លូកដៃចូលក្នុងរឿងអ្នកដទៃ
ភីលីពីន ៤:១-៩ ខ្ញុំសូមទូន្មានដល់នាងអ៊ើរ៉ូឌា និងនាងស៊ុនទីចដែរ ឲ្យមូលគំនិតតែ១ក្នុងព្រះអម្ចាស់។ ភីលីពីន ៤:២ មានពេលមួយ ចៅរបស់ខ្ញុំ៤នាក់នាំគ្នាលេងរថភ្លើងផលិតពីប្លាស្ទិក សម្រាប់ក្មេងលេង ហើយចៅពីរនាក់ដែលក្មេងជាងគេ កំពុងប្រកែកគ្នា អំពីរឿងក្បាលរថភ្លើង។ នៅពេលដែលចៅប្រុសរបស់យើង មានអាយុ៨ឆ្នាំ ចាប់ផ្តើមជួយដោះស្រាយបញ្ហាជម្លោះរបស់ពួកគេ ប្អូនស្រីរបស់គាត់អាយុ៥ឆ្នាំក៏បានប្រាប់ កុំឲ្យខ្វល់អំពីរឿងរបស់ពួកគេ។ តាមធម្មតា នេះជាពាក្យសម្តីប្រកបដោយប្រាជ្ញា សម្រាប់យើងរាល់គ្នា។ ប៉ុន្តែ ពេលណាការប្រកែកគ្នាប្រែក្លាយជាការទួញយំ ជីដូនរបស់ពួកគេត្រូវចូលទៅឃាត់ ហើយលួងក្មេងដែលកំពុងឈ្លោះគ្នានោះ។ ការមិនលូកដៃចូលក្នុងរឿងអ្នកដទៃ ជាទង្វើដ៏ចាំបាច់ នៅពេលណាការលូកដៃនោះ អាចធ្វើឲ្យរឿងរបស់គេកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ។ ប៉ុន្តែ ជួនកាល យើងចាំបាច់ត្រូវចូលទៅជួយគេ ដោយអធិស្ឋានសូមការដឹកនាំពីព្រះអង្គ។ ក្នុងសំបុត្រដែលសាវ័កប៉ុលបានសរសេរផ្ញើទៅពួកជំនុំនៅទីក្រុងភីលីព គាត់បានផ្តល់ឲ្យយើងនូវឧទាហរណ៍មួយ ដើម្បីឲ្យយើងដឹងថា ពេលណាយើងត្រូវចូលជួយគេ។ ត្រង់ចំណុចនេះ គាត់បានជំរុញស្រ្តីពីរនាក់ គឺនាងអ៊ើរ៉ូឌា និងនាងស៊ុនទីច “ឲ្យមូលគំនិតតែ១ក្នុងព្រះអម្ចាស់”(៤:២)។ ជម្លោះរបស់អ្នកទាំងពីរប្រហែលជាមានភាពតានតឹងយ៉ាងខ្លាំង បានជាសាវ័កប៉ុលបានទទួលការជំរុញចិត្តឲ្យជួយផ្សះផ្សាពួកគេ(ខ.៣) ទោះគាត់កំពុងស្ថិតក្នុងមន្ទីរឃុំឃាំងក៏ដោយ(១:៧)។ សាវ័កប៉ុលបានដឹងថា ជម្លោះរបស់ស្រ្តីទាំងពីរកំពុងបណ្តាលឲ្យមានការបែកបាក់ក្នុងពួកជំនុំ ហើយនាំឲ្យគេបង្វែរអារម្មណ៍ចេញពីដំណឹងល្អ។ ហេតុនេះហើយគាត់ក៏បានចែកចាយសេចក្តីពិត ដោយចិត្តសុភាព ដោយរំឭកពួកគេថា ឈ្មោះរបស់ពួកគេ មានកត់ទុក “ក្នុងបញ្ជីជីវិត”(៤:៣)។ សាវ័កប៉ុលចង់ឲ្យស្រ្តីទាំងនេះ…
Read article
ស្ទើរតែត្រឹមត្រូវ នៅតែជាការកុហក
សុភាសិត ១២:១៧-២០ បបូរមាត់ដែលបញ្ចេញសេចក្តីពិត នោះនឹងបានតាំងជាប់នៅជានិច្ច តែអណ្តាតភូតភរ នោះនៅតែ១ភ្លែតទេ។ សុភាសិត ១២:១៩ គេបានផលិតវីដេអូឯកសារមួយស្តីអំពីដើមឈើក្រហម ដែលគេបានចាក់បញ្ចូលសារធាតុម្យ៉ាង ដែលស្រដៀងនឹងថ្នាំប៉ូវកម្លាំង ដើម្បីឲ្យដើមឈើទាំងនោះបន្តមានការលូតលាស់ នៅក្នុងរដូវរងា។ ដើមឈើដែលគេបានចាក់ថ្នាំនោះក៏បានងាប់ ដោយសារគេមិនបានឲ្យវាឆ្លងកាត់វដ្តនៃរដូវរងា តាមធម្មជាតិ ជាពេលដែលដើមឈើផ្អាកការលូតលាស់។ ការផលិតវីដេអូឯកសារនេះ មានបច្ចេកទេសនៃការថតល្អណាស់។ សម្លេងភ្លេងដែលគេបញ្ចូលក្នុងវីដេអូក៏ត្រូវនឹងសាច់រឿង ហើយធ្វើឲ្យអ្នកស្តាប់មានការជក់ចិត្ត។ មាតិកានៃវីដេអូនេះទៀតសោត ក៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ និងធ្វើទស្សនិកជនប៉ះពាល់ចិត្តផងដែរ។ គោលបំណងនៃវីដេអូនេះ គឺដើម្បីបង្រៀនយើងថា រឿងដែលបានកើតឡើងចំពោះដើមឈើទាំងនោះ ក៏អាចកើតឡើងចំពោះយើងផងដែរ បើសិនជាយើងមានការរវល់ជាប់ជានិច្ច ដោយគ្មានពេលសម្រាកទេនោះ។ រឿងនេះអាចកើតឡើងចំពោះយើងមែន ប៉ុន្តែ វីដេអូនេះមានភាពមិនត្រឹមត្រូវជាច្រើន។ តាមពិត គេមិនបានដែលធ្វើការសិក្សាលើដើមឈើក្រហមពិតប្រាកដទេ។ ដើមឈើក្រហមជាប្រភេទដើមឈើដែលមានស្លឹកគ្រប់រដូវ មិនដែលផ្អាកការលូតលាស់នៅរដូវរងាឡើយ។ ហើយដើមឈើនៅក្នុងវីដេអូនោះ គឺជាប្រភេទដើមឈើផ្សេង មិនមែនជាដើមឈើក្រហមដែលដុះនៅតំបន់ឆ្នេរសមុទ្រនោះទេ។ វីដេអូនេះបង្កប់នូវការអប់រំដ៏ល្អមួយ ប៉ុន្តែ គេបានផលិតវាឡើង ផ្អែកទៅលើការកុហក។ យើងកំពុងរស់នៅក្នុងយុគសម័យមួយ ដែលដោយសារបច្ចេកវិទ្យាកាន់តែទំនើប មនុស្សកាន់តែមានភាពងាយស្រួលក្នុងការកុហក ដល់ថ្នាក់អាចបញ្ចុះបញ្ចូលយើងឲ្យជឿថា ការកុហកទាំងនោះគឺជាការពិត។ កណ្ឌគម្ពីរសុភាសិតមានការប្រមូលផ្តុំទៅដោយប្រាជ្ញាដែលគោរពប្រតិបត្តិព្រះ ហើយបានចែងជាញឹកញាប់ អំពីភាពខុសគ្នា រវាងសេចក្តីពិត និងការកុហក។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា…
Read article
មានចិត្តក្លាហាន ព្រោះព្រះអង្គជាអ្នកគង្វាលល្អ
ទំនុកដំកើង ២៣ ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជាអ្នកគង្វាលខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងមិនខ្វះអ្វីសោះ។ ទំនុកដំកើង ២៣:១ មនុស្សជិត១សែន ៧ពាន់នាក់ បានឈមើលការប្រកួត នៅក្នុងពហុកីឡាដ្ឋានមួយ ដោយការរង់ចាំមើលលទ្ធផលផ្តាច់ព្រាត់ ខណៈពេលដែលលោកសេត ស្មល(Seth Small) ជាខ្សែប្រយុទ្ធនៃក្រុមកីឡាករបាល់ទាត់មហាវិទ្យាល័យ រដ្ឋតិចសាស់ A&M កំពុងកាន់កាប់ទីលានប្រកួត ដោយនៅសល់ពេលតែ២វិនាទីប៉ុណ្ណោះ។ ខណៈពេលដែលក្រុមA&Mរបស់គាត់ មានពិន្ទុស្មើគ្នា ៣៨ ទល់នឹង៣៨ ជាមួយនឹងក្រុមកីឡាករដែលល្អបំផុតប្រចាំប្រទេស ការទាត់បញ្ចូលទីដ៏ជោគជ័យ អាចជួយឲ្យក្រុមគាត់ទទួលបានជ័យជម្នះដែលគួរឲ្យស្ញប់ស្ញែង។ ពេលនោះ លោកស្មល ក៏បានទាត់បាល់ផ្លោតទៅមុខ ដោយទំនុកចិត្ត។ ពហុកីឡាដ្ឋានទាំងមូល ក៏បានផ្ទុះចេញជាសម្រែកអឺងកង បន្ទាប់ពីបាល់នោះបានហោះ តាមប្រឡោះបង្គោល ដែលនាំឲ្យក្រុមគាត់ឈ្នះការប្រកួត។ ពេលដែលអ្នកកាសែតសួរគាត់ថា តើគាត់បានត្រៀមខ្លួនយ៉ាងដូចម្តេច សម្រាប់ពេលដ៏តានតឹងនោះ គាត់ក៏បានឆ្លើយថា គាត់បានសូត្រខទី១ នៃបទគម្ពីរទំនុកដំកើង២៣ ម្តងហើយម្តងទៀតថា “ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជាអ្នកគង្វាលខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងមិនខ្វះអ្វីសោះ”។ នៅពេលដែលលោកស្មលត្រូវការកម្លាំង និងការធានា ដើម្បីឲ្យគាត់មានជំនឿរឹងមាំ គាត់ក៏បានរំឭកខ្លួនឯងថា ព្រះអង្គគឺជាអ្នកគង្វាលល្អ។ បទគម្ពីរទំនុកដំកើងជំពូក២៣ ជាបទគម្ពីរទំនុកដំកើងដ៏ពេញនិយម ដោយសារបទគម្ពីរនេះបានធានាយើងថា យើងអាចមានសន្តិភាពក្នុងចិត្ត និងការកម្សាន្តចិត្ត ដោយសារយើងមានអ្នកគង្វាលដែលមានក្តីស្រឡាញ់…
Read article
ស្រឡាញ់ប្រជាជាតិដទៃ
វិវរណៈ ៧:៩-១២ ក្រោយនោះមក ខ្ញុំក្រឡេកទៅឃើញមនុស្ស១ហ្វូងយ៉ាងធំ ដែលគ្មានអ្នកណាអាចនឹងរាប់បានឡើយ គេមកពីគ្រប់ទាំងសាសន៍ គ្រប់ទាំងពូជមនុស្ស គ្រប់ទាំងគ្រួសារ ហើយគ្រប់ទាំងភាសា។ វិវរណៈ ៧:៩ ក្នុងនាមខ្ញុំជាកូនស្រីរបស់ឪពុកម្តាយដែលមានក្តីស្រឡាញ់ និងខិតខំធ្វើការ នៅតំបន់អាមេរិកកណ្តាល និងខាងត្បូង ខ្ញុំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលពួកគាត់មានចិត្តក្លាហាន ដោយបានក្លាយជាមនុស្សដំបូងក្នុងគ្រួសារ ដែលបានធ្វើចំណាកស្រុកមករស់នៅជាជនអន្តោប្រវេសន៍នៅសហរដ្ឋអាមេរិក ដើម្បីស្វែងរកឱកាសការងារដែលល្អជាង។ ពួកគាត់បានជួបគ្នាក្នុងវ័យយុវជន នៅទីក្រុងញូយ៉ក ហើយក៏បានរៀបការ និងបង្កើតបានខ្ញុំ និងបងស្រីខ្ញុំ ព្រមទាំងបន្តអាជីវកម្មដែលពួកគាត់បានធ្វើជាយូរមកហើយ។ ក្នុងនាមខ្ញុំជាអ្នកដែលមានដើមកំណើតនៅទីក្រុងញូយ៉ក ខ្ញុំបានចម្រើនវ័យធំឡើង ដោយឱបក្រសោបយកកេរដំណែលអាមេរិកឡាទីន ហើយក៏មានការចាប់អារម្មណ៍ចំពោះមនុស្សដែលមានដើមកំណើតនៅទីកន្លែងផ្សេងគ្នា។ ឧទាហរណ៍ ខ្ញុំធ្លាប់បានចែកចាយទីបន្ទាល់របស់ខ្ញុំ នៅក្នុងកម្មវិធីពេលល្ងាចមួយ ក្នុងព្រះវិហារចម្រុះជាតិសាសន៍ ដែលមានការជួបជុំគ្នាក្នុងសាលមហោស្រពប្រតវេយ។ ក្នុងការនិយាយទៅកាន់ក្រុមមនុស្សចម្រុះជាតិសាសន៍ អំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីទិដ្ឋភាពនៅនគរស្ថានសួគ៌ នៅពេលដែលមនុស្សមកពីគ្រប់ជាតិសាសន៍ នឹងមកជួបជុំគ្នា ក្នុងនាមជារូបកាយព្រះគ្រីស្ទ។ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរវិវរណៈ សាវ័កយ៉ូហាន បានធ្វើការបើកសម្តែងដ៏អស្ចារ្យ អំពីទិដ្ឋភាពនៅស្ថានសួគ៌ យ៉ាងដូចនេះថា “ក្រោយនោះមក ខ្ញុំក្រឡេកទៅឃើញមនុស្ស១ហ្វូងយ៉ាងធំ ដែលគ្មានអ្នកណាអាចនឹងរាប់បានឡើយ គេមកពីគ្រប់ទាំងសាសន៍ គ្រប់ទាំងពូជមនុស្ស គ្រប់ទាំងគ្រួសារ ហើយគ្រប់ទាំងភាសា ក៏ឈរនៅមុខបល្ល័ង្ក…
Read article
ព្រះវរបិតា ដែលយើងអាចទុកចិត្តបាន
អេសាយ ២៦:១-៨ ឯអ្នកណាដែលមានគំនិតជាប់តាមទ្រង់ នោះទ្រង់នឹងថែរក្សាអ្នកនោះ ឲ្យមានសេចក្តីសុខពេញខ្នាត ដោយព្រោះគេទុកចិត្តនឹងទ្រង់។ អេសាយ ២៦:៣ កូនប្រុសខ្ញុំឈ្មោះ ហ្សាវា(Xavier) មានកម្ពស់១ម៉ែត្រ៩០។ គាត់បានចាប់លើកកូនប្រុសគាត់ ឈ្មោះហ្សារាន(Xarian) ដែលជាក្មេងទើបចេះដើរតេសតាស់។ គាត់លើកកូនប្រុសគាត់ឡើងទៅលើយ៉ាងងាយស្រួល ដោយកាន់ជើងដ៏តូចល្អិតរបស់កូនប្រុសគាត់ជាប់។ គាត់ក៏បានលាតសន្ធឹងដៃដ៏វែងរបស់គាត់ ដោយលើកទឹកចិត្តកូនប្រុសគាត់ ឲ្យទប់លំនឹងខ្លួនឲ្យជាប់នៅលើបាតដៃរបស់គាត់ ប៉ុន្តែ ដៃគាត់ក៏បានត្រៀមជាស្រេច ដើម្បីចាប់កូនប្រុសគាត់ បើសិនជាចាំបាច់។ ហ្សារានក៏បានក្រោកឈរនៅលើបាតដៃរបស់គាត់ រួចទម្លាក់ដៃចុះ ដោយទឹកមុខញញឹម ហើយភ្នែកគាត់មើលចំមុខរបស់ឪពុកគាត់ ដោយមិនងាកបែរទៅណា។ ហោរាអេសាយ ក៏បានប្រកាសអំពីអត្ថប្រយោជន៍នៃការផ្តោតចិត្ត ទៅលើព្រះវរបិតានៃយើង ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌យ៉ាងដូចនេះថា “ឯអ្នកណាដែលមានគំនិតជាប់តាមទ្រង់ នោះទ្រង់នឹងថែរក្សាអ្នកនោះ ឲ្យមានសេចក្តីសុខពេញខ្នាត ដោយព្រោះគេទុកចិត្តនឹងទ្រង់”(អេសាយ ២៦:៣)។ គាត់បានលើកទឹកចិត្តរាស្រ្តរបស់ព្រះ ឲ្យប្តេជ្ញាចិត្តស្វែងរកបំណងព្រះទ័យព្រះអង្គ ក្នុងព្រះគម្ពីរ ហើយបន្តប្រកបស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះអង្គ តាមរយៈការអធិស្ឋាន និងការថ្វាយបង្គំផងដែរ។ មនុស្សស្មោះត្រង់ទាំងនោះ នឹងបានដកពិសោធន៍នឹងការមានទំនុកចិត្តលើព្រះ ដែលបានកើតឡើង តាមរយៈការប្រកបស្និទ្ធស្នាលដ៏រឹងមាំជាមួយព្រះវរបិតា។ ក្នុងនាមយើងជាកូនស្ងួនភ្ងារបស់ព្រះអង្គ យើងអាចប្រកាសដោយចិត្តក្លាហានថា “ចូរទុកចិត្តដល់ព្រះយេហូវ៉ាជាដរាបចុះ ដ្បិតព្រះដ៏ជាព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ជាថ្មដាដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច”(ខ.៤)។ តើហេតុអ្វី? ព្រោះព្រះវរបិតានៃយើងដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ជាព្រះដែលយើងអាចទុកចិត្តបាន។ ព្រះអង្គ…
Read article
ធ្វើកិច្ចការតូចបំផុតថ្វាយព្រះអង្គ
ម៉ាថាយ ២០:២០-២៨ គឺអ្នកណាក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា ដែលចង់ធ្វើជាធំ នោះនឹងត្រូវធ្វើជាអ្នកបំរើដល់អ្នករាល់គ្នាវិញ។ ម៉ាថាយ ២០:២៦ លោកប្រេដ(Brad) បានផ្លាស់ទៅរស់នៅក្នុងទីក្រុងមួយទៀត ហើយមិនយូរប៉ុន្មាន គាត់ក៏រកបានព្រះវិហារមួយកន្លែង ដែលគាត់អាចចូលរួមកម្មវិធីថ្វាយបង្គំព្រះ។ គាត់បានចូលរួមកម្មវិធីថ្វាយបង្គំព្រះ អស់រយៈពេលពីរបីសប្តាហ៍ ហើយបន្ទាប់មក នៅថ្ងៃអាទិត្យមួយនោះ បន្ទាប់ពីកម្មវិធីថ្វាយបង្គំព្រះបានបញ្ចប់ គាត់ក៏បានជជែកជាមួយគ្រូគង្វាល អំពីបំណងចិត្តដែលគាត់មាន ក្នុងការបម្រើព្រះ តាមដែលចាំបាច់។ គាត់ថា គាត់ចង់ចាប់កាន់អំបោស ដើម្បីជួយសម្អាតព្រះវិហារ។ គាត់ក៏បានចាប់ផ្តើមជួយរៀបកៅអី សម្រាប់កម្មវិធីថ្វាយបង្គំ ហើយក៏បានជួយលាងបង្គន់នៅព្រះវិហារ។ ក្រោយមក គ្រួសារពួកជំនុំនោះក៏បានរកឃើញថា លោកប្រេឌមានអំណោយទានបង្រៀន ប៉ុន្តែ គាត់បានស្ម័គ្រចិត្តធ្វើកិច្ចការមួយណាក៏បាន ឲ្យតែគេឲ្យគាត់ធ្វើ។ មានពេលមួយ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនសាវ័កយ៉ាកុប និងសាវ័កយ៉ូហាន ព្រមទាំងម្តាយរបស់ពួកគេ អំពីភាពជាអ្នកបម្រើ។ ម្តាយរបស់ពួកគេបានស្នើសុំឲ្យកូនៗរបស់គាត់ មានកន្លែងកិត្តិយស នៅខាងស្តាំ និងខាងឆ្វេងព្រះគ្រីស្ទ បន្ទាប់ពីព្រះអង្គយាងចូលនគរព្រះអង្គវិញ(ម៉ាថាយ ២០:២០-២១)។ សាវ័កដទៃទៀតក៏បានឮពួកគេជជែកគ្នាអំពីរឿងនេះ ជាហេតុបណ្តាលឲ្យពួកគេតូចចិត្តនឹងបងប្អូនទាំងពីរនោះ។ ប្រហែលជាពួកគេចង់បានកន្លែងនោះ សម្រាប់ខ្លួនឯងដែរហើយមើលទៅ? ព្រះយេស៊ូវក៏បានប្រាប់ពួកគេថា ការប្រើអំណាចមកលើអ្នកដទៃ មិនមែនជារបៀបនៃការរស់នៅ ដែលត្រឹមត្រូវនោះទេ(ខ.២៥-២៦) ប៉ុន្តែ ផ្ទុយទៅវិញ ការបម្រើសំខាន់ជាងការមានអំណាចមកលើអ្នកដទៃ។…
Read article