បណ្តាលចិត្តឲ្យទទួលស្គាល់កំហុស
ទំនុកដំកើង ៣២:១-៧ ទូលបង្គំបានរ៉ាប់ទទួលអំពើបាបរបស់ ទូលបង្គំនៅចំពោះទ្រង់។ ទំនុកដំកើង ៣២:៥ កាលខ្ញុំនៅរៀន ក្នុងថ្នាក់អនុវិទ្យាល័យ ខ្ញុំបានចូលរួមជាមួយសិស្សមួយក្រុម ដែលនាំគ្នាលេងបាញ់គ្រាប់ធ្វើពីក្រដាស ដោយប្រើបំពង់ទុយោផ្លុំ ឲ្យត្រូវខ្នងរបស់សមាជិកក្រុមតន្ត្រីរបស់សាលា ខណៈពេលដែលពួកគេកំពុងសម្ដែង។ ខ្ញុំបាននិយាយកុហកគេថា ខ្ញុំមិនមែនជាអ្នកធ្វើទេ។ ខ្ញុំស្ទើរតែរួចខ្លួនទៅហើយ តែព្រះអម្ចាស់ក៏បានបញ្ឈប់ខ្ញុំទាន់។ នាយកសាលារបស់យើង ជាអតីតយោធាជើងទឹក ហើយគេឮល្បីថា គាត់ពូកែដាក់ពិន័យមកលើសិស្សខូច ហើយខ្ញុំពិតជាខ្លាចគាត់ណាស់។ ដូចនេះ នៅពេលមិត្តភក្តិដែលខ្ញុំបានឃុបឃិតជាមួយ បានសារភាពថា ខ្ញុំក៏បានចូលរួមជាមួយពួកគេដែរ ខ្ញុំក៏បានកុហកគាត់ថា ខ្ញុំមិនមែនជាអ្នកធ្វើទេ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំក៏បានកុហកឪពុកខ្ញុំផងដែរ។ ប៉ុន្តែ ព្រះអម្ចាស់មិនបណ្តោយឲ្យការកុហកនេះ ចេះតែបន្តទៅមុខទៀតទេ។ ព្រះអង្គក៏បានបណ្តាលចិត្តខ្ញុំឲ្យប្រកាន់ទោសខ្លួនឯង។ បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានព្យាយាមប្រឆាំងព្រះអង្គអស់ជាច្រើនសប្តាហ៍ ខ្ញុំក៏បានទទួលស្គាល់កំហុស។ ខ្ញុំក៏បានទូលសូមការអត់ទោសពីព្រះអង្គ និងពីឪពុករបស់ខ្ញុំ។ មួយរយៈក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានទៅផ្ទះរបស់នាយកសាលា ហើយក៏បានសារភាពកំហុស ទាំងទឹកភ្នែក។ អរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលគាត់ជាមនុស្សចិត្តល្អ និងមានការអត់ទោស។ ខ្ញុំមិនដែលភ្លេចអារម្មណ៍ធូរស្រាលដែលខ្ញុំទទួលបាន បន្ទាប់ពីបន្ទុកនោះត្រូវបានលើកចេញ នៅថ្ងៃនោះ។ ខ្ញុំមានសេរីភាពរួចផុតពីទម្ងន់នៃការប្រកាន់ទោសខ្លួនឯង ហើយមានចិត្តរីករាយឡើងវិញ បន្ទាប់ពីខ្ញុំមានការពិបាកចិត្តអស់ជាច្រើនសប្តាហ៍។ ស្តេចដាវីឌក៏បានពិពណ៌នា អំពីពេលដែលទ្រង់បានទទួលការបណ្តាលចិត្តឲ្យទទួលស្គាល់កំហុស និងបានសារភាពនៅចំពោះព្រះ ក្នុងជីវិតទ្រង់ផងដែរ។…
Read article
សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏សប្បុរសរបស់ព្រះអង្គ
កូល៉ុស ៣:១២-១៧ ចូរអត់ទោសឲ្យគេចុះ ដូចជាព្រះគ្រីស្ទបានអត់ទោសឲ្យអ្នករាល់គ្នាដែរ។ កូល៉ុស ៣:១៣ លោកឧត្តមសេនីយ៍ វីលៀម មែករេវិន(William McRaven) ជាអតីតយោធា ក្នុងកងពលពិសេសដែលបានចូលនិវត្តន៍។ ក្នុងការថ្លែងសន្ទរកថា ក្នុងពិធីចែកសញ្ញាប័ត្រ គាត់បានចែកចាយអំពីកិច្ចការសំខាន់ៗដែលយើងត្រូវធ្វើមុនពេលចូលគេង។ វីដេអូអំពីការថ្លែងសន្ទរកថា នៅថ្ងៃនោះ ត្រូវបានគេយកទៅបង្ហោះនៅតាមបណ្ដាញសង្គម ហើយមានអ្នកមើលជាង១០០លាននាក់។ ប៉ុន្តែ គាត់ក៏បានចែកចាយនូវមេរៀនមួយទៀត ដែលនាំឲ្យមានការប៉ះពាល់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំងផងដែរ។ ក្នុងអំឡុងពេលប្រតិបត្តិការសឹក ក្នុងតំបន់មជ្ឈិមបូព៌ា គាត់បានទទួលស្គាល់យ៉ាងសោកសៅថា មានសមាជិកមួយចំនួន ក្នុងគ្រួសារដ៏ស្លូតត្រង់មួយ បានបាត់បង់ជីវិត ដោយសារការយល់ច្រឡំរបស់កងទ័ពគាត់។ គាត់ជឿថា គាត់នៅជំពាក់ការសុំទោស ចំពោះគ្រួសារមួយនេះ។ គាត់ក៏បានទៅសុំទោសបុរសជាឪពុករបស់គ្រួសារនេះ ដោយគ្មានការភ័យខ្លាច។ គាត់ក៏បានប្រាប់បុរសជាឪពុក តាមរយៈអ្នកបកប្រែថា “ខ្ញុំគ្រាន់តែជាទាហានដែលធ្វើការតាមបញ្ជា ប៉ុន្តែ ខ្ញុំក៏មានកូនដែរ ដូចនេះ ខ្ញុំយល់អំពីអារម្មណ៍របស់អ្នក ចិត្តរបស់ខ្ញុំពិតជាសោកសៅ ចំពោះអ្នកណាស់”។ តើបុរសនោះបានឆ្លើយតបដូចម្តេច? បុរសនោះក៏បានផ្តល់ឲ្យគាត់នូវការអត់ឱនទោស ជាអំណោយដ៏សប្បុរស។ កូនប្រុសម្នាក់ទៀតរបស់បុរសនោះ ដែលរួចពីសេចក្តីស្លាប់ ក៏បានប្រាប់គាត់ថា “ខ្ញុំសូមអរគុណអ្នកខ្លាំងណាស់។ គ្រួសាររបស់ខ្ញុំបានអត់ទោសឲ្យអ្នកហើយ ចិត្តរបស់យើងនឹងមិនចងកំហឹងចំពោះអ្នកទេ”។ សាវ័កប៉ុលក៏បានបង្រៀនអំពីការអត់ទោស ដោយចិត្តសប្បុរស យ៉ាងដូចនេះថា…
Read article
អ្នកទោសរបស់បាប
អេសាយ ៤៣:១១-១៩ មើល អញនឹងធ្វើការ១ថ្មីវិញ ការនោះនឹងលេចឡើងឥឡូវ។ អេសាយ ៤៣:១៩ មានពេលមួយ កីឡាករដ៏ល្បីល្បាញម្នាក់ ជាខ្សែប្រយុទ្ធក្នុងកីឡាបាល់ទាត់អាមេរិក បានបោះជំហានឡើងនិយាយនៅលើវេទិកា តែមិនមែននៅក្នុងពហុកីឡាដ្ឋាននោះទេ។ ថ្ងៃនោះ គាត់ឈរនិយាយទៅកាន់អ្នកទោស៣រយនាក់ ក្នុងមណ្ឌលកែប្រែអេវើក្លេត ទីក្រុងម៉ៃអាមី រដ្ឋផ្លូរីដា ដោយចែកចាយដល់ពួកគេ នូវព្រះបន្ទូលក្នុងកណ្ឌអេសាយ។ តែពេលនោះ គាត់មិនចែកចាយអំពីភាពរុងរឿងរបស់កីឡាករដ៏ល្បីល្បាញនោះទេ តែគាត់បាននិយាយអំពីវិញ្ញាណមនុស្សជាច្រើន ដែលកំពុងមានភាពប្រេះបែក និងឈឺចាប់។ ក្នុងពេលដ៏ពិសេសនោះ ព្រះអម្ចាស់បានធ្វើការក្នុងមន្ទីរឃុំឃាំងនោះ។ អ្នកសង្កេតមើលព្រឹត្តិការណ៍នៅថ្ងៃនោះ ក៏បានបង្ហោះសារក្នុងបណ្ដាញសង្គមថា “កម្មវិធីជួបជុំគ្នានៅថ្ងៃនោះ ក៏បានផ្ទុះចេញជាការថ្វាយបង្គំ និងច្រៀងសរសើរដំកើងព្រះ”។ ពួកគេក៏បានទួញយំ និងអធិស្ឋានជាមួយគ្នានៅថ្ងៃនោះ ដោយចិត្តឆេះឆួល។ នៅចុងបញ្ចប់នៃកម្មវិធី អ្នកទោស២៧នាក់បានថ្វាយជីវិតរបស់ខ្លួន ដល់ព្រះគ្រីស្ទ។ តាមពិត ទោះយើងជាអ្នកទោសកំពុងជាប់ឃុំក្នុងមន្ទីរឃុំឃាំងឬអត់ យើងម្នាក់ៗសុទ្ធតែជាប់ឃុំ នៅក្នុងគុកនៃភាពលោភលន់ ភាពអាត្មានិយម និងការញៀនអ្វីមួយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះអម្ចាស់ក៏បានយាងមករកយើង ដែលនេះជារឿងដ៏អស្ចារ្យណាស់។ ក្នុងមន្ទីរឃុំឃាំងនៅពេលព្រឹកនោះ គេបានដកស្រង់បទគម្ពីរអេសាយ ៤៣:១៩ ដែលក្នុងនោះ ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលថា “មើល អញនឹងធ្វើការ១ថ្មីវិញ ការនោះនឹងលេចឡើងឥឡូវ តើឯងរាល់គ្នានឹងមិនស្គាល់ទេឬ?”។…
Read article
ចិត្តដែលស្វាគមន៍អ្នកដទៃ
ម៉ាកុស ៩:៣០-៣៧ អ្នកណាដែលទទួលកូនតូច១ ដូចជាកូននេះ ដោយនូវឈ្មោះខ្ញុំ នោះក៏ឈ្មោះថាទទួលខ្ញុំ។ ម៉ាកុស ៩:៣៧ មានពេលមួយ ខ្ញុំដើររកមើលក្រណាត់ជូតជើង នៅក្នុងផ្សារទំនើបមួយ ក្នុងតំបន់ដែលខ្ញុំរស់នៅ។ ពេលនោះ ខ្ញុំបានកត់សំគាល់ឃើញថា ពាក្យដែលគេបានបោះពុម្ពពីលើក្រណាត់ជូតជើងនីមួយៗ ដែលមានដូចជា ពាក្យ “សួស្តី!” ពាក្យ “ផ្ទះ” ដែលមានរូបបេះដូង។ ហើយខ្ញុំក៏បានជ្រើសរើសយកក្រណាត់ជូតជើង ដែលមានពាក្យ “សូមស្វាគមន៍” ជាពាក្យគេចូលចិត្តប្រើច្រើនជាងគេ នៅលើក្រណាត់ជូតជើង ដែលគេដាក់នៅមាត់ទ្វារផ្ទះ។ ពេលខ្ញុំយកវាទៅដាក់នៅមាត់ទ្វារផ្ទះខ្ញុំ ខ្ញុំក៏បានពិនិត្យមើលចិត្តខ្លួនឯង។ តើផ្ទះរបស់ខ្ញុំពិតជាមានភាពចៅរ៉ៅ ស្របតាមបំណងព្រះទ័យព្រះដែរឬទេ? តើចៅរ៉ៅចំពោះក្មេងដែលមកលក់ស្ករសូកូឡា ដើម្បីរកប្រាក់ទៅរៀន? តើចៅរ៉ៅចំពោះអ្នកជិតខាងដែលកំពុងខ្វះខាត? តើចៅរ៉ៅចំពោះសាច់ញាតិនៅខេត្ត ដែលបានទូរស័ព្ទមក នៅពេលយប់អាធ្រាត្រដែរឬទេ? ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរម៉ាកុស ជំពូក៩ ព្រះយេស៊ូវបានយាងចេញពីភ្នំដែលសាវ័កពេត្រុស យ៉ាកុប និងយ៉ូហាន បានឈរមើលព្រះអង្គប្រែព្រះភក្ត្រចេញពន្លឺ ដោយពួកគេមានចិត្តស្ញប់ស្ញែងចំពោះព្រះវត្តមានដ៏បរិសុទ្ធ(ខ.១-១៣) ហើយក៏បានបណ្តេញអារក្សចេញពីក្មេងប្រុសម្នាក់ ដែលកាលពីមុនឪពុកគាត់គ្មានសង្ឃឹមថា កូននោះអាចមានសេរីភាពបាន(ខ.១៤-២៩)។ បន្ទាប់មក ព្រះយេស៊ូវក៏បានប្រទានការបង្រៀនដោយឡែកដល់ពួកសាវ័ក អំពីការសុគតរបស់ព្រះអង្គដែលត្រូវមកដល់(ខ.៣០-៣២)។ តែពួកគេមិនទាន់យល់ព្រះបន្ទូលព្រះអង្គនៅឡើយទេ(ខ.៣៣-៣៤)។ ព្រះអង្គក៏បានឆ្លើយតប ដោយនាំក្មេងតូចម្នាក់ ដាក់នៅកណ្តាលចំណោមពួកគេ ដោយបន្ទូលថា…
Read article
ប្រកាន់ខ្ជាប់តាមព្រះបន្ទូល
២សាំយ៉ូអែល ២៣:៨-១២ លោកនេះក៏ក្រោកឡើងកាប់ចាក់ពួកភីលីស្ទីន ទាល់តែរោយដៃ។ ២សាំយ៉ូអែល ២៣:១០ កាលអ្នកស្រី ចូនី អេរីកសិន តាដា(Joni Eareckson Tada) ចែកចាយអំពីមិត្តភក្តិរបស់គាត់ឈ្មោះ រីកា(Rika) គាត់បាននិយាយសង្កត់ធ្ងន់ អំពីសេចក្តីជំនឿរបស់អ្នកស្រីរីកា ដែលមានភាពស៊ីជម្រៅ និងមានការល្បងល ហើយបាននិយាយអំពីការស៊ូទ្រាំដែលអ្នកស្រីរីកាមាន ខណៈពេលដែលគាត់កំពុងរស់នៅ ដោយមានជំងឺរ៉ាំរ៉ៃ។ អ្នកស្រីរីកាបានសម្រាកព្យាបាលជំងឺនៅលើគ្រែ ជាង១៥ឆ្នាំហើយ ដោយមិនអាចក្រោកមើលដួងច័ន្ទរះ នៅមាត់បង្អួចដ៏តូចរបស់បន្ទប់គាត់បានទេ។ ប៉ុន្តែ គាត់មិនបានអស់សង្ឃឹមឡើយ ព្រោះគាត់បានទុកចិត្តព្រះ គាត់បានអាន និងរៀនព្រះគម្ពីរ ហើយគាត់បានរៀបរាប់ថា នេះជារបៀបដែលគាត់ឈរមាំ ក្នុងអំឡុងពេលដែលគាត់តយុទ្ធក្នុងសង្គ្រាមដ៏សាហាវនៃការធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ ទីបន្ទាល់នៃការប្តេជ្ញាចិត្ត និងការស៊ូទ្រាំរបស់អ្នកស្រីរីកា បានធ្វើឲ្យអ្នកស្រីចូនីនឹកចាំ អំពីទីបន្ទាល់របស់លោកអេលាសារ ជាទាហានដ៏អង់អាចដែលមិនព្រមរត់គេចពីពួកភីលីស្ទីន ក្នុងសម័យស្តេចដាវីឌ។ គាត់មិនបានរត់ជាមួយពួកទាហានដែលកំពុងបាក់ទ័ពនោះទេ ផ្ទុយទៅវិញគាត់បាន “ក្រោកឡើងកាប់ចាក់ពួកភីលីស្ទីន ទាល់តែរោយដៃ”(២សាំយូអែល ២៣:១០)។ “ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ប្រោសឲ្យមានជ័យជំនះយ៉ាងធំ” ដោយព្រះចេស្តាព្រះអង្គ(ខ.១០)។ អ្នកស្រីចូនីបានសង្កេតឃើញថា ដែលលោកអេលាសារបានកាន់ដាវរបស់គាត់ជាប់ ដោយការប្តេជ្ញាចិត្តជាយ៉ាងណា នោះអ្នកស្រីរីកាក៏បានប្រកាន់ខ្ជាប់នូវដាវនៃព្រះវិញ្ញាណ ដែលជាព្រះបន្ទូលព្រះផងដែរ(អេភេសូរ ៦:១៧)។ ហើយគាត់រកឃើញកម្លាំង ក្នុងព្រះអង្គ ដើម្បីបន្តរស់នៅថ្វាយព្រះអង្គ។…
Read article
បង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ក្នុងការប្រព្រឹត្ត
ហេព្រើរ ១៣:១៥-២១ កុំឲ្យភ្លេចនឹងធ្វើគុណ ហើយចែកចាយឡើយ ដ្បិតព្រះទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យនឹងគ្រឿងបូជាយ៉ាងនោះ។ ហេព្រើរ ១៣:១៦ ស្រ្តីមេម៉ាយម្នាក់ ជាអ្នកជិតខាងរបស់សុភាពបុរសវ័យចំណាស់ម្នាក់ ជាង៥ឆ្នាំមកហើយ។ ថ្ងៃមួយ បុរសនោះមានការព្រួយបារម្ភអំពីសុខុមាលភាពរបស់នាង ក៏បានចុចកណ្ដឹងទ្វារផ្ទះនាង។ គាត់ក៏បានប្រាប់នាងថា “ខ្ញុំមិនបានឃើញអ្នក ជិតមួយសប្តាហ៍ហើយ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់មកមើល អ្នកមានសុខទុក្ខយ៉ាងណាដែរ”។ ការដែលគាត់ចង់ដឹងពីសុខទុក្ខរបស់នាង គឺបានលើកទឹកចិត្តនាងណាស់។ នាងបានបាត់បង់ឪពុកតាំងពីក្មេង ដូចនេះ នាងមានការលើកទឹកចិត្តណាស់ ពេលដែលបានដឹងថា មានបុរសចិត្តល្អម្នាក់ព្រួយបារម្ភអំពីនាង និងក្រុមគ្រួសាររបស់នាង។ ពេលណាយើងបង្ហាញចេញនូវចិត្តសប្បុរស ដោយមិនចង់បានការតបស្នង ឬមិនមែនដើម្បីឲ្យគេសរសើរយើង នោះមានន័យថា យើងកំពុងបម្រើអ្នកដទៃ ដោយនាំឲ្យពួកគេស្គាល់សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្រីស្ទ។ កណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរបានចែងថា អ្នកជឿព្រះយេស៊ូវត្រូវ “ថ្វាយពាក្យសរសើរ ដោយសារទ្រង់ ទុកជាគ្រឿងបូជាដល់ព្រះជានិច្ច គឺជាផលនៃបបូរមាត់ ដែលថ្លែងប្រាប់ពីព្រះនាមទ្រង់” (ហេព្រើរ ១៣:១៥)។ បន្ទាប់មក កណ្ឌគម្ពីរហេព្រើរក៏បានបង្គាប់ពួកគេ ឲ្យបង្ហាញចេញនូវសេចក្តីជំនឿក្នុងការរស់នៅ ដោយមិន “ភ្លេចនឹងធ្វើគុណ ហើយចែកចាយឡើយ ដ្បិតព្រះទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យនឹងគ្រឿងបូជាយ៉ាងនោះ”(ខ.១៦)។ ការថ្វាយបង្គំព្រះយេស៊ូវ ដោយថ្លែងព្រះនាមព្រះអង្គ គឺជាដង្វាយដែលយើងត្រូវថ្វាយដោយអំណរ និងជាឯកសិទ្ធិដែលយើងម្នាក់ៗមាន។ ប៉ុន្តែ យើងអាចបង្ហាញក្តីស្រឡាញ់ពិតប្រាកដដល់ព្រះអម្ចាស់បាន នៅពេលណាយើងមានសេចក្តីស្រឡាញ់ដូចព្រះយេស៊ូវ។…
Read article