តើជាការកាត់ស្រាយ ឬជាសេចក្តីពិត?
ពេលណាយើងមិនយល់ស្របនឹងនរណាម្នាក់ អំពីការបង្រៀនព្រះគម្ពីរ យើងមិនអាចគ្រាន់តែញាក់ស្មា ហើយនិយាយថា “នេះគ្រាន់តែជាការកាត់ស្រាយរបស់អ្នក” នោះទេ។ នៅថ្ងៃនេះ លោកគ្រូ អរ ស៊ី ស្ព្រោល(R.C. Sproul) សូមរំឭកយើងថា ការបម្រើព្រះនៃសេចក្តីពិត គឺរាប់បញ្ចូលការយល់ព្រះបន្ទូលព្រះអង្គ ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ។ អត្ថបទ ខ្ញុំមិនដឹងថា មានពេលប៉ុន្មានដងហើយ ក្នុងជីវិតខ្ញុំ បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានចែកចាយអំពីបទគម្ពីរណាមួយ មានគេនិយាយមកខ្ញុំថា “នេះគ្រាន់តែជាការយល់ឃើញរបស់អ្នក” ឬ “នេះជាការកាត់ស្រាយរបស់អ្នកប៉ុណ្ណោះ”។ រឿងនេះងាយយល់ទេ។ ពេលណាអ្នកនិយាយចេញជាពាក្យសម្ដី ឬពេលណា អ្នកប្រកាន់គោលជំហរ ឬក៏ធ្វើការអះអាង ឬមួយបង្ហាញនូវការប៉ះពាល់ចិត្ត នោះអ្នកច្បាស់ជាកំពុងតែបង្ហាញការយល់ឃើញរបស់អ្នកហើយ។ អ្នកច្បាស់ជាកំពុងតែបង្ហាញនូវការកាត់ស្រាយរបស់អ្នក។ ជាញឹកញាប់ ខ្ញុំឆ្ងល់ថា ពេលគេនិយាយដូចនេះមកកាន់ខ្ញុំ តើគេចង់មានន័យដូចម្តេច។ តើគេកំពុងតែប្រាប់ខ្ញុំថា ដោយសារនេះជាការកាត់ស្រាយរបស់ខ្ញុំ នោះខ្ញុំប្រាកដជានិយាយខុសមែនទេ? ខ្ញុំមិនគិតថា គេកំពុងតែយល់ឃើញដូចនេះទេ។ ខ្ញុំក៏មិនគិតថា គេកំពុងតែបញ្ចេញចារិកកាចដាក់ខ្ញុំ ឬខ្វះការគួរសមចំពោះខ្ញុំ ពេលណាគេនិយាយដូចនេះដាក់ខ្ញុំនោះឡើយ។ តើពួកគេចង់មានន័យដូចម្តេច? ពួកគេប្រហែលចង់មានន័យថា “អ្នកមានការកាត់ស្រាយរបស់អ្នក។ ខ្ញុំមានការកាត់ស្រាយរបស់ខ្ញុំ។ អ្នកផ្សេងទៀតក៏មានការកាត់ស្រាយរបស់គេ។ យើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែមានការកាត់ស្រាយខុសៗគ្នា ទោះគេមិនយល់ស្របគ្នាក៏ដោយ ក៏មិនអីដែរ។ នេះជាការជៀសវាងជម្លោះ”។…
Read article
ពេលទទួលរងសម្ពាធ
ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់កាន់ខាងខ្ញុំៗនឹងមិនខ្លាចអ្វីឡើយ។ ទំនុកដំកើង ១១៨:៦ កាលប៉ុន្មានឆ្នាំមុន មិត្តភក្តិខ្ញុំម្នាក់បានប្រាប់ខ្ញុំ អំពីការភ័យខ្លាច ដែលគាត់មាន ពេលគាត់ព្យាយាមឆ្លងថ្នល់ ដែលមានផ្លូវជាច្រើនប្រសព្វគ្នា។ គាត់ថា គាត់មិនដែលឃើញផ្លូវពិបាកឆ្លងយ៉ាងនេះទេ។ ច្បាប់ដែលគាត់បានរៀន អំពីការឆ្លងផ្លូវ ហាក់ដូចជាមិនមានប្រសិទ្ធភាព។ គាត់មានការភ័យខ្លាចណាស់ បានជាគាត់ឈរនៅជ្រុងផ្លូវ រង់ចាំឡានក្រុង ហើយសុំឲ្យអ្នកបើកឡានក្រុងដឹកគាត់ ទៅផ្លូវម្ខាងទៀត។ គាត់បានចំណាយពេលជាច្រើន ដើម្បីរៀនឆ្លងផ្លូវនោះ មុនពេលគាត់អាចរៀនដើរ និងបើកឡានឆ្លងផ្លូវនោះ ដោយជោគជ័យ។ ការដើរឆ្លងផ្លូវប្រសព្វដ៏គ្រោះថ្នាក់អាចមានភាពស្មុកស្មាញ តែការឆ្លងកាត់បញ្ហាដ៏ស្មុកស្មាញក្នុងជីវិតអាចមានការពិបាកជាងនេះទៀត។ យើងមិនបានដឹងច្បាស់ អំពីស្ថានភាពរបស់អ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក១១៨ តែយើងអាចដឹងថា គាត់កំពុងមានការពិបាក បានជាគាត់ត្រូវអធិស្ឋាន។ គឺដូចដែលគាត់បានពោលថា “ខ្ញុំបានអំពាវនាវដល់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយសេចក្តីវេទនារបស់ខ្ញុំ”(ខ.៥)។ ហើយយើងអាចដឹងច្បាស់ថា គាត់បានទុកចិត្តព្រះអម្ចាស់ ព្រោះគាត់បានថ្លែងថា “ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់កាន់ខាងខ្ញុំៗនឹងមិនខ្លាចអ្វីឡើយ”(ខ.៦)។ យើងមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាច ពេលណាយើងត្រូវផ្លាស់ប្តូរការងារ ឬសាលារៀន ឬក៏ទីលំនៅ។ វាមិនមែនជារឿងចម្លែកទេ។ ការថប់បារម្ភកើតមាន ពេលណាសុខភាពយើងមានការចុះខ្សោយ ទំនាក់ទំនងមានការផ្លាស់ប្តូរ ឬមានការខាតបង់ប្រាក់កាសជាដើម។ តែយើងមិនត្រូវយល់ឃើញថា បញ្ហាប្រឈមទាំងនេះ ជាសញ្ញាបង្ហាញថា ព្រះទ្រង់បានបោះបង់យើងចោលនោះទេ។ ពេលយើងទទួលរងសម្ពាធកាន់តែខ្លាំង ចូរយើងចូលក្នុងព្រះវត្តមានព្រះអង្គកាន់តែញឹកញាប់ ដោយការអធិស្ឋានដ៏ជាប់លាប់។—ARTHUR…
Read article
ភស្តុតាងបញ្ជាក់ថា ព្រះអង្គជាព្រះ
បានចែងទុកតែប៉ុណ្ណេះ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានជឿថា ព្រះយេស៊ូវជាព្រះគ្រីស្ទ គឺជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះពិត។ យ៉ូហាន ២០:៣១ ពេលដែលអ្នកស្រី ដូរីស ខឺន ហ្គូដវីន(Doris Kearns Goodwin) បានសម្រេចចិត្តនិពន្ធសៀវភៅមួយក្បាល អំពីលោកប្រធានាធិបតីអ័ប្រាហាំ លីនខិន(Abraham Lincoln) នាងមានការភ័យខ្លាច ដោយសារការពិតដែលថា មានសៀវភៅ១ម៉ឺន៤ពាន់ក្បាល ដែលគេបាននិពន្ធអំពីប្រធានាធិបតីទី១៦រូបនេះ។ មានសៀវភៅជាច្រើនបាននិពន្ធអំពីគាត់ហើយ តើនៅមានចំណុចអ្វីទៀត ដែលនាងអាចសរសេរអំពីអ្នកដឹកនាំជាទីស្រឡាញ់នេះ? នាងមិនបណ្តោយឲ្យរឿងនេះធ្វើជាឧបសគ្គរារាំងនាងឡើយ។ ទីបំផុត អ្នកស្រីហ្គូដវីនក៏សម្រេចបានការនិពន្ធសៀវភៅ មានចំណងជើងថា គូរប្រជែងមួយក្រុម : អ្នកប្រាជ្ញនយោបាយ អ័ប្រាហាំ លីនខិន។ ទស្សនៈថ្មីៗដែលនាងបានបង្ហាញក្នុងសៀវភៅនេះ អំពីរបៀបនៃការដឹកនាំរបស់លោកលីនខិន បាននាំឲ្យសៀវភៅនេះក្លាយជាសៀវភៅដែលបានទទួលពិន្ទុច្រើនជាងគេ និងត្រូវបានគេលើកមកនិយាយច្រើនជាងគេផងដែរ។ សាវ័កយ៉ូហានបានជួបបញ្ហាប្រឈមដែលខុសពីនេះ កាលគាត់កត់ត្រាអំពីព្រះរាជកិច្ច និងដួងព្រះទ័យរបស់ព្រះយេស៊ូវ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អយ៉ូហាន។ ខចុងក្រោយនៃកណ្ឌគម្ពីរនេះបានចែងថា “មានការជាច្រើនទៀត ដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើដែរ ខ្ញុំស្មានថា បើនឹងសរសេរទុក ដោយលំដាប់តមក នោះលោកីយ៍ទាំងមូលក៏មិនល្មមគ្រាន់ ដើម្បីនឹងដាក់អស់ទាំងសៀវភៅ ដែលត្រូវសរសេរនោះផង”(យ៉ូហាន ២១:២៥)។ ដូចនេះ មានសេចក្តីជាច្រើនទៀត ដែលសាវ័កយ៉ូហានអាចសរសេរក្នុងកណ្ឌគម្ពីរនេះ។ ដូចនេះ ក្នុងការនិពន្ធកណ្ឌគម្ពីរនេះ…
Read article
អំណោយដែលយើងមិនសមទទួល
ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវទ្រង់បានយាងមកក្នុងលោកីយ៍ ដើម្បីនឹងជួយសង្គ្រោះមនុស្សមានបាប ដែលខ្ញុំនេះជាលេខ១ក្នុងពួកគេ។ ១ធីម៉ូថេ ១:១៥ ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើល ពេលដែលបានទទួលអំណោយពីមិត្តភក្តិខ្ញុំ។ ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំមិនសមនឹងទទួលអំណោយល្អយ៉ាងនេះ ពីនាងឡើយ។ នាងបានផ្ញើអំណោយនោះមកខ្ញុំ បន្ទាប់ពីបានដឹងថា ខ្ញុំកំពុងមានភាពតប់ប្រមល់នឹងការងារ។ តែនាងក៏កំពុងតែមានភាពតប់ប្រមល់ផងដែរ ដោយសារការជាប់រវល់ថែរក្សាឪពុកម្តាយចាស់ជរា ចិញ្ចឹមកូនដែលបង្កបញ្ហាជាច្រើន ទទួលរងសំពាធការងារ និងមានបញ្ហាទំនាក់ទំនងប្តីប្រពន្ធ។ ខ្ញុំមិននឹកស្មានសោះថា នាងបានគិតពីខ្ញុំច្រើនជាងខ្លួនឯង ហើយអំណោយដ៏សាមញ្ញរបស់នាងបានធ្វើឲ្យខ្ញុំរំភើបចិត្តឡើងស្រក់ទឹកភ្នែក។ តាមពិត យើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែជាអ្នកទទួលអំណោយមួយ ដែលយើងមិនសមនឹងទទួល។ គឺដូចដែលសាវ័កប៉ុលបានបង្រៀនថា “ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវទ្រង់បានយាងមកក្នុងលោកីយ៍ ដើម្បីនឹងជួយសង្គ្រោះមនុស្សមានបាប ដែលខ្ញុំនេះជាលេខ១ក្នុងពួកគេ”(១ធីម៉ូថេ ១:១៥)។ ទោះកាលពីមុន គាត់ “ជាអ្នកប្រមាថ ធ្វើទុក្ខបៀតបៀន ហើយព្រហើន” តែព្រះគុណរបស់ព្រះអម្ចាស់នៃយើងចាក់បង្ហូរមកលើគាត់ ជាបរិបូរ(ខ.១៣-១៤)។ ព្រះយេស៊ូវដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ បានបណ្តាលចិត្តសាវ័កប៉ុលឲ្យយល់ច្បាស់ អំពីអំណោយនៃព្រះគុណ ដែលព្រះអង្គបានប្រទានមកដោយឥតគិតថ្លៃ។ ជាលទ្ធផល គាត់ក៏បានយល់អត្ថន័យនៃការមិនសក្តិសមនឹងទទួលអំណោយនោះ ហើយគាត់ក៏បានក្លាយជាឧបករណ៍ដ៏មានអំណាច នៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ហើយក៏បានប្រាប់មនុស្សជាច្រើន អំពីការអ្វីដែលព្រះទ្រង់បានធ្វើសម្រាប់គាត់។ ដោយសារព្រះគុណព្រះ យើងទទួលសេចក្តីស្រឡាញ់ ជាជាងទទួលការថ្កោលទោស និងសេចក្តីមេត្តា ជាជាងការជំនុំជម្រះ។ នៅថ្ងៃនេះ ចូរយើងអបអរព្រះគុណដែលយើងមិនសមនឹងទទួល ដែលព្រះបានប្រទាន…
Read article
ចូលជ្រកយ៉ាងសុខសាន្តនៅក្នុងព្រះ
ឯទូលបង្គំ នឹងពោលពីព្រះយេហូវ៉ាថា ទ្រង់ជាទីពឹងពំនាក់ ជាបន្ទាយនៃទូលបង្គំ គឺជាព្រះនៃទូលបង្គំហើយ ទូលបង្គំទុកចិត្តនឹងទ្រង់។ ទំនុកដំកើង ៩១:២ នៅពេលល្ងាចថ្ងៃមួយ ពេលខ្ញុំកំពុងរត់ត្រឹកៗ ដើម្បីហាត់ប្រាណ នៅក្បែរការដ្ឋានសំណង់មួយ ក្នុងតំបន់ដែលយើងរស់នៅ ខ្ញុំឃើញកូនឆ្មាមួយក្បាល មានរូបរាងស្គម និងប្រឡាក់ដី កំពុងស្រែកយំដាក់ខ្ញុំ ដោយសម្លេងគួរឲ្យអាណិត ហើយក៏បានដើរតាមខ្ញុំ រហូតដល់ផ្ទះខ្ញុំ។ សព្វថ្ងៃនេះ មីគឃី(Mickey) បានប្រែក្លាយជាសត្វឆ្មាពេញវ័យ មានសុខភាពល្អគួរឲ្យស្រឡាញ់ និងកំពុងអរសប្បាយនឹងជីវិតដ៏សុខស្រួល ក្នុងផ្ទះរបស់ខ្ញុំ ហើយក្រុមគ្រួសារខ្ញុំបានស្រឡាញ់វាយ៉ាងខ្លាំង។ ពេលណាខ្ញុំរត់ត្រឹកៗ ដើម្បីហាត់ប្រាណ កាត់តាមកន្លែងដែលខ្ញុំបានរកឃើញវា ខ្ញុំច្រើនតែអរព្រះគុណព្រះ ដែលបានឲ្យសត្វឆ្មាមីគឃីឈប់រស់នៅអនាថា ហើយឲ្យវាមានផ្ទះសម្រាប់រស់នៅ។ បទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក៩១ បានចែងអំពីអ្នកដែល “នៅជាប់ក្នុងទីកំបាំង នៃព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត”(ខ.១) ដោយបាននៅជាមួយព្រះអង្គ។ ក្នុងព្រះគម្ពីរដើមភាសាហេព្រើរ ពាក្យ នៅជាប់ គឺមានន័យថា “នៅជាប់ជាអចិន្ត្រៃយ៍”។ ពេលណាយើងនៅជាប់ក្នុងព្រះអង្គ នោះព្រះអង្គជួយយើងឲ្យរស់នៅ តាមប្រាជ្ញារបស់ព្រះអង្គ ហើយស្រឡាញ់ព្រះអង្គលើសអ្វីៗទាំងអស់(ខ.១៤ យ៉ូហាន ១៥:១០)។ ព្រះទ្រង់បានសន្យាថា នឹងប្រទានការកម្សាន្តចិត្ត តាមរយៈការនៅជាប់ជាមួយព្រះអង្គអស់កល្បជានិច្ច ក៏ដូចជាសន្យាប្រទានសុវត្ថិភាព ក្នុងពេលដែលយើងជួបទុក្ខលំបាកនៅផែនដី។…
Read article
ការមើលឃើញព្រះយេស៊ូវ
អ្នកណាដែលឃើញខ្ញុំ នោះក៏បានឃើញព្រះវរបិតាដែរ។ យ៉ូហាន ១៤:៩ លេអូ(Leo) ជាក្មេងតូចអាយុ៤ខែ ដែលមិនដែលបានឃើញឪពុកម្តាយរបស់គាត់ឡើយ។ គាត់មានបញ្ហាភ្នែកពីកំណើត ដែលធ្វើឲ្យគាត់ព្រិលភ្នែក មិនអាចមើលឃើញអ្វីច្បាស់។ គាត់ហាក់ដូចជាកំពុងរស់នៅ ក្នុងកន្លែងចុះអ័ភ្រយ៉ាងក្រាស់ជានិច្ច។ តែពេទ្យភ្នែកក៏បានកាត់កញ្ចក់វ៉ែនតាពិសេសមួយឈុតឲ្យគាត់។ ក្រោយមក ឪពុករបស់លេអូក៏បានបង្ហោះវីដេអូមួយ ដែលក្នុងនោះ គេឃើញម្តាយគាត់បំពាក់វ៉ែនតាពីលើភ្នែកគាត់ ជាលើកដំបូង។ គេឃើញភ្នែកគាត់មានការផ្ដោតបន្តិចម្តងៗ។ ស្នាមញញឹមស្រស់ក៏បានលេចឡើង នៅលើផ្ទៃមុខគាត់ ខណៈពេលដែលគាត់បានឃើញម្តាយគាត់យ៉ាងច្បាស់ជាលើកដំបូង។ នៅពេលនោះ ក្មេងតូចលេអូ អាចមើលឃើញច្បាស់ហើយ។ កណ្ឌគម្ពីរយ៉ូហានបានចែងអំពីការសន្ទនារវាងព្រះយេស៊ូវ ជាមួយពួកសិស្សព្រះអង្គ។ កាលនោះ សាវ័កភីលីពបានទូលសូម ព្រះអង្គថា “ព្រះអម្ចាស់អើយ សូមបង្ហាញព្រះវរបិតាឲ្យយើងខ្ញុំឃើញផង”(យ៉ូហាន ១៤:៨)។ ទោះពួកសាវ័កបានចំណាយពេលច្រើន ជាមួយព្រះយេស៊ូវហើយក៏ដោយ ក៏ពួកគេនៅតែមិនអាចស្គាល់ព្រះអង្គ ដែលកំពុងគង់នៅពីមុខពួកគេ។ ព្រះអង្គក៏បានឆ្លើយតបថា “អ្នកណាដែលឃើញខ្ញុំ នោះក៏បានឃើញព្រះវរបិតាដែរ” យ៉ូហាន ១៤:៩។ មុននោះ ព្រះអង្គក៏បានមានបន្ទូលផងដែរថា “ខ្ញុំជាផ្លូវ ជាសេចក្តីពិត និងជាជីវិត”(ខ.៦)។ ព្រះអង្គមានបន្ទូល៧ដង ដោយប្រើពាក្យ “ខ្ញុំគឺជា”។ ហើយពេលនោះ ព្រះអង្គប្រើពាក្យនេះជាលើកទី៦ហើយ។ ត្រង់ចំណុចនេះ ព្រះយេស៊ូវកំពុងប្រាប់យើង ឲ្យឆ្លុះមើលតាមកញ្ចក់នៃព្រះបន្ទូល…
Read article