ក្តីសង្ឃឹមរបស់លោក អ័ប្រាហាំ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«លោកក៏មិនបានសង្ស័យ ចំពោះសេចក្តីសន្យារបស់ព្រះដោយចិត្តមិនជឿឡើយ គឺរឹតតែមានសេចក្តីជំនឿខ្លាំងឡើងទាំងសរសើរតម្កើងដល់ព្រះវិញ» (រ៉ូម ៤:២០)។ មុនពេលលោក អ័ប្រាហាំមានកូន ព្រះអង្គបានសន្យាថា កូនចៅជំនាន់ក្រោយរបស់គាត់ នឹងមានគ្នាច្រើនសន្ធឹក។ ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក លោក អ័ប្រាហាំ និងនាង សារ៉ា មានអារម្មណ៍ថា ពួកគេហាក់ដូចជាមិនអាចមានកូនឡើយ។ ព្រះបន្ទូលសន្យាហាក់ដូចជាមិនអាចសម្រេចបានទេ ដូចនេះ អ្នកទាំងពីរក៏បានសម្រេចចិត្តធ្វើអ្វីៗដោយចិត្តឯង។ នាង សារ៉ា ក៏បានប្រគល់នាងហាការជាអ្នកបម្រើ ឲ្យទៅលោក អ័ប្រាហាំ ដើម្បីបង្កើតកូនឲ្យគាត់។ ហើយ ហាការ បង្កើតបានកូនប្រុសម្នាក់ឈ្មោះ អ៊ីសម៉ាអែល។ តែព្រះទ្រង់បានបញ្ជាក់ច្បាស់ថា កូនចៅជំនាន់ក្រោយដែលព្រះអង្គសន្យាប្រទានដល់គាត់ មិនមែនកើតចេញពីខ្សែលោហិតរបស់ អ៊ីសម៉ាអែល ទេ។ ព្រះទ្រង់កំពុងបង្ហាញលោក អ័ប្រាហាំ និងនាង សារ៉ា ថា មានតែព្រះអង្គទេដែលអាចធ្វើឲ្យព្រះបន្ទូលសន្យាបានសម្រេច។ អ្វីដែលលោក អ័ប្រាហាំ ត្រូវធ្វើគឺត្រូវទុកចិត្ត ព្រះបន្ទូលសន្យាដែលជួបការលំបាកដ៏លើសលប់ បានជាមានតែព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដាទេដែលអាចសម្រេចបាន។ ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក នាងសារ៉ានៅតែមិនមានកូន។ ព្រះទ្រង់ក៏បានយាងមកជួបលោក អ័ប្រាហាំ ម្តងទៀត ដោយធានាគាត់ជាថ្មីថា ទោះនាងមានវ័យចាស់យ៉ាងណា ក៏នាងនឹងនៅតែមានកូនប្រុសមួយ។ ទីបំផុត…
Read article
បញ្ជីឈ្មោះដែលជារឿងស្លាប់រស់ (សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ)
ជនគណនា ២៦:១-៤,២០-២២ សត្រូវរាប់ឯងរាល់គ្នា ចាប់តាំងពីអាយុ២០ឆ្នាំឡើងទៅលើ ដូចជាព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់មកម៉ូសេ ហើយនឹងកូនចៅអ៊ីស្រាអែល នៅគ្រាដែលបានចេញពីស្រុកអេស៊ីព្ទមកនោះដែរ។ ជនគណនា ២៦:៤ លោកអ៊ីតហ្សាក ស្ទើន(Itzhak Stern) បានអង្គុយវាយអង្គុលីលេខទាំងយប់ ដើម្បីធ្វើបញ្ជីឈ្មោះមនុស្ស មានចំនួនសរុប១០៨៩នាក់។ អ្នកដែលមានឈ្មោះក្នុងបញ្ជីឈ្មោះនោះ គឺជាជនជាតិជ្វីប(ឬយូដា) ដែលបានទទួលការការពារពីលោកអូស្កា ស្គីនដ៍ល័រ(Oskar Schindler) ជាម្ចាស់រោងចក្រ ឲ្យរួចផុតពីពួកណាហ្ស៊ីអ៊ីត្លែ។ គាត់ក៏បានកាន់បញ្ជីឈ្មោះនោះយ៉ាងណែន ដោយប្រកាសថា បញ្ជីឈ្មោះនោះពិតជាមានតម្លៃខ្លាំងណាស់ ដោយវាបានជួយស្រោចស្រង់ជីវិតមនុស្សជាច្រើន។ មនុស្សដែលមានឈ្មោះក្នុងបញ្ជីឈ្មោះនោះ ក៏បានរួចផុតពីសេចក្តីស្លាប់ ក្នុងអំពើប្រល័យពូជសាសន៍របស់ពួកណាហ្ស៊ីអ៊ីត្លែ។ នៅឆ្នាំ២០១២ គេបានប៉ាន់ប្រមាណថា កូនចៅជំនាន់ក្រោយរបស់អ្នកដែលបានរួចជីវិតនោះ គឺមានចំនួន៨៥០០នាក់។ ព្រះគម្ពីរប៊ីបផ្ទុកទៅដោយបញ្ជីឈ្មោះជាច្រើន។ យើងច្រើនតែមើលរំលងបញ្ជីឈ្មោះទាំងនោះ ព្រោះមានឈ្មោះច្រើនពេក និងឈ្មោះដដែលៗដែលយើងមិនចង់អាន។ យើងប្រហែលជាធ្លាប់និយាយថា យើងមានការធុញទ្រាន់ចំពោះ ខគម្ពីរទាំងនោះទៀតផង។ ឧទាហរណ៍ បទគម្ពីរជនគណនា ២៦:២០ បានរៀបរាប់បញ្ជីឈ្មោះយ៉ាងដូចនេះថា “ពួកកូនចៅយូដាតាមគ្រួគេ គឺសេឡា១ ជាអ្នកដែលបង្កើតគ្រួសេឡា ពេរេស១ ជាអ្នកដែលបង្កើតគ្រួពេរេស សេរ៉ាស១ ជាអ្នកដែលបង្កើតគ្រួសេរ៉ាស”(ជនគណនា ២៦:២០)។ តើមាននរណាខ្លះខ្វល់អំពីបញ្ជីឈ្មោះនេះ? ព្រះទ្រង់យកព្រះទ័យទុកដាក់! ខ.៤…
Read article
ព្រះគម្ពីរប៊ីបទាំងមូលនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូវ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«អ្នកកំរៀវនោះសួរ ភីលីព ថា ខ្ញុំសូមសួរអ្នក តើហោរានិយាយដូច្នេះ គឺនិយាយពីអ្នកណា ពីខ្លួនលោក ឬពីអ្នកដទៃ នោះ ភីលីព បើកមាត់សម្ដែងប្រាប់ដំណឹងល្អពីព្រះយេស៊ូវ ចាប់តាំងពីបទគម្ពីរនោះរៀងទៅ» (កិច្ចការ ៨:៣៤-៣៥)។ ខណៈពេលដែលយើងធ្វើការសិក្សាព្រះគម្ពីរប៊ីបពីដើមដល់ចប់យើងទទួលស្គាល់ថា ព្រះយេស៊ូវមិនមែនស្រាប់តែលេចឡើងក្នុងព្រះគម្ពីរដោយគ្មានការព្រៀងទុកនោះទេ។ ព្រះគម្ពីរបានចែងអំពីព្រះអង្គ ចាប់តាំងពីទំព័រដំបូង។ ជាការពិតណាស់ សូម្បីតែពួកហោរានៅគ្រាសញ្ញាចាស់ ក៏បានសរសេរបទគម្ពីរអំពីព្រះយេស៊ូវតាមការបណ្ដាលចិត្តពីព្រះវិញ្ញាណផងដែរ។ ដូចនេះ ទោះបីជាយើងចេះព្រះគម្ពីរបានច្រើនប៉ុណ្ណាក៏ដោយ បើយើងអានព្រះគម្ពីរដោយមិនបានមើលទៅព្រះគ្រីស្ទ យើងនឹងខកខានមិនបានស្គាល់ចំណុចស្នូល គន្លឹះ និងវីរបុរសនៃព្រះគម្ពីរមិនខាន។ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អ ព្រះយេស៊ូវបានចង្អុលបង្ហាញគេឲ្យងាកទៅរកព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យយល់ថា ព្រះអង្គជានរណា។ ក្នុងអំឡុងពេលដើមដំបូងនៃព្រះរាជកិច្ចព្រះអង្គ ព្រះអង្គបានយាងទៅសាលាប្រជុំអានក្រាំងគម្ពីរអេសាយ។ កណ្ឌគម្ពីរលូកាបានចែងថា ពេលព្រះអង្គអានចប់ព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅកាន់អ្នកស្តាប់ទាំងឡាយថា «នៅថ្ងៃនេះ បទគម្ពីរនេះបានសម្រេចនៅត្រចៀកអ្នករាល់គ្នាហើយ» (លូកា ៤:២១)។ ក្រោយមក ព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅកាន់អ្នកដែលមានចំណេះដឹងជ្រៅជ្រះ អំពីព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ដោយដាស់តឿនពួកគេថា «អ្នករាល់គ្នាស្ទង់មើលគម្ពីរ ដោយស្មានថា បានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចអំពីគម្ពីរនោះមក គឺជាគម្ពីរនោះឯងដែលធ្វើបន្ទាល់ពីខ្ញុំ» (យ៉ូហាន ៥:៣៩)។ បន្ទាប់ពីព្រះអង្គបានសុគត និងមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ នៅពេលដែលព្រះអង្គបានជួបសិស្សដែលកំពុងបាក់ទឹកចិត្ត នៅតាមផ្លូវទៅភូមិអេម៉ុស ព្រះអង្គក៏បាន «ស្រាយន័យសេចក្តីដែលតម្រូវដល់ទ្រង់ ពីក្នុងគម្ពីរទាំងឡាយឲ្យគេស្តាប់…
Read article
ថ្វាយការព្រួយបារម្ភរបស់អ្នកដល់ព្រះយេស៊ូវ (សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ)
ម៉ាថាយ ៦:២៥-២៧ ដោយហេតុនេះបានជាខ្ញុំប្រាប់អ្នករាល់គ្នាថា កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយនឹងជីវិតដែលនឹងបរិភោគអ្វី ឬនឹងរូបកាយ ដែលនឹងស្លៀកពាក់អ្វីនោះឡើយ។ ម៉ាថាយ ៦:២៥ អ្នកស្រីនេនស៊ី(Nancy)មានការភ័យខ្លាចចំពោះពេលអនាគត ដោយសារគាត់មើលឃើញតែបញ្ហាជានិច្ច។ លោកថម(Tom) ជាស្វាមីរបស់គាត់បានងងឹតមុខដួល៣ដង ក្នុងអំឡុងពេលដើរកម្សាន្ត ក្នុងតំបន់ដាច់ស្រយាល នៅក្នុងរដ្ឋមេន។ ប៉ុន្តែ វេជ្ជបណ្ឌិត នៅមណ្ឌលសុខភាពតូចមួយ ក្នុងតំបន់ជិតខាង បានពិនិត្យសុខភាពគាត់ រកមិនឃើញគាត់មានជំងឺអ្វីទេ។ ក្នុងមណ្ឌលសុខភាពដែលធំជាង វេជ្ជបណ្ឌិតបានធ្វើតេស្ដជាបន្ថែមទៀត នៅតែមិនអាចរកឃើញបញ្ហាសុខភាពរបស់គាត់។ អ្នកស្រីនេនស៊ីក៏បានរៀបរាប់អំពីការភ័យខ្លាចរបស់គាត់។ នៅពេលដែលស្វាមីរបស់គាត់ចេញពីពេទ្យ គាត់ក៏បានសួរពេទ្យឯកទេសបេះដូងជាលើកចុងក្រោយថា ពួកគាត់ត្រូវធ្វើដូចម្តេច។ គ្រូពេទ្យក៏បានលើកទឹកចិត្តគាត់ឲ្យរស់នៅជាធម្មតា ដោយគ្មានការថប់បារម្ភទៀត។ ការលើកទឹកចិត្តនេះបានផ្លាស់ប្តូរការគិតរបស់គាត់ជារៀងរហូត។ គាត់ថា លោកគ្រូពេទ្យបានឲ្យយោបល់គាត់ពិតមែន គឺមិនបាននិយាយលេងទេ។ ការលើកទឹកចិត្តនេះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវ នៅលើភ្នំ។ កាលនោះ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា “កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយនឹងជីវិតដែលនឹងបរិភោគអ្វី ឬនឹងរូបកាយ ដែលនឹងស្លៀកពាក់អ្វីនោះឡើយ ឯជីវិត តើមិនវិសេសជាងចំណីអាហារ ហើយរូបកាយ តើមិនវិសេសជាងសំលៀកបំពាក់ទេឬអី”(ម៉ាថាយ ៦:២៥)។ ព្រះបន្ទូលព្រះអង្គត្រង់ចំណុចនេះ មិនបានប្រាប់យើងមិនឲ្យអើពើចំពោះបញ្ហាសុខភាព ឬបញ្ហាផ្សេងទៀត ឬក៏រោគសញ្ញាអ្វីមួយនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះអង្គគ្រាន់តែប្រាប់យើង “កុំឲ្យព្រួយបារម្ភ”(ខ.២៥)…
Read article
តើឯងនៅឯណា? (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
អ័ដាម និងប្រពន្ធគាត់ ក៏ពួននឹងព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះនៅកណ្ដាលដើមឈើក្នុងសួនច្បារ។ ព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះទ្រង់ហៅរក អ័ដាម ដោយព្រះបន្ទូលថា «ឯងនៅឯណា?» (លោកុប្បត្ដិ ៣:៨-៩)។ ការលេងបិទពួន គឺជាល្បែងកម្សាន្តដ៏ពេញនិយមដែលក្មេងៗចូលចិត្តលេងកម្សាន្ត ទោះពួកគេមានជាតិសាសន៍អ្វី និយាយភាសាអ្វី និងរស់នៅកន្លែងណាក៏ដោយ។ វាជាល្បែងសកល និងស្របច្បាប់។ ប៉ុន្តែ ការលេងបិទពួនដំបូងបំផុតនៅលើផែនដីនេះ មិនមែនជារឿងសប្បាយរីករាយ ឬត្រឹមត្រូវឡើយ។ វាជារឿងធ្ងន់ធ្ងរដែលទាក់ទងនឹងសេចក្តីស្លាប់។ បន្ទាប់ពីលោក អ័ដាម និងនាង អេវ៉ា មិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះក្នុងសួនច្បារអេដែន ពួកគេបានព្យាយាមលាក់ខ្លួនពីព្រះនេត្រព្រះដោយការភ័យខ្លាច។ តែព្រះអម្ចាស់បានយាងមករកពួកគេដោយសំណួរដ៏សាមញ្ញថា «ឯងនៅឯណា?» សំណួរនេះ គឺផ្ទុយនឹងការសន្និដ្ឋានជាទូទៅថា មនុស្សកំពុងស្វែងរកព្រះ ដែលកំពុងលាក់ខ្លួនមិនឲ្យពួកគេឃើញ នៅកន្លែងណាមួយក្នុង ឬនៅក្រៅចក្រវាល។ តាមពិតយើងទេដែលជាអ្នកលាក់ខ្លួន ហើយព្រះទ្រង់ជាអ្នកយាងមកស្វែងរកយើង។ សំណួរនេះអាចហាក់ដូចជាចម្លែក ពីព្រោះតើព្រះទ្រង់បានជ្រាបអំពីអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងរួចទៅហើយមែនទេ? ព្រះអង្គសួររក អ័ដាម និងនាង អេវ៉ា មិនមែនដើម្បីទទួលបានព័ត៌មានថ្មីៗ តែដើម្បីជួយពួកគេឲ្យយល់អំពីស្ថានភាពរបស់ខ្លួន។ ព្រះអង្គយាងមក ដើម្បីនាំពួកគេចេញពីកន្លែងលាក់ខ្លួន មិនមែនដើម្បីឲ្យពួកគេគេចមុខពីព្រះអង្គនោះទេ។ សូមយើងស្រមៃអំពីប្រតិកម្មដែលព្រះទ្រង់អាចមាន ចំពោះការបះបោររបស់លោក អ័ដាម និងនាង អេវ៉ា។ បើសិនជាព្រះអង្គឆ្លើយតប ដោយការវិនិច្ឆ័យដ៏តឹងរ៉ឹង…
Read article
មិនអាក់អន់ចិត្តងាយៗ (សៀវភៅនំម៉ាណាប្រចាំថ្ងៃ)
សុភាសិត ១៩:៨-១៣ សតិបញ្ញារបស់មនុស្សនឹងនាំឲ្យយឺតនឹងខឹង អ្នកនោះក៏តែងមានចិត្តអរ ដោយមិនប្រកាន់ទោសវិញ។ សុភាសិត ១៩:១១ នៅពេលដែលខ្ញុំបានចូលព្រះវិហាររបស់ខ្ញុំ បន្ទាប់ពីការបិទខ្ទប់អស់ជាច្រើនខែមក ខ្ញុំមានចិត្តរំភើបរីករាយ ដែលបានឃើញសមាជិកពួកជំនុំដែលខ្ញុំមិនបានជួបគ្នាមួយរយៈ។ ខ្ញុំដឹងថា សមាជិកខ្លះ ជាពិសេសអ្នកមានវ័យចាស់ជាងគេនឹងមិនបានមកព្រះវិហារទេ ដោយសារកត្តាសុវត្ថិភាព និងហេតុផលផ្សេងៗទៀត ហើយខ្លះទៀតបានលាចាកលោកហើយ។ ដូចនេះ ខ្ញុំមានចិត្តរំភើបណាស់ ពេលដែលបានឃើញប្តីប្រពន្ធវ័យចំណាស់មួយគូរដើរចូលព្រះវិហារ ហើយអង្គុយនៅកៅអីជួរក្រោយខ្ញុំដូចកាលពីមុន។ ខ្ញុំក៏បានលើកដៃជំរាបសួរពួកគាត់។ បុរសជាប្តីក៏បានជំរាបសួរតបខ្ញុំវិញ ប៉ុន្តែ ភរិយារបស់គាត់បានសម្លឹងមុខខ្ញុំ ដោយទឹកមុខមិនញញឹមសោះ។ ពេលនោះ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ចម្លែក ហើយឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីគាត់មានទឹកមុខដូចនេះ។ ពីរបីអាទិត្យក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានសង្កេតមើលឃើញមិត្តភក្តិរបស់គាត់ម្នាក់ បានជួយណែនាំគាត់ ពេលណាគាត់ត្រូវអង្គុយចុះ ឬក្រោកឈរ ក្នុងកម្មវិធីថ្វាយបង្គំក្នុងព្រះវិហារ គឺហាក់ដូចជាកំពុងថែទាំអ្នកជំងឺចាស់ជរាអញ្ចឹង។ គាត់ប្រហែលជាមានជំងឺ ហើយមិនចាំថាខ្ញុំជានរណាទេ។ ខ្ញុំអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលខ្ញុំមិនបានចូលទៅសួរគាត់ត្រង់ៗ ឬអាក់អន់ចិត្ត ពេលដែលគាត់មិនបានឆ្លើយតបចំពោះការស្វាគមន៍ដ៏ក្លៀវក្លារបស់ខ្ញុំ។ កណ្ឌគម្ពីរសុភាសិត បានផ្តល់ឲ្យនូវយោបល់ល្អៗជាច្រើន ដើម្បីឲ្យយើងរស់នៅប្រកបដោយប្រាជ្ញា ហើយក៏បានបង្រៀនអំពីមនុស្សដែលយឺតនឹងខឹងផងដែរ។ តាមពិត កណ្ឌគម្ពីរនេះបានចែងថា “សតិបញ្ញារបស់មនុស្សនឹងនាំឲ្យយឺតនឹងខឹង អ្នកនោះក៏តែងមានចិត្តអរ ដោយមិនប្រកាន់ទោសវិញ”(១៩:១១)។ ការសម្រេចចិត្តមិនអាក់អន់ចិត្ត និងរៀន “គ្រប់គ្រងកំហឹង”(ខ.១១)…
Read article