ព្រះអង្គគង់នៅជាមួយជារៀងរហូត
ខ្ញុំបានសូមសេចក្តីតែ១ពីព្រះយេហូវ៉ា … គឺឲ្យខ្ញុំបាននៅក្នុងដំណាក់នៃព្រះយេហូវ៉ា រាល់តែថ្ងៃអស់១ជីវិតខ្ញុំ។ ទំនុកដំកើង ២៧:៤ មានពេលមួយ ក្រុមគ្រួសារខ្ញុំបានផ្លាស់ទៅនៅផ្ទះថ្មី ដែលស្ថិតនៅមិនឆ្ងាយពីផ្ទះចាស់របស់យើង។ ទីតាំងនៅជិតគ្នាមែន តែយើងនៅតែចាំបាច់ត្រូវជួលឡានជួយរើផ្ទះយើង ដោយសារយើងនៅសល់ពេលតិច។ មុនពេលយើងអាចចូលទៅនៅក្នុងផ្ទះថ្មី យើងបានទុកគ្រឿងសង្ហារិមនៅក្នុងឡាននោះ ហើយយើងរកបានកន្លែងស្នាក់នៅបណ្ដោះអាសន្ន។ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា “កក់ក្តៅយ៉ាងខ្លាំង” ទោះយើងមិនទាន់បានចូលទៅនៅផ្ទះថ្មីក៏ដោយ ព្រោះខ្ញុំកំពុងតែស្នាក់នៅជាមួយមនុស្សដែលខ្ញុំស្រឡាញ់បំផុត គឺក្រុមគ្រួសារខ្ញុំ។ ដាវីឌធ្លាប់រស់នៅ ដោយគ្មានផ្ទះសម្បែង ពេលដែលស្តេចសូលតាមសម្លាប់គាត់។ ស្តេចសូលខ្លាចដាវីឌដណ្តើមរាជទ្រង់ ដូចនេះទ្រង់ក៏បានតាមសម្លាប់គាត់។ ដាវីឌក៏បានរត់ចេញពីផ្ទះ ហើយគេងនៅកន្លែងណា ដែលគាត់អាចជ្រកនៅបាន។ ទោះគាត់មានអ្នករួមដំណើរជាមួយក៏ដោយ ក៏អ្វីដែលគាត់ចង់បានបំផុតនោះ គឺចង់ “នៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះអម្ចាស់” ដើម្បីអរសប្បាយ នឹងការប្រកបស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះអង្គជារៀងរហូត(ទំនុកដំកើង ២៧:៤)។ ព្រះយេស៊ូវគង់នៅជាមួយយើងជាប់ជានិច្ច បានជាយើងអាចមាន “ភាពកក់ក្តៅ” ទោះយើងនៅទីណាក៏ដោយ។ ព្រះអង្គគង់នៅជាមួយយើង ក្នុងពេលដែលយើងមានបញ្ហា ហើយថែមទាំងរៀបចំកន្លែងមួយ សម្រាប់ឲ្យយើងរស់នៅជាមួយព្រះអង្គ ជារៀងរហូត(យ៉ូហាន ១៤:៣)។ ទោះយើងមានភាពមិនច្បាស់លាស់ និងមានការផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងណាក៏ដោយ ក្នុងការរស់នៅលើផែនដីនេះ យើងអាចសម្រាកជាអចិន្ត្រៃយ៍ នៅក្នុងការប្រកបស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះអង្គ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ និងគ្រប់ទីកន្លែង។—Kirsten Holmberg តើអ្នកមានអារម្មណ៍កក់ក្តៅបំផុត…
Read article
ការស្វាគមន៍ពិតប្រាកដ
ចូរប្រព្រឹត្តនឹងគ្នាដោយសេចក្តីចៅរ៉ៅ … តាមអំណោយទានដែលគ្រប់គ្នាបានទទួលមក ទុកដូចជាអ្នកចែកចាយយ៉ាងល្អ នៃព្រះគុណដ៏បែកជាច្រើនផ្លូវវិញ។ ១ពេត្រុស ៤:៩-១០ “គូមេន កា ណា បា?” (ប្រែមកថា តើអ្នកបានញាំបាយហើយឬនៅ?)។ នេះជាសំណួរដែលអ្នកនឹងឮគេសួរជានិច្ច ពេលអ្នកទៅលេងផ្ទះរបស់ប្រជាជន នៅប្រទេសភីលីពីន ដែលជាស្រុកកំណើតរបស់ខ្ញុំ។ នេះជារបៀបដែលជនជាតិភីលីពីន បង្ហាញចេញនូវការយកចិត្តទុកដាក់ និងសេចក្តីសប្បុរស ចំពោះភ្ញៀវដែលមកលេងផ្ទះរបស់ពួកគេ។ ទោះអ្នកបានឆ្លើយតបដូចម្តេចក៏ដោយ ម្ចាស់ផ្ទះតែងតែរៀបចំអាហារអ្វីមួយ ឲ្យអ្នកបរិភោគ។ ជនជាតិភីលីពបានជឿថា សេចក្តីសប្បុរសពិតប្រាកដ គឺមិនគ្រាន់តែជាការនិយាយគួរសមប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ជាការបង្ហាញចេញនូវការស្វាគមន៍ពិតប្រាកដ តាមរយៈការប្រព្រឹត្តផងដែរ។ រេបិកាក៏ស្គាល់អត្ថន័យនៃសេចក្តីសប្បុរសផងដែរ។ កិច្ចការប្រចាំថ្ងៃរបស់គាត់ ក៏រាប់បញ្ចូលការដងទឹកពីអណ្តូង នៅក្រៅទីក្រុង ហើយកណ្តៀតក្អមទឹកត្រឡប់មកផ្ទះផងដែរ។ មានពេលមួយ អ្នកបម្រើរបស់លោកអ័ប្រាហាំ ដែលកំពុងស្រេកទឹក ដោយសារការធ្វើដំណើរមកពីចម្ងាយ បានសុំទឹករបស់នាងផឹកបន្តិច។ ពេលនោះ នាងក៏បានឲ្យទឹកគាត់ផឹក ដោយគ្មានការស្ទាក់ស្ទើរ (លោកុប្បត្តិ ២៤:១៧-១៨)។ តែនាងរេបិកាបានធ្វើលើសពីនេះទៀត។ ពេលដែលនាងបានឃើញសត្វអូដ្ឋរបស់ភ្ញៀវនាងស្រេកទឹក នាងក៏ប្រញាប់ទៅដងទឹកឲ្យពួកវាផឹកផងដែរ(ខ.១៩-២០)។ នាងបានជួយយកអសារគេ ដោយគ្មានការស្ទាក់ស្ទើរ ទោះនាងត្រូវត្រឡប់ទៅដងទឹកម្តងទៀត ហើយកណ្តៀតក្អមទឹកដ៏ធ្ងន់ក៏ដោយ។ មនុស្សជាច្រើនជួបការលំបាកក្នុងការរស់នៅ ហើយជាញឹកញាប់ អំពើសប្បុរសធម៌តែបន្តិចបន្តួច អាចលើកទឹកចិត្តពួកគេបាន។…
Read article
រៀនព្រះបន្ទូលហើយ មិនធ្វើតាម
ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តតាមព្រះបន្ទូលទៅ កុំឲ្យគ្រាន់តែស្តាប់ប៉ុណ្ណោះ ហើយបញ្ឆោតខ្លួនវិញនោះឡើយ។ យ៉ាកុប ១:២២ មានរឿងហេតុមួយបានកើតឡើង នៅចំណតរថយន្ត នៅពេលដែលអ្នកបើកបរពីរនាក់ បានឈ្លោះប្រកែកគ្នាឮៗ រឿងឡានមួយបានចតបាំងឡានមួយទៀត មិនឲ្យបើកចេញរួច។ ពួកគេក៏បានប្រើពាក្យអសុរសមកលើគ្នាទៅវិញទៅមក។ អ្វីដែលគួរឲ្យឈឺចាប់នោះគឺ ជម្លោះនេះកំពុងតែកើតឡើង នៅក្នុងចំណតរបស់ព្រះវិហារមួយ។ បុរសទាំងពីរប្រហែលជាទើបតែបានស្តាប់ការអធិប្បាយព្រះបន្ទូលអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ ការអត់ធ្មត់ ឬការអត់ទោស តែពួកគេក៏បានភ្លេចព្រះបន្ទូលនោះអស់ ក្នុងពេលដ៏ក្តៅក្រហាយ។ ពេលខ្ញុំដើរកាត់តាមនោះ ឃើញរឿងហេតុដូចនេះ ខ្ញុំក៏បានគ្រវីក្បាល តែបន្ទាប់មក ខ្ញុំក៏បានដឹងថា ខ្ញុំមិនល្អជាងពួកគេឡើយ។ តើមានពេលប៉ុន្មានដងហើយ ដែលខ្ញុំបានអានព្រះគម្ពីរ ហើយក៏បានប្រព្រឹត្តអំពើបាបភ្លាម នៅក្នុងការគិតមិនល្អ? តើមានពេលប៉ុន្មានដងហើយ ដែលខ្ញុំប្រព្រឹត្តដូច “មនុស្សដែលឆ្លុះមុខក្នុងកញ្ចក់ អ្នកនោះគ្រាន់តែមើលខ្លួន រួចចេញបាត់ទៅ ហើយក៏ភ្លេចពីបែបភាពខ្លួនជាយ៉ាងណាភ្លាម”(យ៉ាកុប ១:២៣-២៤)? ក្នុងបទគម្ពីរនេះ លោកយ៉ាកុបកំពុងអំពាវនាវអ្នកអានរបស់គាត់ កុំឲ្យគ្រាន់តែអានព្រះគម្ពីរ ហើយពិចារណាអំពីការបង្រៀនរបស់ព្រះប៉ុណ្ណោះឡើយ តែក៏ត្រូវប្រព្រឹត្តតាមផងដែរ(ខ.២២)។ គាត់បានកត់សំគាល់ថា ជំនឿដែលពេញលេញ គឺមានន័យថា យើងស្គាល់ព្រះបន្ទូល ហើយអនុវត្តតាម។ កាលៈទេសៈក្នុងជីវិត អាចធ្វើឲ្យយើងពិបាកអនុវត្តតាមការអ្វីដែលព្រះគម្ពីរបានបើកសម្ដែង។ ប៉ុន្តែ យើងអាចទូលសូមឲ្យព្រះវរបិតាជួយ ដ្បិតព្រះអង្គនឹងជួយឲ្យយើងស្តាប់បង្គាប់តាមព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ ហើយផ្គាប់ព្រះទ័យព្រះអង្គ ដោយការប្រព្រឹត្តតាម។—Leslie Koh…
Read article
ព្រះអង្គកំពុងធ្វើការដ៏ល្អ
ព្រះអង្គដែលទ្រង់បានចាប់តាំងធ្វើការល្អក្នុងអ្នករាល់គ្នា ទ្រង់នឹងធ្វើឲ្យកាន់តែពេញខ្នាតឡើង ទាល់តែដល់ថ្ងៃនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ ភីលីព ១:៦ កាលលោកឆាល ស្ព័រជិន(Charles Spurgeon) ស្ថិតក្នុងវ័យជំទង់ គាត់បានបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះ។ គាត់បានទៅព្រះវិហារ ខណៈពេលដែលគាត់បានចម្រើនវ័យធំឡើង គាត់យល់ឃើញថា ការអធិប្បាយហាក់ដូចជា គ្មានជាតិ គ្មានន័យអ្វីសោះ។ ដូចនេះ គាត់ពិបាកជឿព្រះ ហើយគាត់ក៏បានបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះអង្គ។ នៅយប់មួយ ខ្យល់ព្យុះដ៏កាចសាហាវមួយ បានបង្ខំឲ្យយុវជនអាយុ១៦ឆ្នាំរូបនេះ ឲ្យរកកន្លែងជ្រក នៅក្នុងព្រះវិហារមេតូឌីសតូចមួយ។ ការអធិប្បាយរបស់គ្រូគង្វាលគាត់ ហាក់ដូចជាសំដៅមកលើខ្លួនគាត់ផ្ទាល់។ នៅពេលនោះ គាត់ក៏បានចុះចាញ់ព្រះ ហើយក៏បានថ្វាយចិត្តរបស់គាត់ ដល់ព្រះយេស៊ូវ។ ក្រោយមក លោកស្ព័រជិនក៏បានសរសេរថា “មុនពេលខ្ញុំទទួលជឿព្រះគ្រីស្ទ ព្រះអង្គបានចាប់ផ្តើមធ្វើការជាមួយខ្ញុំ តាំងពីយូរមកហើយ”។ តាមពិត ជីវិតរបស់យើងមិនបានចាប់ផ្តើម ជាមួយព្រះ នៅវិនាទីដែលយើងបានសង្គ្រោះនោះទេ។ អ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើងបានកត់សំគាល់ថា “ដ្បិតគឺទ្រង់ដែលបានបង្កើតចិត្តថ្លើមនៃទូលបង្គំ ហើយបានផ្សំគ្រឿងនៃទូលបង្គំនៅក្នុងផ្ទៃម្តាយ”(ទំនុកដំកើង ១៣៩:១៣)។ សាវ័កប៉ុលក៏បានបង្រៀនផងដែរថា “ព្រះដែលរើសខ្ញុំតាំងពីផ្ទៃម្តាយមក ហើយបានហៅខ្ញុំដោយព្រះគុណទ្រង់”(កាឡាទី ១:១៥)។ ហើយព្រះទ្រង់មិនបានឈប់ធ្វើការជាមួយយើង ពេលដែលយើងបានសង្រ្គោះនោះឡើយ : ពីព្រោះ “ព្រះអង្គដែលទ្រង់បានចាប់តាំងធ្វើការល្អក្នុងអ្នករាល់គ្នា ទ្រង់នឹងធ្វើឲ្យកាន់តែពេញខ្នាតឡើង ទាល់តែដល់ថ្ងៃនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ”(ភីលីព ១:៦)។…
Read article
ការប្រឹក្សាយោបល់ប្រកបដោយប្រាជ្ញា
ការនេះហួសកំឡាំងឯងហើយ នឹងធ្វើតែម្នាក់ឯងមិនបានទេ។ និក្ខមនំ ១៨:១៨ កាលខ្ញុំកំពុងរៀននៅសាលាព្រះគម្ពីរ ខ្ញុំក៏ធ្វើការពេញពេលផងដែរ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ខ្ញុំក៏បានបង្រៀនព្រះបន្ទូល តាមវេន ហើយខ្ញុំក៏បានទៅធ្វើកម្មសិក្សានៅព្រះវិហារផងដែរ។ ខ្ញុំមានការរវល់ច្រើនណាស់។ ពេលដែលប៉ារបស់ខ្ញុំមកលេងខ្ញុំ គាត់ប្រាប់ខ្ញុំថា “កូនមុខជាបាក់កម្លាំងមិនខាន”។ ខ្ញុំមិនបានចាប់អារម្មណ៍ការដាស់តឿនរបស់គាត់ ដោយគិតថា គាត់នៅក្នុងជំនាន់ផ្សេងពីខ្ញុំ ដូចនេះ គាត់មិនយល់អំពីការដាក់គោលដៅទេ។ ខ្ញុំមិនបានបាក់កម្លាំងទេ។ តែខ្ញុំពិតជាបានពិសោធនឹងរដូវកាលដ៏រាំងស្ងួត និងពិបាកយ៉ាងខ្លាំង ដោយធ្លាក់ខ្លួនកើតជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក ខ្ញុំក៏បានរៀនស្តាប់តាមការដាស់តឿន ជាពិសេសការដាស់តឿនរបស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ ដោយការប្រុងប្រយ័ត្នជាងមុន។ បទពិសោធន៍មួយនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីរឿងរបស់លោកម៉ូសេ។ កាលនោះ គាត់ក៏កំពុងខិតខំធ្វើការបម្រើព្រះ ដោយភាពឧស្សាហ៍ព្យាយាម ក្នុងការងារជាអ្នកកាត់ក្តីឲ្យប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល(និក្ខមនំ ១៨:១៣)។ តែគាត់បានសម្រេចចិត្តស្តាប់តាមយោបល់របស់ឪពុកក្មេកគាត់(ខ.១៧-១៨)។ លោកយេត្រូមិនដែលបានជួបរឿងដូចលោកម៉ូសេនោះទេ តែគាត់ស្រឡាញ់លោកម៉ូសេ និងគ្រួសារគាត់ ហើយអាចមើលឃើញបញ្ហានៅពេលខាងមុខ។ ប្រហែលហេតុនេះហើយ បានជាលោកម៉ូសេអាចស្តាប់តាមលោកយេត្រូ ហើយស្តាប់តាមយោបល់របស់គាត់។ លោកម៉ូសេក៏បានបង្កើតប្រព័ន្ធការងារមួយ ដោយឲ្យ “ពួកប្រុសៗដែលមានសមត្ថភាព និងកោតខ្លាចព្រះ ក្នុងចំណោមពួកបណ្តាជន” ឲ្យធ្វើការដោះស្រាយបញ្ហាជម្លោះតូចៗ ហើយទុកឲ្យគាត់ដោះស្រាយបញ្ហាជម្លោះដែលពិបាកៗជាង(ខ.២១-២២)។ ដោយសារគាត់បានស្តាប់តាមលោកយេត្រូ ដោយរៀបចំការងាររបស់គាត់ឡើងវិញ ហើយប្រគល់ការងារឲ្យអ្នកដទៃ ដើម្បីរំលែកបន្ទុកគាត់ នោះគាត់អាចជៀសវាងការបាក់កម្លាំង ក្នុងអំឡុងរដូវកាលដ៏ពិបាកនោះ។…
Read article
សេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលបានរំដោះឲ្យរួចពីអតីតកាល
កុំតែមានសេចក្តីសប្បុរសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះយើងបានសូន្យបាត់អស់រលីងទៅហើយ ឯសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ទ្រង់ នោះមិនចេះផុតឡើយ។ បរិទេវ ៣:២២ កាលពីក្មេង មិត្តភក្តិខ្ញុំបានសុំឲ្យខ្ញុំទៅចែកចាយទីបន្ទាល់ ដល់ក្មេងស្រីជំទង់មួយក្រុម ក្នុងសិក្ខាសាលាមួយ ដែលលើកទឹកចិត្តយុវជនឲ្យរក្សាភាពបរិសុទ្ធ។ ពេលនោះ ខ្ញុំក៏បានបដិសេធ។ កាលខ្ញុំនៅវ័យជំទង់ ខ្ញុំនិងមិត្តប្រុសខ្ញុំបានជំរត់គ្នា។ រឿងនេះបាននាំឲ្យខ្ញុំមានការលំបាកជាច្រើន ហើយអំពើអសីលធម៌របស់ខ្ញុំ បានបណ្តាលឲ្យខ្ញុំមានស្នាមសម្លាក ក្នុងចិត្តអស់ជាច្រើនទសវត្សរ៍។ បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានរៀបការ ហើយបាត់បង់កូនដំបូង ដោយសារការរលូតកូន ខ្ញុំក៏បានគិតថា ព្រះទ្រង់កំពុងដាក់ទោសខ្ញុំ ដោយសារអំពើបាបដែលខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តកាលពីមុន។ ពេលដែលខ្ញុំបានថ្វាយជីវិតខ្ញុំដល់ព្រះគ្រីស្ទ នៅអាយុ៣០ឆ្នាំ ខ្ញុំបានសារភាពបាបរបស់ខ្ញុំ ហើយក៏បានប្រែចិត្ត…តែខ្ញុំនៅតែប្រព្រឹត្តអំពើបាប ហើយលន់តួបាបជាថ្មីម្តងហើយម្តងទៀត ។ ការប្រកាន់ទោសខ្លួនឯង និងភាពអាម៉ាស់បានស៊ីបំផ្លាញជីវិតខ្ញុំ។ តើខ្ញុំអាចចែកចាយអំពីព្រះគុណរបស់ព្រះយ៉ាងដូចម្តេច ពេលដែលខ្ញុំមិនទាន់បានទទួលទាំងស្រុង នូវអំណោយនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលព្រះអង្គមានចំពោះខ្ញុំ? តែអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលក្រោយមក ទ្រង់ក៏បានលប់ចោលការកុហក ដែលបានចងខ្ញុំជាប់នឹងជីវិតចាស់ មុនពេលខ្ញុំសារភាពបាប។ ដោយព្រះគុណព្រះអង្គ ទីបំផុត ខ្ញុំក៏បានទទួល ការអត់ទោស ដែលព្រះអង្គបានប្រទានមកខ្ញុំតាំងពីដើមមក។ ព្រះទ្រង់យល់ចិត្តយើង ពេលដែលយើងពោលទំនួញ អំពីការឈឺចាប់ និងផលវិបាកនៃអំពើបាបរបស់យើង។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះអង្គក៏បានប្រទានកម្លាំងឲ្យយើងអាចឈ្នះភាពអស់សង្ឃឹម ងាកចេញពីអំពើបាប ហើយងើបឡើង ដោយក្តីសង្ឃឹម…
Read article