មានចិត្តលំហើយ នៅផ្ទះរបស់លោកសាយមិន
គេបានលំហើយចិត្តខ្ញុំ និងចិត្តអ្នករាល់គ្នាផង ដូច្នេះ ចូររាប់អានមនុស្សយ៉ាងនោះចុះ។ ១កូរិនថូស ១៦:១៨ មានពេលមួយខ្ញុំបានទៅលេងផ្ទះរបស់លោកសាយមិន(Simon)។ វាជាបទពិសោធន៍ដែលខ្ញុំមិនអាចបំភ្លេចបានឡើយ។ យើងបានធ្វើដំណើរទៅដល់ផ្ទះដ៏តូចទាបរបស់គាត់ ដើម្បីញាំអាហារពេលល្ងាច នៅក្រោមស្បៃរាត្រីដែលមានផ្កាយរះពេញមេឃ នៅតំបន់យ៉ាហ៊ូរូរូ ប្រទេសកេនយ៉ា។ ផ្ទះគាត់មានដីជាកម្រាលឥដ្ឋ ហើយពន្លឺភ្លើងចង្កៀងបានឆ្លុះបញ្ចាំង អំពីលទ្ធភាពរបស់លោកសាយមិន ដែលមានកំណត់។ ខ្ញុំមិនបានចាំថា យើងញាំអាហារអ្វីជាមួយគ្នា នៅយប់នោះទេ តែខ្ញុំមិនអាចបំភ្លេចក្តីអំណរដែលលោកសាយម៉ុនមាន ដោយសារយើងបានទៅលេងផ្ទះគាត់។ គាត់បានទទួលស្វាគមន៍ភ្ញៀវ តាមគំរូព្រះយេស៊ូវ ដោយគ្មានចិត្តអាត្មានិយម នាំឲ្យប៉ះពាល់ជីវិត និងនាំឲ្យមានអារម្មណ៍ស្រស់ថ្លា។ ក្នុងបទគម្ពីរ១កូរិនថូស ១៦:១៥-១៨ សាវ័កប៉ុលបាននិយាយ អំពីគ្រួសាររបស់លោកស្ទេផានាស(ខ.១៥) ដែលមានឈ្មោះល្បីខាងផ្នែកមើលថែអ្នកដទៃ។ ពួកគេមានការប្តូរផ្តាច់ ក្នុងការបម្រើរាស្រ្តរបស់ព្រះអម្ចាស់(ខ.១៥)។ ការបម្រើរបស់ពួកគេទំនងជារាប់បញ្ចូលកិច្ចការជាក់ស្តែង ដែលពួកគេបានធ្វើ(ខ.១៧) តែមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងមកលើអ្នកដទៃ បានជាសាវ័កប៉ុលសរសេរថា “គេបានលំហើយចិត្តខ្ញុំ និងចិត្តអ្នករាល់គ្នាផង”(ខ.១៨)។ ពេលដែលយើងមានឱកាសបម្រើអ្នកដទៃ វាជាការត្រឹមត្រូវណាស់ ដែលយើងគិតដល់រឿងអាហារ ការរៀបចំ និងរឿងផ្សេងទៀត ដែលមានភាពសមរម្យសម្រាប់ពេលដូចនោះ។ តែជួនកាល យើងភ្លេចថា អ្វីដែលយើងអាចប្រើ និងទីកន្លែងដែលយើងមាន គឺជារឿងសំខាន់ តែមិនសំខាន់បំផុតនោះទេ។ អាហារដែលមិនអាចបំភ្លេចបាន និងការរៀបចំដ៏សោមនស្ស មានភាពចាំបាច់…
Read article
អាហារធ្លាក់ចុះមកពីស្ថានសួគ៌
ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មានព្រះបន្ទូលនឹងម៉ូសេថា មើល អញនឹងបង្អុរភ្លៀងជានំបុ័ងពីលើមេឃមកឲ្យឯងរាល់គ្នា។ និក្ខមនំ ១៦:៤ កាលពីខែសីហា ឆ្នាំ២០២០ ប្រជាជននៅក្រុងអូលទិន ប្រទេសស្វីស មានការភ្ញាក់ផ្អើល នៅពេលដែលព្រឹលធ្លាក់ចុះមកជាស្ករសូកូឡា នៅក្នុងទីក្រុង។ ប្រព័ន្ធបន្សុទ្ធខ្យល់ នៅក្នុងរោងចក្រធ្វើស្ករសូកូឡាមួយ បានខូច ជាហេតុបណ្តាលឲ្យភាពតូចល្អិតនៃស្ករសូកូឡា បានហោះហើរចេញពីរោងចក្រ ចូលទៅក្នុងខ្យល់អាកាស។ ជាលទ្ធផល កម្ទេចស្ករសូកូឡាដ៏តូចល្អិតសំប៉ែតៗ ដែលគេអាចបរិភោគបាន មានសណ្ឋានដូចគ្រាប់ព្រឹល បានធ្លាក់ចុះមកលើរថយន្ត និងដងវិថីនានា ហើយបានធ្វើឲ្យក្រុងទាំងមូលធំក្លិន ដូចហាងលក់ស្ករគ្រាប់។ ពេលណាខ្ញុំគិត អំពីអាហារដ៏ឈ្ងុយឆ្ងាញ់ ដែលធ្លាក់ចុះមកពីលើមេឃ តាមរបៀបដ៏អស្ចារ្យ ខ្ញុំតែងតែនឹកចាំ អំពីការផ្គត់ផ្គង់របស់ព្រះ សម្រាប់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល នៅក្នុងកណ្ឌគម្ពីរនិក្ខមនំ។ បន្ទាប់ពីពួកគេបានរត់គេចពីទឹកដីអេស៊ីព្ទ ពួកគេបានជួបបញ្ហាប្រឈមជាច្រើន នៅក្នុងវាលរហោស្ថាន ជាពិសេស គឺការខ្វះខាតអាហារ និងទឹក។ ហើយព្រះទ្រង់មានព្រះទ័យអាណិត ចំពោះទុក្ខលំបាករបស់រាស្រ្តទ្រង់ ក៏បានសន្យាថា នឹង “បង្អុរភ្លៀងជានំប៉័ងធ្លាក់ចុះពីលើមេឃ”(និក្ខមនំ ១៦:៤)។ នៅពេលព្រឹកបន្ទាប់ អាហារមូលៗតូចៗជាច្រើនបានគ្របដណ្តប់ពីលើដីនៅវាលរហោស្ថាន។ គេក៏បានហៅអាហារនោះថា នំម៉ាណា ដែលព្រះបានផ្គត់ផ្គង់ពួកគេជារៀងរាល់ថ្ងៃ អស់រយៈពេល៤០ឆ្នាំ។ ពេលដែលព្រះយេស៊ូវយាងចុះមកផែនដី មនុស្សម្នាបានចាប់ផ្តើមជឿថា ព្រះទ្រង់បានចាត់ព្រះអង្គឲ្យយាងចុះមកពីស្ថានសួគ៌…
Read article
ស្រេកឃ្លានរកព្រះអង្គ
ព្រះយេស៊ូវមានព្រះបន្ទូលថា ខ្ញុំជានំបុ័ងជីវិត អ្នកណាដែលមកឯខ្ញុំ នោះនឹងមិនឃ្លានទៀតឡើយ ហើយអ្នកណាដែលជឿដល់ខ្ញុំ ក៏មិនត្រូវស្រេកដែរ។ យ៉ូហាន ៦:៣៥ ហេតុអ្វីបានជា ពេលណាយើងនិយាយថា “នេះជាបន្ទះដំឡូងបារាំងចុងក្រោយ ដែលខ្ញុំចង់ញាំ” ប្រាំនាទីក្រោយមក យើងក៏ចង់ញាំបន្ទះដំឡូងបារាំងថែមទៀត។ លោកម៉ៃឃល ម៉ូស(Michael Moss) បានឆ្លើយតប ចំពោះសំណួរនេះ នៅក្នុងសៀវភៅរបស់គាត់មានចំណងជើងថា អំបិល ស្ករ និងខ្លាញ់ ។ គាត់បានពិពណ៌នាថា ក្រុមហ៊ុនធំៗនៅអាមេរិក ដែលជំនាញខាងផលិតអាហារសម្រន់ បានដឹងពីរបៀប “ជួយ” មនុស្សឲ្យស្រេកឃ្លានអាហារសម្រន់។ តាមពិត មានក្រុមហ៊ុនដ៏ល្បីល្បាញមួយ បានចំណាយទឹកប្រាក់៣០លានដុល្លា ក្នុងមួយឆ្នាំ ដើម្បីជួល “អ្នកប្រឹក្សាផ្នែករសជាតិ” ឲ្យស្វែងរកចំណុចដែលរីករាយបំផុតរបស់អតិថិជន ដើម្បីទាញយកប្រយោជន៍ពីការស្រេកឃ្លានអាហាររបស់យើង។ ព្រះយេស៊ូវមិនដូចក្រុមហ៊ុននោះទេ ព្រោះព្រះអង្គបានជួយយើងឲ្យស្រេកឃ្លានអាហារដ៏ពិត គឺអាហារខាងវិញ្ញាណ ដែលនាំមកនូវការស្កប់ស្កល់ដល់វិញ្ញាណយើង។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា “ខ្ញុំជានំបុ័ងជីវិត អ្នកណាដែលមកឯខ្ញុំ នោះនឹងមិនឃ្លានទៀតឡើយ ហើយអ្នកណាដែលជឿដល់ខ្ញុំ ក៏មិនត្រូវស្រេកដែរ”(យ៉ូហាន ៦:៣៥)។ នៅក្នុងការអះអាងនេះ ព្រះអង្គបានបង្រៀនយើងនូវរឿងសំខាន់ពីរយ៉ាង គឺៈ នំប៉័ងដែលព្រះអង្គមានបន្ទូលនេះ គឺជាអង្គបុគ្គល មិនមែនជាវត្ថុនោះឡើយ(ខ.៣២)។…
Read article
សេចក្តីក្លាហានដែលមិនធម្មតា
សូមនាំខ្ញុំចូលទៅគាល់ដល់ស្តេចចុះ នោះខ្ញុំនឹងកាត់ស្រាយសេចក្តីថ្វាយទ្រង់ជ្រាបវិញ។ ដានីយ៉ែល ២:២៤ កាលពីឆ្នាំ១៤៧៨ លោកឡូរេនហ្សូ ដឺ មេឌីស៊ី(Lorenzo de Medici) ដែលជាអ្នកដឹកនាំទីក្រុងផ្លូរិន ប្រទេសអ៊ីតាលី បានទទួលរងការវាយប្រហារប៉ុនប៉ងធ្វើឃាត។ ជនរួមជាតិរបស់គាត់ក៏បានបញ្ឆេះភ្លើងសង្រ្គាម ដើម្បីធ្វើការសងសឹកមកលើអ្នកដែលវាយប្រហារមកលើអ្នកដឹកនាំរបស់ខ្លួន។ ខណៈពេលដែលស្ថានភាពកាន់តែអាក្រក់ឡើង ស្តេចហ្វឺររ៉ង់តេ ទី១ នៃនគរនេភល(King Ferrante I of Naples) ដែលជាមនុស្សសាហាវព្រៃផ្សៃបានក្លាយជាសត្រូវរបស់លោកឡូរេនហ្សូ តែទង្វើប្រកបដោយភាពក្លាហានរបស់លោកឡូរេនហ្សូ បាននាំឲ្យអ្វីៗមានការផ្លាស់ប្តូរ។ គាត់បានទៅគាល់ស្តេចអង្គនោះ តែម្នាក់ឯង ដោយគ្មានអាវុធជាប់ខ្លួន។ ភាពក្លាហាន បូករួមជាមួយនឹងវោហាពូកែ និងភាពឆ្លាតវៃរបស់គាត់ បាននាំឲ្យស្តេចហ្វឺរ៉ង់តេកោតសរសើរគាត់ ហើយក៏បានបញ្ចប់សង្គ្រាម។ លោកដានីយ៉ែលក៏បានជួយឲ្យស្តេចមានការផ្លាស់ប្តូរព្រះទ័យផងដែរ។ ស្តេចនេប៊ូក្នេសាមានសុបិនចម្លែក ដែលបានរំខានព្រះទ័យទ្រង់យ៉ាងខ្លាំង ដោយគ្មាននរណាម្នាក់នៅទីក្រុងបាប៊ីឡូន អាចកាត់ស្រាយសុបិននោះបានទេ។ រឿងនេះបានធ្វើឲ្យទ្រង់ខ្ញាល់យ៉ាងខ្លាំង បានជាទ្រង់សម្រេចព្រះទ័យឲ្យគេប្រហារជីវិតទីប្រឹក្សារបស់ទ្រង់ ដែលរាប់បញ្ចូលទាំងលោកដានីយ៉ែល និងមិត្តភក្តិរបស់គាត់ផងដែរ។ តែលោកដានីយ៉ែលបានស្នើសុំចូលគាល់ស្តេច ដែលចង់ប្រហារជីវិតគាត់(ដានីយ៉ែល ២:២៤)។ នៅចំពោះមុខស្តេចនេប៊ូក្នេសា លោកដានីយ៉ែលក៏បានសរសើរព្រះ សម្រាប់ការបើកសម្តែងការអាថ៌កំបាំងនៃសុបិនរបស់ស្តេចអង្គនេះ(ខ.២៨)។ ពេលដែលលោកហោរាបានកាត់ស្រាយសុបិនរបស់ស្តេចនេប៊ូក្នេសា ទ្រង់ក៏បានថ្វាយព្រះកិត្តិនាមដល់ “ព្រះលើអស់ទាំងព្រះ ព្រះអម្ចាស់លើអស់ទាំងស្តេច”(ខ.៤៧)។ សេចក្តីក្លាហានរបស់ដានីយ៉ែល ដែលកើតចេញពីជំនឿលើព្រះអម្ចាស់…
Read article
ការតយុទ្ធដ៏សាហាវ
ដ្បិតយើងរាល់គ្នាមិនមែនតយុទ្ធនឹងសាច់ឈាមទេ គឺ និងពួកគ្រប់គ្រង ពួកមានអំណាច និងពួកម្ចាស់នៃសេចក្តីងងឹតនៅលោកីយ៍នេះវិញ ហើយទាស់នឹងអំណាចអាក្រក់ខាងវិញ្ញាណ នៅស្ថានដ៏ខ្ពស់ដែរ។ អេភេសូរ ៦:១២ កាលពីឆ្នាំ ១៨៩៦ អ្នករុករកម្នាក់ ឈ្មោះ ខាល អេកលី(Carl Akely) បានទៅដល់តំបន់ដាច់ស្រយ៉ាលមួយ នៅប្រទេសអេធីយ៉ូពី ហើយក៏ត្រូវសត្វខ្លារខិនតាមប្រមាញ់។ គាត់ចាំថា សត្វខ្លារខិនបានសង្រ្គប់ពីលើគាត់ ដោយព្យាយាមខាំកគាត់ នឹងចង្កូមរបស់វា។ វាបានខាំខុសកគាត់ ដោយសារគាត់យកដៃស្តាំរបស់គាត់ទៅទល់មាត់ដ៏កាចសាហាវរបស់វា។ គាត់ក៏បានប្រមៀលខ្លួនជាមួយវា នៅលើដីខ្សាច់ ដោយការតស៊ូដ៏ស្វិតស្វាញ អស់ពេលយ៉ាងយូរ។ លោកអេកលីបានខ្សោយកម្លាំង ហើយគាត់ឆ្ងល់ថា តើនរណានឹងបោះបង់ការតស៊ូមុនគេ។ គាត់ក៏បានប្រមូលកម្លាំងចុងក្រោយរបស់គាត់ ហើយក៏អាចធ្វើឲ្យវាថប់ដង្ហើមស្លាប់ ដោយដៃគាត់ផ្ទាល់។ សាវ័កប៉ុលបានពន្យល់ថា យើងម្នាក់ៗដែលជឿព្រះយេស៊ូវ នឹងជួបការលំបាក ដោយជៀសមិនរួច នៅកន្លែងដែលយើងមានអារម្មណ៍ថា ពិបាកពេក ហើយចង់ចុះចាញ់។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងត្រូវតែ “ឈរមាំមួន ទាស់នឹងឧបាយកលទាំងអម្បាលម៉ានរបស់អារក្ស”(អេភេសូរ ៦:១១,១៤)។ ជាជាង រាថយ ដោយការភ័យខ្លាច ឬចុះចាញ់ ពេលដែលយើងទទួលស្គាល់ភាពកម្សោយ និងភាពងាយរងគ្រោះរបស់យើង សាវ័កប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យបោះជំហានទៅមុខ…
Read article
ព្រះដែលបានរចនា ចក្រវាលមក
ទ្រង់គង់នៅមុនទាំងអស់ ហើយរបស់ទាំងអស់ក៏ស្ថិតស្ថេរ ដោយសារទ្រង់។ កូល៉ុស ១:១៧ នៅដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៨០ អវកាសយានិក ដ៏ល្បីល្បាញដែលមិនជឿព្រះ បានសរសេរថា “មតិរួមមួយ នៅក្នុងការបកស្រាយ អំពីការពិត បានលើកឡើងថា អង្គបុគ្គលដែលមានប្រាជ្ញាខ្ពស់បំផុតមួយអង្គ បានលេងជាមួយរូបវិទ្យា ក៏ដូចជាជីវវិទ្យា និងគីមីវិទ្យា”។ ក្នុងការសង្កេតរបស់អ្នកវិទ្យាសាស្ត្ររូបនេះ ភស្តុតាងបានបង្ហាញថា មានអ្វីមួយ បានរចនាអ្វីៗទាំងអស់ ដែលយើងសង្កេតឃើញមាន ក្នុងចក្រវាល។ គាត់ក៏បានសរសេរទៀតថា “នៅក្នុងធម្មជាតិ គឺគ្មានអ្វីកើតមាន ដោយគ្មានការព្រៀងទុកនោះទេ”។ បានសេចក្តីថា អ្វីៗដែលយើងឃើញ គឺហាក់ដូចជាមាននរណាម្នាក់បានរៀបផែនការឲ្យកើតមាន។ តែអ្នកអវកាសរូបនេះ នៅតែមិនជឿព្រះ។ ៣ពាន់ឆ្នាំមុន ស្តេចដាវីឌ មានមនុស្សដែលមានប្រាជ្ញាម្នាក់ទៀត បានមើលទៅមេឃ ហើយក៏បានធ្វើការសន្និដ្ឋានខុសពីនេះថា “កាលណាទូលបង្គំពិចារណាមើលផ្ទៃមេឃ ជាការដែលព្រះហស្តទ្រង់បានធ្វើ គឺទាំងខែ និងផ្កាយ ដែលទ្រង់បានប្រតិស្ឋានទុក នោះតើមនុស្សជាអ្វី ដែលទ្រង់នឹករឭកដល់គេ ហើយកូនមនុស្សផង ដែលទ្រង់ប្រោសដូច្នេះ?”(ទំនុកដំកើង ៨:៣-៤)។ តែព្រះទ្រង់បានយកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះយើងយ៉ាងខ្លាំង។ ចក្រវាលបានថ្លែងប្រាប់ អំពីរឿងនៃព្រះដែលបានរចនាវាមក ដោយប្រាជ្ញា គឺ “អង្គដែលមានប្រាជ្ញាខ្ពស់បំផុត” ដែលបានបង្កើតយើងឲ្យមានការគិតពិចារណា ហើយដាក់យើងនៅលើផែនដីនេះ…
Read article