ព្រះយេស៊ូវជាក្សត្រ (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«នោះខ្ញុំក៏ឮគ្រប់ទាំងអស់ដែលមានជីវិតនៅស្ថានសួគ៌នៅផែនដីនៅក្រោមដី ហើយនៅក្នុងសមុទ្រ និងគ្រប់ទាំងអស់ដែលនៅស្ថានទាំងនោះនិយាយថា សូមថ្វាយព្រះពរ កិត្តិនាម សិរីល្អ និងព្រះចេស្ដា ដល់ព្រះអង្គដែលគង់លើបល្ល័ង្ក ហើយដល់កូនចៀមនៅអស់កល្បជានិច្ចរៀងរាបតទៅ» (វិវរណៈ ៥:១៣)។ ព្រះគម្ពីរប៊ីបបានចែងច្បាស់ថា ប្រវត្តិសាស្ត្រកំពុងធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅរកចុងបញ្ចប់ ស្របតាមគោលបំណងច្បាស់លាស់។ នេះជាការពិត ស្ថិតក្នុងចំណុចគន្លឹះនៃការបកស្រាយរបស់ព្រះគម្ពីរអំពីលោកីយ៍ ជាការបកស្រាយមានលក្ខណៈខុសប្លែកគេ។ អាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតថា ជំនឿរបស់គ្រីស្ទានខុសពីគេនៅត្រង់ការបកស្រាយអំពីចុងបញ្ចប់នៃអ្វីៗទាំងអស់។ ជួនកាល ពេលយើងមើលរូបថតចាស់ៗ យើងប្រហែលជាចង់សួរថា «តើមានរូបខ្ញុំនៅក្នុងរូបថតនេះទេ?» ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅក្នុងផែនការព្រះ មនុស្សម្នាក់ៗសុទ្ធតែបានរាប់បញ្ចូលនៅក្នុងការបើកបង្ហាញរបស់កណ្ឌគម្ពីរវិវរណៈនូវរូបភាពនៃប្រវត្តិសាស្ត្រ។ គ្មាននរណាម្នាក់ ដែលមិនមានវត្តមានក្នុងរឿងនេះទេ។ ហើយពេលណាប្រវត្តិសាស្ត្រឈានដល់ទីបញ្ចប់ វានឹងបញ្ចប់ដោយការបែងចែក និងការញែកចេញពីគ្នា។ ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលអំពីការញែកចេញពីគ្នានេះ ដោយបង្រៀនថា សត្វចៀមទាំងអស់នឹងត្រូវញែកចេញពីសត្វពពែ (ម៉ាថាយ ២៥:៣១-៤៦) ពន្លឺនឹងញែកចេញពីសេចក្តីងងឹត ហើយអស់អ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ នឹងត្រូវញែកចេញពីអ្នកមិនជឿ។ គ្មាននរណាជៀសផុតឡើយ ហើយគួរឲ្យសោកសៅណាស់ ដែលអ្នកខ្លះសម្រេចចិត្តមិនជឿព្រះ។ ដូចនេះ ចំណែករបស់យើងនៅក្នុងរូបភាពធំ ពិតជាសំខាន់ណាស់។ យើងត្រូវមានការយល់ដឹងអំពីដំណើរឡើងចុះនៃប្រវត្តិសាស្ត្រផ្អែកទៅលើការពិតដែលថា មានបល្ល័ង្កមួយនៅស្ថានសួគ៌ ហើយបល្ល័ង្កនោះមិននៅទទេឡើយ គឺមានព្រះគង់ និងគ្រប់គ្រងនៅលើបល្ល័ង្កនោះ។ ព្រះយេស៊ូវជាក្សត្រ ហើយព្រះអង្គគង់នៅខាងស្តាំនៃបល្ល័ង្កនោះ។ ទោះមនុស្សជាច្រើនមិនទាន់ទទួលស្គាល់នគរព្រះអង្គ ក៏បញ្ហានេះនៅតែមិនកែប្រែការពិតដែលថា ព្រះអង្គជាក្សត្រគ្រងរាជ។…
Read article
ក្តីអំណរដ៏ស្ថិតស្ថេរ
ទំនុកដំកើង ១៦ ទ្រង់នឹងបង្ហាញឲ្យទូលបង្គំឃើញផ្លូវជីវិតវិញ នៅចំពោះទ្រង់មានសេចក្ដីអំណរដ៏ពោរពេញ។ ទំនុកដំកើង ១៦:១១ឮ កាលពីឆ្នាំ២០១៤ ប្រជាជននៅភូមិមួយ ក្នុងប្រទេសន័វេយ បានដាំបង្គោលផ្លាកសញ្ញាចរាចរណ៍មួយ ដើម្បីលើកទឹកចិត្តអ្នកដំណើរទាំងឡាយឲ្យឆ្លងថ្នល់តាមរបៀបកំប្លែងៗ។ គោលបំណងរបស់គេ គឺដើម្បីបង្កើតពេលវេលាដែលគួរឲ្យអស់សំណើចពីរបីនាទី សម្រាប់ “អ្នកឆ្លងថ្នល់តាមរបៀបកំប្លែង” និងអ្នកដទៃទៀត ដែលកំពុងមើលពួកគេ និយាយរួម គឺដើម្បីឲ្យពួកគេបង្កើតភាពរីករាយសម្រាប់គ្នាទៅវិញទៅមក នៅថ្ងៃនីមួយៗ។ ការមើលឃើញកាយវិការកំប្លែងតែបន្តិចដូចនេះ ក៏អាចនាំមកនូវការលើកទឹកចិត្តដល់វិញ្ញាណដែលកំពុងបាក់ទឹកចិត្ត បានមួយរយៈផងដែរ។ ព្រះគម្ពីរប៊ីបបានទទួលស្គាល់ថា យើងនឹងមានរដូវកាលដែលពិបាក និងជួបទុក្ខព្រួយ ដែលបណ្តាលឲ្យយើងមានអារម្មណ៍បាក់ទឹកចិត្ត។ កណ្ឌគម្ពីរបរិទេវ និងបទគម្ពីរទំនុកដំកើងជាច្រើន បានពិពណ៌នាអំពីការឈឺចាប់ប្រភេទនេះ។ តែបទគម្ពីរទាំងនោះក៏បានចង្អុលបង្ហាញ ឲ្យយើងងាកទៅរកការអ្វី ដែលអាចនាំមកនូវក្តីអំណរដ៏ស្ថិតស្ថេរ ក្នុងកាលៈទេសៈទាំងអស់ គឺក្តីអំណរក្នុងព្រះវត្តមានព្រះ។ ស្តេចដាវីឌបាននិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើងជំពូក១៦ ដោយគិតដល់ពេលអនាគតអស់កល្បជានិច្ច ដែលទ្រង់នឹងមានជាមួយព្រះ។ អ្នកដែលនៅមានជីវិត នៅក្រោយពេលដែលព្រះយេស៊ូវបានសុគត និងមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ អាចស្គាល់ព្រះវត្តមានព្រះ ក្នុងពេលសព្វថ្ងៃ តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ភាពកំប្លុកកំប្លែងប្រហែលជាមានរយៈពេលខ្លី តែអាចលើកទឹកចិត្តយើង ក្នុងពេលដ៏ពិបាក។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ដើម្បីដកពិសោធនឹងក្តីអំណរដ៏ស្ថិតស្ថេរ ដែលជួយទ្រទ្រង់យើង ក្នុងការឆ្លងកាត់រដូវកាលដែលឈឺចាប់បំផុតនៃជីវិត យើងត្រូវ “ជ្រកកោន” នៅក្នុងព្រះអង្គ(ខ.១) ដែលជួយគំនិត…
Read article
ឈរជាប់នៅលើទីមាំមួន (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«សូមបំភ្លឺភ្នែកទូលបង្គំ ក្រែងទូលបង្គំដេកលក់ទៅក្នុងសេចក្តីស្លាប់ ក្រែងខ្មាំងសត្រូវរបស់ទូលបង្គំថា អញបានឈ្នះវាហើយ ហើយអ្នកដែលតតាំងនឹងទូលបង្គំមានសេចក្តីអំណរ ដោយទូលបង្គំត្រូវរឥលចេញ ប៉ុន្តែទូលបង្គំបានទុកចិត្តនឹងសេចក្តីសប្បុរសរបស់ទ្រង់ ចិត្តទូលបង្គំនឹងរីករាយសប្បាយឡើង ដោយសេចក្តីសង្គ្រោះរបស់ទ្រង់ដែរ» (ទំនុកតម្កើង ១៣:៣-៥)។ ពេលណាអ្នកទៅបោះតង់ កិច្ចការសំខាន់បំផុតដែលអ្នកអាចធ្វើ គឺត្រូវប្រាកដថា អ្នកបានដំស្នឹងរបស់តង់ឲ្យជាប់នឹងដីរឹង។ ពេលដែលអ្នកបានអនុវត្តជាជំហានៗយ៉ាងដូចនេះហើយ អ្នកអាចទៅធ្វើកិច្ចការអ្វីផ្សេងទៀតដោយចិត្តស្ងប់ ដោយដឹងថា ជម្រករបស់អ្នកធន់នឹងខ្យល់ព្យុះ ដូចនេះពេលអ្នកវិលត្រឡប់មកកន្លែងបោះតង់វិញ អ្នកនឹងមិនឃើញតង់អ្នកត្រូវខ្យល់បក់ប៉ើងទៅបាត់ទេ។ ក្នុងខគម្ពីរនេះស្ដេច ដាវីឌ កំពុងឆ្លើយតបចំពោះអារម្មណ៍ដែលត្រូវគេភ្លេចទ្រង់ និងការខកចិត្តក្នុងជីវិត ហើយត្រូវអ្នកដទៃប្រឆាំងដោយអយុត្តិធម៌។ ព្រះអង្គបានចាប់ផ្ដើមពិពណ៌នាដោយប្រើគំនិតទ្រង់ពិចារណាអំពីស្ថានភាពនោះ ហើយទ្រង់រម្លឹកអំពីការអ្វីដែលទ្រង់បានដឹង ខណៈពេលដែលទ្រង់ប្រកាសថា ទ្រង់ទុកចិត្តលើសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះអម្ចាស់។ ការទុកចិត្តនេះគឺផ្អែកទៅលើការសម្រេចចិត្តផ្ទាល់ខ្លួន។ ទោះអារម្មណ៍របស់ស្ដេច ដាវីឌ ពិតជាមានការពិបាក ទ្រង់បានសម្រេចព្រះទ័យថ្វាយអារម្មណ៍ទ្រង់ដាក់នៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ចរិតលក្ខណៈ និងគោលបំណងរបស់ព្រះ។ បានសេចក្តីថា ទ្រង់ដំស្នឹងនៃសេចក្តីសង្ឃឹម ឲ្យតង់នៃចិត្តរបស់ទ្រង់ ជាប់នៅក្នុងដីរឹងនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ និងសេចក្តីមេត្តាដ៏ស្ថិតស្ថេររបស់ព្រះអម្ចាស់។ ទាល់តែទ្រង់បានអនុវត្តដូចនេះ ទើបទ្រង់អាចអរសប្បាយជាថ្មី។ ខ្យល់ព្យុះនៃជីវិតនឹងលែងមានទៀត ក្នុងផ្ទៃមេឃ និងផែនដីថ្មី។ ប៉ុន្តែ ទំរាំពេលនោះមកដល់ យើងនឹងឆ្លងកាត់ការបក់បោក កន្ត្រាក់ និងភាពជន់ជោរ។ យើងនឹងអត់ទ្រាំដោយអំណររហូតដល់ចំណុចមួយដែលយើងទុកចិត្តថា ព្រះវរបិតារបស់យើងមានប្រាជ្ញា។ ពេលណាព្រះអង្គមិនបានប្រទានអ្វីមួយមកយើង គឺដោយសារព្រះអង្គជ្រាបថា…
Read article
ទុកចិត្តលើផែនការរបស់ព្រះ
ភីលីព ១:១២-១៨ បងប្អូនអើយ ខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងថា ការទាំងប៉ុន្មានដែលកើតឡើងដល់ខ្ញុំ នោះបានប្រែទៅជាចំរើនដល់ដំណឹងល្អវិញ។ ភីលីព ១:១២ កាលពីឆ្នាំ ២០១៨ លោកគ្រូគង្វាល តាន ភ្លីពពីន(Tan Flippin) បានជួបគ្រោះថ្នាក់ នៅពេលជិះកង់ ដែលបានបណ្តាលឲ្យគាត់ចូលមន្ទីរពេទ្យ ដើម្បីព្យាបាលឆ្អឹងត្រកៀកដែលបានបាក់។ នៅពេលដែលក្រុមវេជ្ជបណ្ឌិត បានឲ្យគាត់ទៅធ្វើ CT ស្គែន ដើម្បីពិនិត្យមើលក្បាលរបស់គាត់ ដែលអាចមានការប៉ះទង្គិច ក្នុងគ្រោះថ្នាក់នោះ គេក៏បានរកឃើញថា គាត់មានដុំសាច់កាច នៅក្នុងផ្នែកខាងមុខនៃខួរក្បាលរបស់គាត់។ ការរកឃើញនេះ ក៏បាននាំឲ្យមានការធ្វើដំណើរនៃការព្យាបាលរយៈពេលយូរ ដោយគេបានរកឃើញដុំសាច់ផ្សេងទៀត ហើយការព្យាបាលយ៉ាងដិតដល់ក៏មានដំណើរការ ដោយមានការចាក់បញ្ចូលខួរឆ្អឹងខ្នងផងដែរ។ លោកភ្លីពីនក៏បានជឿថា “ព្រះទ្រង់បានអនុញ្ញាតឲ្យគ្រោះថ្នាក់កើតមាន ដើម្បីឲ្យគ្រូពេទ្យអាចរកឃើញដុំសាច់ក្នុងខួរក្បាលរបស់ខ្ញុំ”។ សាវ័កប៉ុលបានប្រាប់ពួកជំនុំនៅទីក្រុងភីលីពថា ព្រះទ្រង់អាចប្រើគ្រោះថ្នាក់ ឬទុក្ខលំបាកផ្សេងទៀត ដើម្បីឲ្យយើងបានថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះអង្គ។ កាលនោះ ពួកទាហានរ៉ូម៉ាំងបានឃុំខ្លួនសាវ័កប៉ុល នៅក្នុងផ្ទះ ដើម្បីរង់ចាំការកាត់ទោស នៅចំពោះមុខស្តេចនេរ៉ូ។ សាវ័កប៉ុលមិនបានកើតទុក្ខនោះទេ តែផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានអរសប្បាយ។ តើធ្វើដូចម្តេចឲ្យគាត់អាចអរសប្បាយបាន? គឺដោយសារគាត់បានចាត់ទុកការ “ជាប់ច្រវាក់ ដោយសារព្រះគ្រីស្ទ”(ភីលីព ១:១៣) ជាឯកសិទ្ធិពិសេស(ខ.២៩)។ បន្ទាប់មក…
Read article
ព្រះអង្គសុគត ដើម្បីឲ្យយើងបានសុចរិត (សៀវភៅសេចក្ដីពិតសម្រាប់ជីវិត)
«តើមិនដឹងថា ពួកមនុស្សទុច្ចរិតមិនដែលបានគ្រងនគរព្រះទុកជាមរដកទេឬអី កុំឲ្យច្រឡំឡើយ ដ្បិតពួកមនុស្សកំផិត ពួកថ្វាយបង្គំរូបព្រះ ពួកសហាយស្មន់ ពួកអ្នកសម្រេចកិច្ចដោយខ្លួនឯង ពួកលេងកូនជឹង ពួកចោរ ពួកមនុស្សលោភ ពួកប្រមឹក ពួកត្មះដៀល និងពួកប្លន់កំហែង នោះមិនដែលបានគ្រងនគរព្រះទុកជាមរដកឡើយ ឯពួកអ្នករាល់គ្នាខ្លះ ពីដើមក៏ជាមនុស្សយ៉ាងដូច្នោះដែរ តែបានលាងស្អាតហើយ ក៏បានញែកជាបរិសុទ្ធ ហើយរាប់ជាសុចរិតផង ដោយនូវព្រះនាមព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ និងព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះនៃយើងរាល់គ្នា» (១កូរិនថូស ៦:៩-១១)។ អារក្សមិនខ្វល់អំពីការទាញនាំយើងឲ្យឈប់ធ្វើសកម្មភាពជាច្រើនរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទទេ តែវាខ្វល់អំពីការទាញនាំយើងឲ្យឈប់ប្រកាន់ខ្ជាប់តាមសេចក្តីពិត ដែលចែងអំពីលក្ខណៈសម្បត្តិ និងចរិតលក្ខណៈរបស់ព្រះ និងសេចក្តីពិតដាច់ខាតអំពីក្រមសីលធម៌នៃនគរព្រះអង្គ។ សាវ័ក ប៉ុល បានយល់អំពីបញ្ហានេះ បានជាគាត់ដាសតឿនគ្រីស្ទបរិស័ទនៅទីក្រុងកូរិនថូស កុំឲ្យដើរវង្វេងចូលទៅក្នុងអន្ទាក់នៃទង្វើអសីលធម៌។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា «តើមិនដឹងថា ពួកមនុស្សទុច្ចរិតមិនដែលបានគ្រងនគរព្រះទុកជាមរដកទេឬអី?»។ សាវ័ក ប៉ុល ក៏បានពិពណ៌នាអំពីផ្នែកខ្លះនៃអំពើទុច្ចរិតដែលសង្គមបានចាត់ទុកជាអំពើត្រឹមត្រូវ ក្នុងវប្បធម៌របស់ទីក្រុងកូរិនថូស។ ទីក្រុងនោះជាមជ្ឈមណ្ឌលពាណិជ្ជកម្មដ៏មមាញឹក ជាទីប្រជុំរបស់ជាតិសាសន៍ សាសនា និងភាសាចម្រុះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏វប្បធម៌របស់ទីក្រុងនោះមិនមានឫសគល់ច្បាស់លាស់ ហើយក៏មិនមានការលាយឡំគ្នាដែរ។ តាមពិត ទឹកដីនោះមានភាពអសីលធម៌យ៉ាងខ្លាំងបានជាពាក្យ «កូរិនថូស» បានប្រែជាមានន័យថា «អសីលធម៌» (ដូចនេះ តើសាវ័ក ប៉ុល…
Read article
ការឆ្លើយតប ដែលបង់អំបិល
១ពេត្រុស ៣:១៥-១៦ ចូរឲ្យពាក្យសំដីរបស់អ្នករាល់គ្នាបានប្រកបដោយព្រះគុណជានិច្ច ទាំងបង់អំបិលផង ដើម្បីឲ្យដឹងជាបែបយ៉ាងណា ដែលគួរឆ្លើយដល់មនុស្សនិមួយៗ។ កូល៉ុស ៤:៦ មានពេលមួយ លោកបឺត(Bert) បានដាក់កាតធនាគាររបស់គាត់ នៅលើវិក័យប័ត្រនៅភោជនីយដ្ឋាន ដើម្បីគិតលុយថ្លៃអាហារ។ អ្នករត់តុក៏បានចាប់កាន់វាឡើង ហើយក៏បានសួរគាត់ថា “តើអ្នកដែលបាននិយាយថា ខ្ញុំជាផ្លូវ ជាសេចក្តីពិត និងជាជីវិត ជានរណា? ការអះអាងដូចនេះ គឺពិតជាមានអំនួតណាស់!”។ លោកបឺតក៏បានដឹងថា អ្នករត់តុកំពុងមានប្រតិកម្មចំពោះខគម្ពីរ យ៉ូហាន ១៤:៦ ដែលបានបោះពុម្ពនៅលើកាត ដែលក្រុមហ៊ុនហិរញ្ញវត្ថុគ្រីស្ទបរិស័ទរបស់គាត់ បានផ្តល់ឲ្យគាត់។ លោកបឺតក៏បានពន្យល់អំពីអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលបានមានបន្ទូលក្នុងខគម្ពីរនោះ និងអំពីការលះបង់របស់ព្រះអង្គ ដើម្បីនាំយើងចូលទៅរកព្រះ។ ពេលណាយើងជួបមនុស្សដែលមិនមានការយល់ដឹងអំពីជំនឿរបស់យើង យើងប្រហែលជាចង់ឆ្លើយតប ដោយការចំអក ឬការវិនិច្ឆ័យ។ តែសាវ័កពេត្រុសបានបង្រៀនយើង “ឲ្យប្រុងប្រៀបជានិច្ច ដោយសុភាព ហើយកោតខ្លាច ដើម្បីនឹងតបឆ្លើយដល់អ្នកណាដែលសួរពីហេតុនៃសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់អ្នករាល់គ្នា”(១ពេត្រុស ៣:១៥)។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏បានដាស់តឿនយើង ឲ្យឆ្លើយតបចំពោះគេ យ៉ាងសុភាព និងដោយការគោរព(ខ.១៥)។ ក្នុងបទគម្ពីរ កូល៉ុស ៤:៦ សាវ័កប៉ុលបានពន្យល់ អំពីអំណាចនៃការឆ្លើយតបដោយសុភាព យ៉ាងដូចនេះថា “ចូរឲ្យពាក្យសំដីរបស់អ្នករាល់គ្នាបានប្រកបដោយព្រះគុណជានិច្ច…
Read article