ការដឹងគុណ ដោយសារព្រះគុណ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«ដោយបានគ្រប់ទាំងព្រះចេស្ដាចម្រើនកំឡាំង តាមឫទ្ធិបារមីដ៏ឧត្តមរបស់ទ្រង់ ដើម្បីឲ្យបានចេះទ្រាំទ្រ ហើយអត់ធន់គ្រប់យ៉ាងដោយអំណរ ព្រមទាំងអរព្រះគុណ ដល់ព្រះវរបិតាដែលទ្រង់បានប្រោសឲ្យយើងបានគួរនឹងទទួលចំណែកកេរ្តិ៍អាករក្នុងពួកបរិសុទ្ធនៅទីភ្លឺផង» (កូឡូស ១:១១-១២)។ មនុស្សម្នាក់ៗសុទ្ធតែឲ្យតម្លៃមកលើអំណោយល្អៗ។ យើងអរព្រះគុណព្រះដែលបានប្រទានពរយើងឲ្យមានក្រុមគ្រួសារ សេរីភាព ការសម្រាក គ្រែគេងដ៏កក់ក្តៅ និងភេសជ្ជៈដែលធ្វើឲ្យចិត្តស្រស់ថ្លា ហើយតាមធម្មតា យ៉ាងហោចណាស់ យើងអាចបង្ហាញការអរព្រះគុណក្នុងកម្រិតខ្លះចំពោះព្រះពរទាំងនេះ។ យើងរៀនពាក្យ «អរគុណ» តាំងពីតូចមក។ លោក យ៉ូណាថាន អេដវើត (Jonathan Edwards) ដែលជាអ្នកនាំមកនូវការផុសផុលនៅសហរដ្ឋអាមេរិកបានញែកឲ្យដាច់ពីគ្នារវាងពាក្យ «ការដឹងគុណជាធម្មតា» និង «ការដឹងគុណដោយសារព្រះគុណព្រះ»1។ ការដឹងគុណជាធម្មតាកើតមានដោយសារអ្វីដែលគេបានឲ្យមកយើង និងអត្ថប្រយោជន៍ដែលយើងទទួលបានពីអំណោយនោះ។ មនុស្សម្នាក់ៗសុទ្ធតែអាចមានការដឹងគុណជាធម្មតា។ ចំណែកឯការដឹងគុណដោយសារព្រះគុណព្រះវិញ មានភាពខុសគ្នាយ៉ាងខ្លាំងពីការដឹងគុណជាធម្មតា ហើយមានតែកូនព្រះទេដែលអាចដកពិសោធន៍ និងបង្ហាញការដឹងគុណនោះ។ ការដឹងគុណដោយសារព្រះគុណព្រះទទួលស្គាល់ចរិតលក្ខណៈ សេចក្តីល្អ សេចក្តីស្រឡាញ់ ព្រះចេស្ដា និងភាពល្អប្រសើររបស់ព្រះ ទោះព្រះអង្គបានប្រទានអំណោយ ឬក្តីអំណរអ្វីដល់យើងក៏ដោយ។ ការដឹងគុណនោះ គឺដោយសារយើងមានហេតុផលដែលត្រូវអរព្រះគុណព្រះ ទោះថ្ងៃនេះជាថ្ងៃល្អ ឬអាក្រក់ ទោះយើងមានការងារធ្វើ ឬអត់ការងារក្តី ទោះព័ត៌មានល្អ ឬធ្វើឲ្យពិបាកចិត្តក្តី ទោះមានសុខភាពល្អ ឬមានជំងឺដំណាក់កាលចុងក្រោយក្តី។ ការដឹងគុណនោះ អាចរកបានដោយសារព្រះគុណព្រះ…
Read article
ក្តីអំណរនៅក្នុងព្រះយេស៊ូវ
យ៉ូហាន ១៦:១៦-២៤ សេចក្តីព្រួយរបស់អ្នករាល់គ្នា នឹងប្រែទៅជាសេចក្តីអំណរវិញ … ក៏នឹងឥតមានអ្នកណាដកយកសេចក្តីអំណរនោះ ចេញពីអ្នករាល់គ្នាបានឡើយ។ យ៉ូហាន ១៦:២០,២២ មានពេលមួយ ក្មេងជំទង់ម្នាក់បាននិយាយ នៅចំពោះមុខរដ្ឋសភាអាមេរិកថា គាត់មានសិទ្ធិទទួលបានភាពសប្បាយរីករាយ។ ប៉ុន្តែ នាងអាចនិយាយដូចនេះ ជំនួសមុខឲ្យមនុស្សទាំងអស់ នៅគ្រប់ទិសទី ព្រោះមនុស្សម្នាក់ៗសុទ្ធតែស្រែករកភាពសប្បាយរីករាយ។ គ្រូជោគជ័យម្នាក់ បានបង្រៀនថា “ព្រះចង់ឲ្យអ្នកសប្បាយចិត្ត”។ តើគាត់និយាយត្រូវទេ? ព្រះគម្ពីរប៊ីបមិនបានហាមយើងមិនឲ្យស្វែងរកសុភមង្គលនោះទេ។ ប៉ុន្តែ យើងចាំបាច់ត្រូវទទួលស្គាល់ថា សុភមង្គលនៅផែនដី មិនស្ថិតស្ថេរឡើយ គឺច្រើនតែអាស្រ័យទៅលើកាលៈទេសៈដែលមានការផ្លាស់ប្តូរជានិច្ច។ ជាងនេះទៅទៀត ជួនកាល បើមិនប្រយ័ត្នទេ ការបំពេញបំណងចិត្តរបស់ខ្លួនឯង អាចធ្វើឲ្យប៉ះពាល់សុភមង្គលរបស់អ្នកដទៃ។ ព្រះយេស៊ូវចង្អុលបង្ហាញយើង ឲ្យងាកទៅរកអ្វីដែលល្អប្រសើរជាងនេះ។ ព្រះអង្គជ្រាបថា ព្រះអង្គនឹងត្រូវគេយកដែកគោលមកដំព្រះកាយព្រះអង្គជាប់នឹងឈើឆ្កាងរបស់ចក្រភពរ៉ូម៉ាំង ដែលនៅលើឈើឆ្កាងនោះ ព្រះអង្គបានទទួលយកបាបរបស់លោកិយទាំងមូល។ តែព្រះអង្គបានគិតដល់សិស្សរបស់ព្រះអង្គ។ បានជាព្រះអង្គប្រាប់ពួកគេថា “ប្រាកដមែន ខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា អ្នករាល់គ្នានឹងយំ ហើយសោកសង្រេង តែលោកីយ៍នឹងអរសប្បាយឡើង អ្នករាល់គ្នានឹងព្រួយចិត្ត តែសេចក្តីព្រួយរបស់អ្នករាល់គ្នា នឹងប្រែទៅជាសេចក្តីអំណរវិញ”(យ៉ូហាន ១៦:២០)។ បន្ទាប់មក ព្រះអង្គក៏បានសន្យាថា “ឥតមានអ្នកណាដកយកសេចក្តីអំណរនោះ ចេញពីអ្នករាល់គ្នាបានឡើយ”(ខ.២២)។ ក្តីអំណរប្រភេទនេះ…
Read article
សំឡេងរបស់ពួកហោរាពិតប្រាកដ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«គេបានមើលរបួសនៃកូនស្រីរបស់រាស្ត្រអញ ឲ្យសះតែបន្តិចបន្តួចទេ ដោយពោលតែពាក្យថា សុខៗប៉ុណ្ណោះក្នុងកាលដែលឥតមានសេចក្តីសុខឡើយ» (យេរេមា ៨:១១)។ ពេលណាយើងមានបញ្ហាសុខភាពធ្ងន់ធ្ងរ គ្មាននរណាចង់ទៅទទួលការព្យាបាលពីពេទ្យដែលអសមត្ថភាពនោះទេ។ សូមយើងស្រមៃថា អ្នកកំពុងរកគ្រូពេទ្យម្នាក់ដែលដើម្បីព្យាបាលដំបៅរលួយនៅលើជើងរបស់អ្នក តែគាត់គ្រាន់តែយកបង់មករុំពីលើដំបៅនោះប៉ុណ្ណោះ ហើយសរសើរអ្នកដែលបានអត់ទ្រាំនឹងការឈឺចាប់នោះ រួចជូនពរអ្នកឲ្យមានចិត្តរីករាយ។ ការនេះបានធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ល្អជាងមុន ប៉ុន្តែ មិនបានធ្វើឲ្យដំបៅរបស់អ្នកជាទេ ហើយមិនយូរប៉ុន្មានអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ថា ពិបាកលើសដើម។ ក្នុងគ្រាសញ្ញាចាស់ តួនាទីរបស់ពួកហោរាគឺត្រូវថ្លែងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ហើយអំពាវនាវរាស្ត្ររបស់ព្រះអង្គឲ្យស្តាប់បង្គាប់តាមសេចក្តីសញ្ញារបស់ព្រះអង្គ។ ព្រះអម្ចាស់ដាក់ព្រះបន្ទូលព្រះអង្គក្នុងមាត់របស់ពួកហោរា ហើយពួកគេនឹងប្រកាសព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ គឺមិនមែននិយាយតាមគំនិតខ្លួនឯងនោះទេ។ ហើយជាញឹកញាប់ ព្រះរាជសារដែលពួកហោរាប្រកាស គឺជាការដាស់តឿន ឬព្រមានថា «ចូរប្រយ័ត្នខ្លួន!» សេចក្តីជំនុំជម្រះជិតមកដល់ហើយ។ គឺមិនមែនជាការប្រកាសដែលគេចង់ឮនោះទេ។ ដោយសារព្រះបន្ទូលព្រះអង្គពិតជាពិបាកឲ្យគេទទួល បានជាពួកហោរាក្លែងក្លាយបានកើតមានជាច្រើនសន្ធឹក ហើយពួកគេពូកែខាងចាក់ខ្សែ។ ពួកគេតាំងខ្លួនជាហោរា ហើយអាចចេញទៅប្រកាសព្រះបន្ទូល តែពួកគេក៏អាចប្រកាសប្រាប់ពួកបណ្តាជន តែអំពីការអ្វីដែលពួកគេចង់ឮប៉ុណ្ណោះ។ ហោរាក្លែងក្លាយប្រៀបដូចជាគ្រូពេទ្យដែលអាក្រក់ ដែលប្រាប់ពួកបណ្តាជនថា អ្វីៗនឹងមានភាពល្អប្រសើរឡើង ដែលតាមពិតរឿងកាន់តែអាក្រក់ឡើង។ យើងមានអារម្មណ៍ល្អអស្ចារ្យណាស់ ពេលយើងឮគេប្រាប់ថា អ្វីៗនឹងមានភាពល្អប្រសើរ ហើយទឹកដីរបស់អ្នកនឹងមិនបាត់ទៅណាទេ តែនៅពេលដែលអ្នកបានឃើញកងទ័ពខ្មាំងសត្រូវលេចឡើងពីចម្ងាយមក អ្នកនឹងយឺតពេលសម្រាប់ការត្រៀមខ្លួន។ ហោរាពិតប្រាកដប្រកាសអំពីការជំនុំជម្រះរបស់ព្រះអម្ចាស់ដែលត្រូវមកដល់ សាររបស់ពួកគេក៏ដាស់តឿនពួកបណ្តាជនអំពីអំនួតនៃភាពចម្រុងចម្រើន ហើយលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យមានសង្ឃឹមឡើងវិញ។ ព្រះអម្ចាស់តែងតែធានាថា ព្រះអង្គមានការប្ដូរផ្តាច់ចំពោះរាស្ត្រព្រះអង្គ ដោយសន្យាប្រទានពេលអនាគតដ៏អស្ចារ្យដល់ពួកគេ។ នៅចំពោះមុខនៃការជំនុំជម្រះ…
Read article
សំលៀកបំពាក់ខាងវិញ្ញាណ
អេសាយ ៦១:១-៣,១០-១១ ទ្រង់បានចាត់ខ្ញុំឲ្យមក … នឹងចែកឲ្យដល់ពួកអ្នកដែលសោយសោក … ព្រមទាំងអាវពាក់នៃសេចក្តីសរសើរ ជំនួសទុក្ខធ្ងន់ដែលគ្របសង្កត់។ អេសាយ ៦១:១-៣ ក្មេងពីរនាក់អាយុ៨ឆ្នាំ នៅរដ្ឋមេន ជារដ្ឋដាច់ស្រយាលរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក មានភាពល្បីល្បាញ ដោយសារពួកគេស្លៀកពាក់ឈុតខោអាវគ្រ័រសេ មកសាលារៀនរៀងរាល់ថ្ងៃពុធ។ មិនយូរប៉ុន្មាន មិត្តរួមថ្នាក់ដទៃទៀត និងបុគ្គលិករបស់សាលារៀនក៏បាននាំគ្នាស្លៀកពាក់ខោអាវគ្រ័រសេ ឬខោអាវដែលសមសួន រៀងរាល់ថ្ងៃពុធ ដូចពួកគេផងដែរ។ គេក៏បានហៅប្រពៃណីនេះថា “ថ្ងៃពុធសមសួន” ជាថ្ងៃដែលពួកគេចូលចិត្តជាងគេ ក្នុងសប្តាហ៍នីមួយៗ។ ចេមសន៍(James) ជាក្មេងដែលផ្តួចផ្តើមគំនិតនេះ សប្បាយចិត្តនៅពេលដែលបានឮគេសរសើរទម្លាប់ដ៏ល្អនេះ។ គាត់ថា ពាក្យសរសើរនេះបានធ្វើឲ្យចិត្តគាត់មានអារម្មណ៍ល្អខ្លាំងណាស់។ ក្មេងៗដែលស្លៀកពាក់ នៅថ្ងៃពុធយ៉ាងដូចនេះ មានភាពលេចធ្លោ ក្លាយជាក្មេងដែលមានមោទនភាព ប្រចាំសាលា។ សំលៀកបំពាក់ខាងវិញ្ញាណរបស់យើង ដែលបានញែកយើងចេញ ជាកូនរបស់ព្រះ ក៏បានធ្វើឲ្យចិត្តយើងមានអំណរផងដែរ។ គឺដូចដែលហោរាអេសាយបានមានប្រសាសន៍ថា “ខ្ញុំនឹងអរសប្បាយចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ព្រលឹងខ្ញុំនឹងរីករាយចំពោះព្រះនៃខ្ញុំ ពីព្រោះទ្រង់បានប្រដាប់ខ្លួនខ្ញុំដោយសំលៀកបំពាក់នៃសេចក្តីសង្គ្រោះ ទ្រង់បានគ្រលុំខ្ញុំដោយអាវជាសេចក្តីសុចរិត ដូចជាប្តីថ្មោងថ្មីតែងខ្លួនដោយគ្រឿងលំអ ហើយដូចជាប្រពន្ធថ្មោងថ្មី ក៏ប្រដាប់ដោយត្បូងរបស់ខ្លួនដែរ”(អេសាយ ៦១:១០)។ កាលពួកអ៊ីស្រាអែលត្រូវគេនិរទេស ឲ្យទៅរស់នៅក្នុងទឹកដីសាសន៍ដទៃ សំលៀកបំពាក់របស់ពួកគេ ទាំងខាងវិញ្ញាណ និងសាច់ឈាម បានប្រែជាចាស់…
Read article
សត្វសឹង្ហដែលមានជ័យជម្នះ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«នោះខ្ញុំយំជាខ្លាំង ដោយព្រោះគ្មានអ្នកណាគួរនឹងបើក ឬក្រឡេកមើលក្រាំងនោះទេ រួចមានចាស់ទុំម្នាក់និយាយមកខ្ញុំថា កុំយំថ្វី មើលន៏ សត្វសិង្ហដែលកើតពីពូជអំបូរយូដា គឺជាឫសកែវនៃហ្លួង ដាវីឌ ទ្រង់បានឈ្នះ ហើយអាចនឹងបកត្រាទាំង៧ បើកក្រាំងនោះបាន។ ខ្ញុំក្រឡេកទៅឃើញមានកូនចៀម១ ដែលមើលទៅដូចជាបានសម្លាប់ហើយ មានទាំងស្នែង៧ និងភ្នែក៧ កំពុងតែឈរនៅកណ្ដាលបល្ល័ង្ក និងតួមានជីវិតទាំង៤ ហើយនៅកណ្ដាលពួកចាស់ទុំទាំងប៉ុន្មាន» (វិវរណៈ ៥:៤-៦)។ មានរឿងល្អជាច្រើនដែលឪពុកម្តាយមិនចង់ឲ្យកូនភ្លេចធ្វើសម្រាប់អ្នកដទៃ។ ឧទាហរណ៍៖ បន្ទាប់ពីខ្ញុំវិលត្រឡប់មកពីផ្ទះនរណាម្នាក់ ឪពុកម្តាយខ្ញុំច្រើនតែសួរខ្ញុំថា តើកូនមិនបានភ្លេចនិយាយអរគុណគេទេឬ? ត្រង់ចំណុចនេះ ខ្ញុំគ្រាន់តែចាំបាច់ត្រូវនឹកចាំថា ខ្ញុំត្រូវធ្វើរឿងដែលគួរតែធ្វើ។ នៅពេលដែលសាវ័ក យ៉ូហាន បានទទួលការបើកសម្ដែងថ្មីៗ ពីព្រះយេស៊ូវអំពីការពិតនៅស្ថានសួគ៌ គាត់ក៏បានស្រក់ទឹកភ្នែក ដោយការភ័យខ្លាចថា គ្មាននរណាម្នាក់អាចបើកបង្ហាញការអាថ៌កំបាំងរបស់ពិភពលោកឲ្យគាត់អាចយល់បាននៅសតវត្សរ៍ទី១។ ប៉ុន្តែ គាត់មិនត្រូវការព័ត៌មានថ្មីៗទេ។ គាត់គ្រាន់តែត្រូវការការរម្លឹកអំពីអ្វីដែលគាត់បានស្គាល់ហើយ។ សាវ័ក យ៉ូហាន បានឮសម្លេងប្រាប់គាត់ កុំឲ្យទួញយំ តែឲ្យមើលទៅព្រះមួយអង្គដែលអាចបើកក្រាំងនោះបាន។ នៅពេលដែលគាត់ងាកមើលទៅគាត់ក៏បានឃើញ «កូនចៀម១ ដែលមើលទៅដូចជាបានសម្លាប់ហើយ»។ ស្នាមរបួសនៅលើកូនចៀម គឺជាការរម្លឹកអំពីការសុគតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដែលដោយសារការសុគតរបស់ព្រះអង្គ ព្រះអង្គបានសម្រេចនូវសេចក្តីសង្គ្រោះ។ ប៉ុន្តែ កូនចៀមកំពុងឈរ ធ្វើជាតំណាងឲ្យជ័យជម្នះនៃការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះអង្គ។ ហើយត្រង់ចំណុចនេះ…
Read article
ជំនាញ និងអំណោយទានដែលព្រះប្រទាន
និក្ខមនំ ៣១:១-១១ អញបានបំពេញគាត់ដោយព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះ ឲ្យមានគំនិតវាងវៃ មានយោបល់មានចំណេះចេះធ្វើការគ្រប់មុខទាំងអស់ ឲ្យបានប្រសប់នឹងបង្កើតអស់ទាំងការ។ និក្ខមនំ ៣១:៣-៤ អ្នកលេងព្យាណូខ្លះ ដែលមានឈ្មោះល្បីល្បាញបំផុតនៅលើពិភពលោក ដែលមានដូចជា លោកវ៉ាន ឃ្លីបឺន(Van Cliburn) និង វ៉្លាឌីមៀរ ហូរូវីត(Vladimir Horowitz) បានពឹងផ្អែកទៅលើលោក ហ្វ្រង់ មូហ(Franz Mohr) ជាប្រធានបច្ចេកទេសការប្រគំតន្ត្រីនៅមហោរាស្រពស្តេនវេយ និងសាន់ ក្នុងទីក្រុងញ៉ូយ៉ក ដើម្បីត្រៀមព្យាណូរបស់ពួកគេ សម្រាប់ការប្រគំតន្ត្រី។ ក្នុងនាមគាត់ជាអ្នកជំនាញសារេខ្សែខ្ទង់ព្យាណូ គេតែងតែស្វែងរកលោកម៉ូហប ដោយសារគាតមានចំណេះដឹងផ្នែកព្យាណូ និងមានជំនាញដែលគួរឲ្យស្ញប់ស្ញែងអស់ជាច្រើនទសវត្សរ៍។ លោកម៉ូហ ជឿថា ព្រះបានប្រទានជំនាញរបស់គាត់មក សម្រាប់ឲ្យគាត់បានបម្រើព្រះអង្គ ហើយគាត់ក៏បានចែកចាយជំនឿរបស់គាត់ ដល់អ្នកលេងព្យាណូ និងអ្នកដទៃទៀត ដែលធ្វើការជាមួយគាត់ ក្នុងកម្មវិធីប្រគំតន្ត្រី។ កាលប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលបានត្រៀមខ្លួន ដើម្បីសាងសង់រោងឧបោសថ និងផលិតសម្ភារៈដទៃទៀត សម្រាប់កម្មវិធីថ្វាយបង្គំព្រះ ពួកគេត្រូវការអ្នកដែលមានជំនាញច្បាស់លាស់(និក្ខមនំ ៣១:៧-១១)។ ព្រះអម្ចាស់ក៏បានចង្អុលបង្ហាញសិល្បករជំនាញពីរនាក់ គឺលោកបេតសាលាល និងលោកអូហូលីអាប់ ឲ្យធ្វើការងារ និងប្រទានពរពួកគេឲ្យបានពេញដោយ “ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះ ឲ្យមានគំនិតវាងវៃ មានយោបល់មានចំណេះចេះធ្វើការគ្រប់មុខទាំងអស់ ឲ្យបានប្រសប់នឹងបង្កើតអស់ទាំងការ”(ខ.៣-៤)។…
Read article