ឲ្យអំណោយ ដោយក្តីស្រឡាញ់
នោះព្រះវរបិតានៃអ្នក ដែលទ្រង់ទតឃើញក្នុងទីសំងាត់ ទ្រង់នឹងប្រទានរង្វាន់ដល់អ្នកនៅទីប្រចក្សច្បាស់។ ម៉ាថាយ ៦:៤ រៀងរាល់ថ្ងៃ លោកគ្លែន(Glen) តែងតែទៅទិញកាហ្វេពេលព្រឹក នៅហាងលក់កាហ្វេនៅក្បែរតំបន់គាត់រស់នៅ ដែលនៅទីនោះ អ្នកទិញត្រូវបើកឡានបន្តកន្ទុយគ្នាជាជួរ ចូលតាមច្រកតែមួយ ដើម្បីរង់ចាំទិញកាហ្វេម្តងម្នាក់ៗ។ ហើយជារៀងរាល់ថ្ងៃ គាត់ក៏បានចេញថ្លៃកាហ្វេឲ្យអ្នកបើកឡាន ដែលកំពុងរង់ចាំខាងក្រោយគាត់ជានិច្ច ដោយគ្រាន់តែប្រាប់អ្នកគិតលុយ ឲ្យជូនពរអ្នកនោះឲ្យសុខសប្បាយ។ លោកគ្លែនមិនបានស្គាល់ពួកគេទេ។ គាត់ក៏មិនបានដឹង អំពីការឆ្លើយតបរបស់ពួកគេដែរ។ គាត់គ្រាន់តែជឿថា វាជាទង្វើតូចបំផុតដែលគាត់អាចធ្វើបាន។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅថ្ងៃមួយ គាត់ក៏បានដឹង អំពីឥទ្ធិពលនៃទង្វើរបស់គាត់ ពេលគាត់អានសំបុត្រអនាមិកមួយ ដែលគេបានផ្ញើមកក្រុមហ៊ុនកាសែត ក្នុងតំបន់គាត់។ គាត់ក៏បានដឹងថា អំណោយដែលគាត់បានឲ្យគេ ដោយចិត្តសប្បុរស នៅថ្ងៃទី១៨ កក្កដា ឆ្នាំ២០១៧ បានបណ្តាលឲ្យអ្នកបើកឡាន នៅពីក្រោយឡានគាត់ បានផ្លាស់ប្តូរគំនិត លែងចង់សម្លាប់ខ្លួន នៅថ្ងៃនោះ។ លោកគ្លែនបានឲ្យអំណោយជាប្រចាំថ្ងៃ ដល់អ្នកបើកបរឡាន នៅពីក្រោយឡានគាត់ ដោយមិនចង់បានការអរគុណ ឬការសរសើរឡើយ។ ទើបតែលើកនេះទេ ដែលគាត់បានមើលឃើញឥទ្ធិពល នៃអំណោយដ៏តូចរបស់គាត់។ រឿងនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវ ឲ្យយើងធ្វើទាន ដោយមិនឲ្យដៃស្តាំ ដឹងអំពីការដែលដៃឆ្វេងធ្វើ(ម៉ាថាយ ៦:៣)។…
Read article
ក្តីសង្ឃឹមដែលនាំយើងឆ្លងកាត់ខ្យល់ព្យុះ
ទ្រង់ធ្វើឲ្យព្យុះសង្ឃរាបានស្ងាត់ឈឹងទៅវិញ ហើយឲ្យរលកស្ងប់ស្ងៀមដែរ។ ទំនុកដំកើង ១០៧:២៩ កាលពីរដូវផ្ការីក ឆ្នាំ២០២១ អ្នកដេញតាមខ្យល់ព្យុះបួនប្រាំនាក់ បានថតវីដេអូ និងថតបានរូបឥន្ទធនូ នៅក្បែរខ្យល់កួចយក្សថូនេដូ នៅរដ្ឋតិចសាស់។ ក្នុងវីដេអូមួយនោះ គេឃើញមានដើមស្រូវសាឡីជាច្រើនគំនរ ត្រូវកម្លាំងខ្យល់គួចឡើងទៅលើ បង្កើតជារូបរាងវែងៗ។ ឥន្ទធនូក៏បានបង្ហាញខ្លួនកាត់តាមផ្ទៃមេឃពណ៌ខ្មៅ ហើយចំកោងខ្លួន ទៅរកខ្យល់កួចយក្សនោះ។ ក្នុងវីដេអូមួយទៀត គេឃើញមនុស្សឈរមើលហេតុការណ៍នេះ នៅតាមចិញ្ចើមផ្លូវ ហើយគយគន់ឥន្ទធនូជានិមិត្តរូបនៃសេចក្តីសង្ឃឹម នៅក្បែរខ្យល់កួចដ៏កាចសាហាវ។ ក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក១០៧ អ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើង បានលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យមានក្តីសង្ឃឹម ដោយងាកទៅរកព្រះ ក្នុងពេលដ៏ពិបាក។ គាត់បានពិពណ៌នា អំពីអ្នកខ្លះ ដែលកំពុងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដែលប្រៀបដូចជាខ្យល់ព្យុះ ដោយឥតមានយោបល់ (ខ.២៧)។ បន្ទាប់មក “គេអំពាវនាវដល់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយសេចក្តីវេទនារបស់គេ ហើយទ្រង់ក៏ប្រោសឲ្យរួចពីសេចក្តីលំបាកនោះ”(ខ.២៨)។ ព្រះទ្រង់ជ្រាបថា ជួនកាល កូនៗរបស់ព្រះអង្គពិបាកនឹងរកឃើញក្តីសង្ឃឹម ពេលដែលជីវិតរបស់ពួកគេហាក់ដូចជាកំពុងជួបខ្យល់ព្យុះ។ ស្ថិតក្នុងពេលបែបនេះ យើងចាំបាច់ត្រូវនឹកចាំ អំពីសេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ព្រះអង្គ ជាពិសេស នៅពេលដែលយើងឃើញភាពងងឹត និងការភ័ន្តភាំង។ ខ្យល់ព្យុះបានមកដល់ជីវិតយើង ប្រៀបដូចជាឧបសគ្គ ក្នុងលក្ខណៈជាភាពជ្រួលច្របល់ក្នុងផ្លូវអារម្មណ៍ ឬក្នុងលក្ខណៈជាភាពតានតឹងក្នុងផ្លូវចិត្ត តែព្រះទ្រង់អាចធ្វើឲ្យខ្យល់ព្យុះស្ងប់ ដោយមានបន្ទូលតែមួយព្រះឱស ហើយដឹកនាំយើង…
Read article
ការប្រោសឲ្យជាសម្រាប់ពិភពលោកទាំងមូល
ទ្រង់បានផ្សះផ្សាយើងនឹងព្រះអង្គទ្រង់ ដោយសារព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយបានប្រទានការងារផ្សះផ្សានោះ មកយើងខ្ញុំដែរ។ ២កូរិនថូស ៥:១៨ នៅក្នុងជ្រលងភ្នំដាច់ស្រយាលមួយ នៅភាគខាងលិចនៃប្រទេសស្លូវេនា មានមន្ទីរពេទ្យសម្ងាត់មួយ(មន្ទីរពេទ្យកងទ័ពរំដោះហ្វ្រានចា) ដែលបានដំណើរការដោយបុគ្គលិកពេទ្យជាច្រើននាក់ និងបានជួយព្យាបាលទាហានដែលមានរបួសរាប់ពាន់នាក់ ក្នុងអំឡុងសម័យសង្គ្រាមលោកលើកទី២ ដោយលាក់កំបាំងមិនឲ្យពួកណាហ្ស៊ីរកឃើញ។ ការជៀសផុតពីការស្វែងរករបស់ពួកណាហ្ស៊ី គឺជាជោគជ័យដ៏គួរឲ្យកត់សំគាល់ តែដែលកាន់តែគួរឲ្យកត់សំគាល់ជាងនេះទៀតនោះគឺ មន្ទីរពេទ្យ(ដែលបានទទួលប្រាក់ឧបត្ថម្ភ និងគ្រប់គ្រងដោយចលនារំដោះជាតិរបស់ប្រទេសស្លូវេនា) បានព្យាបាលទាហានរបស់សម្ព័ន្ធមិត្ត ក៏ដូចជាទាហានរបស់សត្រូវ។ ពោលគឺ មន្ទីរពេទ្យនេះបានទទួលស្វាគមន៍មនុស្សទាំងអស់។ ព្រះគម្ពីរបានបង្រៀនយើងឲ្យនាំពិភពលោក ឲ្យទទួលការព្យាបាលខាងវិញ្ញាណ។ បានសេចក្តីថា យើងត្រូវមានសេចក្តីអាណិតដល់មនុស្សទាំងអស់ ទោះពួកគេមានទស្សនៈដូចម្តេចក៏ដោយ។ មនុស្សម្នាក់ៗសុទ្ធតែសក្ដិសមនឹងទទួលសេចក្តីស្រឡាញ់ និងសេចក្តីសប្បុរសរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ទោះពួកគេមាននិន្នាការអ្វីក៏ដោយ។ សាវ័កប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេស៊ូវបានជំរុញចិត្តយើង ព្រោះយើងជឿថា ព្រះអង្គបានសុគតជំនួសមនុស្សទាំងអស់(២កូរិនថូស ៥:១៤)។ យើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែរងគ្រោះដោយសារជំងឺរបស់អំពើបាប។ យើងរាល់គ្នាស្រេកឃ្លានការប្រោសឲ្យជា នៃការអត់ទោសបាបរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ ហើយព្រះអង្គបានយាងមករកយើង ដើម្បីប្រោសយើងឲ្យជា។ បន្ទាប់មក អ្វីដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលនោះគឺ ព្រះទ្រង់បានប្រទានយើង នូវ “ព្រះបន្ទូល ពីការផ្សះផ្សារ”(ខ.១៩)។ ព្រះអង្គត្រាស់ហៅយើង ឲ្យទៅរកមនុស្សដែលមានរបួស និងភាពប្រេះបែកខាងវិញ្ញាណ(ដូចយើងដែរ)។ យើងចូលរួមក្នុងព្រះរាជកិច្ចនៃការប្រោសឲ្យជា ដោយអ្នកជំងឺប្រែក្លាយជាមានសុខភាពល្អ តាមរយៈការផ្សះផ្សាជាមួយព្រះអង្គ។ ហើយការប្រោសឲ្យជានេះ គឺមានសម្រាប់អស់អ្នកដែលស្ម័គ្រចិត្តទទួល។—Winn Collier…
Read article
ឈប់បង្អង់សិនដើម្បីអធិស្ឋាន
នោះពួកអ៊ីស្រាអែលក៏ទទួលបរិភោគពីស្បៀងអាហារគេ ឥតទូលសួរដល់ព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ យ៉ូស្វេ ៩:១៤ ក្បាលម៉ាស៊ីនទឹកសម្រាប់រថយន្តពន្លត់អគ្គីភ័យ បានបាញ់ទឹកបាចសាចដាក់ផ្លូវថ្នល់។ មានឡានជាច្រើនគ្រឿងបានបើកកាត់តាមនោះ នៅខាងមុខខ្ញុំ ហើយខ្ញុំគិតថា បើខ្ញុំបើកកាត់ពីមុខក្បាលម៉ាស៊ីនទឹកនោះ ខ្ញុំនឹងបានលាងឡានដោយឥតគិតថ្លៃ នេះជាឱកាសល្អណាស់! វាប្រឡាក់ដីក្រាស់បន្តិច ដោយសារខ្ញុំមិនបានលាងវាប្រហែល១ខែហើយ។ ដូចនេះ ខ្ញុំក៏បានបញ្ឆេះម៉ាស៊ីនឡាន បើកចូលទៅក្នុងកន្លែងដែលមានទឹកបាញ់សាចនោះ។ ពន្លឺថ្ងៃបានចាំងមកលើឡានរបស់ខ្ញុំ ដែលមានពណ៌ខ្មៅ ពេញមួយព្រឹកហើយ ធ្វើឲ្យកញ្ចក់ និងផ្ទៃខាងក្នុងរបស់វាមានកម្តៅក្តៅ។ តែទឹកដែលបានបាញ់ចេញមក ជាទឹកត្រជាក់។ គ្រាន់តែទឹកត្រជាក់បានបាញ់ប៉ះចំកញ្ចក់ខាងមុខដែលមានកម្តៅក្តៅភ្លាម ស្នាមប្រេះបានលេចឡើង យ៉ាងលឿនដូចផ្លេកបន្ទោរ នៅលើកញ្ចក់នោះ ពីលើមកក្រោម។ ការលាងឡានដោយឥតគិតថ្លៃនៅថ្ងៃនោះ ប្រែក្លាយជាការបង់ប្រាក់ជាច្រើន ដើម្បីជួសជុលកញ្ចក់ឡាន។ បើខ្ញុំបាន “ឈប់បង្អង់សិន” ដើម្បីគិតពិចារណា ឬអធិស្ឋាន មុននឹងសម្រេចចិត្តបើកឡានចូលទៅក្នុងកន្លែងទឹកបាញ់សាច់នោះ ម្ល៉េះខ្ញុំក៏មិនចាំបាច់ត្រូវជួសជុលកញ្ចក់ឡានដែរ។ តើអ្នកធ្លាប់ជួបរឿងបែបនេះទេ? ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលធ្លាប់ជួបរឿងដូចនេះ ក្នុងកាលៈទេសៈ ដែលធ្ងន់ធ្ងរជាងនេះ។ ព្រះទ្រង់បានសន្យាថា នឹងជួយពួកគេបណ្តេញជាតិសាសន៍ដទៃ ខណៈពេលដែលពួកគេចូលទឹកដីសន្យា ដែលព្រះអង្គនឹងប្រទានពួកគេ(យ៉ូស្វេ ៣:១០) ដើម្បីកុំឲ្យពួកគេជួបការល្បួង ឲ្យថ្វាយបង្គំព្រះក្លែងក្លាយ(ចោទិយកថា ២០:១៦-១៨)។ តែមានជាតិសាសន៍មួយ បានឃើញពួកអ៊ីស្រាអែលមានជ័យជម្នះក្នុងសង្គ្រាមជាច្រើនដង ក៏បានប្រើនំប៉័ងដែលខូចដុះផ្សិត មកបញ្ឆោតពួកគេឲ្យជឿថា ខ្លួនជាប្រជាជនដែលមកពីស្រុកឆ្ងាយ។…
Read article
ហាងកាហ្វេទ្វារចង្អៀត
ចូរខំប្រឹងយ៉ាងអស់ពីចិត្ត ឲ្យបានចូលទៅតាមទ្វារចង្អៀត។ លូកា ១៣:២៤ នំក្រូសង់ មីគាវ សម្លការីសាច់ជ្រូក និងអាហារឈ្ងុយឆ្ងាញ់គ្រប់ប្រភេទ កំពុងរង់ចាំ អ្នកដែលរកឃើញ និងបានចូលទៅដល់ខាងក្នុងហាងកាហ្វេទ្វារចង្អៀត។ ហាងកាហ្វេនេះមានទីតាំង នៅទីក្រុងតៃណាន ប្រទេសតៃវ៉ាន់។ ហាងនេះមានច្រកចូលតាមផ្លូវដឿងហែមតូចចង្អៀតមួយ ដែលមានទទឹងប្រហែល៤០សង់ទីម៉ែត្រ គឺល្មមនឹងឲ្យមនុស្សដែលមានមាឌមធ្យម ប្រជ្រៀតខ្លួនចូលតាមច្រកទ្វារនោះបាន! តែទោះជាមានបញ្ហាប្រឈមមួយនេះក៏ដោយ ក៏ហាងកាហ្វេដ៏ពិសេសមួយនេះ បានទាក់ទាញមនុស្សជាច្រើន ចូលទិញអាហារ និងភេសជ្ជៈដ៏ឆ្ងាញ់ពិសារ។ តើទ្វារចង្អៀតដែលបានពិពណ៌នា នៅក្នុងបទគម្ពីរ លូកា ១៣:២២-៣០ មានលក្ខណៈដូចនេះដែរទេ? មានពេលមួយ គេបានសួរព្រះយេស៊ូវថា “តើមនុស្សដែលបានសង្គ្រោះ មានគ្នាតែបន្តិចទេឬអី?”(ខ.២៣)។ ព្រះអង្គក៏បានឆ្លើយថា “ចូរខំប្រឹងយ៉ាងអស់ពីចិត្ត ឲ្យបានចូលទៅតាមទ្វារចង្អៀត ដ្បិតខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា នឹងមានមនុស្សជាច្រើនខំប្រឹងរកចូលដែរ តែចូលមិនបានទេ”(ខ.២៤)។ ព្រះអង្គបានប្រើពាក្យប្រៀបប្រដូចនេះ ក៏ដើម្បីជំរុញពួកសាសន៍យូដា កុំឲ្យធ្វើការសន្និដ្ឋានខុស។ មានពួកសាសន៍យូដាជាច្រើនជឿថា ពួកគេនឹងបានចូលនគរព្រះ ព្រោះពួកគេជាកូនចៅជំនាន់ក្រោយរបស់លោកអ័ប្រាហាំ ឬពួកគេបានកាន់តាមក្រឹត្យវិន័យ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវបានជំរុញពួកគេ ឲ្យខំចូលតាមទ្វារចង្អៀតនោះ “មុនពេលម្ចាស់ផ្ទះបិទទ្វារ”(ខ.២៥)។ ប្រវត្តិគ្រួសារ ឬការប្រព្រឹត្តល្អរបស់យើង មិនអាចជួយយើងឲ្យជានឹងព្រះនោះឡើយ។ មានតែជំនឿលើព្រះយេស៊ូវប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចជួយសង្រ្គោះយើង ឲ្យរួចពីបាប…
Read article
ការផ្លាស់ប្តូរទស្សនៈ ចំពោះមនុស្សអាក្រក់
តើមិនគួរឲ្យអញអាល័យចំពោះក្រុងនីនីវេ ជាទីក្រុងយ៉ាងធំនេះ? យ៉ូណាស ៤:១១ កាលពីឆ្នាំ១៨៥៤ មេបញ្ជាការកងកាំភ្លើងធំរុស្ស៊ីដ៏ក្មេងវ័យម្នាក់ បានមើលការប្រយុទ្ធគ្នាពីចម្ងាយ ពីទីតាំងកាំភ្លើងធំរបស់គាត់ នៅលើកំពូលភ្នំ។ លោកឡេអូ ថូលស្តយ(Leo Tolstoy) ក៏បានសរសេរក្នុងកំណត់ហេតុរបស់គាត់ថា “ការមើលមនុស្សកាប់សម្លាប់គ្នា គឺជាការសប្បាយម្យ៉ាងដែរ តែរៀងរាល់ពេលព្រឹក និងពេលល្ងាច ខ្ញុំតែងតែចំណាយពេលជាច្រើនម៉ោង មើលគេប្រយុទ្ធគ្នា ពីចម្ងាយ”។ មិនយូរប៉ុន្មានទស្សនៈរបស់លោកថូលស្តយក៏មានការផ្លាស់ប្តូរ។ បន្ទាប់ពីគាត់បានចូលទៅដល់ទីក្រុងសេវ៉ាស្តូប៉ូលដោយផ្ទាល់ ឃើញភាពហិនវិនាស និងទុក្ខវេទនានៅទីនោះ គាត់ក៏បានសរសេរថា “ពេលអ្នកបានទៅដល់កន្លែងនោះដោយផ្ទាល់ អ្នកនឹងបានយល់ ហើយផ្លាស់ប្តូរការគិតខុសពីមុន អំពីសម្លេងបាញ់គ្នាក្នុងទីក្រុង ដែលអ្នកបានឮពីចម្ងាយ”។ ហោរាយ៉ូណាសធ្លាប់ឡើងភ្នំ ដើម្បីរង់ចាំមើលសេចក្តីហិនវិនាសធ្លាក់មកលើទីក្រុងនីនីវេ(យ៉ូណាស ៤:៥)។ គាត់ទើបតែបានព្រមានទីក្រុងដ៏កាចសាហាវនេះ អំពីការជំនុំជម្រះរបស់ព្រះ ដែលជិតមកដល់។ តែពួកអ្នកក្រុងនីនីវេបានប្រែចិត្ត ហើយលោកយ៉ូណាសមិនបានឃើញសេចក្តីហិនវិនាសធ្លាក់មកលើទីក្រុងនេះឡើយ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ទីក្រុងនេះបានធ្លាក់ចូលទៅក្នុងការអាក្រក់ជាថ្មី មួយសតវត្សរ៍ក្រោយមក ហោរាណាហ៊ុមក៏បានពិពណ៌នា អំពីសេចក្តីហិនវិនាសរបស់ទីក្រុងនេះថា “ឯខែលរបស់មនុស្សខ្លាំងពូកែបានប្រឡាក់ក្រហម ពួកមនុស្សក្លាហានស្លៀកពាក់ក្រហមឆ្អៅ ឯរទេះចំបាំង ក៏ភ្លឺផ្លេកៗនៅថ្ងៃរៀបចំ ហើយគេងាលំពែងដងកកោះយ៉ាងគួរស្ញែង”(ណាហ៊ុម ២:៣)។ ដោយសារទីក្រុងនីនីវេនៅតែបន្តធ្វើអំពើបាបនៅពេលក្រោយៗទៀត ព្រះទ្រង់ក៏បានដាក់ទោសទីក្រុងនេះ។ តែព្រះអង្គបានប្រាប់លោកយ៉ូណាសថា “តើមិនគួរឲ្យអញអាល័យចំពោះក្រុងនីនីវេ ជាទីក្រុងយ៉ាងធំនេះ ដែលមានមនុស្សជាង១សែន២ម៉ឺននាក់…
Read article