អាចចូលទៅជិតព្រះអង្គបានគ្រប់ពេល

ចូរ​ហាម​ដល់​អើរ៉ុន​បង​ឯង កុំ​ឲ្យ​ចូល​ជា​រាល់​ពេល​មក​ក្នុង​ទី​បរិសុទ្ធ​ខាង​ក្នុង​វាំង​នន នៅ​មុខ​ទី​សន្តោស​ប្រោស​ដែល​នៅ​លើ​ហិប​នោះ​ឡើយ។ លេវីវិន័យ ១៦:២ ក្នុង​ពេល​ដែល​វីរុស​កូរ៉ូណា​កំពុង​រាតត្បាត ការ​ទៅ​ធនាគារ ដើម្បី​បើក​យក​របស់​មាន​តម្លៃ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​រក្សាទុក មាន​ការ​តម្រូវ​កាន់​តែ​ច្រើន​ជាង​មុន។ ខ្ញុំ​ត្រូវ​ធ្វើ​ការ​ណាត់​ជួប ត្រូវ​ទូរស័ព្ទ​ទៅ​គេ មុន​គេ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ចូល​ធនាគារ​ រួច​ត្រូវ​បង្ហាញ​អត្តសញ្ញាណ​ប័ណ្ណ ហើយ​ចុះ​ហត្ថ​លេខា បន្ទាប់​មក ខ្ញុំ​ត្រូវ​រង់​ចាំ​ឲ្យ​គេ​នាំ​ផ្លូវ​ខ្ញុំ ទៅ​ទូរ​សុវត្ថិភាព ក្នុង​បន្ទប់​ក្រោម​ដី។ ពេល​បាន​ចូល​ខាង​ក្នុង​ហើយ ទ្វារ​ដែក​ធ្ងន់​ៗ​បាន​ចាក់​សោ​ជាប់​ពី​ខាង​ក្រៅ ទាល់​តែ​ខ្ញុំ​បាន​រក​ឃើញ​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវការ នៅ​ក្នុង​ទូ​ដែក​នោះ។ បើ​ខ្ញុំ​មិន​ធ្វើ​តាម​ការ​ណែនាំ​របស់​គេ​ទេ នោះ​ខ្ញុំ​មិន​អាច​ចូល​ខាង​ក្នុង​បាន​ឡើយ។ នៅ​គ្រា​សញ្ញាចាស់ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​សេចក្តី​បង្គាប់​ជាក់​លាក់ សម្រាប់​ការ​ចូល​កន្លែង​បរិសុទ្ធ​បំផុត ក្នុង​រោង​ឧបោសថ(និក្ខមនំ ២៦:៣៣)។ នៅ​ពី​ក្រោយ​វាំងនន​ពិសេស​មួយ ដែល​ខណ្ឌ​ចែក​កន្លែង​បរិសុទ្ធ ចេញ​ពី​កន្លែង​បរិសុទ្ធ​បំផុត មាន​តែ​សម្តេច​សង្ឃ​ទេ ដែល​អាច​ចូល​មួយ​ឆ្នាំ​ម្តង(ហេព្រើរ ៩:៧)។ លោក​អើរ៉ុន និង​សម្តេច​សង្ឃ ដែល​ចូល​តាម​ពី​ក្រោយ​គាត់ ត្រូវ​នាំ​យក​ដង្វាយ ត្រូវ​ងូត​ទឹក ហើយ​ត្រូវ​ពាក់​អាវ​ខ្លូត​ទេស​បរិសុទ្ធ មុន​នឹង​ចូល​ក្នុង​(លេវីវិន័យ ១៦:៣-៤)។ ការ​ណែនាំ​របស់​ព្រះ មិន​មែន ដោយសារ​មូល​ហេតុ​សុខ​ភាព ឬ​សុវត្ថិភាព​នោះ​ឡើយ តែ​គឺ​ដើម្បី​បង្រៀន​ពួក​អ៊ីស្រាអែល អំពី​សេចក្តី​បរិសុទ្ធ​របស់​ព្រះ និង​អំពី​ការ​ដែល​យើង​ត្រូវការ​ការ​អត់​ទោស​បាប​ពី​ព្រះ​​អង្គ។ នៅ​ពេល​ព្រះយេស៊ូវ​សុគត វាំងនន​ពិសេស​នោះ​ក៏​បាន​រហែក​ជា​ពីរ(ម៉ាថាយ ២៧:៥១) ជា​និមិត្ត​រូប​បង្ហាញ​ថា អស់​អ្នក​ដែល​ជឿ​ថា…

Read article
សេចក្តីសង្ឃឹមពិតប្រាកដ

ទ្រង់​បាន​បង្កើត​យើង​ឡើង​ជា​ថ្មី តាម​សេចក្តី​មេត្តាករុណា​ដ៏​ធំ​របស់​ទ្រង់ ដើម្បី​ឲ្យ​យើង​រាល់​គ្នា​បាន​សេចក្តី​សង្ឃឹម​ដ៏​រស់ ដោយសារ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ទ្រង់​រស់​ពី​ស្លាប់​ឡើង​វិញ។ ១ពេត្រុស ១:៣ នៅ​ដើម​ទសវត្សរ៍​ឆ្នាំ១៩៦០ នៅ​សហរដ្ឋ​អាមេរិក មនុស្ស​ជា​ច្រើន​បាន​រំពឹង​ថា នឹង​មាន​ពេល​អនាគត​ដ៏​ភ្លឺ​ស្វាង។ លោក​ប្រធានាធិបតី​វ័យ​ក្មេង ចន អ៊ែហ្វ ឃែននេឌី(John F. Kennedy)  បាន​បង្កើត​កម្ម​វិធី​ព្រំដែន​ថ្មី កម្មវិធី​កង​សន្តិភាព និង​កម្មវិធី​ទៅ​ស្ថាន​ព្រះ​ច័ន្ទ។ ដោយសារ​សេដ្ឋ​កិច្ច​រីក​ចម្រើន មនុស្ស​ជាច្រើន​បាន​រំពឹង​ថា ពេល​អនាគត​នឹង​មាន​ពេញ​ទៅ​ដោយ​ភាព​សប្បាយ​រីករាយ។ បន្ទាប់​មក សង្រ្គាម​វៀតណាម​ក៏​កាន់​តែ​មាន​ការ​រីក​រាល​ដាល អាមេរិក​មាន​ភាព​រំជើប​រំជួល​ក្នុង​ប្រទេស លោក​ខេននេឌី​ត្រូវ​គេ​ធ្វើ​ឃាត ហើយ​ក្តី​សង្ឃឹមថា នឹង​មាន​សង្គម​ដែល​វិជ្ជមាន​បាន​រលាយ​អស់។ ទីបំផុត គំនិត​វិជ្ជមាន​របស់​ពួក​គេ គ្រាន់​តែ​ជា​ការ​ស្រមើ​ស្រមៃ​ប៉ុណ្ណោះ។ បន្ទាប់​មក នៅ​ឆ្នាំ១៩៦៧ សៀវភៅ ដែល​ទេវវិទូ លោក​ជរហ្គិន ម៉ូលម៉ាន(Jürgen Moltmann) បាន​និពន្ធ មាន​ចំណង​ជើង​ថា ទេវសាស្រ្ត​នៃ​ក្តី​សង្ឃឹម  បាន​ចង្អុល​បង្ហាញ​ពួក​គេ​ឲ្យ​ងាក​ទៅ​រក​ចក្ខុវិស័យ​ដែល​មាន​ភាព​ច្បាស់​លាស់​ជាង។ ផ្លូវ​ដែល​ពួក​គេ​ត្រូវ​ដើរ​នោះ មិន​មែន​ជា​ផ្លូវ​នៃ​គំនិត​វិជ្ជមាន​នោះ​ទេ តែ​ជា​ផ្លូវ​នៃ​ក្តី​សង្ឃឹម។ ផ្លូវ​ទាំង​ពីរ​មិន​ដូច​គ្នា​ទេ។ លោក​ម៉ូលម៉ាន​បាន​បញ្ជាក់​ថា គំនិត​វិជ្ជមាន​មាន​ការ​ផ្តេក​ផ្តួល​ទៅ​លើ​កាលៈទេសៈ ប៉ុន្តែ ក្តី​សង្ឃឹម​បាន​ចាក់​ឫស​ចូល​ទៅ​ក្នុង​សេចក្តី​ស្មោះ​ត្រង់​របស់​ព្រះ ទោះ​យើង​ស្ថិត​ក្នុង​ស្ថានភាព​បែប​ណា​ក៏​ដោយ។ តើ​ក្តី​សង្ឃឹម​នេះ​មាន​ប្រភព​មក​ពី​ណា? សាវ័ក​ពេត្រុស​បាន​សរសេរ​ថា “សូម​សរសើរ​ដល់​ព្រះ​ដ៏​ជា​ព្រះវរបិតា​នៃ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ…

Read article
ពេលដែលយើងមិនយល់ស្របនឹងអ្នកដទៃ

ចូរ​អត់​ទោស​ឲ្យ​គេ​ចុះ ដូច​ជា​ព្រះគ្រីស្ទ​បាន​អត់​ទោស​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដែរ។ កូល៉ុស ៣:១៣ បណ្តាញ​សង្គម​ទ្វីតធ័រ(Twitter) បាន​បង្កើត​វេទិការ​មួយ ដែល​មនុស្ស​នៅ​ទូទាំង​ពិភពលោក​អាច​ប្រើ ដើម្បី​បញ្ចេញ​គំនិត​យោបល់​របស់​ខ្លួន ដោយ​ប្រើ​សំណេរ​ខ្លី​ៗ។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ កាល​ពី​ពេល​ថ្មី​ៗ​នេះ រូប​មន្ត​នេះ​កាន់​តែ​មាន​ភាព​រញ៉េរញ៉ៃ ខណៈ​ពេល​ដែល​បុគ្គល​ជា​ច្រើន​បាន​ចាប់​ផ្តើម​ប្រើ​ទ្វីតធ័រ ជា​ឧបករណ៍ ដើម្បី​កែ​តម្រង់​អ្នក​ដទៃ ដែល​មាន​អាកប្ប​កិរិយា និង​របៀប​នៃ​ការ​រស់​នៅ ដែល​ពួក​គេ​មិន​ចូល​ចិត្ត។ បើ​សិន​ជា​អ្នក​ចូល​ទៅ​ក្នុង​វេទិកា​នេះ នៅ​ថ្ងៃ​ក៏​បាន នោះ​អ្នក​នឹង​ឃើញ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​នាំ​គ្នា​លើក​ឈ្មោះ​មនុស្ស​ម្នាក់ មក​បង្ហោះ​តគ្នា​ពី​ម្នាក់​ទៅ​ម្នាក់។ ពេល​ដែល​អ្នក​ចុច​ពី​លើ​ឈ្មោះ​នោះ អ្នក​នឹង​ឃើញ​ថា មនុស្ស​រាប់​លាន​នាក់ កំពុង​តែ​បញ្ចេញ​គំនិត​យោបល់ អំពី​រឿង​ចម្រូង​ចម្រាស់​ណា​មួយ ដែល​គាត់​កំពុង​តែ​មាន។ យើង​បាន​រៀន​រិះ​គន់​ជា​សាធារណៈ អំពី​រឿង​គ្រប់​យ៉ាង រាប់​ចាប់​តាំង​ពី​ជំនឿ​ដែល​គេ​មាន រហូត​ដល់​ការ​ស្លៀក​ពាក់​របស់​គេ។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ តាម​ពិត អាកប្ប​កិរិយា​ដែល​ចូល​ចិត្ត​រិះ​គន់​គេ ដោយ​គ្មាន​ក្តី​ស្រឡាញ់​នេះ មិន​សម​ស្រប​នឹង​បំណង​ព្រះ​ទ័យ​ព្រះ ដែល​បាន​ត្រាស់​ហៅ​យើង​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​អ្នក​ជឿ​ព្រះយេស៊ូវ​នោះ​ទេ។ មាន​ពេល​ខ្លះ យើង​ត្រូវ​ប្រឈម​មុខ​ដាក់​ការ​មិន​ចុះ​សម្រុង​គ្នា តែ​ព្រះគម្ពីរ​បាន​រំឭក​យើង​ថា ក្នុង​នាម​យើង​ជា​អ្នក​ជឿ យើង​ត្រូវ​តែ​ប្រព្រឹត្ត ដោយ “ចិត្ត​ក្ដួល​អាណិត សប្បុរស សុភាព សំឡូត និង​ចិត្ត​អត់ធ្មត់” (កូល៉ុស ៣:១២)។ ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ជំរុញ​យើង​ឲ្យ “​ទ្រាំ​ទ្រ​គ្នា ទាំង​អត់​ទោស​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក”(ខ.១៣) ជា​ជាង​រិះ​គន់…

Read article
វិលត្រឡប់ទៅរកព្រះរាជបញ្ជាជាមូលដ្ឋាន

ចូរ​លះបង់​សេចក្តី​ច្រឡោត និង​ការ​រឹបជាន់​ចេញ ហើយ​សំរេច​តាម​សេចក្តី​យុត្តិធម៌ និង​សេចក្តី​សុចរិត​ចុះ។ អេសេគាល ៤៥:៩ មុន​ពេល​ឆ្នាំ​ថ្មី​ជិត​មក​ដល់ ជា​ទូទៅ​គេ​បាន​ធ្វើ​ការ​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត​ផ្សេង​ៗ សម្រាប់​ឆ្នាំ​ថ្មី តែ​គេ​ហាក់​ដូច​ជា​ធ្វើ​ការ​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត ដើម្បី​តែ​ខកខាន នៅ​ក្នុង​ការ​អនុវត្តន៍​តាម​ការ​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត​នោះ​។ អ្នក​ខ្លះ​បាន​និយាយ​លេង​សើច អំពី​រឿង​ពិត​នេះ ដោយ​ស្នើ​ឲ្យ​គេ​ធ្វើ​ការ​ប្តេជ្ញា​ចិត្ត​សម្រាប់​ឆ្នាំ​ថ្មី ដែល​អាច​ធ្វើ​តាម​បាន ដែល​មាន​ដូច​តទៅ : ខ្ញុំ​នឹង​បក់​ដៃ​ដាក់​អ្នក​បើក​បរ ដែល​ឈប់​នៅ​កន្លែង​ភ្លើង​ស្តុប។ ខ្ញុំ​នឹង​ចុះ​ឈ្មោះ​រត់​ម៉ារ៉ាតុន។ តែ​ខ្ញុំ​នឹង​មិន​ទៅ​ចូល​រួម​ឡើយ។ ខ្ញុំ​នឹង​ឈប់​ពន្យារ​ពេល តែ​ថ្ងៃ​ស្អែក ខ្ញុំ​ពន្យារ​ពេល​ទៀត។ ខ្ញុំ​នឹង​វង្វេង​ផ្លូវ ដោយ​មិន​បាន​ប្រើ​ផែន​ទី។​ Unfriend អ្នក​ដែល​បង្ហោះ​រូប​បង្អួត​សាច់​ដុំ។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏ដោយ ការ​ចាប់​ផ្តើម​ជា​ថ្មី អាច​ជា​រឿង​ដែល​មិន​ត្រូវ​លេង​សើច។ នៅ​គ្រា​សញ្ញា​ចាស់ ប្រជាជន​យូដា ដែល​កំពុង​ស្ថិត​ក្នុង​ការ​និរទេស មាន​ការ​ស្រេក​ឃ្លាន​នូវ​ការ​ចាប់​ផ្តើម​ជា​ថ្មី។ បន្ទាប់​ពី​ពួក​គេ​រស់​នៅ​ជា​ឈ្លើយ​សឹក បាន​ប្រហែល​២​ទសវត្សរ៍ ព្រះ​ទ្រង់​ក៏​បាន​ប្រទាន​ការ​កម្សាន្ត​ចិត្ត​ដល់​ពួក​គេ តាម​រយៈ​លោក​ហោរា​អេសេគាល ដោយ​សន្យា​ថា “អញ​នឹង​នាំ​ពួក​យ៉ាកុប​ដែល​នៅ​ជា​ឈ្លើយ​ឲ្យ​មក​វិញ ហើយ​នឹង​មាន​សេចក្តី​អាណិត​មេត្តា​ដល់​ពួក​វង្ស​អ៊ីស្រាអែល​ទាំង​មូល” (អេសេគាល ៣៩:២៥)។ ប៉ុន្តែ ប្រជាជាតិ​មួយ​នេះ ចាំ​បាច់​ត្រូវ​វិល​ត្រឡប់​ទៅ​រក​ព្រះ​រាជ​បញ្ជា ដែល​ជា​មូលដ្ឋាន​គ្រឹះ​នៃ​ជំនឿ​របស់​ពួកគេ ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​បាន​ប្រទាន​មក​តាម​រយៈ​លោក​ម៉ូសេ កាល​ពី​៨​រយ​ឆ្នាំ​មុន។ ដែល​រាប់​បញ្ចូល​ការ​ប្រារព្ធ​ពិធី​បុណ្យ នៅ​ពេល​ឆ្នាំ​ថ្មី​មក​ដល់។ សម្រាប់​ប្រជាជន​យូដា ពិធី​បុណ្យ​នោះ​ចាប់​ផ្តើម​នៅ​ដើម​រដូវ​ផ្ការីក(៤៥:១៨)។…

Read article
សេចក្តីជំនឿដែលមានគ្រឹះរឹងមាំ

ឯ​អស់​អ្នក​ណា​ដែល​ឮ​ពាក្យ​របស់​ខ្ញុំ​ទាំង​នេះ តែ​មិន​ប្រព្រឹត្ត​តាម អ្នក​នោះ​ត្រូវ​ធៀប​ដូច​ជា​មនុស្ស​ល្ងង់ ដែល​សង់​ផ្ទះ​ខ្លួន​នៅ​លើ​ខ្សាច់​វិញ។ ម៉ាថាយ ៧:២៦ ភ្នំ​ខ្សាច់​ខ្ពស់​ៗ នៅ​តាម​បណ្តោយ​ឆ្នេរ​ខាង​ជើង នៃ​បឹង Silver បាន​បណ្តាល​ឲ្យ​ផ្ទះ​ប្រជាជន​នៅ​តំបន់​ជិត​ខាង ជួប​ហានិភ័យ នៃ​ការ​បាក់​ស្រុត​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ដី​ខ្សាច់ ដែល​តែង​តែ​ផ្លាស់​ទី​ជា​និច្ច។ ទោះ​អ្នក​រស់​នៅ​ទីនោះ​បាន​ព្យាយាម​កើប​ពំនូក​ដី​ខ្សាច់​ធំ​ៗ ទៅ​កន្លែង​ផ្សេង​ក៏​ដោយ ក៏​ពួក​គេ​បាន​ត្រឹម​តែ​ឈរ​មើល​ដោយ​អស់​សង្ឃឹម ពេល​ដែល​ដីខ្សាច់​បាន​កប់​ពី​លើ​ផ្ទះ​ដែល​ពួក​គេ​បាន​សង់​យ៉ាង​ស្អាត។ ខណៈ​ពេល​ដែល​ចៅ​សង្កាត់​ដឹកនាំ​សកម្មភាព​សង្រ្គោះ​ផ្ទះ ដែល​បាន​ទទួល​រង​ការ​បំផ្លិចបំផ្លាញ​កាល​ពី​ពេល​ថ្មី​ៗ​នេះ គាត់​ក៏​បាន​បញ្ជាក់​ថា វា​ជា​បញ្ហា​ដែល​គេ​មិន​អាច​ទប់​ស្កាត់​បាន​ទេ។ ទោះ​ម្ចាស់​ផ្ទះ​បាន​ព្យាយាម​ជៀស​វាង​គ្រោះ​ថ្នាក់​នៃ​ការ​បាក់​ស្រុត​យ៉ាងណា​ក៏​ដោយ ក៏​ភ្នំ​ខ្សាច់​ទាំង​នោះ មិន​អាច​ទ្រទ្រង់​គ្រឹះ​ឲ្យ​រឹង​មាំ​បាន​ឡើយ​។ ព្រះយេស៊ូវ​បាន​ជ្រាប​អំពី​ភាព​ល្ងង់​ខ្លៅ​នៃ​ការ​សង់​ផ្ទះ​នៅ​លើ​ដី​ខ្សាច់។ បន្ទាប់​ពី​ទ្រង់​បាន​ដាស់​តឿន​ពួក​សិស្ស​ទ្រង់ អំពី​ពួក​ហោរា​ក្លែង​ក្លាយ ព្រះ​អង្គ​ក៏​បញ្ជាក់​ថា ការ​ស្តាប់​បង្គាប់​ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់ គឺ​បាន​បង្ហាញ​ថា យើង​មាន​ប្រាជ្ញា​(ម៉ាថាយ ៧:១៥-២៣)។ ព្រះ​អង្គ​មាន​បន្ទូល​ថា “អស់​អ្នក​ដែល​បាន​ឮ​ព្រះ​បន្ទូល​ទ្រង់ ហើយ​ប្រព្រឹត្ត​តាម ខ្ញុំ​នឹង​ធៀប​អ្នក​នោះ​ដូច​ជា​មនុស្ស​ប៉ិន​ប្រយ័ត្ន ដែល​សង់​ផ្ទះ​ខ្លួន​នៅ​លើ​ថ្ម”(ខ.២៤)។ តែ​អ្នក​ដែល​បាន​ឮ​ព្រះ​បន្ទូល​ព្រះ ហើយ​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​មិនប្រព្រឹត្ត​តាម “អ្នក​នោះ​ត្រូវ​ធៀប​ដូច​ជា​មនុស្ស​ល្ងង់ ដែល​សង់​ផ្ទះ​ខ្លួន​នៅ​លើ​ខ្សាច់​វិញ”(ខ.២៦)។ ពេល​ដែល​កាលៈទេសៈ​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា ដីខ្សាច់​កំពុង​តែ​កប់​ពី​លើ​យើង នៅ​ពី​ក្រោម​ទម្ងន់​នៃ​ការ​រង​ទុក្ខ ឬ​ការ​ព្រួយ​បារម្ភ នោះ​យើង​អាច​មាន​ក្តី​សង្ឃឹម​ចំពោះ​ព្រះ​គ្រីស្ទ ដែល​ជា​ថ្មដា​របស់​យើង។ ព្រះ​អង្គ​នឹង​ជួយ​យើង ឲ្យ​មាន​ជំនឿ​រឹងមាំ ដែល​សង់​នៅ​លើ​គ្រឹះ​ដែល​មិន​ចេះ​រង្គោះ​រង្គើ នៃ​ចរិយា​សម្បត្តិ​របស់​ព្រះ​អង្គ ដែល​មិន​ចេះ​ប្រែ​ប្រួល។—Xochitl Dixon តើ​ការ​ស្តាប់​បង្គាប់​បាន​បង្ហាញ​ថា…

Read article
ពេលដែលក្តីស្រឡាញ់គ្មានទីបញ្ចប់

ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​រមែង​ការពារ​អស់​អ្នក​ដែល​ស្រឡាញ់​ទ្រង់។ ទំនុកដំកើង ១៤៥:២០ សានដ្រា(Sandra) បាន​និយាយ​រំឭក​រឿង​ចាស់​ថា “រៀង​រាល់​ពេល​ជីតា​របស់​ខ្ញុំ នាំ​ខ្ញុំ​ទៅ​ឆ្នេរ​សមុទ្រ គាត់​តែង​តែ​ដោះ​នាឡិការ​របស់​គាត់​ទុក។ ថ្ងៃ​មួយ​ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​សួរ​គាត់​ថា ហេតុ​អ្វី​គាត់​ចាំ​បាច់​ត្រូវ​ដោះ​វា​ទុក”។ “គាត់​ក៏​បាន​ញញឹម ហើយ​ឆ្លើយ​ថា ព្រោះ​តា​ចង់​ឲ្យ​ចៅ​ដឹង​ថា ពេល​វេលា​ដែល​តា​បាន​ចំណាយ​ជា​មួយ​ចៅ​សំខាន់​ប៉ុណ្ណា ចំពោះ​តា។ តា​គ្រាន់​តែ​ចង់​ចំណាយ​ពេល​ជា​មួយ​ចៅ​ជា​រៀង​រហូត”។​ ខ្ញុំ​បាន​ឮ​សានដ្រា​ចែកចាយ​រឿង​នេះ នៅ​ពិធី​បុណ្យ​សព​របស់​ជីតា​គាត់។ រឿង​នេះ​ស្ថិត​ក្នុង​ចំណោម​អនុស្សាវរីយ៍​ដែល​នាង​ចូល​ចិត្ត​បំផុត។ ការ​ដែល​អ្នក​ដទៃ​ចំណាយ​ពេល​សម្រាប់​យើង អាច​ធ្វើ​ឲ្យ​យើង​មាន​អារម្មណ៍​ថា យើង​មាន​តម្លៃ​ចំពោះ​ពួក​គេ។ ពេល​ខ្ញុំ​គិត​អំពី​រឿង​នេះ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​នឹក​ចាំ​អំពី​បទ​គម្ពីរ​ដែល​បាន​ចែង អំពី​ការ​ដែល​ព្រះ​ទ្រង់​ថែរក្សា​យើង ដោយ​ក្តី​ស្រឡាញ់។ ព្រះ​ទ្រង់​តែង​តែ​ចំណាយ​ពេល​ជា​មួយ​យើង​ជា​និច្ច។ គឺ​ដូច​ដែល​ស្តេច​ដាវីឌ​បាន​អធិស្ឋាន​ក្នុង​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ជំពូក១៤៥ ថា “ទ្រង់​លា​ព្រះហស្ត ក៏​បំពេញ​ចិត្ត​ប្រាថ្នា​នៃ​ជីវិត​ទាំងឡាយ ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​សុចរិត​ក្នុង​គ្រប់​ទាំង​ផ្លូវ​ទ្រង់ ក៏​សប្បុរស​ក្នុង​គ្រប់​ទាំង​កិច្ចការ​របស់​ទ្រង់​ដែរ ១៨ ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​គង់​នៅ​ជិត​នឹង​អស់​អ្នក ដែល​អំពាវនាវ​ដល់​ទ្រង់”(ខ.១៦-១៨)។ សេចក្តី​ល្អ និង​ការ​យក​ព្រះទ័យ​ទុក​ដាក់​របស់​ព្រះ បាន​ជួយ​ទ្រទ្រង់​ជីវិត​យើង​រាល់​វេលា ដោយ​ផ្តល់​ឲ្យ​យើង​នូវ​ខ្យល់​ដង្ហើម និង​អាហារ​សម្រាប់​បរិភោគ​ជា​ដើម។ ដោយសារ​ព្រះអង្គ​មាន​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​ដ៏​បរិបូរ នោះ​ព្រះអង្គ​បាន​បង្កើត​យើង​មក ដោយ​សេចក្តី​មេត្តា ដោយ​យក​ព្រះទ័យ​ទុកដាក់​ចំពោះ​ភាព​តូច​ល្អិត​បំផុត​នៃ​ជីវិត​យើង។ សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ​មាន​ភាព​ជ្រាល​ជ្រៅ ហើយ​គ្មាន​ទី​បញ្ចប់ បាន​ជា​សេចក្តី​សប្បុរស និង​សេចក្តី​មេត្តា​របស់​ព្រះអង្គ បើក​ផ្លូវ​ឲ្យ​យើង​ចូល​ទៅ​រក​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជានិច្ច និង​ក្តី​អំណរ ក្នុង​ព្រះ​វត្ត​មាន​ព្រះ​អង្គ ពោល​គឺ​ព្រះអង្គ​ស្រឡាញ់​យើង​ខ្លាំង​ណាស់…

Read article