ព្រះទ្រង់ថែរក្សាយើងរាល់គ្នា
ចៅប្រុសរបស់ខ្ញុំ នៅតូចនៅឡើយ។ ពួកគេចូលចិត្តស្លៀកពាក់ខោអាវ ដោយខ្លួនឯងណាស់។ តែពេលខ្លះ ពួកគេនៅតែពាក់អាវបញ្ច្រាសពីមុខទៅក្រោយ ហើយជាញឹកញាប់ ចៅដែលតូចជាងគេពាក់ស្បែកជើងខាងខុស។ តាមធម្មតា ខ្ញុំមិនដាច់ចិត្តប្រាប់ពួកគេសោះ ព្រោះខ្ញុំគិតថា ពួកគេគួរឲ្យស្រឡាញ់ណាស់ ពេលដែលពួកគេមិនទាន់ដឹងអីបែបនេះ។ ខ្ញុំចូលចិត្តមើលឃើញពិភពលោកនេះ តាមក្រសែភ្នែករបស់ពួកគេ។ សម្រាប់ពួកគេ គ្រប់យ៉ាងគឺជាការផ្សងព្រេង ក្នុងនោះរួមមាន ការដើរពីលើដើមឈើដែលបានរលំ ការលបមើលសត្វអណ្ដើកសំដិលខ្លួននឹងកម្តៅថ្ងៃ នៅលើកំណាត់ឈើ ឬការតាមមើលរថយន្តពន្លត់អគ្គីភ័យ ដែលបន្លឺសម្លែងស៊ីរ៉ែនខ្លាំងៗជាដើម។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្ញុំដឹងថា ចៅប្រុសដ៏តូចល្អិតរបស់ខ្ញុំ មិនមែនជាក្មេង ដែលទាន់មិនដឹងអីសោះនោះឡើយ។ ពួកគេអាចប្រើហេតុផលបួនដប់យ៉ាង ដើម្បីនិយាយដោះសារ គេចមិនព្រមចូលគេង នៅពេលយប់ ហើយពួកគេថែមទាំងកញ្ឆក់ដណ្ដើមរបស់លេង ដែលពួកគេចង់បាន ពីក្មេងដទៃផងដែរ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំនៅតែស្រឡាញ់ពួកគេដដែល។ ពេលខ្ញុំគិតអំពីចៅៗរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំ អំពីអ័ដាម និងនាងអេវ៉ា ជាមនុស្សដែលព្រះទ្រង់បានបង្កើតមុនបង្អស់។ គ្រប់យ៉ាងដែលពួកគេបានឃើញ ក្នុងសួនច្បារអេដែន ប្រាកដជាមានភាពអស្ចារ្យណាស់ ខណៈពេលដែលពួកគេកំពុងដើរជាមួយព្រះអម្ចាស់។ ប៉ុន្តែ មានថ្ងៃមួយ ពួកគេបានសម្រេចចិត្តមិនស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ ដោយចេតនា។ ពួកគេបានបរិភោគផ្លែ ពីដើមដែលព្រះទ្រង់បានហាម (លោកុប្បត្តិ ២:១៥-១៧;…
Read articleសេចក្ដីអធិស្ឋាន ដែលបង្ហាញឲ្យយើងមើលឃើញផ្ទះ
កាលពីក្មេង ខ្ញុំបានរៀនអធិស្ឋានជាលើកដំបូងថា “ពេលនេះ ទូលបង្គំចូលគេង សូមព្រះអម្ចាស់ថែរក្សាព្រលឹងរបស់ទូលបង្គំ . . .”។ ឪពុកម្តាយខ្ញុំបានបង្រៀនខ្ញុំ ឲ្យចេះអធិស្ឋានដូចនេះ ហើយក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានបង្រៀនកូនៗរបស់ខ្ញុំ តាំងពីពួកគេនៅតូចផងដែរ។ កាលខ្ញុំនៅក្មេង ខ្ញុំពិតជាបានទទួល នូវការកម្សាន្តចិត្តខ្លាំងណាស់ នៅពេលដែលខ្ញុំបានថ្វាយខ្លួន ទៅក្នុងព្រះហស្តរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដោយការអធិស្ឋានយ៉ាងដូចនេះ មុនពេលចូលដំណេក។ ការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំ មានលក្ខណៈស្រដៀង នឹងការអធិស្ឋាន ដែលបានកត់ទុក នៅក្នុង “កណ្ឌនៃការអធិស្ឋាន” ក្នុងព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ គឺកណ្ឌគម្ពីរទំនុកដំកើង។ អ្នកប្រាជ្ញផ្នែកព្រះគម្ពីរខ្លះ បានលើកឡើងថា ឃ្លាដែលថ្លែងថា «ទូលបង្គំប្រគល់ព្រលឹងវិញ្ញាណនៅក្នុងព្រះហស្តទ្រង់» គឺជាការអធិស្ឋាន ពេលចូលដំណេក សម្រាប់ក្មេងៗ ដែលគេបានបង្រៀននៅជំនាន់ព្រះយេស៊ូវ។ អ្នកប្រហែលនៅចាំការអធិស្ឋានចុងក្រោយរបស់ព្រះយេស៊ូវ នៅលើឈើឆ្កាង។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវបានបន្ថែមពាក្យ “ព្រះវរបិតា” (លូកា ២៣:៤៦) នៅក្នុងការអធិស្ឋាននេះ។ កាលដែលព្រះយេស៊ូវបានអធិស្ឋាន ជាពាក្យទាំងនោះ មុនពេលដែលទ្រង់សុគត គឺទ្រង់បានបង្ហាញនូវទំនាក់ទំនងដ៏ជិតស្និទ្ធ ជាមួយព្រះវរបិតា ហើយក៏បានបញ្ជាក់ដល់ពួកអ្នកជឿទ្រង់ថា ពួកគេនឹងបានទៅឯដំណាក់នៃព្រះវរបិតា ជាមួយនឹងទ្រង់ដែរ (យ៉ូហាន ១៤:៣)។ ព្រះយេស៊ូវបានសុគត…
Read articleកំពុងដំណើរការ ឬចប់សព្វគ្រប់?
ការបញ្ចប់ការងារ គឺជារឿងដែលគួរឲ្យស្កប់ចិត្ត។ ឧទាហរណ៍ ជារៀងរាល់ខែនីមួយៗ ការទទួលខុសត្រូវនៃការងាររបស់ខ្ញុំ ត្រូវផ្លាស់ប្ដូរចេញពីផ្នែកមួយ ទៅកាន់ផ្នែកមួយទៀត គឺផ្លាស់ប្តូរពី “ផ្នែកកំពុងដំណើរការទៅមុខ” ទៅកាន់ “ផ្នែកចប់សព្វគ្រប់”។ ខ្ញុំចូលចិត្ត ចុចប៊ូតុង “ភាពចប់សព្វគ្រប់”។ ប៉ុន្តែ នៅខែមុន នៅពេលដែលខ្ញុំបានចុចវា ខ្ញុំក៏បាននឹកគិតថា ឱបើខ្ញុំអាចជម្នះភាពកម្សោយ នៅក្នុងសេចក្តីជំនឿរបស់ខ្ញុំ យ៉ាងងាយស្រួល ដូចការចុចប៊ូតុងនេះ នោះមិនដឹងជាល្អយ៉ាងណាទេ! តាមមើលទៅ ជីវិតគ្រីស្ទបរិស័ទ ហាក់ដូចជាអាចមានលក្ខណៈ ដែលហាក់ដូចជាកំពុងដំណើរការទៅមុខ ជានិច្ច គឺមិនដែលចប់សព្វគ្រប់សោះ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំក៏បាននឹកចាំ បទគម្ពីរហេព្រើរ ១០:១៤។ បទគម្ពីរនេះចែងអំពី ដង្វាយយញ្ញបូជារបស់ព្រះគ្រីស្ទដែលបានប្រោសលោះយើងរាល់គ្នាទាំងស្រុង។ ដូច្នេះ អ្វីដែលសំខាន់បំផុតនោះ គឺការនេះ ប្រៀបបីដូចជា ព្រះទ្រង់បានចុច “ប៊ូតុង ភាពចប់សព្វគ្រប់” ជំនួសយើងរួចស្រេចហើយ។ ការសុគតរបស់ព្រះយេស៊ូវ បានជួយយើង នូវអ្វីដែលយើងមិនអាចជួយខ្លួនឯងបាន ដោយទ្រង់បានកែប្រែយើង ឲ្យបានត្រឡប់ជាឥតសៅហ្មង នៅចំពោះព្រះនេត្រទ្រង់ នៅពេលដែលយើងទទួលជឿទ្រង់។ ទ្រង់បានធ្វើការនោះម្ដងជាសម្រេច គឺដូចដែលទ្រង់បានប្រកាសថា ការស្រេចហើយ! (យ៉ូហាន ១៩:៣០)។…
Read articleអ្នកបង្កើតដ៏អស្ចារ្យ
ក្នុងនាមខ្ញុំជាអ្នកថតរូបជាលក្ខណៈកម្សាន្ត ខ្ញុំចូលចិត្តផ្ដិតយករូបភាពនៃស្នាព្រះហស្ត ដែលព្រះទ្រង់បានបង្កើត ដោយភាពប៉ិនប្រសប់។ ខ្ញុំដឹងថា ស្នាមអង្គុលីរបស់ទ្រង់ បានជាប់នៅត្របកផ្កានីមួយៗ ហើយនៅលើកាំរស្មីនៃព្រះអាទិត្យរះ និងលិច ព្រមទាំងនៅលើផ្ទាំងទស្សនីយភាពនៃផ្ទៃមេឃ ដែលមានពពក និងពន្លឺផ្កាយភ្លឺផ្លេក។ ម៉ាស៊ីនថតរបស់ខ្ញុំអាចពង្រីករូបភាពបានច្បាស់ល្អ ដូច្នេះហើយ ខ្ញុំក៏អាចថតរូបសត្វ ដែលទ្រង់បានបង្កើតផងដែរ។ ខ្ញុំថតបានសត្វកំប្រុកជាច្រើនប៉ុស្ទ ពេលពួកវាកំពុងប្រលែងគ្នាចចេចចាច នៅលើដើមសារី ដែលមានផ្ការីកស្គុះស្គាយ។ ខ្ញុំក៏បានថតរូបសត្វមេអំបៅ ដែលកំពុងបើកបិទស្លាបចុះឡើងៗ ហើយនិងសត្វកន្ធាយសមុទ្រ ដែលកំពុងសំដិលខ្លួន នៅលើឆ្នេរខ្សាច់ពណ៌ខ្មៅ ដែលមានថ្មច្រើន។ រូបថតដ៏ល្អឯកនីមួយៗ ជំរុញឲ្យខ្ញុំមានចិត្តចង់ថ្វាយបង្គំព្រះនៃខ្ញុំ ដែលជាអ្នកបង្កើតដ៏អស្ចារ្យ។ មិនមែនមានតែខ្ញុំទេ ដែលសរសើរតម្កើងព្រះជាម្ចាស់ ខណៈពេលដែលខ្ញុំស្ងើចសរសើរស្នាព្រះហស្តដ៏វិសេសវិសាលរបស់ទ្រង់ទាំងប៉ុន្មាន។ អ្នកនិពន្ធព្រះគម្ពីរ ទំនុកដំកើង ជំពូក ១០៤ បានច្រៀងសរសើរ អំពីស្នាព្រះហស្តដ៏ប្រណិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលមាននៅក្នុងធម្មជាតិ(ខ.២៤)។ គាត់បានពណ៌នាថា “សមុទ្រដ៏ធំ ហើយទូលាយ នៅក្នុងទឹកនោះ មានរបស់រវើកឥតគណនា (ខ.២៥)។ ហើយគាត់ក៏មានអំណរជាខ្លាំង ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ដោយសារទ្រង់បានយកព្រះទ័យទុកដាក់ទាំងស្រុង ជានិច្ច ចំពោះស្នាព្រះហស្តទ្រង់(ខ.២៧-៣១)។ អ្នកនិពន្ធទំនុកដំកើងក៏បានពិចារណា អំពីភាពអស្ចារ្យនៃជីវិតដែលព្រះទ្រង់ប្រទាន បានជាគាត់ក្រាបថ្វាយបង្គំទ្រង់ ដោយទូលថ្វាយទ្រង់ថា “កាលនៅមានជីវិតនៅឡើយ…
Read articleសួនច្បារអាកាស
កាលដែលយើងនៅទីក្រុងឡុងដ៍ មិត្តភក្ដិរបស់យើងម្នាក់បានរៀបចំឲ្យខ្ញុំ និងម៉ាលីន ភរិយារបស់ខ្ញុំទៅទស្សនាសួនអាកាស។ សួនអាកាសនោះស្ថិតនៅជាន់លើបំផុត នៃអគារកម្ពស់៣៥ជាន់ នៅសង្កាត់ពាណិជ្ជកម្មនៃទីក្រុងឡុង។ គេបានដាំរុក្ខជាតិតូចៗ និងដើមឈើ ព្រមទាំងផ្កាស្រស់បំព្រង នៅក្នុងសួនច្បារនោះ ដែលមានកញ្ចក់ហុមព័ទ្ធជុំវិញ។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលយើងចាប់អារម្មណ៍បំផុតនោះ គឺយើងអាចគយគន់ពីខាងលើអគារ ដែលមានកម្ពស់១៥២ ម៉ែត្រ ដោយស្ងើចសរសើរ ព្រះវិហារធំសន្តប៉ុល ព្រមទាំងប៉មទីក្រុងឡុងដ៍ និងអ្វីៗជាច្រើនទៀត។ ទេសភាពនៃរាជធានីទាំងមូល ពិតជាគួរឲ្យពិចពិលរមិលមើលណាស់ ហើយបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីការដែលព្រះទ្រង់ទតមើលមកយើងរាល់គ្នា។ ព្រះនៃយើងទ្រង់ទតឃើញការទាំងអស់ ដែលយើងជួបប្រទះ។ គឺដូចដែលអ្នកនិពន្ធព្រះគម្ពីរទំនុកដំកើង បានថ្លែងថា “ដ្បិតទ្រង់បានក្រឡេកទតពីជាន់ខ្ពស់នៃទីបរិសុទ្ធទ្រង់ គឺព្រះយេហូវ៉ាបានទតពីស្ថានសួគ៌មក ពិចារណាមើលផែនដី ដើម្បីនឹងស្តាប់ដំងូររបស់ពួកឈ្លើយ ហើយនឹងស្រាយលែងអស់អ្នក ដែលបានតម្រូវឲ្យត្រូវស្លាប់” (ទំនុកដំកើង ១០២:១៩-២០)។ ជារឿយៗ យើងរាល់គ្នាជាប់ខ្លួន ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្នកាល ដែលពេញទៅដោយការពិបាក ធ្វើឲ្យយើងមាន “ដំងូរ” ដោយភាពអស់សង្ឃឹម គឺមិនខុសពីមនុស្ស ដែលកំពុងឈឺចាប់ ដែលមានចែងក្នុងបទគម្ពីរ ទំនុកដំកើង ជំពូក ១០២ ប៉ុន្មានទេ។ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់ទតឃើញ និងជ្រាប អំពីជីវិតរបស់យើង…
Read articleព្រះយេស៊ូវលូកព្រះហស្ត
ពេលខ្លះ ជីវិតរបស់ខ្ញុំមានភាពមមាញឹកណាស់។ ការសិក្សាមានការពិបាក ការងារក៏មានភាពនឿយហត់ ខ្ញុំត្រូវសម្អាតបន្ទប់គេងជាប្រចាំ ហើយការណាត់ជួបនៅហាងកាហ្វេ ក៏មាននៅក្នុងកាលវិភាគទៀត។ ខ្ញុំរវល់ខ្លាំងពេក រហូតដល់ថ្នាក់ ខ្ញុំត្រូវតែបង្ខំខ្លួនឯង ឲ្យរំលែកពេលអានព្រះគម្ពីរ ឲ្យបានពីរបីនាទី ក្នុងមួយថ្ងៃ ហើយប្រាប់ខ្លួនឯងថា សប្ដាហ៍ក្រោយ ខ្ញុំនឹងចំណាយពេលបន្ថែមទៀតជាមួយព្រះជាម្ចាស់។ ប៉ុន្តែ មិនយូរប៉ុន្មាន ខ្ញុំបន្តជាប់រវល់ជាមួយភារៈកិច្ចប្រចាំថ្ងៃ ហើយថែមទាំងភ្លេច ទូលសូមជំនួយមកពីទ្រង់ នៅក្នុងរឿងដ៏ចាំបាច់មួយចំនួន។ នៅពេលដែលលោកពេត្រុសកំពុងដើរលើទឹក ឆ្ពោះទៅរកព្រះយេស៊ូវ គាត់ក៏បានបែកអារម្មណ៍ចេញពីទ្រង់ ដោយសារខ្យល់ និងទឹករលក។ គាត់ក៏ចាប់ផ្ដើមលិចចូលទៅក្នុងទឹក(ម៉ាថាយ ១៤:២៩-៣០)។ ក៏ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលលោកពេត្រុសស្រែកសូមឲ្យព្រះយេស៊ូវជួយ “ទ្រង់ក៏លូកព្រះហស្តទៅចាប់គាត់ភ្លាម” (ខ.៣០-៣១)។ ជាញឹកញាប់ ខ្ញុំហាក់ដូចជាមានអារម្មណ៍ថា ខ្ញុំមានការរវល់ខ្លាំងពេក ហើយចេះតែមានអ្វីនាំឲ្យខ្ញុំបែកអារម្មណ៍ចេញពីទ្រង់ បានជាខ្ញុំត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យទ្រង់ជួយខ្ញុំ។ នៅពេលណា ដែលយើងវិលមករកព្រះយេស៊ូវ ដើម្បីសុំជំនួយ ទ្រង់នឹងលូកព្រះហស្ត ដើម្បីជួយភ្លាមៗ ដោយឥតរារែកឡើយ។ នៅពេលណា ដែលភាពចលាចលនៅក្នុងជីវិត ធ្វើឲ្យយើងបាត់បង់លំនឹង យើងងាយនឹងភ្លេចថា ព្រះទ្រង់កំពុងតែគង់នៅក្នុងព្យុះនោះ ជាមួយនឹងយើងដែរ។ ព្រះយេស៊ូវបានសួរពេត្រុសថា “ហេតុអ្វីបានជាអ្នកសង្ស័យ?” (ខ.៣១)។ ទោះបីជាយើងកំពុងតែឆ្លងកាត់រឿងអ្វីក៏ដោយ ព្រះទ្រង់គង់នៅជាមួយយើងជានិច្ច។…
Read article