ការចូលរួមរបស់មនុស្សពីគ្រប់ជាតិសាសន៍
ក្រោយនោះមក ខ្ញុំក្រឡេកទៅឃើញមនុស្ស១ហ្វូងយ៉ាងធំ ដែលគ្មានអ្នកណាអាចនឹងរាប់បានឡើយ គេមកពីគ្រប់ទាំងសាសន៍ គ្រប់ទាំងពូជមនុស្ស គ្រប់ទាំងគ្រួសារ ហើយគ្រប់ទាំងភាសា ។ វិវរណៈ ៧:៩ យើងបានមកជួបជុំគ្នា សម្រាប់កម្មវិធីថ្វាយបង្គំនៅថ្ងៃអាទិត្យ ដោយក្តីអំណរ និងការរំពឹងចង់បាន។ ទោះសព្វថ្ងៃនេះ យើងត្រូវនៅដាច់ដោយឡែកពីគ្នា នៅតាមតំបន់ខុសៗគ្នា ដោយសារការរាតត្បាតនៃជំងឺកូវីឌ យើងនៅតែស្វាគមន៍ឱកាសអបអរពិធីមង្គលការរបស់លោកហ្គាវិន(Gavin) និងកញ្ញាទីយ៉ាណា(Tijana)។ មិត្តភក្ដិយើងជាជនជាតិអ៊ីរ៉ង់ ដែលមានអំណោយទានផ្នែកបច្ចេកវិទ្យា បានចាក់ផ្សាយផ្ទាល់នូវកម្មវិធីរៀបមង្គលការ ដល់មិត្តភក្តិ និងបងប្អូន នៅតំបន់ផ្សេងៗ ដោយរាប់បញ្ចូលទំាងប្រទេសអេស្ពាញ ប៉ូឡូញ និងសឺបៀ។ ដំណោះស្រាយដ៏ប៉ិនប្រសព្វនេះ បានជួយឲ្យយើងជម្នះការលំបាកក្នុងការជួបជុំគ្នា ខណៈពេលដែលយើងអរសប្បាយ នៅក្នុងការចូលរួមពិធីមង្គលការនោះ។ ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះបង្រួបបង្រួមយើង ហើយប្រទានយើងនូវក្តីអំណរ។ ពេលព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យនោះ អ្នកចូលរួមដែលមានជាតិសាសន៍ខុសគ្នា នៅប្រទេសផ្សេងគ្នា បានធ្វើការអបអរសាទរដល់គូរស្វាមីភរិយាថ្មី ហើយក៏បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីសិរីល្អដែលនឹងមកដល់ ពេលដែលមនុស្សមកពី “គ្រប់ជាតិសាសន៍ កុលសម្ព័ន្ធ និងភាសា” នឹងឈរនៅចំពោះព្រះ នៅនគរស្ថានសួគ៌(វិវរណៈ ៧:៩)។ សាវ័កយ៉ូហាន បានទទួលការបើកសម្តែង ឲ្យឃើញ “មនុស្សដ៏ច្រើនសន្ធឹកនេះ” ហើយក៏បានកត់ត្រារឿងនេះទុក ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរវិវរណៈ។ អ្នកដែលមកជួបជុំគ្នានៅទីនោះ…
Read article
ការរួបរួម
ហើយខំប្រឹងរក្សាសេចក្តីរួបរួមគ្នារបស់ព្រះវិញ្ញាណ ដោយសេចក្តីមេត្រី ទុកជាចំណងផង។ អេភេសូរ ៤:៣ ព្រះវិហារបាទីស្ទឌូបឺរី បានបែកបាក់គ្នា នៅទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៨០០ ដោយសាររឿងភ្លៅមាន់មួយដុំ។ គេបានដំណាលរឿងនេះ ដោយសាច់រឿងខុសគ្នា តែសមាជិកម្នាក់របស់ពួកជំនុំនេះ ក្នុងសម័យបច្ចុប្បន្ន បានដំណាលថា មានបុរសពីរនាក់បានឈ្លោះប្រកែកគ្នា រឿងភ្លៅមាន់មួយដុំ ក្នុងកម្មវិធីប្រកបគ្នា នៅព្រះវិហារ។ បុរសទីមួយថា ព្រះសព្វព្រះទ័យឲ្យគាត់ញាំភ្លៅមាន់នោះ។ បុរសម្នាក់ទៀតបានឆ្លើយថា ព្រះទ្រង់មិនខ្វល់អំពីរឿងនេះទេ ហើយខ្លួនពិតជាចង់ញាំភ្លៅមាន់នោះណាស់។ ពួកគេក៏មានការខឹងសម្បាចំពោះគ្នាខ្លាំងណាស់ បានជាម្នាក់បានផ្លាស់ទៅរស់នៅចម្ងាយរាប់គីឡូ ពីកន្លែងចាស់ ហើយក៏បានបើកព្រះវិហារបាទីស្ទឌូបឺរីទី២។ អរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលពួកជំនុំនេះបានផ្សះផ្សាគ្នាវិញ ហើយគ្រប់គ្នាទទួលស្គាល់ថា ពួកគេបានបែកបាក់គ្នា ដោយសារមូលហេតុដែលគួរឲ្យអស់សំណើច។ ការរួបរួមគ្នា គឺជាបំណងព្រះទ័យព្រះយេស៊ូវ។ នៅពេលយប់ មុនពេលព្រះអង្គសុគត ព្រះអង្គបានអធិស្ឋានឲ្យពួកសិស្សថា សូម “គេបានរួមគ្នាតែមួយ ដូចជាយើងក៏រួមតែមួយដែរ គឺទូលបង្គំនៅក្នុងគេ ហើយទ្រង់គង់ក្នុងទូលបង្គំ ដើម្បីឲ្យគេបានគ្រប់លក្ខណ៍ឡើង ដរាបដល់រួមគ្នាតែមួយជាស្រេច ប្រយោជន៍ឲ្យលោកីយ៍បានដឹងថា គឺទ្រង់ដែលចាត់ឲ្យទូលបង្គំមកមែន”(យ៉ូហាន ១៧:២១-២៣។ សាវ័កប៉ុលក៏បានជំរុញយើង ឲ្យ “ខំប្រឹងរក្សាសេចក្តីរួបរួមគ្នារបស់ព្រះវិញ្ញាណ ដោយសេចក្តីមេត្រី ទុកជាចំណងផង មានរូបកាយតែ១ ហើយព្រះវិញ្ញាណតែ១” (អេភេសូរ…
Read article
ព្រះនាមដ៏ល្អឥតខ្ចោះ
ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់នឹងប្រទានទីសំគាល់១មកអ្នករាល់គ្នា ដោយព្រះអង្គទ្រង់ មើល នាងព្រហ្មចារីនឹងមានគភ៌ប្រសូតបានបុត្រា១ ហើយនឹងឲ្យព្រះនាមថា អេម៉ាញូអែល។ អេសាយ ៧:១៤ នៅថ្ងៃដែលមានអាកាសធាតុក្តៅ និងសំណើមច្រើន នៅខែសីហា ឆ្នាំមួយនោះ កូនប្រុសទីពីររបស់ខ្ញុំក៏បានចាប់កំណើត។ តែគាត់នៅតែមិនទាន់មានឈ្មោះ ដោយសារខ្ញុំ និងភរិយាខ្ញុំមិនទាន់រើសបានឈ្មោះ ដែលយើងទាំងពីរនាក់ពេញចិត្ត។ បន្ទាប់ ពីបានចំណាយពេលជាច្រើនម៉ោង នៅហាងលក់ការ៉េម ហើយបើកឡានមួយសន្ទុះធំ យើងនៅតែមិនអាចសម្រេចចិត្ត។ យើងគ្រាន់តែហៅឈ្មោះគាត់ថា “កូន វីលៀម” អស់រយៈពេល៣ថ្ងៃ មុនពេលយើងសម្រេចចិត្តជាចុងក្រោយ ដាក់ឈ្មោះឲ្យគាត់ថា មីកា។ ការពិបាកនៅក្នុងការជ្រើសរើសឈ្មោះឲ្យត្រូវ អាចនាំឲ្យមានភាពនឿយណាយបន្តិចបន្តួចដែរ។ មានតែព្រះទេ ដែលបានប្រទានព្រះនាមដ៏ឥតខ្ចោះ មកព្រះអង្គសង្រ្គោះ ដែលបានផ្លាស់ប្តូរអ្វីៗ ជារៀងរហូត។ តាមរយៈហោរាអេសាយ ព្រះទ្រង់បានបង្គាប់ស្តេចអេហាស ឲ្យទូលសូមព្រះអង្គ នូវ “ទីសម្គាល់មួយ” ដើម្បីពង្រឹងជំនឿទ្រង់(អេសាយ ៧:១០-១១)។ ទោះស្តេចអង្គនេះបានបដិសេធ មិនព្រមទូលសូមទីសម្គាល់ក៏ដោយ ក៏ព្រះអង្គនៅតែប្រទានពរទ្រង់ ដោយប្រទានបទទំនាយថា “មើល នាងព្រហ្មចារីនឹងមានគភ៌ប្រសូតបានបុត្រា១ ហើយនឹងឲ្យព្រះនាមថា អេម៉ាញូអែល”(ខ.១៤)។ ព្រះទ្រង់បានប្រទានព្រះនាមមកបុត្រតូចនោះ ហើយបុត្រតូចនោះក៏បានធ្វើជាទីសម្គាល់នៃក្តីសង្ឃឹម ដល់មនុស្សដែលកំពុងស្ថិតក្នុងភាពអស់សង្ឃឹម។ កណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អម៉ាថាយ…
Read article
អ្នកឲ្យដោយអំណរ
ចូរឲ្យគ្រប់គ្នាធ្វើតាមដែលសំរេចក្នុងចិត្តចុះ មិនមែនដោយស្តាយ ឬដោយបង្ខំឡើយ ដ្បិតព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់ដល់អ្នកណាដែលថ្វាយដោយអំណរ។ ២កូរិនថូស ៩:៧ លោកនីកូឡាស បានកើតនៅសតវត្សរ៍ទី៣។ កាលនោះ គាត់មិនបានដឹងថា បន្ទាប់ពីគាត់បានលាចាកលោកទៅ ជាច្រើនសតវត្សរ៍ក្រោយមក គេនឹងហៅគាត់ថា សាន់តា ក្លូស(Santa Claus)។ គាត់គ្រាន់តែជាបុរសម្នាក់ ដែលស្រឡាញ់ព្រះ និងពិតជាយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នកដទៃ ហើយមានឈ្មោះល្បីថា បានលះបង់របស់ទ្រព្យឲ្យអ្នកដទៃ ដោយអំណរ ព្រមទាំងបានធ្វើការល្អជាច្រើន។ មានរឿងមួយដំណាលថា បន្ទាប់ពីគាត់បានដឹងថា មានគ្រួសារមួយជួបការខ្វះខាតធ្ងន់ធ្ងរ គាត់ក៏បានទៅផ្ទះរបស់ពួកគេនៅពេលយប់ ហើយក៏បានបោះមាសមួយកញ្ចប់ ចូលតាមបង្អួច ធ្លាក់ចូលទៅក្នុងស្បែកជើង ឬស្រោមជើង ដែលគេសំដិលនៅក្បែរឡកម្តៅ។ តួអង្គសាន់តា ក្លូស ដែលមានក្នុងរឿងនិទាន គ្រាន់តែជាតួអង្គនៃរឿងប្រឌិតប៉ុណ្ណោះ តែនៅមុនសម័យលោកនីកូឡាស ដែលជាមនុស្សពិត សាវ័កប៉ុលបានជំរុញអ្នកជឿ នៅទីក្រុងកូរិនថូស ឲ្យធ្វើជាអ្នកឲ្យ ឬថ្វាយដោយអំណរ។ គាត់បានសរសេរសំបុត្រផ្ញើទៅពួកគេ ដោយរៀបរាប់អំពីការខ្វះខាតធ្ងន់ធ្ងរ ដែលបងប្អូនរួមជំនឿរបស់ពួកគេ នៅទីក្រុងយេរូសាឡិមកំពុងជួបប្រទះ ហើយក៏បានលើកទឹកចិត្តពួកគេ ឲ្យជួយឧបត្ថម្ភ ដោយចិត្តសប្បុរស។ សាវ័កប៉ុលក៏បានពន្យល់ប្រាប់ពួកគេ អំពីអត្ថប្រយោជន៍ និងព្រះពរដែលកើតមាន ដល់អ្នកដែលបានឲ្យ ឬថ្វាយ ដោយចិត្តជ្រះថ្លា។…
Read article
ការពន្យល់រឿងក្នុងព្រះគម្ពីរ
គឺនឹងប្រកាសពីអស់ទាំងសេចក្តីសរសើរនៃព្រះយេហូវ៉ា ដល់ដំណមនុស្សជាន់ក្រោយឲ្យបានស្តាប់ ព្រមទាំងឥទ្ធានុភាព និងការអស្ចារ្យ ដែលទ្រង់បានធ្វើផង។-ទំនុកដំកើង ៧៨:៤ ឥដ្ឋការ៉ូពណ៌ខៀវលាយសសម្រាប់តាំងលម្អ ដែលឃើញមានជាធម្មតា ក្នុងផ្ទះរបស់ជនជាតិហូឡង់ មានប្រភពដើម នៅទីក្រុងដេលត៍។ ឥដ្ឋការ៉ូទាំងនោះច្រើនតែពិពណ៌នា អំពីទិដ្ឋភាពដ៏ល្បីល្បាញរបស់ប្រទេសហូឡង់ ដែលមានដូចជា ទេសភាពដ៏ស្រស់ស្អាត ប៉មកង្ហារធំៗដែលឃើញមាននៅទូទាំងប្រទេស និងមនុស្សកំពុងធ្វើការ និងលេងកម្សាន្ត។ នៅសតវត្សរ៍ទី១៩ ក្នុងសៀវភៅ ដែលលោកឆាល ឌីខិន(Charles Dickens) បាននិពន្ធ មានចំណងជើងថា បទចម្រៀងណូអែល គាត់បានសរសេរ អំពីរបៀបដែលគេបានប្រើឥដ្ឋការ៉ូទំាងនេះ ដើម្បីពិពណ៌នាអំពីអត្ថន័យក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ក្នុងការរៀបរាប់ អំពីឡកម្តៅចាស់មួយ ដែលជនជាតិហូឡង់បានសង់ឡើង ដោយប្រើឥដ្ឋការ៉ូទាំងនោះ ធ្វើជាកម្រាលឥដ្ឋ គាត់បានសរសេរថា : “ឥដ្ឋការ៉ូនោះមានរូបលោកកាអ៊ីន និងអេបិល កូនស្រីស្តេចផារ៉ោន ក្សត្រីនៃស្រុកសេបា … និងពួកសាវ័កធ្វើដំណើរតាមសមុទ្រ ជាដើម”។ ក្រុមគ្រួសារជាច្រើនបានប្រើឥដ្ឋការ៉ូទាំងនេះ ធ្វើជាឧបករណ៍សម្រាប់បង្រៀន នៅពេលដែលពួកគេជួបជុំគ្នា ក្នុងភាពកក់ក្តៅ នៅជុំវិញឡកម្តៅ ហើយចែកចាយរឿងក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ពួកគេបានរៀនអំពីចរិយាសម្បត្តិរបស់ព្រះ ដែលមានដូចជាសេចក្តីយុត្តិធម៌ សេចក្តីអាណិត និងសេចក្តីមេត្តារបស់ព្រះអង្គ។ សេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរ នៅតែមានសារៈសំខាន់ចំពោះយើង…
Read article
មនុស្សជំនាន់ខុសគ្នា
នោះទ្រង់ក៏បែរព្រះភក្ត្រទៅឯជញ្ជាំង អធិស្ឋានដល់ព្រះយេហូវ៉ា។ ២ពង្សាវតាក្សត្រ ២០:២ កាលពីឆ្នាំ១៩៦៤ លោកជែក វេនបឺក(Jack Weinberg) ដែលជាអ្នកបរិស្ថានវ័យក្មេងបាននិយាយថា “ចូរកុំទុកចិត្តមនុស្ស ដែលមានអាយុលើស៣០ឆ្នាំ”។ នេះជាការនិយាយម៉ៃមកលើមនុស្សមួយជំនាន់ ដែលក្រោយមក បានធ្វើឲ្យលោកវេនបឺក ស្តាយក្រោយ។ ក្រោយមក គាត់ក៏បានក្រឡេកមកមើលរឿងនោះ ហើយនិយាយថា “វាជាអ្វីដែលខ្ញុំបាននិយាយ ដោយគ្មានការប្រុងប្រយ័ត្ន…ធ្វើឲ្យគេយល់ច្រឡំទាំងស្រុង”។ តើអ្នកធ្លាប់ឮពាក្យសម្តីមិនល្អ ដែលគេនិយាយសំដៅមកលើមនុស្សជំនាន់នេះឬទេ? គំនិតអវិជ្ជមានដែលមនុស្សមួយជំនាន់ មានមកលើមនុស្សមួយជំនាន់ទៀត អាចធ្វើឲ្យមានការខូចខាតទាំងសង្ខាង។ ជាការពិតណាស់ យើងមានមធ្យោបាយល្អជាងនេះ។ ស្តេចហេសេគាជាស្តេចល្អមួយអង្គ តែទ្រង់ខ្វះការយកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះមនុស្សមួយជំនាន់ទៀត។ កាលស្តេចហេសេគា នៅក្មេង ទ្រង់មានជំងឺធ្ងន់ស្ទើរអស់ព្រះជន្ម(២ពង្សាវតាក្សត្រ ២០:១) ទ្រង់ក៏បានស្រែករកព្រះអម្ចាស់ សូមព្រះអង្គទុកជីវិតឲ្យទ្រង់(ខ.២-៣)។ ព្រះទ្រង់ក៏បានប្រទានពរឲ្យទ្រង់រស់នៅបាន១៥ឆ្នាំទៀត(ខ.៦)។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលស្តេចហេសេគាបានទទួលដំណឹងដ៏គួរឲ្យភ័យខ្លាចមួយថា កូនចៅទ្រង់នឹងត្រូវគេចាប់ធ្វើជាឈ្លើយសឹក ទ្រង់មិនបានព្រះកន្សែងសោះឡើង(ខ.១៦-១៨)។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា “បើមានសេចក្តីសុខសាន្ត និងសេចក្តីពិតនៅក្នុងគ្រាយើងនេះ តើមិនមែនជាការល្អទេឬ?”(ខ.១៩)។ ត្រង់ចំណុចនេះ ទ្រង់ហាក់ដូចជាគិតអំពីសុខមាលភាពទ្រង់ តែមិនបានបង្ហាញការព្រួយបារម្ភអំពីមនុស្សជំនាន់ក្រោយឡើយ។ ព្រះទ្រង់បានត្រាស់ហៅយើង ឲ្យមានក្តីស្រឡាញ់ ដែលហ៊ានឆ្លងកាត់ខ្សែបន្ទាត់ដែលបំបែកបំបាក់យើង។ មនុស្សជំនាន់ចាស់ត្រូវការទស្សនៈ និងភាពប៉ិនប្រសប់ថ្មីៗរបស់មនុស្សជំនាន់ថ្មី ហើយមនុស្សជំនាន់ថ្មីអាចទទួលផលប្រយោជន៍ពីប្រាជ្ញា និងបទពិសោធន៍របស់អ្នកជំនាន់មុន។ នេះមិនមែនជាពេលដែលត្រូវប្រើពាក្យជាន់ពន្លិចគ្នានោះទេ…
Read article