គ្រាប់ពូជនៃសេចក្តីជំនឿ
ហើយឲ្យប្រុងប្រៀបជានិច្ច ដោយសុភាព ហើយកោតខ្លាច ដើម្បីនឹងតបឆ្លើយដល់អ្នកណាដែលសួរពីហេតុនៃសេចក្តីសង្ឃឹមរបស់អ្នករាល់គ្នា។ ១ពេត្រុស ៣:១៥ កាលរដូវផ្ការីកឆ្នាំមុន នៅពេលយប់ មុនពេលខ្ញុំជីកដីនៅក្នុងទីធ្លាផ្ទះខ្ញុំ មានខ្យល់ព្យុះមួយបានបក់បោកមកយ៉ាងគំហុក ធ្វើឲ្យគ្រាប់របស់ដើមមេភលធ្លាប់ចុះមកព្រមៗគ្នា។ ដូចនេះ ពេលយើងប្រើម៉ាស៊ីនជីកដី ដើម្បីធ្វើឲ្យដីរឹងប្រែជាទន់ យើងក៏បានដាំគ្រាប់ពូជរបស់ដើមមេភលរាប់រយគ្រាប់ ដោយមិនដឹងខ្លួន។ គ្រាន់តែពីរសប្តាហ៍សោះ ព្រៃដើមមេភលបានចាប់ផ្តើមដុះឡើង នៅក្នុងទីធ្លាផ្ទះរបស់ខ្ញុំ។ ខណៈពេលដែលខ្ញុំបោសសម្អាតស្លឹកឈើ ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះជីវិតថ្មី ដែលបានកើតចេញជាបរិបូរ ពីដើមឈើតែមួយដើមនោះ។ កូនឈើនីមួយៗបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីជីវិតថ្មី ដែលខ្ញុំមានក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ដែលក្នុងនាមជាមនុស្សម្នាក់ ព្រះអង្គអាចប្រើខ្ញុំនាំមនុស្សជាច្រើន ឲ្យទទួលជីវិតថ្មីពីព្រះអង្គ។ យើងម្នាក់ៗមានឱកាសច្រើនរាប់មិនអស់ ដើម្បីប្រាប់គេ អំពីមូលហេតុដែលយើងមានក្តីសង្ឃឹម(១ពេត្រុស ៣:១៥) ក្នុងការរស់នៅពេញមួយជីវិត។ ពេលណាយើង “រងទុក្ខ ដោយសារសេចក្តីសុចរិត” ដោយក្តីសង្ឃឹមមកពីព្រះយេស៊ូវ(ខ.១៤) មនុស្សជុំវិញយើង ដែលមិនទាន់ជឿព្រះអាចមើលឃើញយើងមានក្តីសង្ឃឹម ហើយចង់ដឹង អំពីមូលហេតុដែលយើងមានក្តីសង្ឃឹម។ បើយើងបានត្រៀមខ្លួនជាស្រេច ពេលគេសួរយើង នោះយើងអាចចែករំលែកគ្រាប់ពូជ ដែលព្រះទ្រង់អាចប្រើ ដើម្បីនាំមកនូវជីវិតថ្មី។ យើងមិនចាំបាច់ត្រូវចែករំលែកជាមួយមនុស្សទាំងអស់ក្នុងពេលតែមួយនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងអាចទម្លាក់គ្រាប់ពូជនៃជំនឿ ដោយចិត្តសុភាព និងការគោរព ចូលទៅក្នុងចិត្តដែលបានបើកចំហ។—KIRSTEN HOLMBERG តើមាននរណាខ្លះ…
Read article
ពេលដែលអ្នកដទៃនិយាយបង្ខូចយើង
ពាក្យសំដីរបស់មនុស្សបេះបួយ ធៀបដូចជាម្ហូបយ៉ាងឆ្ងាញ់១ម៉ាត់ ដែលលេបចុះទៅក្នុងពោះ។ សុភាសិត ១៨:៨ សារព័ត៌មានបានចុះផ្សាយថា សត្វឆ្កែឈ្មោះ ផេប(Pep) បានសម្លាប់សត្វឆ្មាមួយក្បាល របស់ភរិយាលោកអភិបាលរដ្ឋ តែវាមិនមែនជាអ្នកសម្លាប់សត្វឆ្មានោះទេ។ វាគ្រាន់តែបានខាំសាឡុងក្នុងគេហដ្ឋានរបស់លោកអភិបាលឲ្យរហែក គឺមិនមានកំហុសអ្វីផ្សេងទៀតទេ។ ផេបជាសត្វឆ្កែនៅក្មេងរពឹសខ្លាំង ជាពូជឆ្កែប្រម៉ាញ់ឡាប្រាដឺ និងជាកម្មសិទ្ធិរបស់លោកអភិបាលរដ្ឋភែនស៊ីលវែនា ក្នុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩២០។ គេក៏បានបញ្ជូនសត្វឆ្កែមួយក្បាលនេះ ចូលក្នុងគុកនៅតំបន់ខាងកើតរបស់រដ្ឋ ដោយគេបានថតរូបវា ដោយមានលេខរៀងសំគាល់ជាអ្នកទោស។ ពេលដែលអ្នកសារព័ត៌មានម្នាក់បានឮអំពីរឿងនេះ គាត់ក៏បានប្រឌិតរឿងថា វាបានសម្លាប់សត្វឆ្មានោះ។ ដោយសារព័ត៌មានរបស់គាត់បានចុះផ្សាយក្នុងកាសែត មនុស្សជាច្រើនជឿថា ផេបជាឃាតករសម្លាប់សត្វឆ្មា។ ស្តេចសាឡូម៉ូន បានជ្រាបច្បាស់ អំពីអំណាចនៃព័ត៌មានក្លែងក្លាយ។ គឺដូចដែលទ្រង់បានសរសេរថា “ពាក្យសំដីរបស់មនុស្សបេះបួយ ធៀបដូចជាម្ហូបយ៉ាងឆ្ងាញ់១ម៉ាត់ ដែលលេបចុះទៅក្នុងពោះ”(សុភាសិត ១៨:៨)។ ជួនកាល ធម្មជាតិរបស់យើងជាមនុស្សមានបាប បានបណ្តាលឲ្យយើងមានចិត្តចង់ជឿរឿងរបស់អ្នកដទៃ ដែលមិនមែនជារឿងពិត។ តែទោះអ្នកដទៃបានជឿរឿងប្រឌិតដែលគេនិយាយបង្ខូចឈ្មោះយើងក៏ដោយ ក៏ព្រះអង្គទ្រង់នៅតែអាចប្រើយើង ជាប្រយោជន៍។ តាមពិត លោកអភិបាលរដ្ឋរូបនោះបានបញ្ជូលផេបឲ្យទៅរស់នៅក្នុងគុក ដើម្បីឲ្យវាអាចធ្វើជាមិត្តភក្តិរបស់អ្នកទោសនៅទីនោះ ហើយវាក៏បានបម្រើការជាសត្វឆ្កែព្យាបាលជំងឺផ្លូវចិត្តរបស់អ្នកទោស អស់ជាច្រើនឆ្នាំ។ បំណងព្រះទ័យដែលព្រះទ្រង់មានសម្រាប់ជីវិតយើងនៅតែមិនប្រែប្រួល ទោះអ្នកដទៃនិយាយ ឬគិតអំពីយើង យ៉ាងដូចម្តេចក៏ដោយ។ ពេលអ្នកដទៃនិយាយដើមយើង សូមចាំថា ព្រះតម្រិះ និងសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលព្រះអង្គមាន…
Read article
ព្រះអង្គមានលក្ខណៈដែលយើងអាចទុកចិត្តបាន
រាជ្យទ្រង់ស្ថិតស្ថេរនៅអស់កល្បជានិច្ច ហើយអំណាចទ្រង់ក៏នៅ ដរាបដល់អស់ទាំងដំណតទៅ។ ទំនុកដំកើង ១៤៥:១៣ មានពេលមួយ ខ្ញុំមានការព្រួយបារម្ភច្រើន។ នៅពេលព្រឹកព្រលឹម ជាពេលដែលពិបាកបំផុត ដោយសារខ្ញុំអង្គុយគិតម្នាក់ឯង។ ដូចនេះ ខ្ញុំក៏បានយកសម្រង់សម្តីរបស់លោកហាត់សិន ថេល័រ(Hudson Taylor) មកបិទនៅលើកញ្ចក់ ក្នុងបន្ទប់ទឹករបស់ខ្ញុំ ដើម្បីឲ្យខ្ញុំអាចមើល ពេលណាខ្ញុំមានអារម្មណ៍ទន់ខ្សោយ។ ក្នុងសម្រង់សម្តីនោះគាត់មានប្រសាសន៍ថា “មានព្រះដ៏រស់មួយអង្គ។ ព្រះអង្គបានមានបន្ទូលក្នុងព្រះគម្ពីរ។ អ្វីដែលព្រះអង្គមានបន្ទូលគឺជាការពិត ហើយព្រះអង្គនឹងធ្វើអ្វីដែលព្រះអង្គបានសន្យា”។ សម្រង់សម្តីរបស់លោកថេល័រ គឺបានកើតចេញពីការដំណើរជីវិត ដែលគាត់បានដើរជាមួយព្រះអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ហើយបានរំឭកយើងថា ព្រះអង្គជានរណា និងអំពីការទាំងអស់ដែលព្រះអង្គអាចធ្វើ តាមរយៈពេលដែលយើងមានជំងឺ ភាពក្រីក្រ ភាពឯកោ និងការសោកសង្រេង។ គាត់មិនគ្រាន់តែបានដឹងថា យើងអាចទុកចិត្តព្រះអង្គបានប៉ុណ្ណោះទេ តែគាត់ក៏បានដកពិសោធន៍នឹងសេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ព្រះអង្គផងដែរ។ ហើយដោយសារគាត់បានទុកចិត្តព្រះបន្ទូលសន្យា ហើយស្តាប់បង្គាប់ព្រះអង្គ នោះជនជាតិចិនរាប់ពាន់នាក់បានថ្វាយជីវិតដល់ព្រះយេស៊ូវ។ បន្ទាប់ពីស្តេចដាវីឌបានដកពិសោធន៍ជាមួយព្រះអម្ចាស់ និងផ្លូវរបស់ព្រះអង្គ ទ្រង់ក៏បានដឹងថា ព្រះអម្ចាស់មានលក្ខណៈសម្បត្តិដែលអាចឲ្យយើងទុកចិត្តបាន។ ទ្រង់ក៏បាននិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក ១៤៥ ជាបទចម្រៀងសរសើរដំកើងព្រះអម្ចាស់ ដែលទ្រង់រកឃើញថា ព្រះអម្ចាស់ល្អ មានសេចក្តីអាណិត ហើយស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះបន្ទូលសន្យា។ ពេលយើងទុកចិត្ត ហើយដើរតាមព្រះអង្គ យើងក៏បានដឹង(ឬបានយល់កាន់តែច្បាស់) ថា…
Read article
អំណោយនៃសំណើច
ព្រះទ្រង់បានធ្វើឲ្យអញសើច ហើយអស់អ្នកណាដែលឮ ក៏នឹងសើចជាមួយនឹងអញដែរ។ លោកុប្បត្តិ ២១:៦ តារាកំប្លែងឈ្មោះ ចន ប្រ៊ែនញ៉ាន(John Branyan) បានមានប្រសាសន៍ថា “យើងមិនបានរកនឹកឃើញភាពកំប្លុកកំប្លែងៗ មកសម្តែងនោះទេ។ ភាពកំប្លុកកំប្លែងទាំងនោះមិនបានកើតចេញពីគំនិតរបស់យើងទេ តែជាការប្រទានមកពីព្រះ ដែលព្រះអង្គបានជ្រាបថា យើងត្រូវការភាពកំប្លែង ក្នុងការធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ជីវិតនេះ។ ព្រោះព្រះអង្គជ្រាបថា យើងនឹងជួបទុក្ខលំបាក។ ព្រះអង្គជ្រាបថា យើងត្រូវមានការតស៊ូ ព្រះអង្គជ្រាបថា … មានបញ្ហាអ្វីខ្លះនឹងកើតឡើង…សំណើចគឺជាអំណោយមកពីព្រះអង្គ”។ ពេលយើងមើលសត្វដែលព្រះទ្រង់បានបង្កើត យើងអាចអស់សំណើច ទោះសត្វនោះមានរូបរាង្គចម្លែក (ដូចសត្វកណ្តុរមានចំពុះដូចសត្វទា) ឬមានអាកប្បកិរិយាកំប្លែងៗ(ដូចសត្វភេដឺរពឹស)។ ព្រះទ្រង់បានបង្កើតសត្វថនិកសត្វ ឲ្យរស់នៅក្នុងទឹកសមុទ្រដូចជាត្រីបាឡែនជាដើម ហើយបង្កើតសត្វបក្សីជើងវែងៗ ដែលមិនអាចហើរកើត។ ព្រះអង្គពិតជាបានបង្កើតសំណើច ហើយដោយសារព្រះអង្គបានបង្កើតយើងឲ្យដូចរូបអង្គទ្រង់ នោះយើងក៏អាចមានសំណើចដ៏រីករាយផងដែរ។ ព្រះគម្ពីរបានចែងអំពីសំណើចដំបូងបំផុត ក្នុងរឿងលោកអ័ប្រាហាំ និងនាងសារ៉ា។ កាលនោះ ព្រះអង្គបានសន្យាថា នឹងប្រទានកូនប្រុសម្នាក់ ដល់ប្តីប្រពន្ធវ័យចំណាស់ពីរនាក់ ដោយមានបន្ទូលថា កូននោះ “គឺជាម្នាក់ដែលនឹងកើតពីឯងមកវិញទេតើ ដែលត្រូវស៊ីមរដករបស់ឯងនោះ”(លោកុប្បត្តិ ១៥:៤) ហើយ “ចូរមើលទៅលើមេឃឥឡូវ ហើយរាប់ផ្កាយចុះ បើឯងអាចនឹងរាប់ទាំងអស់បាន រួចទ្រង់មានព្រះបន្ទូលប្រាប់ថា ពូជឯងនឹងបានដូច្នោះដែរ”(ខ.៥)។ ទីបំផុត…
Read article
ស្រោចទឹកឲ្យរុក្ខជាតិចង្រៃ
តែខ្ញុំប្រាប់ថា ចូរដើរក្នុងព្រះវិញ្ញាណ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងមិនបំពេញសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នាខាងសាច់ឈាមទេ។ កាឡាទី ៥:១៦ ក្នុងរដូវផ្ការីកឆ្នាំនេះ រុក្ខជាតិចង្រៃបានវាយប្រហារមកលើទីធ្លាក្រោយផ្ទះយើង ដូចក្នុងខ្សែភាពយន្តដាយណូស័រអញ្ចឹង។ មានដើមមួយនោះដុះធំណាស់ បានជាខ្ញុំខ្លាចខ្លួនឯងមានរបួស ពេលព្យាយាមដកវាចោល។ ខ្ញុំក៏បានយកប៉ែលមកគាស់វាចោល តែពេលនោះ ខ្ញុំក៏បានឃើញកូនស្រីខ្ញុំកំពុងស្រោចទឹកឲ្យវា។ ខ្ញុំក៏បានលាន់មាត់ថា “ហេតុអ្វីកូនស្រោចទឹកឲ្យរុក្ខជាតិចង្រៃ?” គាត់ក៏បានឆ្លើយតបដោយទឹកមុខញញឹមថា “កូនចង់ដឹងថា វាអាចលូតលាស់ធំបានប៉ុណ្ណា!” រុក្ខជាតិចង្រៃមិនមែនអ្វីដែលយើងមានចេតនាចង់ស្រោចទឹកឲ្យលូតលាស់នោះទេ។ ប៉ុន្តែ ពេលខ្ញុំគិតអំពីរឿងនេះ ខ្ញុំក៏បានដឹងថា ជួនកាលយើងពិតជាស្រោចទឹកឲ្យរុក្ខជាតិចង្រៃក្នុងជីវិតខាងវិញ្ញាណ ដោយបំពេញសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នាខាងសាច់ឈាម ដែលរាំងខ្ទប់ការលូតលាស់របស់យើង។ ក្នុងបទគម្ពីរ កាឡាទី ៥:១៣-២៦ សាវ័កប៉ុលបានធ្វើការប្រៀបធៀបរវាងការរស់នៅដោយសាច់ឈាម ជាមួយនឹងការរស់នៅដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ គាត់បានបង្រៀនថា ការព្យាយាមប្រព្រឹត្តតាមក្រឹត្យវិន័យតែម្យ៉ាង មិនអាចជួយឲ្យជីវិតយើង រួចផុតពីរុក្ខជាតិចង្រៃខាងវិញ្ញាណបានទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ដើម្បីជៀសវាងការស្រោចទឹកឲ្យរុក្ខជាតិចង្រៃនោះ យើងត្រូវ “ដើរក្នុងព្រះវិញ្ញាណ”(ខ.១៦)។ យើងចាំបាច់ត្រូវរៀនអនុវត្តតាមការបង្រៀននេះ អស់មួយជីវិត។ ប៉ុន្តែ ការបង្រៀននេះមានភាពសាមញ្ញងាយស្រួលយល់ត្រង់ចំណុចដែលថា យើងគ្រាន់តែលះបង់សេចក្តីប៉ងប្រាថ្នាខាងសាច់ឈាម តែផ្ទុយទៅវិញ យើងចាំបាច់ត្រូវដើរក្នុងព្រះវិញ្ញាណ ដើម្បីឲ្យបង្កើតផលផ្លែនៃព្រះវិញ្ញាណ ហើយច្រូតកាត់ផលផ្លែនៃជីវិតដែលគោរពប្រតិបត្តិព្រះ(ខ.២២-២៥)។—ADAM R. HOLZ តើផ្នែកណាខ្លះនៃជីវិតខាងវិញ្ញាណរបស់អ្នក មានរុក្ខជាតិចង្រៃ ដែលត្រូវដកចេញ? តើអ្នកអាចចុះចូលនឹងព្រះ ហើយដើរជាមួយព្រះអង្គ…
Read article
ព្រះអង្គល្អ ហើយខ្លាំង
ឯថ្មដែលពួកជាងសង់ផ្ទះបានចោលចេញ នោះបានត្រឡប់ជាថ្មជ្រុងយ៉ាងឯកហើយ។ ទំនុកដំកើង ១១៨:២២ យុវជនម្នាក់បានធ្វើការបម្រើព្រះ ដោយឈោងចាប់និស្សិតមហាវិទ្យាល័យ។ គាត់មានភាពតប់ប្រមល់នៅក្នុងចិត្ត។ គាត់បង្ហាញទឹកមុខច្របូកច្របល់ ពេលដែលខ្ញុំហ៊ានសួរគាត់ថា តើគាត់បានអធិស្ឋានសូមការដឹកនាំពីព្រះ និងសូមជំនួយពីព្រះអង្គឬទេ? គឺអធិស្ឋានឥតឈប់ឈរ ដូចដែលសាវ័កប៉ុលបានបង្រៀន។ យុវជននោះក៏បានឆ្លើយតប ដោយសារភាពថា គាត់មិនដឹងច្បាស់ថា គាត់នៅតែជឿលើការអធិស្ឋាន ឬនៅតែជឿថា ព្រះទ្រង់កំពុងតែស្តាប់គាត់អធិស្ឋានឬអត់ទេ ព្រោះគាត់មើលទៅលោកិយ ឃើញបញ្ហាជាច្រើនដែលហាក់ដូចជាគ្មានដំណោះស្រាយ។ អ្នកដឹកនាំវ័យក្មេងនោះ កំពុងតែបង្កើតការងារបម្រើព្រះ ដោយពឹងអាងកម្លាំងរបស់គាត់ ហើយគួរឲ្យស្តាយណាស់ ដែលគាត់កំពុងតែបរាជ័យ។ ហេតុអ្វី? ព្រោះគាត់កំពុងបដិសេធន៍ព្រះអម្ចាស់។ ព្រះយេស៊ូវគឺជាគ្រឹះនៃពួកជំនុំ ដែលគេបានបដិសេធន៍ដោយរាប់ចាប់ពីសាសន៍របស់ព្រះអង្គ(យ៉ូហាន ១:១១)។ មនុស្សជាច្រើន នៅតែបដិសេធន៍ព្រះអង្គ ក្នុងពេលសព្វថ្ងៃ ដោយមានការពិបាកក្នុងការកសាងជីវិត ការងារ ឬពួកជំនុំ នៅលើគ្រឹះដ៏ទន់ខ្សោយ ដែលជាផែនការ ក្តីស្រមៃ និងការអ្វីផ្សេងទៀតដែលមិនអាចពឹងផ្អែកបាន។ ប៉ុន្តែ មានតែព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើងទេ ដែលជាកម្លាំង និងកំផែងដែលការពារយើង(ទំនុកដំកើង ១១៨:១៤)។ ជាការពិតណាស់ “ឯថ្មដែលពួកជាងសង់ផ្ទះបានចោលចេញ នោះបានត្រឡប់ជាថ្មជ្រុងយ៉ាងឯកហើយ”(ខ.២២)។ ដើម្បីសម្រេចកិច្ចការថ្វាយព្រះអង្គ អ្នកជឿព្រះអង្គត្រូវតែពឹងផ្អែកលើការដឹកនាំ និងជំនួយរបស់ព្រះអង្គ។ ដូចនេះ យើងត្រូវអធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះអង្គថា “ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ…
Read article