កម្លាំងក្នុងភាពកម្សោយ
ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មានព្រះបន្ទូលទៅគេឌានថា ចំនួនមនុស្សដែលនៅជាមួយនឹងឯង មានគ្នាច្រើនពេកណាស់។ ពួកចៅហ្វាយ ៧:២ កាលកូនប្រុសខ្ញុំមានអាយុជិត៣ឆ្នាំ ខ្ញុំត្រូវការព្យាបាលបញ្ហាសុខភាពរបស់ខ្ញុំ ដោយការវះកាត់ ដែលត្រូវចំណាយពេលយ៉ាងហោចណាស់១ខែ ទំរាំតែខ្ញុំជាសះស្បើយ។ មុនពេលខ្ញុំទទួលការវះកាត់ ខ្ញុំបាននឹកស្រមៃថា ខ្លួនខ្ញុំកំពុងគេងនៅលើគ្រែ ខណៈពេលដែលចានប្រឡាក់កំពុងតែគរដូចភ្នំ ដោយគ្មាននរណាជួយលាង។ ខ្ញុំមិនដឹងថា ខ្ញុំអាចថែរក្សាកូនដែលនៅតូច ហើយរពឹសដោយរបៀបណាទេ ហើយក៏មិនដឹងថា ខ្ញុំអាចឈរចម្អិនអាហារ នៅមុខចង្ក្រានដោយរបៀបណាដែរ។ ខ្ញុំមានការបារម្ភអំពីផលវិបាក ដែលភាពកម្សោយរបស់ខ្ញុំ មានមកលើជីវិតរបស់គ្រួសារខ្ញុំ។ ព្រះទ្រង់បានកាត់បន្ថយកម្លាំងទ័ពរបស់លោកគេឌាន ដោយចេតនា មុនពេលកងទ័ពរបស់គាត់ទៅតទល់នឹងពួកសាសន៍ម៉ាឌាន។ ទីមួយ សម្រាប់អ្នកដែលមានការភ័យខ្លាច ព្រះអង្គបើកឲ្យពួកគេដកខ្លួនចេញ។ ពេលនោះ ពួកប្រុសៗ២ម៉ឺន២ពាន់នាក់ បានវិលត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ(ពួកចៅហ្វាយ ៧:៣)។ បន្ទាប់មក ក្នុងចំណោមមនុស្សដែលនៅសល់១ម៉ឺននាក់ មានតែអ្នកដែលបានក្បង់ទឹកនឹងដៃផឹកប៉ុណ្ណោះ ដែលព្រះអង្គឲ្យនៅជាមួយលោកគេឌាន។ ពេលនោះ មានពួកប្រុសៗនៅសល់តែ៣រយនាក់ប៉ុណ្ណោះ តែចំណុចខ្សោយនេះបានរារាំងពួកអ៊ីស្រាអែល មិនឲ្យពឹងផ្អែកលើខ្លួនឯង(ខ.៥-៦) ហើយមិនអាចអួតថា “ពួកគេបានជួយសង្រ្គោះខ្លួនឯង”(ខ.២)។ នៅពេលខ្លះ យើងមានអារម្មណ៍ថា យើងខ្សោះអស់កម្លាំង។ ពេលណារឿងនេះកើតឡើងចំពោះខ្ញុំ ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំត្រូវការព្រះយេស៊ូវខ្លាំងប៉ុណ្ណា។ ព្រះអង្គបានជួយខ្ញុំពីខាងក្នុង ដោយការលើកទឹកចិត្តពីព្រះវិញ្ញាណព្រះអង្គ ហើយជួយខ្ញុំពីខាងក្រៅ តាមរយៈជំនួយរបស់មិត្តភក្តិ និងក្រុមគ្រួសារ។…
Read article
ការប្រោសឲ្យជាដែលស៊ីជម្រៅជាង
ទ្រង់ត្រូវរបួស ដោយព្រោះអំពើរំលងរបស់យើង។ អេសាយ ៥៣:៥ នៅថ្ងៃបុណ្យព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ដែលត្រូវជាថ្ងៃអាទិត្យ ឆ្នាំ២០២០ គេបានបញ្ចាំងរូបចម្លាក់ព្រះគ្រីស្ទជាព្រះអង្គសង្រ្គោះ ក្នុងទីក្រុងរីអូ ដេ ជែនេរ៉ូ ប្រទេសប្រេស៊ីល តាមរបៀបដែលធ្វើឲ្យគេឃើញរូបចម្លាក់នោះ មានសំលៀកបំពាក់ដូចគ្រូពេទ្យ។ ការបង្ហាញរូបចម្លាក់ព្រះយេស៊ូវ ឲ្យមានលក្ខណៈដូចគ្រូពេទ្យ គឺដើម្បីលើកទឹកចិត្តគ្រូពេទ្យ ដែលកំពុងប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងការរាតត្បាតនៃជំងឺកូរ៉ូណា នៅសមរភូមិមុខ។ ការបញ្ចាំងរូបភាពដូចនេះ ក៏បានពិពណ៌នាអំពីព្រះយេស៊ូវ ដែលជាគ្រូពេទ្យដ៏ធំប្រសើរ(ម៉ាកុស ២:១៧)។ ព្រះយេស៊ូវបានប្រោសអ្នកជំងឺជាច្រើនឲ្យជា ក្នុងអំឡុងពេលដែលព្រះអង្គធ្វើព្រះរាជកិច្ចរបស់ព្រះអង្គ នៅលើផែនដី ដែលមានដូចជា លោកបារទីមេ ជាមនុស្សពិការភ្នែក(១០:៤៦-៥២) មនុស្សកើតឃ្លង់(លូកា ៥:១២-១៦) ជនពិការដៃជើង(ម៉ាថាយ ៩:១-៨) ជាដើម។ ព្រះអង្គក៏បានបង្ហាញព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះសុខភាពរបស់អ្នកដើរតាមព្រះអង្គ ដោយការបំបាត់ការស្រេកឃ្លានរបស់ពួកគេ ដោយធ្វើឲ្យអាហារតែបន្តិចក្លាយជាអាហារជាច្រើនបរិបូរ ដើម្បីចម្អែតពួកគេ(យ៉ូហាន ៦:១-១៣)។ ការអស្ចារ្យទាំងនេះបានបើកបង្ហាញព្រះចេស្តា និងសេចក្តីស្រឡាញ់ពិតប្រាកដរបស់ព្រះអង្គ ដល់ពួកបណ្តាជន។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការប្រោសជំងឺដ៏អស្ចារ្យបំផុតរបស់ព្រះអង្គ បានកើតមាន តាមរយៈការសុគត និងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ដូចដែលហោរាអេសាយបានថ្លែងទំនាយ។ គឺដោយសាររបួសរបស់ព្រះយេស៊ូវ នោះយើងបានទទួលការប្រោសឲ្យជាធំបំផុត ឲ្យរួចផុតពីការដាច់ចេញពីព្រះ ដែលជាផលវិបាកនៃបាបយើង(អេសាយ ៥៣:៥)។ ទោះសុខភាពរបស់យើងនៅផែនដីមិនអាចល្អឥតខ្ចោះក៏ដោយ ក៏យើងនៅតែអាចទុកចិត្តថា…
Read article
រត់ទៅរកព្រះយេស៊ូវ
អ្នកទាំង២រត់ទៅជាមួយគ្នា តែសិស្ស១នោះរត់លឿនជាងពេត្រុស បានដល់ផ្នូរមុន។ យ៉ូហាន ២០:៤ ក្នុងការធ្វើដំណើរទៅទីក្រុងប៉ារីស ប៊ែន(Ben) និងមិត្តភក្តិរបស់គាត់បានទៅសារមន្ទីរដ៏ល្បីល្បាញមួយ។ ប៊ែនមិនដែលបានទទួលការបណ្តុះបណ្តាលឲ្យក្លាយជាវិចិត្រករទេ តែគាត់មានការភ្ញាក់ផ្អើល ពេលគាត់មើលផ្ទាំងគំនូរ ដែលមានចំណងជើងថា សាវ័កពេត្រុស និងសាវ័កយ៉ូហាន រត់ទៅផ្នូរ នៅពេលព្រឹកថ្ងៃព្រះអង្គមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ដែលលោកយូជីន បឺនែន(Eugène Burnand)បានគូរ។ ទឹកមុខរបស់សាវ័កពេត្រុស និងសាវ័កយ៉ូហាន និងដៃរបស់ពួកគេ ក្នុងរូបគំនូរនោះ បានបង្កប់អត្ថន័យដ៏ជ្រាលជ្រៅ ដោយអញ្ជើញអ្នកទស្សនាទាំងឡាយ ឲ្យយល់អំពីអារម្មណ៍ដែលសាវ័កទាំងពីរ មាននៅពេលនោះ។ តាមបទគម្ពីរយ៉ូហាន ២០:១-១០ អ្នកទំាងពីរបានរត់ទៅកាន់ផ្នូររបស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលនៅទទេ(ខ.៤)។ ផ្ទាំងគំនូរដ៏ល្អឯកនេះបានឆ្លុះបញ្ចាំង អំពីភាពធ្ងន់ធ្ងរនៃអារម្មណ៍របស់ពួកគេ។ ពួកគេកំពុងរត់ទៅតាមទិសដៅដ៏ត្រឹមត្រូវ ហើយទីបំផុត នៅពេលក្រោយមកទៀត ព្រះយេស៊ូវក៏បានបង្ហាញព្រះអង្គទ្រង់ឲ្យពួកគេបានឃើញ(ខ.១៩-២៩)។ ពួកគេបានទៅរកព្រះយេស៊ូវ គឺមិនខុសពីអ្នកស្វែងរកព្រះយេស៊ូវ នៅសតវត្សរ៍ក្រោយៗទៀត។ ទោះយើងមិនបានទៅមើលផ្នូររបស់ព្រះអង្គដែលនៅទទេ ឬបានឃើញផ្ទាំងគំនូរដ៏ល្អឯក ដោយផ្ទាល់ក៏ដោយ ក៏យើងអាចឃើញដំណឹងល្អយ៉ាងច្បាស់។ ព្រះគម្ពីរបានបណ្តាលចិត្តយើង ឲ្យសង្ឃឹម ស្វែងរក និងរត់ទៅរកព្រះយេស៊ូវ និងទៅរកសេចក្តីស្រឡាញ់ព្រះអង្គ ទោះយើងមានការសង្ស័យ មានសំណួរ និងភាពមិនច្បាស់លាស់ក៏ដោយ។ ក្នុងការប្រារព្ធថ្ងៃបុណ្យព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ សូមយើងនឹកចាំព្រះបន្ទូលព្រះយេស៊ូវ ដែលបានចែងថា…
Read article
ដំណក់ព្រះលោហិត
ទ្រង់កើតទុក្ខជាខ្លាំង បានជាទ្រង់អធិស្ឋានទទូចរឹតតែខ្លាំងឡើង ញើសទ្រង់ក៏ត្រឡប់ដូចជាដំណក់ឈាមដ៏ធំៗ ស្រក់ទៅដី។ លូកា ២២:៤៤ កាលខ្ញុំដើរកាត់តាមកន្លែងដាក់តាំងផ្ទាំងគំនូរ នៅប្រទេសស្កុតឡង់ ខ្ញុំមានការចាប់អារម្មណ៍ចំពោះផ្ទាំងគំនូររូបដើមអូលីវ ដែលវិចិត្រករហូឡង់ ឈ្មោះ វីនសិន វ៉ាន់ ហ្កក(Vincent van Gogh)បានគូរ។ អ្នកប្រវត្តិសាស្រ្តជាច្រើនបានជឿថា ស្នាដៃសិល្បៈនេះ បានទទួលការបណ្តាលចិត្តពីរឿងក្នុងព្រះគម្ពីរ ដែលបានចែងអំពីពេលដែលព្រះយេស៊ូវនៅសួនច្បារកេតសេម៉ានី នៅលើភ្នំដើមអូលីវ។ អ្វីដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំចាប់ចិត្តជាពិសេស នៅលើរូបគំនូរនោះ គឺចំណុចក្រហមតូចមួយ នៅក្នុងចំណោមរូបដើមអូលីវ។ គេបានហៅទីនោះថា ភ្នំដើមអូលីវ ព្រោះមានដើមអូលីវជាច្រើនដុះនៅជើងភ្នំនោះ។ ព្រះយេស៊ូវបានយាងទៅទីនោះ ដើម្បីអធិស្ឋាន នៅយប់ដែលព្រះអង្គមានបន្ទូលថ្លែងទំនាយថា សាវ័កយូដាសនឹងក្បត់ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គមានការឈឺចាប់ក្នុងព្រះទ័យយ៉ាងខ្លាំង ដោយជ្រាបថា ការក្បត់នេះនឹងនាំឲ្យព្រះអង្គសុគតនៅលើឈើឆ្កាង។ ពេលព្រះអង្គអធិស្ឋាន “ទទូចរឹតតែខ្លាំងឡើង ញើសទ្រង់ក៏ត្រឡប់ដូចជាដំណក់ឈាមដ៏ធំៗ ស្រក់ទៅដី”(លូកា ២២:៤៤)។ ការឈឺចាប់របស់ព្រះយេស៊ូវ បានកើតមានក្នុងសួនច្បារនោះ ខណៈពេលដែលព្រះអង្គបានត្រៀមទទួលការឈឺចាប់ និងការបន្ទាបបន្ថោក នៅក្នុងការកាត់ទោសប្រហារជីវិតជាសាធារណៈដ៏អយុត្តិធម៌ ដែលនឹងនាំឲ្យព្រះអង្គហូរព្រះលោហិត នៅលើឈើឆ្កាងរហូតអស់ព្រះជន្ម នៅពេលរសៀលថ្ងៃសុក្រដ៏ប្រសើរនោះ។ ចំណុចពណ៌ក្រហម នៅលើផ្ទាំងគំនូររបស់លោក វ៉ាន ហ្កក បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំថា ព្រះយេស៊ូវត្រូវរងទុក្ខជាច្រើន ហើយត្រូវគេបដិសេធន៍ផង(ម៉ាកុស…
Read article
ការលើកទឹកចិត្តឲ្យបម្រើ
ដូចជាកូនមនុស្សបានមក មិនមែនឲ្យគេបំរើលោកទេ គឺនឹងបំរើគេវិញ។ ម៉ាថាយ ២០:២៨ ដឺអេវីយ៉ុន(DeAvion) មានអាយុតែ១៣ឆ្នាំទេ តែគាត់បានទទួលការលើកទឹកចិត្តឲ្យបម្រើអ្នកដទៃ។ គាត់ និងម្តាយគាត់ បានឮគេចែកចាយរឿង អំពីបុរសម្នាក់ ដែលបានហៅក្មេងៗឲ្យស្ម័គ្រចិត្តកាត់ស្មៅ នៅតែតាមទីធ្លាផ្ទះ៥០កន្លែង ក្នុងអំឡុងពេលសម្រាកវិស្សមកាល នៅរដូវក្តៅ។ ពួកគេបានផ្តោតទៅលើការជួយអតីតយុទ្ធជន ស្រ្តីមេម៉ាយ និងជនពិការ ឬនរណាក៏ដោយ ដែលត្រូវការជំនួយ។ អ្នកបង្កើតកម្មវិធីនេះ(ដែលបានកាត់ស្មៅក្នុងទីធ្លាផ្ទះ៥០កន្លែង ក្នុង៥០រដ្ឋ) បានលើកទឹកចិត្តក្មេងៗឲ្យចូលរួម ក្នុងការបម្រើនេះ ដើម្បីបង្រៀនពួកគេ អំពីសារៈសំខាន់នៃក្រមសីលធម៌ការងារ និងការបម្រើសហគមន៍។ ទោះអាកាសធាតុក្តៅ ហើយក្មេងជំទង់ ដឺអេវីយ៉ុន មានសកម្មភាពផ្សេងទៀតជាច្រើន ដែលអាចធ្វើបាន ក្នុងរដូវក្តៅ ក៏គាត់នៅតែសម្រេចចិត្តបម្រើអ្នកដទៃ ហើយបានបំពេញភារៈកិច្ចរបស់ខ្លួន។ ការលើកទឹកចិត្តឲ្យបម្រើ ក៏មានសម្រាប់អ្នកជឿព្រះយេស៊ូវផងដែរ។ នៅពេលល្ងាច មុនថ្ងៃដែលព្រះយេស៊ូវសុគត សម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ ព្រះអង្គបានសោយអាហារពេលល្ងាច ជាមួយមិត្តសំឡាញ់របស់ព្រះអង្គ(យ៉ូហាន ១៣:១-២)។ ព្រះអង្គបានជ្រាប អំពីទុក្ខវេទនា និងសេចក្តីស្លាប់ ដែលព្រះអង្គនឹងទទួលនៅពេលដ៏ខ្លីខាងមុខ តែព្រះអង្គបានងើបឡើងពីតុអាហារ ហើយក៏បានធ្វើពិធីលៀងជើងឲ្យពួកសាវ័ក(ខ.៣-៥)។ ព្រះអង្គក៏បានមានបន្ទូលថា “ដូច្នេះ បើខ្ញុំ ដែលជាព្រះអម្ចាស់ ហើយជាគ្រូ…
Read article
លើសពីផ្នែកដ៏តូចមួយ
បើអ្នកណាចង់មកតាមខ្ញុំ នោះត្រូវឲ្យលះកាត់ចិត្តខ្លួនឯងចោលចេញ ហើយផ្ទុកឈើឆ្កាងខ្លួនមកតាមខ្ញុំចុះ។ ម៉ាថាយ ១៦:២៤ យើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែត្រូវលះបង់អ្វីមួយ ពេលណាយើងត្រូវផ្លាស់ទៅរស់នៅកន្លែងថ្មី។ តែដើម្បីក្លាយជាអ្នកតាំងទីលំនៅរយៈវែង ក្នុងទីក្រុង Villas Las Estrellas ទ្វីបអង់តាកទិក ដែលមានអាកាសធាតុត្រជាក់ខ្លាំង និងដាច់ស្រយ៉ាល គេត្រូវលះបង់អ្វីមួយ ក្នុងន័យត្រង់តែម្តង។ មន្ទីរពេទ្យដែលនៅជិតបំផុត ស្ថិតនៅចម្ងាយ ១ពាន់គីឡូម៉ែត្រ ដូចនេះ បើមាននរណាម្នាក់រលាកពោះវៀនដុះខ្នែង គាត់នឹងមានបញ្ហាធំមិនខាន។ ដូចនេះ ពលរដ្ឋម្នាក់ៗ ត្រូវឲ្យគេវះកាត់ខ្នែងពោះវៀនចោលជាមុនសិន មុននឹងអាចផ្លាស់ទៅរស់នៅទីនោះ។ នេះជារឿងធ្ងន់ធ្ងរណាស់មែនទេ? តែមិនធ្ងន់ធ្ងរដូចការក្លាយជាពលរដ្ឋនៃនគរព្រះឡើយ។ ដោយសារមនុស្សដើរតាមព្រះយេស៊ូវ ចូលចិត្តធ្វើតាមចិត្តរបស់ខ្លួនឯង មិនមែនតាមព្រះទ័យព្រះអង្គ(ម៉ាថាយ ១៦:២៥-២៧) ព្រះអង្គក៏បានបកស្រាយ អំពីអត្ថន័យនៃការក្លាយជាសាវ័ករបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា “បើអ្នកណាចង់មកតាមខ្ញុំ នោះត្រូវឲ្យលះកាត់ចិត្តខ្លួនឯងចោលចេញ ហើយផ្ទុកឈើឆ្កាងខ្លួនមកតាមខ្ញុំចុះ”(ខ.២៤)។ ការនេះក៏រាប់បញ្ចូលការត្រៀមខ្លួនលះបង់អ្វីៗ ដែលយើងស្រឡាញ់ខ្លាំងជាងព្រះអង្គ និងនគរព្រះអង្គផងដែរ។ ពេលណាយើងលីឈើឆ្កាង គឺយើងប្រកាសថា យើងស្ម័គ្រចិត្តឆ្លងកាត់ការកៀបសង្កត់ពីសង្គម គ្រួសារ និងសូម្បីតែការស្លាប់ក៏ដោយ ដើម្បីព្រះគ្រីស្ទ។ ក្នុងការកាត់ចិត្តខ្លួនឯង និងការលីឈើឆ្កាង យើងក៏ត្រូវស្ម័គ្រចិត្តដើរតាមព្រះអង្គផងដែរ។ នេះជាការដើរតាមការដឹកនាំរបស់ព្រះអង្គ គ្រប់ពេលវេលា ខណៈពេលដែលព្រះអង្គដឹកនាំយើងឲ្យបម្រើ និងធ្វើការលះបង់។…
Read article