ការសោកសង្រេង និងការអរព្រះគុណព្រះ
ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានប្រទានមក ហើយទ្រង់ក៏បានដកយកទៅវិញ សូមឲ្យព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ាបានព្រះពរចុះ។ យ៉ូប ១:២១ ក្រោយពេលដែលម្តាយខ្ញុំលាចាកលោក ដោយសារជំងឺមហារីក មិត្តភក្ដិរបស់គាត់ម្នាក់ដែលជាអ្នកជំងឺមហារីក បានដើរមករកខ្ញុំ។ គាត់ក៏បាននិយាយប្រាប់ខ្ញុំទាំងខ្សឹកខ្សួលថា “ម្តាយរបស់ក្មួយមានចិត្តសប្បុរស ចំពោះមីងណាស់។ មីងសោកស្តាយណាស់ ដែលគាត់បានលាកចាកលោក…តែអ្នកដែលគួរស្លាប់មិនមែនគាត់ទេ”។ ខ្ញុំក៏បានប្រាប់គាត់ថា “ម្តាយខ្ញុំស្រឡាញ់មីង។ ពួកខ្ញុំបានអធិស្ឋានសូមព្រះអង្គអនុញ្ញាតឲ្យមីងរស់បានយូរ ហើយបានឃើញកូនៗរបស់មីង ចម្រើនវ័យធំឡើង”។ ខ្ញុំកាន់ដៃគាត់ ហើយយំជាមួយគាត់ ដោយទូលសូមព្រះអង្គជួយគាត់ ឲ្យមានសន្តិភាពក្នុងចិត្ត ក្នុងពេលសោកសង្រេងនេះ។ ខ្ញុំក៏បានអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលបានឲ្យជំងឺគាត់មានភាពធូរស្បើយឡើងវិញ បានជាគាត់អាចបន្តបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ដល់ស្វាមី និងកូនប្រុសទាំងពីរដែលកំពុងចម្រើនវ័យធំឡើង។ ព្រះគម្ពីរបានបង្ហាញអំពីភាពចម្រុះគ្នានៃការសោកសង្រេងរបស់លោកយ៉ូប នៅពេលដែលគាត់បាត់បង់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាង រាប់បញ្ចូលទាំងកូនៗគាត់ផងដែរ។ លោកយ៉ូបបានកាន់ទុក្ខ ហើយក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះ(យ៉ូប ១:២០)។ ដោយចិត្តដែលប្រេះបែក តែមានសង្ឃឹម គាត់ក៏បានចុះចូលចំពោះព្រះ និងបង្ហាញចេញនូវការដឹងគុណ ដោយប្រកាសថា “ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានប្រទានមក ហើយទ្រង់ក៏បានដកយកទៅវិញ សូមឲ្យព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ាបានព្រះពរចុះ”(ខ.២១)។ ក្នុងអំឡុងពេលដែលគាត់មានការតស៊ូកាន់តែខ្លាំង ក្នុងការសោកសង្រេង ហើយព្រះកំពុងស្អាងជីវិតគាត់ឡើងវិញ គាត់បានទទួលស្គាល់ ហើយថែមទាំងអរសប្បាយ ក្នុងអំណាចដែលព្រះទ្រង់មាន មកលើស្ថានភាពល្អ និងស្ថានភាពអាក្រក់។ ព្រះទ្រង់ជ្រាបថា យើងឆ្លងកាត់ និងជម្នះទុក្ខលំបាកក្នុងអារម្មណ៍ តាមរបៀបជាច្រើន។ ព្រះអង្គអញ្ជើញយើង…
Read article
ចិត្តដែលមានការសម្រាកពិតប្រាកដ
ឱព្រះអង្គអើយ ទ្រង់ជាព្រះនៃទូលបង្គំ ទូលបង្គំនឹងស្វែងរកទ្រង់អស់ពីចិត្ត ព្រលឹងទូលបង្គំស្រេករកទ្រង់។ ទំនុកដំកើង ៦៣:១ សត្វឆ្កែមួយក្បាលឈ្មោះបុបប៊ី(Bobby) បានវង្វេងចេញពីម្ចាស់វា ខណៈពេលដែលពួកគេកំពុងធ្វើដំណើរកម្សាន្តជាលក្ខណៈគ្រួសារជាមួយវា ក្នុងតំបន់មួយ ស្ថិតនៅចម្ងាយ ៣ពាន់គីឡ៉ូម៉ែត្រពីផ្ទះរបស់ពួកគេ។ ក្រុមគ្រួសារមួយនេះបានព្យាយាមស្វែងរកសត្វចិញ្ចឹមជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្លួន គ្រប់ទីកន្លែង តែត្រូវត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ដោយគ្មានវាទៅជាមួយ។ ៦ខែក្រោយមក ពេលដែលរដូវរងាជិតដល់ទីបញ្ចប់ រឿងដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលបានកើតមានឡើង នៅពេលដែលឆ្កែមួយក្បាលនេះ បានបង្ហាញខ្លួននៅមាត់ទ្វារផ្ទះរបស់ពួកគេ នៅទីក្រុងស៊ីវើតុន រដ្ឋអូរីហ្គិន។ វាបានធ្វើដំណើរដ៏វែងឆ្ងាយ និងគ្រោះថ្នាក់ កាត់តាមទន្លេ វាលខ្សាច់ តំបន់ភ្នំដែលគ្របដណ្តប់ដោយព្រឹលទឹកកក ដោយរកឃើញផ្លូវទៅផ្ទះ ទៅរកមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់វា។ ការធ្វើដំណើរដ៏អស្ចារ្យរបស់សត្វឆ្កែបុបប៊ី បានបណ្តាលចិត្តមនុស្សជាច្រើន ឲ្យនិពន្ធសៀវភៅរឿង និងផលិតខ្សែភាពយន្ត ហើយគេថែមទាំងគូររូបវានៅលើជញ្ជាំង ក្នុងទីក្រុងរបស់វាផងដែរ។ ការប្តូរផ្តាច់របស់វា បាននាំឲ្យយើងមានចិត្តស្ញប់ស្ញែងណាស់។ តែព្រះទ្រង់បានដាក់ការស្រេកឃ្លានដែលជ្រាលជ្រៅជាងនេះទៀត ក្នុងចិត្តយើង។ លោកអូហ្គូស្ទីន ដែលជាទេវវិទូនៅសម័យបុរាណ បានពិពណ៌នាយ៉ាងដូចនេះថា “ព្រះអង្គបានបង្កើតយើងខ្ញុំមក សម្រាប់ព្រះអង្គទ្រង់ ហើយចិត្តយើងខ្ញុំមិនអាចសម្រាកឡើយ ទាល់តែយើងខ្ញុំបានសម្រាកក្នុងព្រះអង្គ”។ ស្តេចដាវីឌក៏បានបង្ហាញចេញនូវចិត្តដែលស្រេកឃ្លាននេះ ខណៈពេលដែលទ្រង់កំពុងលាក់ខ្លួន ពីមនុស្សដែលតាមសម្លាប់ទ្រង់ ក្នុងវាលរហោស្ថាន នៃស្រុកយូដា ដោយទ្រង់អធិស្ឋានថា “ឱព្រះអង្គអើយ ទ្រង់ជាព្រះនៃទូលបង្គំ…
Read article
ធ្វើតេស្តដោយឆ្លុះកញ្ចក់មើល
តែអ្នកណាដែលពិនិត្យមើលក្នុងក្រឹត្យវិន័យដ៏គ្រប់លក្ខណ៍ គឺជាក្រឹត្យវិន័យខាងឯសេរីភាព ហើយក៏ជាប់ចិត្តចំពោះ… អ្នកនោះនឹងមានពរក្នុងគ្រប់ទាំងការដែលខ្លួនធ្វើទាំងប៉ុន្មាន។ យ៉ាកុប ១:២៥ អ្នកជំនាញផ្នែកចិត្តសាស្ត្របានធ្វើតេស្ត អំពីការស្គាល់ខ្លួនឯង ដោយសួរក្មេងៗថា “តើនរណានៅក្នុងកញ្ចក់?” តាមធម្មតា ក្មេងដែលមានអាយុក្រោម១៨ខែ មិនស្គាល់រូបខ្លួនឯង នៅក្នុងកញ្ចក់ឆ្លុះមុខនោះឡើយ។ តែពេលដែលក្មេងៗលូតលាស់កាន់តែធំ ពួកគេកំពុងតែមើលរូបខ្លួនឯង នៅក្នុងកញ្ចក់ឆ្លុះមុខ។ ការស្គាល់ខ្លួនឯង ជាកំណត់សំគាល់ដ៏សំខាន់ នៃការលូតលាស់ និងមានភាពពេញវ័យដ៏ល្អ។ ការនេះក៏សំខាន់ចំពោះការលូតលាស់របស់អ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ ផងដែរ។ សាវ័កយ៉ាកុបបានលើកឡើង អំពីការឆ្លុះកញ្ចក់មើលមុខខ្លួនឯងផងដែរ។ កញ្ចក់ គឺជា “ព្រះបន្ទូលនៃសេចក្តីពិត” មកពីព្រះ(យ៉ាកុប ១:១៨)។ ពេលណាយើងអានព្រះគម្ពីរ តើយើងមើលឃើញអ្វី? ពេលយើងអានខគម្ពីរដែលនិយាយអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការបន្ទាបខ្លួន តើយើងមើលឃើញខ្លួនយើងមានសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការបន្ទាបខ្លួនឬទេ? ពេលយើងអានព្រះរាជបញ្ជារបស់ព្រះ តើយើងឃើញថា ខ្លួនយើងបានប្រព្រឹត្តតាមព្រះរាជបញ្ជារបស់ព្រះអង្គហើយឬនៅ? ពេលយើងពិនិត្យមើលចិត្តខ្លួនឯង ហើយពិនិត្យមើលការប្រព្រឹត្តរបស់យើង ព្រះគម្ពីរអាចជួយយើងឲ្យដឹងថា ការប្រព្រឹត្តរបស់យើងមានភាពសមស្របតាមបំណងព្រះទ័យ ដែលព្រះទ្រង់មានសម្រាប់យើងឬទេ ពុំនោះទេ តើយើងត្រូវស្វែងរកការប្រែចិត្ត និងការផ្លាស់ប្រែដែរឬទេ។ កណ្ឌគម្ពីរយ៉ាកុបបានដាស់តឿនយើងថា “ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តតាមព្រះបន្ទូលទៅ កុំឲ្យគ្រាន់តែស្តាប់ប៉ុណ្ណោះ ហើយបញ្ឆោតខ្លួនវិញ”(ខ.២២) ដោយភ្លេចព្រះបន្ទូលដែលយើងបានអាននោះឡើយ។ ព្រះគម្ពីរបានផ្តល់ឲ្យយើងនូវក្បួនសម្រាប់រស់នៅ ដោយប្រាជ្ញា ស្របតាមផែនការព្រះ។…
Read article
ព្រះគុណដ៏សុភាពរបស់ព្រះ
ព្រមទាំងមានចិត្តសុភាព ហើយស្លូតបូតគ្រប់ជំពូកទាំងអត់ធ្មត់ ហើយទ្រាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយស្រឡាញ់។ អេភេសូរ ៤:២ កវីកំណាព្យឈ្មោះ អ៊ែមម្លី ឌីកឃិនសិន(Emily Dickinson) បានសរសេរថា “ចូរយើងនិយាយប្រាប់សេចក្តីពិតគ្រប់យ៉ាង តែនិយាយ ដោយចិត្តសុភាព”។ គាត់លើកឡើងថា មូលហេតុដែលគាត់សរសេរដូចនេះ គឺដោយសារសេចក្តីពិត និងសិរីល្អរបស់ព្រះ “មានពន្លឺភ្លឺខ្លាំងណាស់” បានជាមនុស្សមិនអាចយល់ ឬទទួលទាំងអស់ ក្នុងពេលតែមួយបានឡើយ ដូចនេះ យកល្អ យើងត្រូវទទួល ហើយចែកចាយព្រះគុណ និងសេចក្តីពិតរបស់ព្រះ ដោយចិត្តសុភាព។ ព្រោះ “មនុស្សត្រូវទទួលសេចក្តីពិត បន្តិចម្តងៗ ពុំនោះទេ ពួកគេនឹងខ្វាក់ភ្នែកមិនខាន”។ រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីការបង្រៀនរបស់សាវ័កប៉ុល ក្នុងបទគម្ពីរអេភេសូរ ជំពូក៤ ដែលបានជំរុញអ្នកជឿទាំងឡាយ ឲ្យមាន “ចិត្តសុភាព ហើយស្លូតបូតគ្រប់ជំពូកទាំងអត់ធ្មត់ ហើយទ្រាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយស្រឡាញ់”(ខ.២)។ គាត់បានពន្យល់ថា របៀបដែលព្រះគ្រីស្ទបានធ្វើសម្រាប់យើង ដោយព្រះគុណទ្រង់ គឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃភាពសំឡូត និងការទ្រាំទ្រ ដែលយើងមានចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។ នៅក្នុងការប្រសូតរបស់ព្រះអង្គ(ខ.៩-១០) ព្រះអង្គបានបង្ហាញព្រះអង្គទ្រង់ តាមរបៀបដ៏ស្ងាត់ស្ងៀម និងសុភាព ដើម្បីឲ្យមនុស្សទទួលជឿព្រះអង្គ។ ហើយព្រះអង្គនៅតែបន្តបង្ហាញព្រះអង្គទ្រង់…
Read article
មើលទៅផលផ្លែ
អ្នករាល់គ្នានឹងស្គាល់គេបាន ដោយសារផលគេបង្កើត។ ម៉ាថាយ ៧:១៦ នៅសហរដ្ឋអាមេរិក កម្មវិធី “ប្រាប់ការពិត” ជាកម្មវិធីទូរទស្សន៍មួយ ដែលក្នុងនោះ គេតម្រូវឲ្យអ្នកមានឈ្មោះល្បី៤នាក់ សួរសំណួរទៅកាន់មនុស្សបីនាក់ ដែលសុទ្ធតែបានអះអាងថា ខ្លួនជាបុគ្គលតែមួយ។ ជាការពិតណាស់ ក្នុងចំណោមអ្នកទាំង៣នោះ មានពីរនាក់ជាមនុស្សក្លែងខ្លួន តែអ្នកទាំងបួនត្រូវមើលឲ្យដឹងថា នរណាជាមនុស្សពិត។ ក្នុងវគ្គមួយនោះ អ្នកទាំងបួនបានព្យាយាមទាយថា នរណាជាលោក “ចននី ម៉ាក(Johnny Marks)” ដែលជាអ្នកនិពន្ធទំនុកច្រៀងរបស់បទ “សត្វក្តាន់ច្រមុះក្រហម ឈ្មោះរូដូហ្វ”។ ពួកគេមានការពិបាកយ៉ាងខ្លាំងនៅក្នុងការមើលឲ្យដឹងថា នរណាជានរណា សូម្បីតែនៅពេលពួកគេបានសួរសំណួរល្អៗហើយក៏ដោយ។ អ្នកក្លែងខ្លួនទាំងនោះ បានបន្លំការពិតឲ្យគេយល់ច្រឡំថា ខ្លួនជាលោកចននី ម៉ាក តែក្នុងគោលបំណងដើម្បីបង្កើតការកម្សាន្តសប្បាយ ក្នុងកម្មវិធីទូរទស្សន៍ប៉ុណ្ណោះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការមើលឲ្យដឹងថា “នរណាជាគ្រូខុសឆ្គង” គឺមានភាពខុសប្លែកយ៉ាងខ្លាំងពីកម្មវិធីទូរទស្សន៍នេះ។ វាក៏អាចមានការពិបាកដូចគ្នា តែសំខាន់ជាងកម្មវិធីទូរទស្សន៍នោះ។ ជាញឹកញាប់ “សត្វឆ្កែចចកដ៏សាហាវ” ច្រើនតែចូលមករកយើង “ដោយពាក់រោមចៀម”បន្លំខ្លួន ហើយព្រះយេស៊ូវក៏បានដាស់តឿនយើងឲ្យមានការប្រុងប្រយ័ត្ន(ម៉ាថាយ ៧:១៥)។ ការមានភ្នែកល្អ គឺជាវិធីល្អបំផុតដើម្បីឲ្យយើងស្គាល់គ្រូខុសឆ្គងទាំងនោះ ព្រោះព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា “អ្នករាល់គ្នានឹងស្គាល់គេបាន គឺដោយសារផលគេបង្កើត”(ខ.១៦-២០)។ ព្រះគម្ពីរបានផ្តល់ជំនួយ ឲ្យយើងអាចមើលឃើញផលផ្លៃល្អ…
Read article
ងាកទៅរក ពេលមានការឈឺចាប់
ទោះបើយ៉ាងនោះ គង់តែព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់រង់ចាំឱកាស នឹងផ្តល់ព្រះគុណដល់ឯងរាល់គ្នាដែរ។ អេសាយ ៣០:១៨ នៅវិទ្យាល័យដែលជែក(Jack)ទៅរៀន នរណាក៏កោតសរសើរអាកប្បកិរិយារបស់គាត់ ដែលមានភាពរោះរាយ និងមានជំនាញជិះក្តារស្គីយ៉ាងប៉ិនប្រសប់។ គាត់ជិះក្តារស្គីចុះទួលរួចឡើងវិញ ធ្វើឲ្យខ្លួនគាត់ផ្លោងឡើងខ្ពស់ផុតពីដី ដោយចិត្តសប្បាយរីករាយបំផុត ដោយដៃម្ខាងកាន់ក្តារស្គី ហើយម្ខាងទៀតទប់ខ្លួនឲ្យនឹង។ ជែកបានសម្រេចចិត្តដើរតាមព្រះយេស៊ូវ បន្ទាប់ពីគាត់បានចាប់ផ្តើមទៅចូលរួមកម្មវិធីថ្វាយបង្គំព្រះ ក្នុងព្រះវិហារមួយ ក្នុងតំបន់ដែលគាត់រស់នៅ។ ទំរាំតែគាត់បានទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ គាត់បានអត់ទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកក្នុងគ្រួសារយ៉ាងខ្លាំង ហើយបានប្រើថ្នាំញៀន ដើម្បីបំបាត់ការឈឺចាប់។ ក្នុងអំឡុងពេលបន្ទាប់ពីគាត់បានប្រែចិត្តជឿព្រះ អ្វីៗហាក់ដូចជាមានដំណើរការល្អ។ ប៉ុន្តែ ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក គាត់ក៏បានចាប់ផ្តើមប្រើថ្នាំញៀនឡើងវិញ។ ដោយគ្មានអន្តរាគមន៍ និងការព្យាបាលត្រឹមត្រូវ ទីបំផុតគាត់ក៏បានស្លាប់ដោយសារការប្រើថ្នាំញៀនលើសកំរិត។ ពេលដែលយើងជួបការលំបាក យើងងាយនឹងវិលត្រឡប់ទៅរកអ្វីដែលយើងធ្លាប់ធ្វើកាលពីមុន។ ពេលដែលពួកអ៊ីស្រាអែលមានការថប់បារម្ភ អំពីការវាយប្រហាររបស់ចក្រភពអាសស៊ើរ ក្នុងពេលដ៏ខ្លីខាងមុខ ពួកគេក៏បានលូនវាទៅសុំជំនួយពីជនជាតិអេស៊ីព្ទ ដែលជាអតីតមេទាសករ ដែលធ្លាប់ជិះជាន់ពួកគេ(អេសាយ ៣០:១-៥)។ ព្រះទ្រង់បានបើកសម្ដែងឲ្យពួកគេដឹងជាមុនថា ទង្វើនេះនឹងនាំឲ្យអន្តរាយមិនខាន តែព្រះអង្គនៅបន្តយកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះពួកគេ ទោះពួកគេបានធ្វើការសម្រេចចិត្តខុសក៏ដោយ។ ហោរាអេសាយបានបង្ហាញព្រះទ័យរបស់ព្រះអង្គ ដោយប្រកាសទៅកាន់ពួកគេថា “ទោះបើយ៉ាងនោះ គង់តែព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់រង់ចាំឱកាស នឹងផ្តល់ព្រះគុណដល់ឯងរាល់គ្នាដែរ ហើយទោះបើយ៉ាងនោះក៏ដោយ គង់តែទ្រង់នឹងចាំឯងលើកដំកើងទ្រង់ឡើង ដើម្បីឲ្យទ្រង់មានសេចក្តីអាណិតមេត្តាដល់ឯង”(ខ.១៨)។ នេះជាព្រះទ័យដែលព្រះទ្រង់មានសម្រាប់យើង ទោះយើងបានសម្រេចចិត្តងាកចេញពីព្រះអង្គ ទៅរកជំនួយផ្សេង ដើម្បីបំបាត់ការឈឺចាប់របស់យើងក៏ដោយ។…
Read article