កន្លែងដែលមានសុវត្ថិភាព
ខ្ញុំ និងបងប្រុសរបស់ខ្ញុំ បានចម្រើនវ័យធំឡើង នៅក្នុងតំបន់ជើងភ្នំ ដែលមានមានព្រៃដុះច្រើន ក្នុងរដ្ឋវើជីនាខាងលិច ដែលបានផ្តល់ឲ្យនូវទេសភាពដ៏សម្បូរបែប សម្រាប់ឲ្យយើងធ្វើអ្វី តាមការស្រមើស្រមៃរបស់យើង។ កាលនៅក្មេង យើងបានធ្វើតាមសាច់រឿង ដែលយើងឃើញមានក្នុងរឿងដែលយើងបានអាន និងក្នុងខ្សែភាពយន្តដែលយើងបានទស្សនា ដោយតោងវល្លិធំៗ យោលខ្លួនចុះឡើង ដូចតួអង្គតាហ្សង់ ឬសង់ផ្ទះនៅលើដើមឈើ ដូចក្រុមគ្រួសាររ៉ូប៊ីនសិន ដែលជាជនជាតិស្វីសជាដើម។ ការសាងសង់បន្ទាយទ័ព ក៏ជាអ្វីដែលយើងចូលចិត្តលេងជាងគេផងដែរ ដោយយើងបានកុហក់ខ្លួនឯងថា យើងមានសុវត្ថិភាព រួចពីការវាយប្រហារផ្សេងៗ។ ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក កូនៗរបស់ខ្ញុំក៏បាននាំគ្នាលេងសង់បន្ទាយទ័ព ដោយប្រើភួយ កម្រាលពួក និងខ្នើយកើយ ដើម្បីសាងសង់ “កន្លែងដ៏មានសុវត្ថិភាព” ផ្ទាល់ខ្លួន ប្រឆាំងនឹងសត្រូវក្នុងការស្រមៃរបស់ពួកគេ។ យើងហាក់ដូចជាមានសុភាវគិត ដែលចង់បានកន្លែងលាក់ខ្លួន ដែលយើងអាចមានអារម្មណ៍ថា មានសុវត្ថិភាព និងសុខសាន្ត។ ពេលដែលស្តេចដាវីឌ ដែលជាអ្នកចម្រៀង និងកវីកំណាព្យនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ស្វែងរកកន្លែងដែលមានសុវត្ថិភាព ទ្រង់បានស្វែងរកកន្លែងជ្រកកោននោះ នៅក្នុងព្រះជាម្ចាស់ គឺមិនបានទៅរកនៅកន្លែងផ្សេងឡើយ។ គឺដូចដែលមានចែងនៅក្នុងបទគម្ពីរ ទំនុកដំកើង ៤៦:១-២ ថា “ព្រះទ្រង់ជាទីពឹងជ្រក ក៏ជាកំឡាំងនៃយើងខ្ញុំ ជាជំនួយដែលនៅជាប់ជាមួយក្នុងគ្រាអាសន្ន ហេតុនោះ យើងខ្ញុំនឹងមិនខ្លាចឡើយ”។ ពេលដែលអ្នកពិចារណា…
Read articleព្រះទ្រង់ស្តាប់ឮ
នៅក្នុងក្រុមដែលអ្នកស្រីដាយអ៊ែន(Diane) បានចូលរួម នាងបានស្តាប់អ្នកដទៃសំណូមពរអធិស្ឋាន ឲ្យសមាជិកគ្រួសារ និងមិត្តភក្តិរបស់ពួកគេ ដែលកំពុងតែប្រឈមមុខ នឹងការពិបាក ឬជម្ងឺ។ នាងមានសមាជិកគ្រួសារម្នាក់ ដែលបានតយុទ្ធនឹងការញៀនថ្នាំ អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ។ ប៉ុន្តែ នាងមិនបានសុំឲ្យគេជួយអធិស្ឋានឲ្យឡើយ។ នាងដឹងថាពេលនាងសំណួមពរអធិស្ឋានអំពីរឿងនោះ នាងនឹងឃើញអ្នកដទៃផ្លាស់ប្តូរទឹកមុខ ឬឮសំណួរ ឬក៏ការផ្តល់ការប្រឹក្សាយោបលពីពួកគេ ដែលធ្វើឲ្យនាងពិបាកចិត្ត មិនអាចទ្រាំបាន។ នាងមានអារម្មណ៍ថា យកល្អ នាងមិនគួរសំណូមពរឲ្យគេអធិស្ឋានឲ្យនាង អំពីរឿងនេះឡើយ។ អ្នកដទៃទៀតមិនយល់ ពីមូលហេតុដែលមនុស្សជាទីស្រឡញ់របស់នាង នៅតែអាចជឿព្រះយេស៊ូវ ខណៈពេលដែលពួកគេកំពុងជួបការលំបាកជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ទោះបីជាអ្នកស្រីដាយអាន មិនបានសុំឲ្យក្រុមរបស់នាងជួយអធិស្ឋានឲ្យក៏ដោយ ក៏នាងនៅតែមានមិត្តភក្តិពីរបីនាក់ ដែលនាងទុកចិត្ត ហើយបានសុំឲ្យអធិស្ឋានជាមួយនាង។ ពួកគេបានអធិស្ឋានជាមួយគ្នា សូមឲ្យព្រះទ្រង់រំដោះមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់នាង ឲ្យរួចពីចំណងនៃការញៀនថ្នាំ ហើយបានពិសោធន៍នឹងសេរីភាព ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ហើយសូមឲ្យព្រះទ្រង់ប្រទានអ្នកស្រីដាយអាន នូវសន្តិភាព និងការអត់ធ្មត់ ដែលនាងត្រូវការ។ ពេលដែលនាងអធិស្ឋាន នាងក៏ទទួលបានការកម្សាន្តចិត្ត និងកម្លាំង ពីទំនាក់ទំនងដែលនាងមានជាមួយទ្រង់។ មនុស្សជាច្រើនមានការតស៊ូ នៅក្នុងការអធិស្ឋានអស់ពីចិត្ត តែពួកគេហាក់ដូចជាមិនបានទទួលការឆ្លើយតប។ ប៉ុន្តែ យើងអាចដឹងច្បាស់ថា ព្រះទ្រង់ពិតជាយកព្រះទ័យទុកដាក់ ហើយស្តាប់ឮពាក្យដែលយើងគ្រប់គ្នាទូលសូម។ ទ្រង់បានជំរុញយើង ឲ្យបន្តដើរជាមួយទ្រង់ ដោយភាពស្និទ្ធស្នាល …
Read articleការថ្វាយការគោរពដល់ព្រះ ដោយការអរព្រះគុណ
គ្រូពេទ្យមិនបានចងចញ្ចើមទេ ពេលដែលគាត់កំពុងតែនិយាយជាមួយស្វាមីខ្ញុំ អំពីការពិនិត្យមើលជម្ងឺមហារីករបស់គាត់។ គាត់បានញញឹម ហើយលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យចាប់ផ្តើមថ្ងៃថ្មីនីមួយៗ ដោយការអរព្រះគុណព្រះ។ គាត់ថា យ៉ាងហោចណាស់ យើងគួរតែអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់ការបីយ៉ាង។ ស្វាមីខ្ញុំក៏បានយល់ស្របនឹងយោបល់របស់គាត់ ដោយដឹងថា ការដឹងគុណព្រះ ជួយឲ្យចិត្តយើងបើកចំហរ ដើម្បីស្វែងរកការកម្សាន្តចិត្ត នៅក្នុងសេចក្តីល្អរបស់ព្រះ។ ដូចនេះ ស្វាមីរបស់ខ្ញុំក៏បានចាប់ផ្តើមថ្ងៃនីមួយៗ ដោយការសរសើរដំកើងព្រះជាម្ចាស់ថា ព្រះអង្គអើយ សូមអរព្រះគុណ សម្រាប់ការគេងលក់ស្រួល កាលពីយប់មិញ។ សូមអរព្រះគុណ សម្រាប់គ្រែគេងដែលសម្អាតបានស្អាត។ សូមអរព្រះគុណ សម្រាប់ថ្ងៃរះ។ សូមអរព្រះគុណ សម្រាប់អាហារពេលព្រឹកនៅលើតុ។ សូមអរព្រះគុណ សម្រាប់ស្នាមញញឹមនៅលើបបូរមាត់ទូលបង្គំ។ ពាក្យនីមួយៗ គឺបាននិយាយចេញពីចិត្ត។ ប៉ុន្តែ តើពាក្យទាំងនោះ អាចក្លាយជាអសារឥតការដែរទេ? តើការសរសើរដំកើង សម្រាប់រឿងលម្អិតដ៏តូច សំខាន់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ដែលមានគ្រប់ចេស្តាឬទេ? ក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើងជំពូក៥០ លោក អេសាភដែលជាអ្នកដឹកនាំក្រុមភ្លេងរបស់ស្តេចដាវីឌ បានផ្តល់ឲ្យនូវចម្លើយដ៏ច្បាស់លាស់មួយ សម្រាប់សំណួរនេះ។ គាត់ថា ព្រះជាម្ចាស់ “អញមិនយកគោឈ្មោលពីផ្ទះឯង ឬពពែឈ្មោលពីក្រោលឯងឡើយ”(ខ.៩)។ កាលពីសម័យមុន គោឈ្មោល និងពពែឈ្មោល គឺជាដង្វាយអរព្រះគុណ ដែលពួកអ៊ីស្រាអែលបានថ្វាយដល់ព្រះជាម្ចាស់។…
Read articleព្រះអម្ចាស់នៃពេលវេលា
កាលពីពេលកន្លងទៅ ខ្ញុំបានធ្វើការងារសំណង់ នៅផ្ទះរបស់កូនប្រុសខ្ញុំ ដែលត្រូវធ្វើដំណើរពីផ្ទះខ្ញុំទៅ ដោយចំណាយពេល៣ម៉ោង។ កិច្ចការនោះបានចំណាយពេលអស់ជាច្រើនថ្ងៃ លើសពីការរំពឹងទុក ហើយជារៀងរាល់ពេលព្រឹក ខ្ញុំបានអធិស្ឋានសូមឲ្យព្រះទ្រង់ប្រទានពរឲ្យយើងបញ្ចប់កិច្ចការ នៅពេលថ្ងៃលិច។ ប៉ុន្តែ រៀងរាល់ពេលល្ងាច យើងចេះតែមានការងារកាន់តែច្រើន ដែលត្រូវធ្វើ។ ខ្ញុំក៏បានឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំត្រូវចំណាយពេលច្រើនយ៉ាងនេះ? តើអាចមានមូលហេតុអ្វី ដែលបណ្តាលឲ្យមានការពន្យាពេល? ខ្ញុំក៏បានទទួលចម្លើយ នៅពេលព្រឹកបន្ទាប់។ ពេលខ្ញុំកំពុងរើសឧបករណ៍ជាងមួយឡើង ទូរស័ព្ទក៏បានរោទ៍ឡើង ហើយមានសម្លេងមនុស្សដែលខ្ញុំមិនស្គាល់បានបន្លឺឡើង ដោយភាពបន្ទាន់ថា “កូនស្រីរបស់អ្នកបានជួបគ្រោះថ្នាក់ ហើយក៏ត្រូវរបួស។ សូមមកទីនេះជាបន្ទាន់”។ កូនស្រីខ្ញុំ រស់នៅក្បែរកូនប្រុសខ្ញុំ ដូចនេះ ខ្ញុំត្រូវធ្វើដំណើរទៅរកគាត់ ដោយចំណាយពេលតែ១៤នាទីប៉ុណ្ណោះ។ បើសិនជាខ្ញុំនៅផ្ទះរបស់ខ្ញុំវិញ ខ្ញុំត្រូវចំណាយពេល៣ម៉ោង ក្នុងការធ្វើដំណើរទៅផ្ទះគាត់។ ខ្ញុំក៏បានបើកឡាន តាមពីក្រោយរថយន្តសង្រ្គោះបន្ទាន់ ហើយក៏បានកម្សាន្តចិត្តគាត់ មុនពេលគាត់ចូលវះកាត់។ ពេលខ្ញុំកំពុងអង្គុយកាន់ដៃគាត់ ខ្ញុំក៏បានដឹងថា បើសិនជាការងារសាងសង់របស់ខ្ញុំ មិនបានពន្យាពេលទេ នោះខ្ញុំមុខជាមិនបានទៅមើលកូនស្រីខ្ញុំទាន់ពេលឡើយ។ ពេលវេលារបស់យើងជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ខ្ញុំសូមលើកយករឿងរបស់ស្រ្តីម្នាក់ ដែលព្រះទ្រង់បានប្រោសកូនប្រុសនាងឲ្យរស់ឡើងវិញ តាមរយៈហោរាអេលីសេ(២ពង្សាវតាក្សត្រ ៤:១៨-៣៧)។ នាងបានចេញពីស្រុកកំណើត ដោយសារគ្រោះអត់ឃ្លាន ហើយប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក នាងក៏បានវិលត្រឡប់មកវិញ ដើម្បីទូលអង្វរស្តេច ឲ្យប្រទានដីមកនាងវិញ។…
Read articleគ្រឹះដ៏រឹងមាំ
កាលពីរដូវក្តៅឆ្នាំមុន ខ្ញុំ និងស្វាមីរបស់ខ្ញុំ បានទៅកម្សាន្តនៅផ្ទះទឹកធ្លាក់ ហ្វលលីង វតធ័រ ជាផ្ទះនៅទីជនបទ នៅរដ្ឋភែនស៊ីវែនា ដែលត្រូវបានរចនា ដោយស្ថាបត្យករឈ្មោះ ហ្វ្រែង លយ រ៉ាយ(Frank Lloyd Wright) ក្នុងឆ្នាំ ១៩៣៥។ ខ្ញុំមិនដែលឃើញផ្ទះដែលស្អាតប្លែកដូចនេះ ពីមុនមកទេ។ លោករ៉ាយចង់សង់ផ្ទះមួយខ្នង ដែលដុះចេញពីទេសភាពធម្មជាតិ ដូចជារុក្ខជាតិ ហើយគាត់ក៏បានសម្រេចគោលដៅរបស់គាត់។ គាត់បានសង់ផ្ទះនោះ នៅជាប់ទឹកធ្លាក់ដែលមានស្រាប់ ហើយរចនាបថរបស់វា ស៊ីនឹងរូបរាង្គរបស់ផ្ទាំងថ្ម ដែលលយចេញ នៅក្បែរនោះ។ មុគ្គុទេសកររបស់យើងក៏បានពន្យល់ថា សំណង់ផ្ទះនេះមានសុវត្ថិភាព ដោយសារស្នូលកណ្តាលរបស់វា បានសង់នៅលើផ្ទាំងថ្មធំៗ។ ពេលខ្ញុំបានឮគាត់និយាយដូចនេះ ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំព្រះបន្ទូល ដែលព្រះយេស៊ូវថ្លែងទៅកាន់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់។ ក្នុងសេចក្តីអធិប្បាយនៅលើភ្នំ ព្រះយេស៊ូវបានប្រាប់ពួកគេថា អ្វីដែលទ្រង់កំពុងបង្រៀនពួកគេ គឺជាគ្រឹះដ៏រឹងមាំនៃជីវិតរបស់ពួកគេ។ បើសិនជាពួកគេបានស្តាប់ព្រះបន្ទូលទ្រង់ ហើយអនុវត្តតាម ពួកគេនឹងអាចឈរមាំ នៅក្នុងខ្យល់ព្យុះទាំងអស់។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកដែលបានឮ ហើយមិនស្តាប់បង្គាប់ នឹងទទួលលទ្ធផល ដូចផ្ទះដែលសង់នៅលើដីខ្សាច់(ម៉ាថាយ ៧:២៤-២៧)។ ក្រោយមក សាវ័កប៉ុលក៏បានបង្រៀនផងដែរថា ព្រះគ្រីស្ទគឺជាគ្រឹះរបស់យើង ហើយអ្វីដែលយើងសង់នៅក្នុងទ្រង់ នឹងស្ថិតស្ថេរនៅ(១កូរិនថូស…
Read articleការអត់ទោសដែលមិននឹកស្មានដល់
កាលខ្ញុំនៅរៀននៅមហាវិទ្យាល័យ ខ្ញុំបានទៅធ្វើការ ក្នុងកសិដ្ឋានមួយ ក្នុងរដ្ឋខូឡូរ៉ាដូ ក្នុងពេលវិស្សមកាល នៅរដូវក្តៅ។ នៅពេលល្ងាចថ្ងៃមួយ ខ្ញុំមានការអស់កម្លាំង និងឃ្លាន បន្ទាប់ពីកាត់ស្មៅពេញមួយថ្ងៃ។ ខ្ញុំក៏បានបើកត្រាក់ទ័រចូលទៅក្នុងទីធ្លាកសិដ្ឋាន។ ខ្ញុំក៏បានបត់ចង្កួតទៅខាងឆ្វេង មួយទំហឹងដៃ ជាន់ហ្វ្រាំងខាងឆ្វេង ធ្វើឲ្យត្រាក់ទ័របត់ក្បាលបើកជាវង្វង់មូល។ ផាលរបស់វាក៏បានធ្លាក់ចុះ ប៉ះជើងទម្រស៊ីទែនសាំងចំណុះ២ពាន់លីត្រ ធ្វើឲ្យសាំងកំពុបចេញមកក្រៅ។ ម្ចាស់កសិដ្ឋានក៏បានឈរពិនិត្យមើលហេតុការណ៍នោះ។ ខ្ញុំក៏បានចុះពីលើត្រាក់ទ័រ រួចសុំទោសគាត់។ ពេលនោះ អ្វីដែលខ្ញុំនឹកឃើញមុនគេ គឺសុំធ្វើការឲ្យគាត់ រហូតដល់ចប់រដូវក្តៅ ដោយមិនយក់ថ្លៃឈ្នួល។ កសិករវ័យចំណាស់នោះក៏បានឈរសម្លឹងសំណល់បាក់បែកមួយសន្ទុះ ហើយក៏បានដើរទៅផ្ទះគាត់។ គាត់ក៏និយាយមួយៗថា “តោះយើង ទៅញាំអាហារពេលល្ងាច”។ ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំអំពីរឿង ដែលព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូល អំពីយុវជនវ័យក្មេងម្នាក់ ដែលបានធ្វើខុសចំពោះឪពុករបស់គាត់។ គាត់ក៏បាននិយាយប្រាប់ឪពុកគាត់ថា “លោកឪពុក ខ្ញុំបានធ្វើបាបនឹងព្រះ ហើយនឹងលោកឪពុកមែន។ ខ្ញុំនេះមិនគួរឲ្យគេហៅជាកូនលោកឪពុកទៀតទេ សូមទទួលខ្ញុំ ទុកដូចជាជើងឈ្នួលលោកឪពុកវិញចុះ”។ ប៉ុន្តែ មុនពេលគាត់និយាយអស់ពាក្យ ឪពុកគាត់ក៏បានហៅគាត់ទៅញាំអាហារពេលល្ងាច(លូកា ១៥:១៧-២៤)។ នេះជាព្រះគុណដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះជាម្ចាស់។—DAVID H. ROPER
Read article