ពាក្យសម្តីដែលឆ្លុះបញ្ចាំងចិត្តរបស់យើង
លូកា ៦:៤៣-៤៥ ឯមនុស្សល្អ គេក៏យកសេចក្តីល្អ ពីកំណប់ល្អ ដែលកប់ទុកក្នុងចិត្តគេ។ លូកា ៦:៤៥ តើអ្នកអាចលប់បំបាត់ពាក្យសម្តីអសីលធម៌ ដោយរបៀបណា? វិទ្យាល័យមួយបានសម្រេចបង្កើតច្បាប់ ឲ្យសិស្សទាំងអស់ធ្វើការសន្យាថា ពួកគេនឹង “ឈប់ប្រើពាក្យសម្តីអសីលធម៌”។ សិស្សទាំងអស់នោះបានធ្វើការសន្យាថា “ខ្ញុំសូមសន្យាថា ខ្ញុំនឹងមិនប្រើពាក្យអសុរោះគ្រប់ប្រភេទ នៅក្នុងទីធ្លាសាលារបស់យើង”។ នេះជាការប្រឹងប្រែង ដែលគួរឲ្យគោរព ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនថា គ្មានច្បាប់ ឬការសន្យា ឬក៏ការសច្ចាតែបបូរមាត់ណា ដែលអាចគ្របបាំងក្លិនស្អុយ នៃពាក្យសម្តីអសុរោះរបស់យើងបានឡើយ។ ដើម្បីលប់បំបាត់ក្លិនអសោចនៃពាក្យសម្តី ចេញពីមាត់របស់យើង ជាដំបូងយើងត្រូវកែប្រែចិត្តគំនិតជាថ្មីជាមុនសិន។ ដែលមនុស្សអាចស្គាល់ពូជរបស់ដើមឈើ ដោយសារផ្លែរបស់វាជាយ៉ាងណា(លូកា ៦:៤៣-៤៤) នោះព្រះយេស៊ូវក៏បានមានបន្ទូលថា ពាក្យសម្តីរបស់យើង គឺជាភស្តុតាងដែលបញ្ជាក់ថា ចិត្តរបស់យើងមានភាពសមស្របជាមួយព្រះអង្គ និងផ្លូវរបស់ព្រះអង្គឬអត់។ ផ្លែឈើជាតំណាងឲ្យពាក្យសម្តីរបស់យើង “ដ្បិតមាត់គេពោលបញ្ចេញសេចក្តីបរិបូរ ដែលនៅក្នុងចិត្តជានិច្ច”(ខ.៤៥)។ ត្រង់ចំណុចនេះ ព្រះគ្រីស្ទកំពុងចង្អុលបង្ហាញថា បើយើងពិតជាចង់កែប្រែពាក្យសម្តី ដែលចេញពីមាត់យើងមក ជាដំបូង យើងត្រូវផ្ដោតទៅលើការកែប្រែចិត្ត ដោយពឹងផ្អែកជំនួយមកពីព្រះអង្គ។ ការសន្យាតែបបូរមាត់ មិនមានប្រសិទ្ធភាពអ្វី ក្នុងការទប់ស្កាត់ពាក្យសម្តីអសីលធម៌ ដែលចេញពីចិត្ត ដែលមិនបានផ្លាស់ប្រែនោះឡើយ។ យើងអាចលប់បំបាត់ពាក្យសម្តីអសុរោះបាន ដោយជាដំបូង…
Read article
កុំភ្លេចបង្ហាញសេចក្តីសប្បុរស
អេភេសូរ ៤:២៩-៣២ ចូរមានចិត្តសប្បុរសនឹងគ្នាទៅវិញទៅមក ព្រមទាំងមានចិត្តទន់សន្តោស ហើយអត់ទោសគ្នា។ អេភេសូរ ៤:៣២ “តើខ្ញុំមានការស្តាយក្រោយ ចំពោះរឿងអ្វីខ្លះ?” នេះជាសំណួរ ដែលលោកចន សូនឌ័រ(George Saunders) ជាអ្នកនិពន្ធដ៏ល្បីល្បាញ បានឆ្លើយ ក្នុងការឡើងថ្លែងសន្ទរកថា ក្នុងពិធីចែកសញ្ញាប័ត្រ នៅឆ្នាំ២០១៣ នៅមហាវិទ្យាល័យ ស៊ីរ៉ាគូស។ វិធីសាស្រ្តរបស់គាត់នៅក្នុងការឆ្លើយសំណួរនេះ គឺបានលើកទឹកទឹកចិត្តមនុស្សមានវ័យចាស់ជាង ឲ្យចែកចាយអំពីការស្តាយក្រោយមួយ ឬពីរយ៉ាង ដែលពួកគេមានក្នុងជីវិត ដល់មនុស្សមានវ័យក្មេងជាង ដែលអាចរៀនសូត្រពីគំរូរបស់ពួកគេ។ គាត់ក៏បានលើកឡើងផងដែរ អំពីរឿងមួយចំនួនដែលគេគិតស្មានថា គាត់មានការស្តាយក្រោយ ដែលមានដូចជា ភាពក្រីក្រ និងការមានការងារមិនល្អ។ តែលោកសូនឌ័រ មានប្រសាសន៍ថា គាត់មិនមានការសោកស្តាយចំពោះរឿងទាំងនេះទេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្វីដែលគាត់ពិតជាស្តាយក្រោយនោះ គឺការខកខានមិនបានបង្ហាញសេចក្តីសប្បុរសដល់អ្នកដទៃ ឬខកខានមិនបានឆក់ឱកាសបង្ហាញចិត្តសប្បុរសដល់នរណាម្នាក់។ សាវ័កប៉ុលបានសរសេរសំបុត្រផ្ញើទៅពួកជំនុំនៅទីក្រុងអេភេសូរ ដោយឆ្លើយសំណួរដែលសួរថា តើជីវិតគ្រីស្ទបរិស័ទមានលក្ខណៈដូចម្តេចខ្លះ? យើងប្រហែលប្រញាប់ឆ្លើយសំណួរនេះ ដោយលើកឡើងថា គ្រីស្ទបរិស័ទត្រូវមានទស្សនៈនយោបាយបែបណាមួយ ត្រូវជៀសវាងសៀវភៅ ឬខ្សែភាពយន្ត ដោយថ្វាយបង្គំតាមរបៀបណាមួយជាដើម។ ប៉ុន្តែ សាវ័កប៉ុលមិនបាននិយាយតែអំពីបញ្ហាក្នុងសម័យដែលគាត់រស់នៅនោះទេ។ គាត់បានលើកឡើង អំពីការជៀសវាងការ “ពោលពាក្យអាក្រក់”(អេភេសូរ ៤:២៩)…
Read article
ការសរសើរដំកើង ដោយមិនបានព្រៀងទុក
កិច្ចការ ១៦:១៦-២៦ លុះពេលប្រហែលជាកណ្តាលអធ្រាត្រ ប៉ុល និងស៊ីឡាស កំពុងតែអធិស្ឋាន ហើយច្រៀងសរសើរដល់ព្រះ។ កិច្ចការ ១៦:២៥ ក្នុងអំឡុងដំណើរបេសកកម្មរយៈពេលខ្លី នៅប្រទេសអេត្យូពី ក្រុមការងាររបស់យើងបានរួមដំណើរជាមួយក្រុមមួយទៀត មកពីអង្គការក្នុងតំបន់ ដើម្បីទៅឈោងចាប់យុវជនមួយក្រុម ដែលកំពុងរស់នៅក្នុងតង់ ក្នុងតំបន់អនាធិបតេយ្យ ដោយការលំបាកជាខ្លាំង។ ពួកគេមានចិត្តរីករាយ ដែលបានជួបយើង! យើងក៏បានចែកចាយទីបន្ទាល់ ពាក្យលើកទឹកចិត្ត និងអធិស្ឋានជាមួយគ្នា។ ផ្នែកដែលខ្ញុំចូលចិត្តបំផុតនៅថ្ងៃនោះ គឺនៅពេលដែលសមាជិកក្រុមការងារប្រចាំតំបន់ បានលេងហ្គីតានាំយើងច្រៀងសរសើរដំកើង និងថ្វាយបង្គំព្រះ ដោយមិនព្រៀងទុក ជាមួយមិត្តភក្តិថ្មីៗរបស់យើង នៅពេលខែភ្លឺ។ ពេលនោះពិតជាមានន័យណាស់។ ពួកគេរស់នៅក្នុងស្ថានភាពដែលហាក់ដូចជាគ្មានសង្ឃឹម តែពួកគេមានក្តីសង្ឃឹម និងក្តីអំណរ ដែលមានតែព្រះយេស៊ូវទេ ដែលអាចប្រទានឲ្យបាន។ បទគម្ពីរកិច្ចការជំពូក១៦ ក៏បានចែងអំពីការច្រៀងសរសើរដំកើង ដោយមិនបានព្រៀងទុកផងដែរ។ តែការច្រៀងសរសើរដំកើងមួយនេះ បានធ្វើឲ្យកក្រើកគុក ក្នុងទីក្រុងភីលីព។ សាវ័កប៉ុល និងលោកស៊ីឡាសត្រូវគេចាប់ខ្លួនដាក់គុក គេវាយដុំ ធ្វើទារុណកម្ម ខណៈពេលដែលពួកគេកំពុងធ្វើការបម្រើព្រះយេស៊ូវ។ ពួកគេមិនបានអស់សង្ឃឹមឡើយ តែផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេថ្វាយបង្គំព្រះ ដោយ “ការអធិស្ឋាន និងការច្រៀងសរសើរព្រះអង្គ” នៅក្នុងគុក។ “នោះស្រាប់តែកើតមានកក្រើកដីជាខ្លាំង ដល់ម៉្លេះបានជារញ្ជួយដល់ជើងជញ្ជាំងគុកផង…
Read article
ដល់ពេលទៅផ្ទះរបស់យើង
១ពេត្រុស ៥:៦-១១ ចូរឲ្យដឹងខ្លួន ហើយចាំយាមចុះ ព្រោះអារក្សដែលជាខ្មាំងសត្រូវរបស់អ្នករាល់គ្នា វាតែងដើរក្រវែល ទាំងគ្រហឹមដូចជាសិង្ហ ដើម្បីនឹងរកអ្នកណាដែលវានឹងត្របាក់លេបបាន។ ១ពេត្រុស ៥:៨ នៅពេលដែលមិត្តភក្តិខ្ញុំ ឈ្មោះ អៃ(Al) និងខាត់ធី ស្គីហ្វ័រ(Kathy Schiffer) បើកបរយន្តហោះដ៏ល្បីល្បាញរបស់ពួកគេ ដែលនៅសល់ពីសម័យសង្រ្គាមលោកលើកទី២ ទៅកាន់កន្លែងតាំងពិពណ៌យន្តហោះ ការឆ្លើយតបរបស់អតីតយុទ្ធជនចំពោះយន្តហោះរបស់ពួកគេ មានន័យបំផុតចំពោះពួកគេ។ អតីតយុទ្ធជនដែលមានវ័យចាស់មួយចំនួន បានចូលមករកពួកគេ ដើម្បីជជែកគ្នាអំពីសង្រ្គាម ដែលពួកគេបានបម្រើការជាកងទ័ព និងយន្តហោះដែលពួកគេបានបើកបរ។ ភាគច្រើន នៅពេលដែលពួកគេលើកយករឿងសង្រ្គាមរបស់ពួកគេមកនិយាយ ពួកគេបានចែកចាយទាំងទឹកភ្នែក។ ពួកគេជាច្រើននាក់បានមានប្រសាសន៍ថា ដំណឹងល្អបំផុតដែលពួកគេបានទទួល ក្នុងអំឡុងពេលពួកគេកំពុងប្រើប្រទេសជាតិ គឺដំណឹងដែលគេប្រកាសថា “សង្រ្គាមចប់ហើយ! តោះយើងត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ”។ ពាក្យសម្តីដ៏មានន័យ របស់មនុស្សជំនាន់មុន បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីសង្រ្គាមដែលអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវកំពុងតែតយុទ្ធ ជាការប្រយុទ្ធដ៏ល្អនៃសេចក្តីជំនឿ ប្រឆាំងនឹងអារក្សដែលជាសត្រូវខាងវិញ្ញាណរបស់យើង។ សាវ័កពេត្រុសបានដាស់តឿនយើងថា “អារក្សដែលជាខ្មាំងសត្រូវរបស់អ្នករាល់គ្នា វាតែងដើរក្រវែល ទាំងគ្រហឹមដូចជាសិង្ហ ដើម្បីនឹងរកអ្នកណាដែលវានឹងត្របាក់លេបបាន”(១ពេត្រុស ៥:៨)។ វាល្បួងយើង តាមមធ្យោបាយផ្សេងៗ ហើយប្រើការបាក់ទឹកចិត្ត ក្នុងទុក្ខលំបាក និងការបៀតបៀន ដើម្បីព្យាយាមទាញនាំយើង ចេញឆ្ងាយពីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវ។ សាវ័កពេត្រុសក៏បានជំរុញអ្នកអានសំបុត្រគាត់…
Read article
ទម្រង់ដ៏ល្អបំផុតនៃភាពជាបាវបម្រើ
ដ្បិតអ្នកណាដែលធ្វើជាបាវបំរើគេ ក្នុងកាលដែលព្រះអម្ចាស់ហៅមក នោះជាអ្នកជារបស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយអ្នកជាណាដែលទ្រង់ហៅមក នោះជាបាវបំរើនៃព្រះគ្រីស្ទវិញ។ ១កូរិនថូសស ៧:២២
Read article
ភាពស្រស់ស្អាត ក្នុងកន្លែងអស់សង្ឃឹម
អេសាយ ៦១:១-៣ នឹងចែកឲ្យដល់ពួកអ្នកដែលសោយសោក នៅក្រុងស៊ីយ៉ូនបានភួងលំអជំនួសផេះ ហើយប្រេងនៃសេចក្តីអំណរជំនួសសេចក្តីសោកសៅ ព្រមទាំងអាវពាក់នៃសេចក្តីសរសើរ ជំនួសទុក្ខធ្ងន់ដែលគ្របសង្កត់។ អេសាយ ៦១:៣ នៅពេលល្ងាចមួយនោះ ខ្ញុំបានកត់សំគាល់ឃើញថ្នាលដំណាំជាជួរ ក្នុងដីឡូក្បែរផ្ទះខ្ញុំ។ ជួរនីមួយៗមានស្លឹកឈើពណ៌បៃតងតូចៗដុះចេញពីដី ជាមួយពន្លកតូចៗ។ នៅពេលព្រឹកបន្ទាប់ ពេលខ្ញុំកំពុងធ្វើដំណើរតាមផ្លូវ ខ្ញុំក៏បានឈប់ត្រឹងមួយកន្លែង ពេលដែលខ្ញុំបានឃើញកូនដើមផ្កាធូលីបពណ៌ក្រហម ក្នុងចំនួនច្រើនសន្ធឹក កំពុងដុះឡើង ក្នុងដីឡូនោះ។ ក្នុងរដូវស្លឹកឈើជ្រុះកាលពីឆ្នាំមុន មានមនុស្សមួយក្រុមបានយកមើមដើមផ្កាធូលីបមកដាំ ក្នុងដីឡូដែលគេទុកចោល នៅទូទាំងភាគខាងត្បូងនៃទីក្រុងឈីកាហ្គោ។ ពួកគេបានជ្រើសរើសយកពូជផ្កាធូលីបពណ៌ក្រហម ជាតំណាងឲ្យការរើសអើងរបស់ធនាគារ មកលើអ្នកស្នើសុំប្រាក់កម្ចី ដែលមានផលប៉ះពាល់មកលើតំបន់ ដែលជនជាតិភាគតិចរស់នៅ។ ផ្កាធូលីបទាំងនោះជាតំណាងឲ្យផ្ទះ ដែលគេអាចសាងសង់នៅលើដីឡូទាំងនោះ។ រាស្រ្តរបស់ព្រះបានស៊ូទ្រាំនឹងបញ្ហាប្រឈមជាច្រើន ដែលរាប់ចាប់តាំងពីការនិទេសចេញពីស្រុកកំណើត រហូតដល់ការរើសអើង ដោយប្រកាន់ពូជសាសន៍ជាដើម។ តែយើងនៅតែអាចរកឃើញក្តីសង្ឃឹម។ កណ្ឌគម្ពីរអេសាយបានរំឭកប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ក្នុងអំឡុងពេលនិរទេសថា ព្រះអម្ចាស់នឹងមិនចាកចេញពីពួកគេឡើយ។ ព្រះអង្គនឹងប្រទាន “ភួងលម្អ” ជំនួសផេះ។ សូម្បីតែអ្នកក្រក៏នឹងទទួល “ដំណឹងល្អ”(៦១:១)។ ព្រះអម្ចាស់បានសន្យាថានឹងកែប្រែវិញ្ញាណដែលអស់សង្ឃឹម ឲ្យក្លាយជា “អាវនៃសេចក្តីសរសើរ”។ ពាក្យប្រៀបប្រដូចទាំងនេះបានបង្ហាញនូវសិរីល្អរបស់ព្រះអង្គ ហើយនាំក្តីអំណរដល់រាស្រ្តព្រះអង្គ ដែលបានប្រែក្លាយជា “ដើមឈើនៃសេចក្តីសុចរិត” គឺមិនមែនជាឈើ្លយសឹកដែលអស់អសង្ឃឹមទៀតទេ(ខ.៣)។ ផ្កាធូលីបទាំងនោះក៏បានបង្ហាញឲ្យយើងដឹងថា ព្រះអម្ចាស់អាចបង្កើតឲ្យមានភាពស្រស់ស្អាត…
Read article