សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏សុភាពរបស់ព្រះអង្គ
ហូសេ ១១:១-៤ អញបានធ្វើដល់គេ ដូចជាអ្នកដែលលើកបង្ហើបនឹម នៅកគោហើយដាក់ស្មៅនៅមុខវា។ ហូសេ ១១:៤ ក្នុងវីដេអូដែលគេបានថត កាលពីឆ្នាំ២០១៧ គេឃើញបុរសជាឪពុកម្នាក់កំពុងលួងកូនប្រុសគាត់មានអាយុ២ខែឲ្យបាត់យំ ខណៈពេលដែលទារកនោះកំពុងទទួលវ៉ាក់សាំង។ ទិដ្ឋភាពក្នុងវីដេអូនេះបាននាំឲ្យមានការចាប់អារម្មណ៍នៅទូទាំងពិភពលោក មកលើរបៀបដែលឪពុកបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះកូនរបស់គាត់។ បន្ទាប់ពីពេទ្យបានចាក់វ៉ាក់សាំងរួចរាល់ហើយ បុរសជាឪពុកក៏បានលើកកូនប្រុសគាត់ពរនៅជិតថ្ពាល់គាត់ ហើយកូនគាត់ក៏បានឈប់យំ ក្នុងរយៈពេលតែពីរបីវិនាទីប៉ុណ្ណោះ។ គ្មានអ្វីដែលនាំមកនូវការធានា ខ្លាំងជាងការថែទាំដ៏ស្រទន់របស់ឪពុកម្តាយដែលមានសេចក្តីស្រឡាញ់ចំពោះកូនរបស់ខ្លួនឡើយ។ ក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប មានការពិពណ៌នាល្អៗជាច្រើនអំពីព្រះអម្ចាស់ ថាព្រះអង្គជាឪពុកម្តាយមានក្តីស្រឡាញ់ ជារូបភាពដែលឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅ ដែលឪពុកម្តាយមានចំពោះកូនរបស់ខ្លួន។ ក្នុងគ្រាសញ្ញាចាស់ ហោរាហូសេបានទទួលព្រះរាជសារពីព្រះអម្ចាស់ ដើម្បីប្រកាសដល់ពួកអ៊ីស្រាអែល កំពុងរស់នៅក្នុងនគរខាងជើង ក្នុងអំឡុងសម័យនគរបែកបាក់។ ព្រះអង្គបានត្រាស់ហៅពួកគេ ឲ្យវិលត្រឡប់មករកទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះអង្គវិញ។ លោកហូសេក៏បានរំឭកពួកគេ អំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ក្នុងនាមព្រះអង្គជាឪពុកដ៏សុភាព គឺដូចដែលព្រះអង្គមានបន្ទូលថា : “ក្នុងគ្រានោះដែលអ៊ីស្រាអែលនៅក្មេងនៅឡើយនោះអញបានស្រឡាញ់វា ក៏បានហៅកូនអញចេញពីស្រុកអេស៊ីព្ទមក”(ហូសេ ១១:១)។ ព្រះបន្ទូលសន្យាដែលបានធានា អំពីការយកព្រះទ័យទុកដាក់ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ ក៏សម្រាប់យើងរាល់គ្នាផងដែរ។ ព្រះអង្គនៅតែហៅយើងថា កូនរបស់ព្រះអង្គ ទោះយើងស្វែងរកការថែរក្សាដ៏សុភាពរបស់ព្រះអង្គ បន្ទាប់យើងបានបដិសេធន៍សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គមួយរយៈពេល ឬដោយសារការឈឺចាប់ និងទុក្ខវេទនាក្នុងជីវិតយើងក៏ដោយ(១យ៉ូហាន ៣:១) ហើយព្រះហស្តនៃការកម្សាន្តចិត្តរបស់ព្រះអង្គ តែងតែបើកចំហរ ដើម្បីទទួលយើង(២កូរិនថូស ១:៣-៤)។—Lisa M.…
Read article
ការជ្រើសរើសយកផ្លូវជីវិត
សុភាសិត ១៤:៨-១២ មានផ្លូវមួយដែលមើលទៅដូចជាត្រឹមត្រូវល្អ ដល់មនុស្ស តែចុងបំផុតនៃផ្លូវនោះ គឺជាសេចក្តីស្លាប់វិញ។ សុភាសិត ១៤:១២ មានពេលមួយ លោកគ្រូគង្វាល ដាមៀន(Damian) បានរៀបចំពេលទៅសួរសុខទុក្ខអ្នកជំងឺពីរនាក់ ដែលជិតស្លាប់ក្នុងមន្ទីរពេទ្យផ្សេងគ្នា ហើយធ្លាប់បានជ្រើសរើសយកផ្លូវជីវិតពីរខុសគ្នា។ អ្នកជំងឺទីមួយជាស្រ្តីដែលក្រុមគ្រួសារស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំង។ ការបម្រើអ្នកដទៃដោយមិនគិតប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន បានបណ្តាលឲ្យមនុស្សជាច្រើនស្រឡាញ់គាត់។ គ្រីស្ទបរិស័ទផ្សេងទៀតបានមកជួបជុំគ្នា នៅជុំវិញគាត់ ដោយថ្វាយបង្គំព្រះ អធិស្ឋានឲ្យគាត់ ហើយក្តីសង្ឃឹមក៏បានកើតមានពេញបន្ទប់ដែលគាត់សម្រាកព្យាបាល។ ក្នុងមន្ទីរពេទ្យមួយទៀត សាច់ញាតិរបស់សមាជិកពួកជំនុំរបស់លោកគ្រូ ដាមៀម ក៏កំពុងតែមានជំងឺជិតស្លាប់ផងដែរ។ បុរសនោះមានចិត្តរឹងទទឹង ជាហេតុនាំឲ្យការរស់នៅមានការលំបាកយ៉ាងខ្លាំង ហើយក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់មានភាពរញ៉េរញ៉ៃ ក្នុងការរស់នៅ ដោយសារការសម្រេចចិត្តខុស និងទង្វើអាក្រក់របស់គាត់។ បរិយាកាសនៃជីវិតចុងក្រោយរបស់អ្នកទាំងពីរ បានឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីភាពខុសគ្នានៃការរស់នៅរបស់ពួកគេ។ អ្នកដែលបានខកខានមិនបានពិចារណា អំពីគោលដៅដែលពួកគេកំពុងធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅរក ក្នុងជីវិត ច្រើនតែជាប់គាំងជីវិត ក្នុងកន្លែងដ៏លំបាក មិនចង់ឲ្យរស់នៅ និងឯកោ។ បទគម្ពីរសុភាសិត ១៤:១២ បានកត់សំគាល់ថា “មានផ្លូវមួយដែលមើលទៅដូចជាត្រឹមត្រូវល្អ ដល់មនុស្ស តែចុងបំផុតនៃផ្លូវនោះ គឺជាសេចក្តីស្លាប់វិញ”។ ទោះយើងក្មេងឬចាស់ មានជំងឺ ឬមានសុខភាពល្អ មានទ្រព្យសម្បត្តិច្រើន ឬក្រីក្រក្តី យើងនៅតែមានឱកាសពិនិត្យមើលផ្លូវជីវិតរបស់យើងឡើងវិញ គឺមិនទាន់យឺតពេលទេ។…
Read article
ត្រៀមខ្លួនចេញទៅតាមការត្រាស់ហៅ
អេភេសូរ ៤:១-៧,១១-១៦ ខ្ញុំទូន្មានអ្នករាល់គ្នាថា ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាដើរបែបគួរនឹងការងារ ដែលទ្រង់បានហៅមកធ្វើចុះ។ អេភេសូរ ៤:១ សៀវភៅមានចំណងជើងថា តួរលេខដែលបានបម្រុងទុក បានពិពណ៌នា អំពីការត្រៀមខ្លួនរបស់លោក ចន គ្លែន(John Glenn) សម្រាប់ការហោះហើរចូលទៅក្នុងទីអវកាស នៅក្រៅភពផែនដី។ កុំព្យូទ័រក្នុងឆ្នាំ១៩៦២ នៅមានភាពក្មេងខ្ចី និងរញ៉េរញ៉ៃ ងាយនឹងធ្វើការគណនាខុស។ លោកគ្លែនមិនបានទុកចិត្តលើកុំព្យូទ័ររទាំងនោះទេ ហើយមានការព្រួយបារម្ភ អំពីការគណនាសម្រាប់ការបាញ់បង្ហោះយានអវកាស។ តែគាត់ស្គាល់ស្រ្តីម្នាក់មានខួរក្បាលឆ្លាតវ័យ ដែលកំពុងធ្វើការក្នុងបន្ទប់ខាងក្រោយ អាចធ្វើការគណនាបានយ៉ាងសុក្រឹត។ គាត់ទុកចិត្តនាង។ លោកគ្លែនក៏បាននិយាយថា “បើនាងនិយាយថា ការគណនាសម្រាប់ការបាញ់បង្ហោះយាននោះមានភាពត្រឹមត្រូវ ខ្ញុំអាចត្រៀមខ្លួនជាស្រេចសម្រាប់ការធ្វើដំណើរទៅទីអវកាស”។ ស្រ្តីនោះមានឈ្មោះ ខាត់ធើរីន ចនសិន(Katherine Johnson) ជាគ្រូបង្រៀន និងជាស្រ្តីមានកូនបីនាក់។ នាងស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូវ ហើយបានធ្វើការបម្រើព្រះអង្គ ក្នុងពួកជំនុំរបស់នាង។ ព្រះទ្រង់បានប្រទានពរគាត់ ឲ្យមានគំនិតឆ្លាតគួរឲ្យកត់សំគាល់។ អង្គការណាសាក៏បានហៅគាត់ឲ្យចូលធ្វើការ ក្នុងចុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៥០ ដើម្បីជួយដល់កម្មវិធីអវកាស។ គាត់ជា “ស្ត្រីវ័យឆ្លាត” ដែលលោកគ្លែនត្រូវការក្នុងការងារគាត់ និងស្ថិតក្នុងចំណោម “មនុស្សកុំព្យូទ័រ” ដែលគេបានជួលឲ្យធ្វើការក្នុងអង្គការណាសាក្នុងសម័យនោះ។ ព្រះទ្រង់ប្រហែលមិនបានត្រាស់ហៅយើងឲ្យធ្វើជាអ្នកជំនាញផ្នែកគណិតវិទ្យាដ៏ឆ្លាតវ័យ តែព្រះអង្គបានហៅយើងរាល់គ្នាឲ្យទទួល “ព្រះគុណផ្តល់មកយើងរាល់គ្នារៀងរាល់ខ្លួន តាមខ្នាតអំណោយទាននៃព្រះគ្រីស្ទ”(អេភេសូរ…
Read article
បាននៅផ្ទះជាមួយព្រះយេស៊ូវ
យ៉ូហាន ១៤:១-៧ បើខ្ញុំទៅរៀបកន្លែងឲ្យអ្នករាល់គ្នា នោះខ្ញុំនឹងត្រឡប់មកវិញ នឹងទទួលអ្នករាល់គ្នាទៅឯខ្ញុំ ប្រយោជន៍ឲ្យអ្នករាល់គ្នាបាននៅកន្លែងដែលខ្ញុំនៅនោះដែរ។ យ៉ូហាន ១៤:៣ មានពេលមួយដូរ៉ូធី(Dorothy) បានគោះកែងស្បែកជើងពណ៌ក្រហមដូចត្បូងទទឹម ហើយនិយាយថា “គ្មានកន្លែងណាល្អជាងផ្ទះទេ”។ ក្នុងខ្សែភាពយន្តរឿងអ្នកប្រាជ្ញនៃនគរអូហ្ស ស្បែកជើងនោះ មានសមត្ថភាពពិសេស អាចដឹកជញ្ជូនដូរ៉ូធី និងតូតូ ពីនគរអូហ្ស ត្រឡប់មកផ្ទះរបស់ពួកគេក្នុងរដ្ឋនេសាស់វិញ។ គួរឲ្យស្តាយណាស់ ពួកគេមិនមានស្បែកជើងពណ៌ក្រហមសម្រាប់គ្រប់គ្នាទេ។ មនុស្សជាច្រើនក៏មានចិត្តចង់ទៅផ្ទះដូចដូរ៉ូធីផងដែរ តែការរកឃើញផ្ទះដ៏កក់ក្តៅ ជួនកាល មិនងាយស្រួលដូចការនិយាយទេ។ ការរស់នៅក្នុងពិភពលោក ដែលមនុស្សមានការផ្លាស់ប្តូរទីលំនៅញឹកញាប់ ដោយគ្មានភាពស្ថិតស្ថេរ អាចនាំឲ្យយើងមានអារម្មណ៍ថា ខ្វះភាពកក់ក្តៅ ដោយមិនដឹងថា យើងនឹងអាចរកបានកន្លែង ដែលយើងពិតជាមានអារម្មណ៍កក់ក្តៅឬអត់ទេ។ អារម្មណ៍ដូចនេះ ក៏អាចឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីការពិតដែលស៊ីជម្រៅជាងនេះទៀត គឺដូចដែលលោកស៊ី អេស លូអ៊ីស(C. S. Lewis) បានបកស្រាយថា “បើខ្ញុំពិនិត្យមើលក្នុងជម្រៅចិត្តខ្ញុំឃើញថា ខ្ញុំមានសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នាមួយ ដែលគ្មានបទពិសោធន៍ណាមួយក្នុងលោកិយនេះ អាចធ្វើឲ្យស្កប់ស្កល់បាន នោះមូលហេតុទំនងបំផុតដែលខ្ញុំមានបញ្ហានេះ គឺដោយសារព្រះទ្រង់បានបង្កើតខ្ញុំមក សម្រាប់ឲ្យរស់នៅក្នុងពិភពលោកមួយទៀត”។ នៅពេលយប់មុនពេលព្រះយេស៊ូវសុគតនៅលើឈើឆ្កាង ព្រះអង្គបានមានបន្ទូលធានាដល់មិត្តសំឡាញ់ទ្រង់អំពីផ្ទះនោះថា “នៅក្នុងដំណាក់នៃព្រះវរបិតាខ្ញុំ មានទីលំនៅជាច្រើន ពុំនោះ ខ្ញុំបានប្រាប់អ្នករាល់គ្នាហើយ ខ្ញុំទៅរៀបកន្លែងឲ្យអ្នករាល់គ្នា”(យ៉ូហាន…
Read article
ព្រះគុណដែលមានជ័យជម្នះមកលើការប្រឆាំង
អញបានឃើញអស់ទាំងផ្លូវរបស់គេ ហើយអញនឹងប្រោសឲ្យជា អញនឹងនាំមុខគេដែរ ព្រមទាំងកំសាន្តចិត្តគេ ហើយពួកអ្នកដែលកាន់ទុក្ខនឹងគេ ឲ្យបានក្សាន្តឡើងផង។ អេសាយ ៥៧:១៨ ចូររៀនគោលលទ្ធិ ដែលមានចែងក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ធ្វើដូចនេះ ប្រសើរជាង ហើយក៏ចម្អែតវិញ្ញាណអ្នកផងដែរ។ ឧទាហរណ៍ ចូររៀនគោលលទ្ធិ នៃព្រះគុណដែលមិនអាចបដិសេធន៍បាន ដែលមានចែងក្នុងបទគម្ពីរ។ ពេលអ្នកធ្វើដូចនេះ អ្នកនឹងឃើញថា ការនេះមិនមានន័យថា យើងមិនអាចបដិសេធន៍ព្រះគុណព្រះនោះទេ តែមានន័យថា ពេលណាព្រះជ្រើសរើសអ្នក ព្រះអង្គអាច ហើយនឹងជម្នះការបដិសេធន៍នោះ។ ឧទាហរណ៍ ក្នុងបទគម្ពីរអេសាយ ៥៧:១៧-១៩ ព្រះទ្រង់បានវាយផ្ចាលរាស្ត្រដែលបះបោរ ដោយព្រះអង្គវាយពួកគេ ហើយលាក់ព្រះភ័ក្ត្រព្រះអង្គ។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា “អញបានខឹង ហើយបានវាយគេដោយព្រោះសេចក្តីទុច្ចរិតនៃចិត្តលោភរបស់គេ អញបានគេចមុខ ហើយមានសេចក្តីក្រោធ តែគេបានចេះតែថយទៅតាមអំពើចិត្តជានិច្ច” (ខ.១៧)។ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនបានឆ្លើយតប ដោយការប្រែចិត្តចេញពីអំពើបាបឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបន្តងាកបែរចេញពីព្រះអង្គ។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា “គេបានចេះតែថយទៅតាមអំពើចិត្តជានិច្ច” (ខ.១៧)។ ដូចនេះ មនុស្សអាចបដិសេធន៍មិនទទួលព្រះគុណព្រះ។ តាមពិត លោកស្ទេផានបាននិយាយទៅកាន់ពួកអ្នកដឹកនាំសាសន៍យូដាថា “អ្នករាល់គ្នាចេះតែទាស់ទទឹង នឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជាដរាប”(កិច្ចការ ៧:៥១)។ ដូចនេះ តើព្រះទ្រង់ត្រូវធ្វើដូចម្តេច?…
Read article
ព្រះអង្គជ្រាបអំពីតម្រូវការរបស់យើង
ម៉ាថាយ ៦:២៥-៣៤ចូរស្វែងរកនគរ និងសេចក្តីសុចរិតនៃព្រះជាមុនសិន ទើបគ្រប់របស់ទាំងនោះ នឹងបានប្រទានមកអ្នករាល់គ្នាថែមទៀតផង។ ម៉ាថាយ ៦:៣៣ មានពេលមួយ លោកលែនដូ(Lando) ជាអ្នកបើកឡានហ្ស៊ីបនី ក្នុងទីក្រុងម៉ានីល ប្រទេសភីលីពីន បានទៅអង្គុយញាំកាហ្វេ នៅតាមស្តង់លក់កាហ្វេតាមចិញ្ចើមថ្នល់។ អ្នកដំណើរតាមផ្លូវសាធារណៈចាប់ផ្តើមមានឡើងវិញ បន្ទាប់ពីការបិទខ្ទប់ ក្នុងសម័យកូវីដបានបញ្ចប់។ ហើយគាត់គិតឃើញថា ព្រឹត្តិការណ៍នៃការប្រកួតកីឡានៅថ្ងៃនេះ គឺមានន័យថា គាត់មានអ្នកដំណើរច្រើនជាងធម្មតា។ គាត់ថា គាត់នឹងរកបានប្រាក់ចំណូលដែលគាត់បានបាត់ក្នុងពេលកន្លងមក ហើយអាចឈប់ព្រួយបារម្ភបានហើយ។ ពេលគាត់ហៀបនឹងបើកឡានចេញទៅ គាត់ក៏បានប្រទះឃើញលោករុននី(Ronnie) នៅលើបង់ក្បែរនោះ។ អ្នកបោសថ្នល់រូបនោះ ហាក់ដូចជាកំពុងមានបញ្ហាអ្វីមួយ ដែលត្រូវការនិយាយប្រាប់គេ។ ប៉ុន្តែ លោកលែនដូគិតថា វិនាទីនីមួយៗសុទ្ធតែមានតម្លៃចំពោះមុខរបររបស់គាត់។ បើគាត់បានដឹកអ្នកដំណើរកាន់តែច្រើន នោះគាត់មានប្រាក់ចំណូលកាន់តែច្រើន។ គាត់គិតថា គាត់មិនអាចឈប់ទេ។ ប៉ុន្តែ គាត់មានអារម្មណ៍ថា ព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យគាត់ចូលទៅរកលោករុននី ដូចនេះ គាត់ក៏បានទៅមើលលោករុននី។ ព្រះយេស៊ូវជ្រាបថា ការឈប់ព្រួយបារម្ភមិនមែនជាការងាយទេ(ម៉ាថាយ ៦:២៥-២៧) ដូចនេះ ព្រះអង្គបានធានាយើងថា ព្រះវរបិតានៃយើងដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌បានជ្រាបច្បាស់ថា យើងត្រូវការអ្វី(ខ.៣២)។ ព្រះអង្គបានរំឭកយើងថា យើងមិនត្រូវមានការថប់បារម្ភទេ តែត្រូវទុកចិត្តព្រះអង្គ ហើយប្ដេជ្ញាចិត្តធ្វើអ្វីដែលព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យឲ្យយើងធ្វើ(ខ.៣១-៣៣)។ ពេលណាយើងឱបក្រសោប ហើយស្តាប់បង្គាប់តាមបំណងព្រះទ័យព្រះអង្គ…
Read article