បញ្ចាំងពន្លឺព្រះអង្គ
នៅក្នុងទ្រង់មានជីវិត ហើយជីវិតនោះជាពន្លឺនៃមនុស្សលោក។ យ៉ូហាន ១:៤ ដើម្បីឲ្យផ្ទាំងគំនូរពណ៌ប្រេង រូបទេសភាពមានសម្រស់ស្អាត នៅត្រង់ចំណុចភ្លឺ បែបចំណាំងផ្លាត វិចិត្រករ ឈ្មោះអ័មែន ខាប្រេរ៉ា(Armand Cabrera) បានអនុវត្តតាមគោលការណ៍ជាគន្លឹះ ដែលទទួលស្គាល់ថា “ពន្លឺចំណាំងផ្លាតមិនដែលភ្លឺខ្លាំង ដូចប្រភពពន្លឺឡើយ”។ គាត់បានធ្វើការសង្កេតឃើញថា អ្នកដែលទើបតែក្លាយជាវិចិត្រករ ច្រើនតែដាក់ពណ៌ឲ្យភ្លឺពេក នៅត្រង់ចំណុចភ្លឺ។ គាត់ថា “ពន្លឺចំណាំងផ្លាតមានការគួបផ្សំជាមួយចំណុចស្រមោល ហេតុនេះហើយ វាត្រូវតែធ្វើជាជំនួយ គឺមិនមែនប្រជែងនឹងផ្នែកដែលភ្លឺ ក្នុងផ្ទាំងគំនូររបស់វិចិត្រករនោះឡើយ”។ រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីការបង្រៀនក្នុងព្រះគម្ពីរ អំពីព្រះយេស៊ូវ ដែលជាពន្លឺនៃមនុស្សជាតិ (យ៉ូហាន ១:៤)។ លោកយ៉ូហាន បាទីស្ទ “បានមកសំរាប់ជាទីបន្ទាល់ ដើម្បីនឹងធ្វើបន្ទាល់ពីពន្លឺ ប្រយោជន៍ឲ្យមនុស្សទាំងអស់បានជឿ ដោយសារគាត់”(ខ.៧)។ កណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អបានប្រាប់យើងថា “គាត់មិនមែនជាពន្លឺនោះទេ គឺមកគ្រាន់តែនឹងធ្វើបន្ទាល់ពីពន្លឺតែប៉ុណ្ណោះ”(ខ.៨)។ ក្នុងនាមយើងជាគ្រីស្ទបរិស័ទ យើងមិនខុសពីលោកយ៉ូហាន បាទីស្ទឡើយ។ ព្រះទ្រង់បានជ្រើសរើសយើង ឲ្យធ្វើបន្ទាល់ពីពន្លឺរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដល់អ្នកដែលកំពុងរស់នៅ ក្នុងភាពងងឹតនៃលោកិយដែលមិនជឿព្រះ។ នេះជាតួនាទីដ៏សំខាន់របស់យើង ព្រោះអ្នកមិនជឿអាចពិបាកទទួលពន្លឺនៃសិរីល្អដោយផ្ទាល់ពីព្រះអង្គ។ លោកខាប្រេរ៉ាបានបង្រៀនសិស្សរបស់គាត់ថា “ចំណុចអ្វីដែលទទួលពន្លឺដោយផ្ទាល់ពីប្រភពពន្លឺ ក្នុងរូបគំនូរណាមួយ ក្លាយជាទីបញ្ចេញពន្លឺផងដែរ”។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ…
Read article
កុំតាមពួកមានគ្នាច្រើន
កុំឲ្យតាមពួកមានគ្នាច្រើន ដើម្បីប្រព្រឹត្តសេចក្តីអាក្រក់។ និក្ខមនំ ២៣:២ ក្នុងខ្សែភាពយន្តឆ្នាំ១៩៥៧មានចំណងជើងថា “បុរសចងកំហឹង១២នាក់” តួអង្គជាចៅក្រមបាននិយាយថា “មនុស្សម្នាក់បានស្លាប់ ហើយម្នាក់ទៀតរបួសធ្ងន់ មិនដឹងថា ឆ្លងផុតពីសេចក្តីស្លាប់ឬអត់”។ ក្នុងរឿងនេះ គេហាក់ដូចជាមានភស្តុតាងច្រើនលើសលប់ ក្នុងការចោទប្រកាន់យុវជនម្នាក់ ជាជនសង្ស័យ។ តែក្នុងអំឡុងពេលកាត់ក្តី គេក៏បានរកឃើញថា ក្រុមប្រឹក្សាវិនិច្ឆ័យមានកំហុស។ ក្រុមប្រឹក្សាវិនិច្ឆ័យម្នាក់ ក្នុងចំណោមក្រុមប្រឹក្សាវិនិច្ឆ័យទាំង១០នាក់ បានបោះឆ្នោតឲ្យយុវជននោះរួចទោស។ ការជជែកដេញដោលដ៏ក្តៅគគុកក៏បានកើតមាន ដែលក្នុងនោះ គេក៏បានចំអកឲ្យក្រុមប្រឹក្សាវិនិច្ឆ័យរូបនោះ ពេលដែលគាត់បានលើកឡើងអំពីភាពមិនប្រក្រតី នៃចម្លើយរបស់សាក្សី។ ពួកគេក៏បានបញ្ចេញកំហឹងកាន់តែខ្លាំង ហើយគេក៏បានមើលដឹងថា ក្រុមប្រឹក្សាវិនិច្ឆ័យចិត្តអាក្រក់ទាំងនោះ កំពុងតែបង្ហាញចេញនូវចេតនាដែលចង់ឲ្យយុវជននោះស្លាប់ ទោះគាត់គ្មានកំហុសក៏ដោយ។ ទីបំផុត ក្រុមប្រឹក្សាចិត្តអាក្រក់ទាំងនោះក៏បានបោះឆ្នោតម្តងម្នាក់ៗ ឲ្យគាត់រួចទោស។ កាលព្រះទ្រង់ប្រទានព្រះរាជបញ្ជា ដល់រាស្រ្តអ៊ីស្រាអែល ព្រះអង្គបានបង្គាប់ឲ្យពួកគេបង្ហាញចេញនូវចិត្តក្លាហាន ដោយចិត្តស្មោះត្រង់។ គឺដូចដែលព្រះអង្គបានមានបន្ទូលទៅពួកគេថា “កុំឲ្យធ្វើជាទីបន្ទាល់ដល់ពួកក្តីខាងអ្នកណាដែលមានគ្នាច្រើន ដើម្បីនឹងបង្វែរសេចក្តីយុត្តិធម៌ចេញនោះឡើយ”(និក្ខមនំ ២៣:២)។ អ្វីដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍នោះ តុលាការមិនត្រូវ “យល់មុខខាងឯអ្នកក្រក្នុងការក្តីគេដែរ”(ខ.៣) ហើយក៏មិនត្រូវ “បង្វែរសេចក្តីយុត្តិធម៌ ក្នុងរឿងក្តីរបស់អ្នកក្រឲ្យសោះ”(ខ.៦)។ ព្រះជាចៅក្រមដ៏សុចរិត ដែលសព្វព្រះទ័យឲ្យយើងមានភាពស្មោះត្រង់ នៅក្នុងការប្រព្រឹត្តរបស់យើង។ នៅក្នុងរឿងបុរសចងកំហឹងទាំង១២ ក្រុមប្រឹក្សាវិនិច្ឆ័យទី៨ដែលបានបោះឆ្នោតឲ្យយុវជននោះរួចទោស បាននិយាយថា “គាត់ម្នាក់ឯង…
Read article
សេចក្តីស្រឡាញ់ដែលអរសប្បាយ
ដែលប្តីថ្មោងថ្មីមានចិត្តរីករាយចំពោះប្រពន្ធយ៉ាងណា នោះព្រះនៃឯងនឹងមានសេចក្តីរីករាយចំពោះឯងយ៉ាងនោះដែរ។ អេសាយ ៦២:៥ ប្រេនឌិន(Brendan) និងខេធី(Katie) បានមើលមុខគ្នា ដោយទឹកមុខញញឹមស្រស់។ ពេលឃើញក្តីអំណរដ៏បរិសុទ្ធបានលេចឡើងនៅលើផ្ទៃមុខពួកគេ អ្នកប្រហែលមិននឹកស្មានថា ពួកគេបានជួបការពិបាកប៉ុណ្ណា ពេលដែលផែនការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ពួកគេ មានការផ្លាស់ប្តូរជាញឹកញាប់ ដោយសាររដ្ឋបានដាក់បំរាមក្នុងពេលរីករាលដាលនៃជំងឺកូវីត១៩។ ទោះពិធីមង្គលការរបស់ពួកគេ មានសមាជិកគ្រួសារទាំងសង្ខាងតែ២៤នាក់ចូលរួមក៏ដោយ ក៏ក្តីអំណរ និងសន្តិភាព បានបង្ហាញចេញមក តាមរយៈអ្នកទាំងពីរ ខណៈពេលដែលអ្នកទាំងពីរកំពុងសន្យាចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ និងបង្ហាញការដឹងគុណដល់សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ដែលបានទ្រទ្រង់ពួកគេ។ រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីការពិពណ៌នារបស់ហោរាអេសាយ ជាលក្ខណៈប្រៀបប្រដូចអំពីក្តីអំណរដែលគូស្វាមីភរិយាថ្មីមានចំពោះគ្នា ដើម្បីឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីក្តីអំណរ និងសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលព្រះទ្រង់មានចំពោះរាស្រ្តព្រះអង្គ។ ក្នុងការពិពណ៌នាបែបកំណាព្យដ៏ពីរោះ អំពីការប្រោសលោះ ដែលព្រះទ្រង់បានសន្យាថា នឹងប្រទានរាស្រ្តព្រះអង្គ ហោរាអេសាយ បានរំឭកពួកគេថា សេចក្តីសង្រ្គោះដែលព្រះទ្រង់បានប្រទានពួកគេបានឆ្លុះបញ្ចាំង អំពីធាតុពិតនៃការរស់នៅ ក្នុងពិភពលោកដែលប្រេះបែក បានជាព្រះអង្គនឹងប្រទានការកម្សាន្តចិត្តដល់អ្នកដែលមានចិត្តខ្ទេចខ្ទាំ និងក្តីអំណរដល់អ្នកដែលទួញយំ ព្រមទាំងការផ្គត់ផ្គង់សម្រាប់ការខ្វះខាតរបស់រាស្រ្តព្រះអង្គ(អេសាយ ៦១:១-៣)។ ព្រះទ្រង់បានប្រទានជំនួយដល់រាស្រ្តព្រះអង្គ ព្រោះព្រះអង្គនឹងមានសេចក្តីរីករាយចំពោះយើង(៦២:៥)។ ព្រះទ្រង់មានព្រះទ័យរីករាយចំពោះយើង ហើយសព្វព្រះទ័យនឹងមានទំនាក់ទំនងជាមួយយើង។ នេះជាសេចក្តីពិតដែលគួរឲ្យកត់សំគាល់។ សូម្បីតែនៅពេលដែលយើងជួបការលំបាក ដោយសារយើងកំពុងរស់នៅក្នុងលោកិយដែលប្រេះបែក យើងមានព្រះដែលស្រឡាញ់យើង មិនមែនដោយបង្ខំ តែដោយក្តីអំណរ និងសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលស្ថិតស្ថេរអស់កល្ប(ទំនុកដំកើង ១៣៦:១)។—LISA M.…
Read article
តើជាការកាត់ស្រាយ ឬជាសេចក្តីពិត?
ពេលណាយើងមិនយល់ស្របនឹងនរណាម្នាក់ អំពីការបង្រៀនព្រះគម្ពីរ យើងមិនអាចគ្រាន់តែញាក់ស្មា ហើយនិយាយថា “នេះគ្រាន់តែជាការកាត់ស្រាយរបស់អ្នក” នោះទេ។ នៅថ្ងៃនេះ លោកគ្រូ អរ ស៊ី ស្ព្រោល(R.C. Sproul) សូមរំឭកយើងថា ការបម្រើព្រះនៃសេចក្តីពិត គឺរាប់បញ្ចូលការយល់ព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។ អត្ថបទ ខ្ញុំមិនដឹងថា មានពេលប៉ុន្មានដងហើយ ក្នុងជីវិតខ្ញុំ បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានចែកចាយអំពីបទគម្ពីរណាមួយ មានគេនិយាយមកខ្ញុំថា “នេះគ្រាន់តែជាការយល់ឃើញរបស់អ្នក” ឬ “នេះជាការកាត់ស្រាយរបស់អ្នកប៉ុណ្ណោះ”។ រឿងនេះងាយយល់ទេ។ ពេលណាអ្នកនិយាយចេញជាពាក្យសម្ដី ឬពេលណា អ្នកប្រកាន់គោលជំហរ ឬក៏ធ្វើការអះអាង ឬមួយបង្ហាញនូវការប៉ះពាល់ចិត្ត នោះអ្នកច្បាស់ជាកំពុងតែបង្ហាញការយល់ឃើញរបស់អ្នកហើយ។ អ្នកច្បាស់ជាកំពុងតែបង្ហាញនូវការកាត់ស្រាយរបស់អ្នក។ ជាញឹកញាប់ ខ្ញុំឆ្ងល់ថា ពេលគេនិយាយដូចនេះមកកាន់ខ្ញុំ តើគេចង់មានន័យដូចម្តេច។ តើគេកំពុងតែប្រាប់ខ្ញុំថា ដោយសារនេះជាការកាត់ស្រាយរបស់ខ្ញុំ នោះខ្ញុំប្រាកដជានិយាយខុសមែនទេ? ខ្ញុំមិនគិតថា គេកំពុងតែយល់ឃើញដូចនេះទេ។ ខ្ញុំក៏មិនគិតថា គេកំពុងតែបញ្ចេញចារិកកាចដាក់ខ្ញុំ ឬខ្វះការគួរសមចំពោះខ្ញុំ ពេលណាគេនិយាយដូចនេះដាក់ខ្ញុំនោះឡើយ។ តើពួកគេចង់មានន័យដូចម្តេច? ពួកគេប្រហែលចង់មានន័យថា “អ្នកមានការកាត់ស្រាយរបស់អ្នក។ ខ្ញុំមានការកាត់ស្រាយរបស់ខ្ញុំ។ អ្នកផ្សេងទៀតក៏មានការកាត់ស្រាយរបស់គេ។ យើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែមានការកាត់ស្រាយខុសៗគ្នា ទោះគេមិនយល់ស្របគ្នាក៏ដោយ ក៏មិនអីដែរ។ នេះជាការជៀសវាងជម្លោះ”។…
Read article
ពេលទទួលរងសម្ពាធ
ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់កាន់ខាងខ្ញុំៗនឹងមិនខ្លាចអ្វីឡើយ។ ទំនុកដំកើង ១១៨:៦ កាលប៉ុន្មានឆ្នាំមុន មិត្តភក្តិខ្ញុំម្នាក់បានប្រាប់ខ្ញុំ អំពីការភ័យខ្លាច ដែលគាត់មាន ពេលគាត់ព្យាយាមឆ្លងថ្នល់ ដែលមានផ្លូវជាច្រើនប្រសព្វគ្នា។ គាត់ថា គាត់មិនដែលឃើញផ្លូវពិបាកឆ្លងយ៉ាងនេះទេ។ ច្បាប់ដែលគាត់បានរៀន អំពីការឆ្លងផ្លូវ ហាក់ដូចជាមិនមានប្រសិទ្ធភាព។ គាត់មានការភ័យខ្លាចណាស់ បានជាគាត់ឈរនៅជ្រុងផ្លូវ រង់ចាំឡានក្រុង ហើយសុំឲ្យអ្នកបើកឡានក្រុងដឹកគាត់ ទៅផ្លូវម្ខាងទៀត។ គាត់បានចំណាយពេលជាច្រើន ដើម្បីរៀនឆ្លងផ្លូវនោះ មុនពេលគាត់អាចរៀនដើរ និងបើកឡានឆ្លងផ្លូវនោះ ដោយជោគជ័យ។ ការដើរឆ្លងផ្លូវប្រសព្វដ៏គ្រោះថ្នាក់អាចមានភាពស្មុកស្មាញ តែការឆ្លងកាត់បញ្ហាដ៏ស្មុកស្មាញក្នុងជីវិតអាចមានការពិបាកជាងនេះទៀត។ យើងមិនបានដឹងច្បាស់ អំពីស្ថានភាពរបស់អ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក១១៨ តែយើងអាចដឹងថា គាត់កំពុងមានការពិបាក បានជាគាត់ត្រូវអធិស្ឋាន។ គឺដូចដែលគាត់បានពោលថា “ខ្ញុំបានអំពាវនាវដល់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយសេចក្តីវេទនារបស់ខ្ញុំ”(ខ.៥)។ ហើយយើងអាចដឹងច្បាស់ថា គាត់បានទុកចិត្តព្រះអម្ចាស់ ព្រោះគាត់បានថ្លែងថា “ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់កាន់ខាងខ្ញុំៗនឹងមិនខ្លាចអ្វីឡើយ”(ខ.៦)។ យើងមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាច ពេលណាយើងត្រូវផ្លាស់ប្តូរការងារ ឬសាលារៀន ឬក៏ទីលំនៅ។ វាមិនមែនជារឿងចម្លែកទេ។ ការថប់បារម្ភកើតមាន ពេលណាសុខភាពយើងមានការចុះខ្សោយ ទំនាក់ទំនងមានការផ្លាស់ប្តូរ ឬមានការខាតបង់ប្រាក់កាសជាដើម។ តែយើងមិនត្រូវយល់ឃើញថា បញ្ហាប្រឈមទាំងនេះ ជាសញ្ញាបង្ហាញថា ព្រះទ្រង់បានបោះបង់យើងចោលនោះទេ។ ពេលយើងទទួលរងសម្ពាធកាន់តែខ្លាំង ចូរយើងចូលក្នុងព្រះវត្តមានព្រះអង្គកាន់តែញឹកញាប់ ដោយការអធិស្ឋានដ៏ជាប់លាប់។—ARTHUR…
Read article
ភស្តុតាងបញ្ជាក់ថា ព្រះអង្គជាព្រះ
បានចែងទុកតែប៉ុណ្ណេះ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានជឿថា ព្រះយេស៊ូវជាព្រះគ្រីស្ទ គឺជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះពិត។ យ៉ូហាន ២០:៣១ ពេលដែលអ្នកស្រី ដូរីស ខឺន ហ្គូដវីន(Doris Kearns Goodwin) បានសម្រេចចិត្តនិពន្ធសៀវភៅមួយក្បាល អំពីលោកប្រធានាធិបតីអ័ប្រាហាំ លីនខិន(Abraham Lincoln) នាងមានការភ័យខ្លាច ដោយសារការពិតដែលថា មានសៀវភៅ១ម៉ឺន៤ពាន់ក្បាល ដែលគេបាននិពន្ធអំពីប្រធានាធិបតីទី១៦រូបនេះ។ មានសៀវភៅជាច្រើនបាននិពន្ធអំពីគាត់ហើយ តើនៅមានចំណុចអ្វីទៀត ដែលនាងអាចសរសេរអំពីអ្នកដឹកនាំជាទីស្រឡាញ់នេះ? នាងមិនបណ្តោយឲ្យរឿងនេះធ្វើជាឧបសគ្គរារាំងនាងឡើយ។ ទីបំផុត អ្នកស្រីហ្គូដវីនក៏សម្រេចបានការនិពន្ធសៀវភៅ មានចំណងជើងថា គូរប្រជែងមួយក្រុម : អ្នកប្រាជ្ញនយោបាយ អ័ប្រាហាំ លីនខិន។ ទស្សនៈថ្មីៗដែលនាងបានបង្ហាញក្នុងសៀវភៅនេះ អំពីរបៀបនៃការដឹកនាំរបស់លោកលីនខិន បាននាំឲ្យសៀវភៅនេះក្លាយជាសៀវភៅដែលបានទទួលពិន្ទុច្រើនជាងគេ និងត្រូវបានគេលើកមកនិយាយច្រើនជាងគេផងដែរ។ សាវ័កយ៉ូហានបានជួបបញ្ហាប្រឈមដែលខុសពីនេះ កាលគាត់កត់ត្រាអំពីព្រះរាជកិច្ច និងដួងព្រះទ័យរបស់ព្រះយេស៊ូវ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អយ៉ូហាន។ ខចុងក្រោយនៃកណ្ឌគម្ពីរនេះបានចែងថា “មានការជាច្រើនទៀត ដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើដែរ ខ្ញុំស្មានថា បើនឹងសរសេរទុក ដោយលំដាប់តមក នោះលោកីយ៍ទាំងមូលក៏មិនល្មមគ្រាន់ ដើម្បីនឹងដាក់អស់ទាំងសៀវភៅ ដែលត្រូវសរសេរនោះផង”(យ៉ូហាន ២១:២៥)។ ដូចនេះ មានសេចក្តីជាច្រើនទៀត ដែលសាវ័កយ៉ូហានអាចសរសេរក្នុងកណ្ឌគម្ពីរនេះ។ ដូចនេះ ក្នុងការនិពន្ធកណ្ឌគម្ពីរនេះ…
Read article