ព្រះទ្រង់បានហៅយើងថា កូនព្រះអង្គ
១យ៉ូហាន ៣:១-៣ មើល សេចក្តីស្រឡាញ់យ៉ាងណាហ្ន៍ ដែលព្រះវរបិតាបានផ្តល់មកយើងរាល់គ្នា ឲ្យយើងបានហៅថាជាកូនរបស់ព្រះដូច្នេះ។ ១យ៉ូហាន ៣:១ បន្ទាប់ពីលោកស័រមិន ស្មីត(Sherman Smith) បានជ្រើសរើសលោកដេលិន មែកឃូឡូ(Deland McCullough) ចូលប្រកួតកីឡាបាល់ទាល់អាមេរិក ឲ្យសកលវិទ្យាល័យម៉ៃអាមី គាត់ក៏បានចាប់ផ្តើមអាណិតស្រឡាញ់លោកដេលិន ហើយបានក្លាយជាឪពុកដ៏ល្អដែលដេលិនមិនធ្លាប់មាន។ លោកដេលិនមានការស្ញប់ស្ញែងចំពោះលោកស័រមិនយ៉ាងខ្លាំង ហើយមានបំណងចង់យកតម្រាប់តាមលោកស័រមិន។ ប៉ុន្មានទសវត្សរ៍ក្រោយមក លោកដេលិនក៏បានស្វែងរកម្តាយបង្កើតរបស់គាត់ ហើយម្តាយគាត់ក៏បានធ្វើឲ្យគាត់មានការភ្ញាក់ផ្អើល ដោយប្រាប់គាត់ថា ឪពុកបង្កើតរបស់គាត់ឈ្មោះស័រមិន ស្មីត។ លោកគ្រូបង្វឹកស្មីតមានការភ្ញាក់ផ្អើល ពេលដែលបានដឹងថា ខ្លួនមានកូនប្រុសបង្កើតម្នាក់ ហើយដេលិនក៏បានការភ្ញាក់ផ្អើលពេលដែលបានដឹងថា តាមពិត បុរសដែលបានធ្វើជាគំរូឪពុកសម្រាប់គាត់ គឺជាឪពុកបង្កើតរបស់គាត់។ ពេលពួកគេជួបគ្នាលើកក្រោយ លោកស័រមិន ក៏បានឱបលោកដេលិន ហើយក៏បានហៅគាត់ថា កូនប្រុសរបស់គាត់។ នេះជាលើកទីមួយ ដែលលោកដេលិនបានឮពាក្យនេះពីឪពុករបស់គាត់។ គាត់បានដឹងថា លោកស័រមិនប្រើពាក្យនេះ ដោយមោទនភាព ដូចនេះ គាត់មានចិត្តរីករាយក្រៃលែង។ យើងក៏គួរតែមានចិត្តរីករាយក្រៃលែង ចំពោះសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ឥតខ្ចោះ របស់ព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ផងដែរ។ សាវ័កយ៉ូហានបានបង្រៀនយើងថា “មើល សេចក្តីស្រឡាញ់យ៉ាងណាហ្ន៍ ដែលព្រះវរបិតាបានផ្តល់មកយើងរាល់គ្នា ឲ្យយើងបានហៅថាជាកូនរបស់ព្រះដូច្នេះ”(១យ៉ូហាន ៣:១)។ យើងក៏មានការភ្ញាក់ផ្អើលដូចលោកដេលិនផងដែរ…
Read article
ព្រះអង្គស្រង់យើងចេញពីភក់ស្អិត
ទំនុកដំកើង ៤០:១-៤ ទ្រង់បានស្រង់ខ្ញុំចេញពីអន្លង់គួរស្បើម ឲ្យរួចពីភក់ស្អិត ក៏ដាក់ជើងខ្ញុំលើថ្មដា ព្រមទាំងតាំងជំហានខ្ញុំឲ្យខ្ជាប់ខ្ជួន។ ទំនុកដំកើង ៤០:២ កាលលោកជេក ម៉ាណា(Jake Manna) កំពុងដំឡើងផ្ទាំងសូឡា ក្នុងការដ្ឋានរបស់គាត់ គាត់ក៏បានទទួលដំណឹងថា មានក្មេងស្រីអាយុ៥ឆ្នាំម្នាក់បាត់ខ្លួន។ ខណៈពេលដែលអ្នកជិតខាងបានស្វែងរកក្មេងស្រីនោះ នៅតាមបន្ទប់ដាក់រថយន្ត និងទីធ្លាផ្ទះ លោកម៉ាណាក៏បានចេញទៅតាមផ្លូវមួយ ឆ្ពោះទៅរកតំបន់ព្រៃឈើនៅក្បែរនោះ ហើយក៏បានរកឃើញក្មេងស្រីកំពុងវង្វេងម្នាក់ឯង នៅក្នុងព្រៃលិចទឹកត្រឹមចង្កេះ។ គាត់ក៏បានលុយទឹក ដែលមានភក់ជាប់ស្អិតយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្នទៅរកនាង ហើយបានស្រង់នាងចេញពីស្ថានភាពដ៏ពិបាកនោះ។ គាត់ក៏បាននាំនាងត្រឡប់ទៅម្តាយរបស់នាង ទាំងខោអាវនៅសើម ដោយសុវត្ថិភាព។ ម្តាយរបស់នាងមានការដឹងគុណចំពោះគាត់យ៉ាងខ្លាំង។ ស្តេចដាវីឌក៏បានដកពិសោធន៍នឹងការជួយសង្គ្រោះ ឲ្យរួចពីគ្រោះថ្នាក់ ដូចក្មេងស្រីនោះផងដែរ។ ក្នុងបទទំនុកដំកើង ដែលទ្រង់បានច្រៀងថ្វាយព្រះអម្ចាស់ ទ្រង់បានរង់ចាំដោយការអត់ធ្មត់ ចំពោះការឆ្លើយតបរបស់ព្រះអម្ចាស់ ចំពោះការស្រែកសូមក្តីមេត្តារបស់ទ្រង់(ទំនុកដំកើង ៤០:១)។ ហើយព្រះអម្ចាស់ក៏បានឆ្លើយតប និងយាងចូលមកជិតទ្រង់ ដោយយកព្រះទ័យទុកដាក់យ៉ាងជិតស្និទ្ធចំពោះសម្លេងស្រែករបស់ស្តេចដាវីឌសូមជំនួយ ហើយក៏បានឆ្លើយតប ដោយសង្គ្រោះទ្រង់ឲ្យរួចកាលៈទេសៈដ៏ពិបាក ប្រៀបដូចជា “អន្លង់គួរស្បើម ឲ្យរួចពីភក់ស្អិត”(ខ.២) ដោយប្រទានកន្លែងឈរដ៏រឹងមាំ សម្រាប់ជីវិតរបស់ស្តេចដាវីឌ។ ដោយសារទ្រង់បានទទួលការស្រោចស្រង់ចេញពីភក់ស្អិតនៃជីវិត ទ្រង់មានព្រះទ័យកាន់តែចង់ច្រៀងសរសើរដំកើងព្រះអម្ចាស់ ហើយទុកចិត្តព្រះអម្ចាស់នៅពេលអនាគត ហើយចែកចាយរឿងរបស់ព្រះអម្ចាស់ដល់អ្នកដទៃ(ខ.៣-៤)។ ពេលណាជីវិតរបស់យើងជួបបញ្ហាប្រឈម ដែលមានដូចជាទុក្ខលំបាកផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុ បញ្ហាទំនាក់ទំនងប្តីប្រពន្ធ…
Read article
បញ្ចេញពន្លឺនៃព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ
ម៉ាថាយ ៥:១៤-១៦ អ្នករាល់គ្នាជាពន្លឺនៃលោកីយ៍ ឯទីក្រុងណាដែលនៅលើភ្នំ នោះលាក់មិនកំបាំងទេ។ ម៉ាថាយ ៥:១៤ បន្ទាប់ពីខ្ញុំមានការប៉ះទង្គិចគ្នាជាមួយម្តាយខ្ញុំ ទីបំផុតគាត់ក៏បានព្រមទៅជួបខ្ញុំ។ ខ្ញុំត្រូវធ្វើដំណើរចេញពីផ្ទះ ដោយចំណាយពេលជាង២ម៉ោង។ តែពេលខ្ញុំទៅដល់ ខ្ញុំក៏បានដឹងថា គាត់បានចាកចេញ មុនពេលខ្ញុំមកដល់។ ខ្ញុំក៏បានសរសេរសារផ្ញើទៅគាត់ ទាំងកំហឹង។ តែមុនពេលខ្ញុំផ្ញើ ខ្ញុំក៏បានកែសម្រួលពាក្យពេចន៍របស់ខ្ញុំ បន្ទាប់ពីបានទទួលការប៉ះពាល់ចិត្តពីព្រះអង្គ ឲ្យឆ្លើយតបចំពោះគាត់ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់។ បន្ទាប់ពីម្តាយខ្ញុំបានអានសារដែលខ្ញុំបានកែសម្រួលនោះហើយ គាត់ក៏បានទូរស័ព្ទមកខ្ញុំ។ គាត់ប្រាប់ខ្ញុំថា ខ្ញុំមានការផ្លាស់ប្តូរខុសពីមុន។ ព្រះទ្រង់បានប្រើសារដែលខ្ញុំបានសរសេរនៅថ្ងៃនោះ ដើម្បីនាំម្តាយខ្ញុំ ឲ្យចោទសួរខ្ញុំអំពីព្រះយេស៊ូវ ហើយទីបំផុត គាត់ក៏បានទទួលជឿព្រះអង្គជាព្រះអង្គសង្គ្រោះផ្ទាល់ខ្លួន។ ក្នុងបទគម្ពីរម៉ាថាយ ជំពូក៥ ព្រះអង្គបានបញ្ជាក់ថា សិស្សរបស់ព្រះអង្គជាពន្លឺនៃលោកិយ(ខ.១៤)។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា ចូរឲ្យពន្លឺរបស់អ្នករាល់គ្នា បានភ្លឺនៅមុខមនុស្សលោកយ៉ាងនោះដែរ ដើម្បីឲ្យគេឃើញការល្អ ដែលអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្ត រួចសរសើរដំកើង ដល់ព្រះវរបិតានៃអ្នករាល់គ្នាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌”(ខ.១៦)។ ពេលណាយើងទទួលជឿព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង យើងទទួលអំណាចនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ព្រះអង្គកែប្រែយើង ដើម្បីឲ្យយើងអាចធ្វើជាស្មរបន្ទាល់ដ៏ភ្លឺចិញ្ចែងនៃសេចក្តីពិត និងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គ នៅកន្លែងណាដែលយើងទៅដល់។ ដោយអំណាចនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ យើងអាចធ្វើជាពន្លឺនៃសេចក្តីសង្ឃឹម និងសន្តិភាព ដោយអំណរ ដោយមានលក្ខណៈកាន់តែដូចព្រះយេស៊ូវជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ពេលនោះ…
Read article
មនុស្សម្នាក់ៗសុទ្ធតែថ្វាយបង្គំអ្វីមួយ
កិច្ចការ ១៧:២៤-៣២ ឱពួកអ្នកនៅក្រុងអាថែនអើយ ក្នុងការទាំងអស់ខ្ញុំយល់ឃើញថា អ្នករាល់គ្នាឧស្សាហ៍ខ្នះខ្នែងកាន់សាសនាណាស់។ កិច្ចការ ១៧:២២ កាលពីពេលថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានទៅលេងទីក្រុងអាថែន ប្រទេសក្រិក។ ខ្ញុំបានដើរមើលកន្លែងទីប្រជុំជនបុរាណ ជាទីផ្សារ ដែលកាលសម័យមុន ពួកទស្សនវិទូធ្លាប់ឈរបង្រៀន ហើយអ្នកក្រុងអាថែនធ្លាប់ថ្វាយបង្គំព្រះ ហើយខ្ញុំក៏បានឃើញអាសនារបស់ព្រះអាប៉ូឡូ និងព្រះហ្ស៊ូស នៅក្រោមម្លប់នៃព្រះវិហារអាក្រូប៉ូលិស ដែលធ្លាប់មានរូបចម្លាក់ព្រះនាងអាធីណាឈរ នៅទីនោះ។ សព្វថ្ងៃនេះ យើងមិនថ្វាយបង្គំព្រះអាប៉ូឡូ ឬព្រះហ្ស៊ូសទៀតទេ តែសង្គមមនុស្ស នៅតែបន្តថ្វាយបង្គំរូបព្រះ ឬព្រះក្លែងក្លាយ មិនចាញ់សម័យមុនឡើយ។ អ្នកនិពន្ធរឿងប្រលោមលោក ឈ្មោះ ដេវីឌ ហ្វូស្ទ័រ វ័រលេស(David Foster Wallace) បានដាស់តឿនថា “មនុស្សម្នាក់ៗសុទ្ធតែថ្វាយបង្គំអ្វីមួយ។ បើអ្នកថ្វាយបង្គំលុយ និងទ្រព្យសម្បត្តិ … អ្នកនឹងមិនដែលមានអារម្មណ៍ស្កប់ស្កល់ឡើយ … បើអ្នកថ្វាយបង្គំរូបកាយ និងសម្រស់របស់អ្នក … អ្នកនឹងមិនចេះស្កប់ចិត្តនឹងសម្រស់ខ្លួនឯងដែរ .. បើអ្នកថ្វាយបង្គំចំណេះដឹង … អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនឯងល្ងង់មិនខាន”។ យុគសម័យរបស់មនុស្សដែលមិនជឿព្រះ នៅតែមានរូបព្រះរបស់ខ្លួនសម្រាប់ថ្វាយបង្គំ ហើយវាមិនមែនជារឿងចម្លែកទេ។ កាលសាវ័កប៉ុលទៅមើលទីប្រជុំជននៅទីក្រុងអាថែន គាត់បានប្រកាសប្រាប់ហ្វូងមនុស្សនៅទីនោះថា…
Read article
កម្លាំងនៅក្នុងភាពកម្សោយ
ជាញឹកញាប់ យើងបានចំណាយពេលព្យាយាមជម្នះ ឬលាក់បាំងភាពកម្សោយរបស់យើង។ ប៉ុន្តែ ចុះបើសិនជា ភាពកម្សោយរបស់យើង គឺជាកន្លែងដែលព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងប្រើ ដើម្បីបង្ហាញអំណាចចេស្តាព្រះអង្គ ក្នុងជីវិតយើង តើយើងនឹងឱបក្រសោបយកភាពកម្សោយរបស់យើងឬទេ? មានតែព្រះគម្ពីរប៊ីបប៉ុណ្ណោះ ដែលបានលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យពិសោធន៍អំណាចចេស្តាព្រះអង្គ តាមរយៈភាពកម្សោយរបស់យើង ដោយការស្កប់ចិត្ត និងទុកចិត្តលើអំណាចចេស្តា និងកម្លាំងរបស់ព្រះអង្គ ដែលពិតជាអាចកែប្រែជីវិតយើង ឲ្យផ្លាស់ប្រែ កាន់តែមានលក្ខណដូចព្រះគ្រីស្ទ។ ដើម្បីស្វែងយល់បន្ថែម សូមទាញយក ឬdownload សៀវភៅនេះ ដោយឥតគិតថ្លៃ។
Read article
ជំនួយសម្រាប់ឪពុកម្តាយ ដែលកូនមានបញ្ហាក្នុងការសិក្សា
ដោយសារឪពុកម្តាយជំរុញឲ្យកូនខិតខំរៀនច្រើនពេក ក្មេងៗជាច្រើនមានពេលតិចតួច សម្រាប់លេង ឬសម្រាក។ ពួកគេក្រចូលគេង មានកិច្ចការសាលាច្រើនពេក និងកិច្ចការបន្ថែមទៀត ដែលឪពុកម្តាយពួកគេបានដាក់ឲ្យធ្វើ។ ប៉ុន្តែ ឪពុកម្តាយជាច្រើនបាននិយាយថា ពួកគេកំពុងតែឲ្យកូនរៀនច្រើនយ៉ាងនេះ គឺដោយសារកូនរបស់ពួកគេ កំពុងតែចម្រើនវ័យធំឡើង ក្នុងបរិយ៉ាកាសប្រកួតប្រជែងខ្លាំង។ តើពួកគេត្រូវមានការខិតខំខ្លាំងយ៉ាងនេះឬ? ក្នុងនាមជាឪពុកម្តាយដែលជាគ្រីស្ទបរិស័ទ តើព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងធ្វើដូចម្តេច ចំពោះការសិក្សារបស់កូន? ដើម្បីស្វែងយល់បន្ថែម សូមទាញយកសៀវភៅនេះ ដោយឥតគិតថ្លៃ។
Read article