករបស់ទ្រង់(ខ.១២)។ ព្រះគម្ពីរមិនបានចែងជាលម្អិតថា កាលនោះ…
Read article