តើព្រះទ្រង់កំពុងស្តាប់យើងមែនឬ?
កាលខ្ញុំកំពុងធ្វើការបម្រើ ក្នុងក្រុមថែទាំពួកជំនុំ ខ្ញុំមានតួនាទីអធិស្ឋាន សម្រាប់សំណូមពរអធិស្ឋាន ដែលគេបានកត់ក្នុងក្រដាស់ ក្នុងអំឡុងពេលកម្មវិធីថ្វាយបង្គំ។ ដែលមានដូចជា សំណូមពរអធិស្ឋាន អំពីសុខភាពរបស់អ៊ំស្រីម្នាក់ អំពីបញ្ហាហិរញ្ញវត្ថុរបស់ប្តីប្រពន្ធមួយគូ និងសូមឲ្យចៅប្រុសម្នាក់ស្គាល់ព្រះ។ ខ្ញុំកម្រនឹងបានឮគេប្រាប់ អំពីការឆ្លើយតបរបស់ព្រះ សម្រាប់ការអធិស្ឋានទំាងនេះ។ ភាគច្រើន អ្នកដែលសំណូមពរអធិស្ឋាន មិនបានប្រាប់ឈ្មោះឡើយ ហើយខ្ញុំក៏មិនបានដឹងថា ព្រះទ្រង់បានឆ្លើយតបពួកគេយ៉ាងណាដែរ។ ពេលខ្លះ ខ្ញុំឆ្ងល់ថា តើព្រះអង្គពិតជាកំពុងតែស្តាប់ការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំឬទេ? តើមានអ្វីកើតឡើង ដោយសារការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំឬទេ? ក្នុងការរស់នៅ អ្នកជឿភាគច្រើនសួរថា “តើព្រះអង្គបានស្តាប់ឮខ្ញុំអធិស្ឋានឬទេ?” ខ្ញុំនឹកចាំថា ខ្ញុំធ្លាប់អធិស្ឋានដូចនាងហាណា ដោយទូលសូមព្រះអង្គប្រទានកូនម្នាក់ ហើយព្រះអង្គមិនបានឆ្លើយតប អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ។ ហើយខ្ញុំក៏ធ្លាប់អធិស្ឋានសូមឲ្យឪពុកខ្ញុំទទួលជឿព្រះ តែគាត់បានលាចាកលោកទៅ ដោយមិនបានបង្ហាញឲ្យយើងដឹងថា គាត់បានប្រែចិត្តទទួលជឿព្រះអង្គ។ ក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តដែលមានរយៈពេលរាប់ពាន់ឆ្នាំ ព្រះគម្ពីរបានកត់ទុក នូវព្រឹត្តិការណ៍ជាច្រើនរាប់មិនអស់ ដែលក្នុងនោះ ព្រះទ្រង់បានផ្ទៀងព្រះកាណ៌ស្តាប់ ពួកអ៊ីស្រាអែលដែលកំពុងស្រែកយំ ក្រោមការគាបសង្កត់ជាទាសករ(និក្ខមនំ ២:២៤) លោកម៉ូសេនៅភ្នំស៊ីណាយ(ចោទិយកថា ៩:១៩) លោកយ៉ូស្វេ នៅគីលកាល់(យ៉ូស្វេ ១០:១៤) នាងហាណា នៅពេលនាងទូលសូមកូនម្នាក់(១សាំយ៉ូអែល ១:១០-១៧) ស្តេចដាវីឌ ពេលទ្រង់ទូលសូមការរំដោះឲ្យរួចពីស្តេចសូល(២សាំយ៉ូអែល ២២:៧)។…
Read article
គោលបំណង ក្នុងការឈឺចាប់
ខ្ញុំធ្លាប់បានទៅអធិប្បាយព្រះបន្ទូល នៅព្រះវិហារមួយ ហើយក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានពិភាក្សាជាមួយស្រ្តីម្នាក់ អំពីអ្វីដែលខ្ញុំបានចែកចាយ កាលព្រឹកនោះ។ គាត់ក៏បានចែកចាយថា គាត់មានជំងឺរ៉ាំរ៉ៃមួយ។ គាត់បានទូលអង្វរ អធិស្ឋានតម សារភាពអំពើបាបរបស់គាត់ ហើយក៏បានធ្វើការអ្វីផ្សេងទៀត ដែលគេបានប្រាប់គាត់ ដើម្បីឲ្យបានទទួលការប្រោសឲ្យជា។ ប៉ុន្តែ គាត់នៅតែឈឺ ដូចនេះ គាត់ក៏បានគិតថា គាត់បានធ្វើអ្វីមួយខុសហើយ បានជានៅតែឈឺ។ ខ្ញុំក៏បានប្រាប់គាត់ថា វាមិនមែនជាកំហុសរបស់គាត់ទេ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍សោកសៅ ពេលដែលបានស្តាប់គាត់ចែកចាយ។ គេបានបង្រៀនគាត់ ឲ្យអនុវត្តតាម “រូបមន្ត” ខាងវិញ្ញាណ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហារបស់គាត់ ហេតុនេះហើយ គាត់ក៏បានបន្ទោសខ្លួនឯង ពេលដែលរូបមន្តនោះ មិនដំណើរការ។ ដែលអាក្រក់ជាងនេះទៀតនោះ គេបានបង្ហាញថា វាមិនមែនជារូបមន្តត្រឹមត្រូវ តាំងពីប៉ុន្មានជំនាន់មុន។ និយាយឲ្យងាយយល់ រូបមន្តចាស់នេះ បានបង្រៀនថា បើអ្នកមានទុក្ខលំបាក នោះគឺបណ្តាលមកពីអ្នកបានធ្វើអំពើបាប។ ពេលដែលលោកយ៉ូបបាត់បង់ហ្វូងសត្វ កូនទាំងអស់ ហើយធ្លាក់ខ្លួនឈឺ មិត្តភក្តិគាត់បានយករូបមន្តនេះមកឲ្យគាត់ប្រើ។ លោកអេលីផាសង្ស័យថា លោកយ៉ូបបានធ្វើអំពើបាប បានជាគាត់ប្រាប់លោកយ៉ូបថា “ចូរអ្នកនឹកចាំចុះ បើអ្នកណាឥតទោស តើដែលវិនាសដែរឬអី តើមានកន្លែងណា ដែលមនុស្សទៀងត្រង់ត្រូវកាត់ចេញនោះ?”(យ៉ូប ៤:៧)។…
Read article
ព្រះទ្រង់បានញែកទុក
នៅប្រទេសស្រីលង្កា ម៉ូតូកង់បី “តុក តុក” ជាប្រភេទតាក់ស៊ី ដ៏ពេញនិយម ដែលបានផ្តល់នូវភាពងាយស្រួល និងភាពរីករាយដល់មនុស្សជាច្រើន ក្នុងការធ្វើដំណើរ។ អ្នកស្រី ឡរេន(Lorraine) ដែលជាពលរដ្ឋ នៅរដ្ឋធានីខូឡុមបូ ក៏បានដឹងថា ម៉ូតូកង់បី “តុក តុក” ក៏ជាកន្លែងសម្រាប់បេសកកម្មផ្សាយដំណឹងល្អផងដែរ។ ថ្ងៃមួយ គាត់បានឡើងជិះតុកតុក ហើយក៏បានឃើញអ្នកបើកបរមានភាពរួសរាយ ហើយគាត់ក៏មានចិត្តរីករាយ ក្នុងការសន្ទនាអ្នកបើកបរនោះ អំពីជំនឿសាសនា។ គាត់ក៏បានគិតថា លើកក្រោយ គាត់នឹងជជែកជាមួយអ្នកបើកបរនោះ អំពីដំណឹងល្អតែម្តង។ នៅដើមដំបូងនៃកណ្ឌគម្ពីររ៉ូម សាវ័កប៉ុលបានប្រកាសថា “ព្រះទ្រង់បានញែកគាត់ទុក សម្រាប់ដំណឹងល្អ”(រ៉ូម ១:១)។ សម្រាប់ពាក្យដំណឹងល្អ ព្រះគម្ពីរដើមភាសាក្រិកប្រើពាក្យ evangelion ដែលមានន័យថាដំណឹងល្អ។ ត្រង់ចំណុចនេះ សាវ័កប៉ុលកំពុងតែនិយាយថា គោលបំណងធំបំផុតរបស់គាត់ គឺដើម្បីផ្សាយដំណឹងល្អ។ តើដំណឹងល្អ គឺជាអ្វី? បទគម្ពីររ៉ូម ១:៣ បានចែងថា ដំណឹងល្អរបស់ព្រះ “និយាយអំពីព្រះរាជបុត្រាព្រះអង្គ”។ ព្រះទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងប្រាប់លោកិយថា ព្រះយេស៊ូវបានយាងមកជួយសង្រ្គោះយើង ឲ្យរួចពីអំពើបាប និងសេចក្តីស្លាប់ ហើយព្រះអង្គបានជ្រើសរើសយើង ឲ្យធ្វើជាអ្នកនាំដំណឹងល្អទៅប្រាប់អ្នកដទៃ។ នេះជាការពិត…
Read article
ការល្បងល ដើម្បីឲ្យលូតលាស់
មានពេលមួយ ខ្ញុំបាននាំកូនប្រុសទាំងពីរនាក់របស់ខ្ញុំឡើងភ្នំខូឡូរ៉ាដូ ហ្វូធីនន័រ ដែលមានកម្ពស់ ៤៧៦២ម៉ែត្រ។ ពេលនោះ ពួកគេអារម្មណ៍ថា ខ្វះទំនុកចិត្ត។ តើពួកគេអាចឡើងទៅដល់កំពូលភ្នំទេ? តើពួកគេអាចជម្នះបញ្ហាប្រឈមនៅក្នុងការឡើងភ្នំទេ? កូនពៅគេបានឈប់នៅតាមផ្លូវឡើង ដើម្បីសម្រាកឲ្យបាត់ហត់។ គាត់ប្រាប់ខ្ញុំម្តងហើយម្តងទៀតថា គាត់មិនអាចបន្តដំណើរទៅមុខទៀតបានទេ។ តែខ្ញុំជឿថា ការសាកល្បងនេះមានប្រយោជន៍ចំពោះពួកគេ ហើយខ្ញុំចង់ឲ្យពួកគេទុកចិត្តខ្ញុំ។ នៅសល់ចម្ងាយប្រហែល១គីឡូម៉ែត្រកន្លះទៀត ដល់កំពូលភ្នំហើយ តែកូនប្រុសខ្ញុំដែលត្អូញត្អែរថា មិនអាចឡើងទៅលើទៀតបាន ក៏មានកម្លាំងឡើងវិញ ហើយក៏បានឡើងទៅលើកំពូលភ្នំមុនយើង។ គាត់សប្បាយចិត្តណាស់ ដែលគាត់អាចទុកចិត្តខ្ញុំ សូម្បីតែក្នុងពេលដែលគាត់មានការភ័យខ្លាច។ ខ្ញុំមានការស្ញប់ស្ញែង ចំពោះទំនុកចិត្តដែលលោកអ៊ីសាក់មាន ចំពោះឪពុករបស់គាត់ ខណៈពេលដែលពួកគេឡើងភ្នំជាមួយគ្នា។ ជាងនេះទៅទៀត ខ្ញុំក៏មានការស្ងើចសរសើរ ចំពោះសេចក្តីជំនឿ ដែលលោកអ័ប្រាហាំមានចំពោះព្រះ ខណៈពេលដែលគាត់លើកកាំបិត ហៀបនឹងសម្លាប់កូនប្រុសគាត់ (លោកុប្បត្តិ ២២:១០)។ លោកអ័ប្រាហាំនៅតែស្តាប់បង្គាប់តាមព្រះ ទោះគាត់មានការភ័ន្តភាំង និងពិបាកចិត្តយ៉ាងណាក៏ដោយ។ ដោយសេចក្តីមេត្តាមកពីព្រះ ទេវតាមួយអង្គក៏បានឃាត់គាត់ថា “កុំឲ្យលូកដៃទៅលើកូនក្មេងនោះឡើយ កុំឲ្យធ្វើអ្វីដល់វាឲ្យសោះ ដ្បិតឥឡូវនេះអញដឹងថា ឯងកោតខ្លាចដល់ព្រះហើយ ដោយព្រោះមិនបានសំចៃទុកនូវកូនឯងតែ១នេះនឹងអញសោះ”(ខ.១២)។ ត្រង់ចំណុចនេះ គឺបានបង្ហាញថា ព្រះទ្រង់មិនដែលសព្វព្រះទ័យឲ្យលោកអ័ប្រាហាំសម្លាប់លោកអ៊ីសាក់ឡើយ។ ខណៈពេលដែលយើងប្រៀបធៀបរឿងនេះ ជាមួយនឹងរឿងរបស់យើង ដោយការប្រុងប្រយ័ត្ន នោះយើងចាំបាច់ត្រូវកត់សំគាល់ដើមខ…
Read article
សេរីភាព ក្នុងការជជែក ទុកចិត្ត និងមានមនោសញ្ចេតនា
ក្នុងសៀវភៅជីវប្រវត្តិ ដែលលោកហ្វ្រេដឺរីក ប៊ូជន័រ(Frederick Buechner) បាននិពន្ធមានចំណងជើងថា ការប្រាប់រឿងអាថ៌កំបាំង គាត់បានសរសេរថា “ការហាមមិនឲ្យជជែក មិនឲ្យទុកចិត្ត មិនឲ្យមានមនោសញ្ចេតនា គឺជាច្បាប់ ដែលយើងរស់នៅតាម ហើយវេទនាហើយ នរណាដែលបំពានច្បាប់មួយនេះ”។ ក្នុងគ្រួសារគាត់ ការអនុវត្តន៍តាមច្បាប់នេះ គឺមានន័យថា លោកប៊ូជន័រ មិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យជជែក ឬសោកសង្រេង អំពីការសម្លាប់ខ្លួនរបស់ឪពុកគាត់នោះទេ ដោយធ្វើឲ្យគាត់គ្មាននរណាម្នាក់ ដែលគាត់អាចទុកចិត្ត ក្នុងការចែកចាយអំពីការឈឺចាប់របស់គាត់។ តើអ្នកធ្លាប់ជួបបទពិសោធន៍ដូចនេះទេ? មនុស្សជាច្រើនបានរៀនរស់នៅ ដោយប្រភេទនៃក្តីស្រឡាញ់ដែលខុសឆ្គង តាមរបៀបណាមួយ គឺក្តីស្រឡាញ់ ដែលតម្រូវឲ្យមានភាពមិនស្មោះត្រង់ ឬមិននិយាយ អំពីការអ្វីដែលគ្រោះថ្នាក់ ចំពោះយើង។ “ក្តីស្រឡាញ់” ប្រភេទនេះ គឺផ្អែកទៅលើការភ័យខ្លាច ដោយសារការគ្រប់គ្រង និងនាំឲ្យយើងជាប់ក្នុងភាពជាទាសករមួយប្រភេទ។ យើងមិនអាចភ្លេចភាពខុសគ្នា រវាងសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្គាប់ឲ្យយើងមាន និងប្រភេទនៃក្តីស្រឡាញ់ដែលមានលក្ខខ័ណ្ឌ ដែលយើងច្រើនតែជួបប្រទះ គឺសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលយើងតែងតែខ្លាចបាត់បង់។ គឺដូចដែលសាវ័កប៉ុលបានពន្យល់ថា តាមរយៈសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្រីស្ទ យើងអាចយល់អត្ថន័យនៃការរស់នៅ ដោយការភ័យខ្លាច(រ៉ូម ៨:១៥) ហើយក៏បានចាប់ផ្តើមយល់ អំពីប្រភេទនៃសេរីភាពដ៏រុងរឿង(ខ.២១) ដែលយើងអាចមាន ពេលដែលយើងបានដឹងថា ព្រះទ្រង់ស្រឡាញ់យើងដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ ដ៏ជ្រាលជ្រៅ…
Read article
គ្រីស្ទបរិស័ទដែលមានប្រាជ្ញា
ការរីករាលដាលនៃជំងឺកូវីត បានបណ្តាលឲ្យសាលានៅទូទាំងពិភពលោក ផ្អាកការបង្រៀនផ្ទាល់ក្នុងថ្នាក់រៀន។ នៅប្រទេសចិន គ្រូបង្រៀនបានឆ្លើយតបចំពោះបញ្ហានេះ ដោយប្រើកម្មវិធី DingTalk ជា app ជួយឲ្យសិស្សរៀនតាមអនឡាញ។ បន្ទាប់មក សិស្សទាំងឡាយរកឃើញថា បើ app DingTalk បានផ្កាយតិច នោះគេអាចលប់វាចេញពី App Store។ ដូចនេះ ក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លី app មួយនេះក៏បានទទួលផ្កាយ១ ដែលជាផ្កាយទៀបបំផុត ពីអ្នកប្រើប្រាស់រាប់ពាន់នាក់ ធ្វើឲ្យពិន្ទុវាធ្លាក់ចុះយ៉ាងខ្លាំង។ ព្រះយេស៊ូវមិនមានការភ្ញាក់ផ្អើល ចំពោះសិស្សដែលគ្មានការទទួលខុសត្រូវនោះទេ តែព្រះអង្គអាចកត់សម្គាល់ភាពឆ្លាតវ័យរបស់ពួកគេ។ ព្រះអង្គបានមានបន្ទូល អំពីរឿងប្រៀបប្រដូចមួយ ដែលនិយាយអំពីអ្នកត្រួតត្រាដែលចៅហ្វាយបានបណ្តេញចេញ។ នៅថ្ងៃចុងក្រោយ អ្នកនោះក៏បានកែបញ្ជីជំពាក់ប្រាក់នៃកូនបំណុល របស់ចៅហ្វាយគាត់។ ព្រះយេស៊ូវមិនបានកោតសរសើរភាពឆ្លាតវ័យរបស់អ្នកត្រួតត្រានោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គបានលើកទឹកចិត្តអ្នកដើរតាមព្រះអង្គ ឲ្យមានភាពឆ្លាតវ័យ ដែលនាំឲ្យមានទីលំនៅដ៏អស់កល្បវិញ។ គឺដូចដែលព្រះអង្គបានមានបន្ទូលថា “ខ្ញុំក៏ប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា ចូរប្រើទ្រព្យសម្បត្តិលោកីយ៍នេះ ឲ្យបានមិត្រសំឡាញ់ដល់ខ្លួន ដើម្បីកាលណាអ្នករាល់គ្នាខាននៅ នោះនឹងមានគេទទួលអ្នករាល់គ្នា ឲ្យនៅក្នុងទីលំនៅដ៏ស្ថិតស្ថេរអស់កល្បជានិច្ចវិញ”(លូកា ១៦:៩)។ នៅក្នុងរឿងលុយ មនុស្សភាគច្រើន គិតអំពីទំហំនៃ ការខាតបង់ ដែលអាចកើតមាន។ មនុស្សមានប្រាជ្ញា ស្វែងរកអ្វីដែលពួកគេអាចប្រើប្រាស់…
Read article